|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D354
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 614/2015)
20 Μαΐου, 2015
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΡΗ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
ΓΙΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Μονομερής αίτηση ημερ. 19/5/2015
Γ. Γεωργιάδης με Ντ. Βαρωσιώτου (κα), για την Αιτήτρια.
Αιτήτρια παρούσα.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX-TEMPORE)
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια αμφισβητεί τη νομιμότητα προκήρυξης διαγωνισμού, με τον οποίο, οι καθ'ων η αίτηση επιθυμούν την υποβολή προσφορών για ενοικίαση της καφετέριας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας.
Στο πλαίσιο της πιο πάνω προσφυγής, η αιτήτρια καταχώρισε στις 19 Μαΐου 2015 μονομερή αίτηση, με την οποία διεκδικεί την έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής της διαδικασίας προκήρυξης του πιο πάνω αναφερόμενου διαγωνισμού.
Με την ένορκη δήλωση, η οποία συνοδεύει την αίτηση, η αιτήτρια κάμνει αναφορά στον προηγούμενο διαγωνισμό που είχε κατακυρωθεί υπέρ της και την υπογραφή σύμβασης για την ενοικίαση της εν λόγω καφετέριας, ημερ. 10 Ιουνίου 2013 με ισχύ για περίοδο δύο ετών, με δυνατότητα ανανέωσης για ένα χρόνο. Ως αποτέλεσμα της συμβάσεως η αιτήτρια, όπως αναφέρει, είχε προβεί σε μεγάλη επένδυση ανερχόμενη στο ποσό των €250.000 για την εγκατάσταση του αναγκαίου εξοπλισμού για την εξυπηρέτηση των πελατών του νοσοκομείου, όπως επίσης και την εργοδότηση και εκπαίδευση 25 περίπου υπαλλήλων.
Η αιτήτρια σε άλλο σημείο της ενόρκου δηλώσεως της ισχυρίζεται ότι ο λόγος για τον οποίο η διοίκηση έχει προβεί σε προκήρυξη νέου διαγωνισμού είναι γιατί υπήρξε, από πλευράς συγκεκριμένου λειτουργού, κακοβουλία και επειδή η αιτήτρια προχώρησε στην καταχώριση αγωγής εναντίον του συγκεκριμένου λειτουργού για δυσφήμιση, λίβελλο και συκοφαντία.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται επίσης ότι, η ιδία έχει, κατ' απόλυτο τρόπο, διεκπεραιώσει τις υποχρεώσεις της που πήγαζαν από τη σύμβαση και η ενέργεια αυτή της διοίκησης, με την προκήρυξη νέου διαγωνισμού, στοχεύει στην εξυπηρέτηση αλλότριου σκοπού. Σε περίπτωση που το Δικαστήριο δεν εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα, θα προκληθούν στην ιδία ανεπανόρθωτες και τεράστιες οικονομικές ζημιές, όπως αναφέρεται, και δεν θα υπάρχει, με οποιοδήποτε τρόπο, η δυνατότητα μελλοντικής αποκατάστασης, σε περίπτωση που η προσφυγή της θα έχει επιτυχή κατάληξη.
Κατά το στάδιο της συζήτησης της υπόθεσης είχα ζητήσει από τον ευπαίδευτο συνήγορο να προσδιορίσει πού έγκειται και πού εδράζεται το στοιχείο της παρανομίας και δη το στοιχείο της έκδηλης παρανομίας το οποίο απαιτείται, σύμφωνα με τη νομολογία, για να προσδοθεί η δυνατότητα εξέτασης αιτήματος ενός τόσο δραστικού διατάγματος, όπως το αιτούμενο.
Ο κ. Γεωργιάδης αναφέρθηκε, ουσιαστικώς, στην ενέργεια της διοίκησης να προχωρήσει σε προκήρυξη νέου διαγωνισμού τέσσερις μήνες πριν από τη λήξη της σύμβασης που είχε υπογραφεί μεταξύ της αιτήτριας και των καθ'ων η αίτηση. Αυτό το στοιχείο συνδυαζόμενο με την ύπαρξη κακοβουλίας, όπως την χαρακτήρισε, από τους καθ'ων η αίτηση καταδεικνύεται η ύπαρξη παρανομίας και μάλιστα έκδηλης.
Σε περίπτωση που το Δικαστήριο θεωρήσει, υποστήριξε ο ευπαίδευτος συνήγορος, ότι δεν υπάρχει έκδηλη παρανομία θα πρέπει να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα στηριζόμενο στην ύπαρξη ανεπανόρθωτης ζημιάς την οποία θα υποστεί η αιτήτρια σε περίπτωση που προχωρήσει η εν λόγω διαδικασία προκήρυξης του διαγωνισμού. Ο κ. Γεωργιάδης έκαμε αναφορά στην Υπ. Αρ. 727/2010, Λαζάρου ν. Δημοκρατίας, ημερ. 20 Σεπτεμβρίου 2010 όπου το Δικαστήριο είχε θεωρήσει ότι η απώλεια εργασίας, που στην υπό αναφορά υπόθεση, αφορούσε άδεια οδικής χρήσεως, θα απέληγε σε ανεπανόρθωτη ζημιά στον αιτητή και ταυτοχρόνως σημειώθηκε από το Δικαστήριο ότι σε περίπτωση εκδόσεως του εν λόγω διατάγματος δεν θα προκληθεί οποιοδήποτε ανυπέρβλητο εμπόδιο στην απόφαση της διοίκησης. Τούτο ισχύει επί του προκειμένου, κατέληξε.
Το Δικαστήριο, όταν αντιμετωπίζει θέματα που άπτονται της έκδοσης προσωρινών διαταγμάτων σε υποθέσεις διοικητικών προσφυγών, έχει υποχρέωση να εξετάσει το εγειρόμενο ζήτημα μέσα από το πρίσμα του Καν. 13 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Η δικαιοδοσία αυτή, όπως επιτάσσει η νομολογία, και αναφέρομαι στις υποθέσεις Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ν. Marfin Popular Bank (2007) 3 A.A.Δ. 32, όπου είχε τονιστεί η εξαιρετική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και η υπόθεση Frangos and others v. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 53, όπου η διαπίστωση και μόνο παρανομίας δεν είναι αρκετή αλλά πρέπει να καταδειχθεί προδήλως αναγνωρίσιμη έκδηλη παρανομία, η οποία να εξάγεται από τα γεγονότα τα οποία έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου. Ταυτοχρόνως, η διαπίστωση της ύπαρξης έκδηλης παρανομίας γίνεται στις περιπτώσεις όπου αυτή αναδύεται αυτόματα και είναι δυνάμενη να ανακύψει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στο διαθέσιμο υλικό, χωρίς τη δυνατότητα στάθμισης και έκφρασης γνώμης επί τούτου. (Λοϊζίδης ν. Υπουργείου Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233).
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης είχα την ευκαιρία να υποβάλω ερώτηση στον ευπαίδευτο συνήγορο σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η αιτήτρια με τους καθ'ων η αίτηση, αναφορικά με την εφαρμογή της μεταξύ τους σύμβασης, όπως αυτά πηγάζουν από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση. Όλες οι απαντήσεις που δόθηκαν τείνουν προς την κατεύθυνση ότι, υπάρχει, ενδεχομένως, μία αντισυμβατική ενέργεια εκ μέρους των καθ'ων η αίτηση. Η προκήρυξη νέου διαγωνισμού σε κανένα σημείο δεν έχει καταδειχθεί ότι αποτελεί στοιχείο που βρίσκεται έξω από το συμβατικό πλαίσιο που τέθηκαν οι σχέσεις των διαδίκων με τη σύμβαση που υπογράφτηκε το 2013. Το αν υπάρχει κακοβουλία εκ μέρους συγκεκριμένου λειτουργού των καθ'ων η αίτηση, σαφώς δεν αποτελεί στοιχείο που να οδηγεί σε συμπέρασμα παρανομίας της προκήρυξης. Παράλληλα, δεν έχει καταδειχθεί με οποιοδήποτε τρόπο, μέσα από την ένορκη δήλωση ότι, υπάρχει κανένα στοιχείο που να υποδηλοί ότι η συγκεκριμένη προκήρυξη πάσχει ή ότι αυτή αντιβαίνει σε οποιαδήποτε νομοθετική πρόνοια που να οδηγεί στο κατ' αρχήν συμπέρασμα ότι υπάρχει παρανομία, τοσούτο μάλλον ότι, αυτή είναι έκδηλη παρανομία, όπως απαιτείται από τη νομολογία. Συνεπώς, αυτό το στοιχείο δεν έχει καταδειχθεί από την αιτήτρια.
Το δεύτερο στοιχείο επί του οποίου επικέντρωσε την προσοχή του ο ευπαίδευτος συνήγορος ήταν η ανεπανόρθωτη ζημιά, την οποία η αιτήτρια, θα υποστεί σε περίπτωση που το Δικαστήριο δεν εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα. Καθόλη τη διάρκεια της συζήτησης έχει διαφανεί ότι η αιτήτρια ουσιαστικώς επαναλαμβάνει τις ζημιές, χρηματικές, που θα υποστεί σε περίπτωση που η διοίκηση κατακυρώσει την προσφορά σε τρίτο πρόσωπο. Όπως υπέδειξα στον ευπαίδευτο συνήγορο, ενδεχομένως να είναι πολύ πρόωρο το στάδιο που επιζητεί την έκδοση του συγκεκριμένου διατάγματος, λαμβανομένου υπόψη ότι ακόμη η διοίκηση βρίσκεται στο στάδιο προκήρυξης διαγωνισμού. Δεν είναι γνωστό πόσοι ή ποίοι έχουν υποβάλει προσφορά, αν η αιτήτρια είναι μεταξύ αυτών, αλλά επίσης δεν είναι γνωστό αν τελικώς η διοίκηση θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση της διαδικασίας του διαγωνισμού. Όλα αυτά τα ερωτηματικά και πολλά άλλα τα οποία διαφαίνεται να υπάρχουν, οδηγούν προς ένα συμπέρασμα και μόνο, ότι η αιτήτρια δεν μπορεί σ' αυτό το στάδιο να υποστηρίξει απαίτηση για ανεπανόρθωτη ζημιά αφού δεν υπάρχει καν στοιχείο ζημιάς. Επομένως, ούτε αυτό το στοιχείο δεν έχει καταδειχθεί.
Η υπόθεση Λαζάρου, ανωτέρω, την οποία επικαλέστηκε ο συνήγορος, έχει, με την Α.Ε. 160/2015, Δημοκρατία ν. Λαζάρου, ημερ. 13 Μαΐου 2015, ανατραπεί, συνεπώς δεν θα με απασχολήσει περαιτέρω.
Με προβλημάτισε επίσης το στάδιο της καταχώρισης της προσφυγής που ενδεχομένως να είναι πρόωρη, καθότι δεν αποκρυσταλλώνεται η ζημιά της αιτήτριας, αλλά είναι κάτι το οποίο δεν θα με απασχολήσει σ' αυτό το στάδιο.
Ένας άλλος λόγος, για τον οποίο θα απέρριπτα την αίτηση, είναι το γεγονός ότι ο διαγωνισμός αυτός έχει προκηρυχθεί από τον Απρίλιο του 2015, όπως αναγράφεται στο Παράρτημα Β που συνοδεύει την προσφυγή, με τελευταία ημερομηνία υποβολής προσφορών την 22 Μαΐου 2015. Η αιτήτρια άφησε όλο αυτό το χρονικό διάστημα να διαρρεύσει και ήλθε ενώπιον του Δικαστηρίου 19 Μαΐου 2015, δύο μέρες πριν την τελευταία ημερομηνία προσφορών. Αυτό το στοιχείο από μόνο του θα είχε τη δική του εμβέλεια επί της ουσίας της αίτησης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ