|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D352
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 187/2013)
20 Μαΐου, 2015
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΣΤΑΘΗΣ,
2. ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ,
3. ΝΙΚΟΣ & ΜΑΡΚΟΣ ΠΙΤΤΑΚΗΣ Ο.Ε.,
4. ΝΙΚΟΣ ΠΙΤΤΑΚΗΣ,
5. ΜΑΡΚΟΣ ΠΙΤΤΑΚΗΣ,
Αιτητές,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ,
2. ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ,
Καθ'ων η αίτηση.
Α. Χάσικος, για τους Αιτητές.
Ε. Γαβριήλ (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ'ου η αίτηση 1.
Τ. Κουμής, για τον Καθ'ου η αίτηση 2.
Α. Σοφοκλέους, για τον Ενδιαφερόμενο.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι αιτητές σαν κάτοχοι πρατηρίων βενζίνης, στο δρόμο Αγίας Νάπας - Παραλιμνίου, αμφισβητούν τη νομιμότητα της πολεοδομικής άδειας ημερ. 20 Μαΐου 2011 και της άδειας οικοδομής, ημερ. 26 Νοεμβρίου 2012, με τις οποίες παραχωρήθηκε στον ενδιαφερόμενο άδεια για ανέγερση πρατηρίου βενζίνης.
Προβλήθηκε από πλευράς των καθ'ων η αίτηση και τον ενδιαφερόμενο ότι, οι αιτητές στερούνται έννομου συμφέροντος να προσβάλουν τη νομιμότητα των πιο πάνω αδειών.
Θεώρησα σκόπιμο όπως, εξετάσω πρώτα, το θέμα του έννομου συμφέροντος και για το σκοπό αυτό δόθηκαν οδηγίες όπως καταχωρηθούν γραπτές αγορεύσεις επί του εν λόγω θέματος, ώστε αυτό να εκδικαστεί κατά προτεραιότητα. Προβλήθηκε ότι, τα πρατήρια των αιτητών βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από το πρατήριο το οποίο προτίθεται να ανεγείρει ο ενδιαφερόμενος και ως εκ τούτου δεν επηρεάζονται τα συμφέροντα τους από την έγκριση της πολεοδομικής και της άδειας οικοδομής.
Οι αιτητές, αντιθέτως, ισχυρίζονται ότι το έννομο τους συμφέρον υπάρχει καθότι, με τις πιο πάνω άδειες θα επηρεαστεί δραματικά ο κύκλος εργασιών των πρατηρίων τους, δεδομένου ότι, η προτεινόμενη ανάπτυξη βρίσκεται στον ίδιο δρόμο με τα πρατήρια τους και σε μικρή απόσταση. Σημειώνω ότι το πρατήριο του αιτητή αρ. 1 βρίσκεται σε απόσταση 3150μ., του αιτητή αρ. 2 σε 1600μ και των αιτητών αρ. 2 έως 4 σε 2100μ., από την εν λόγω ανάπτυξη.
Σύμφωνα με το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος η προσφυγή ασκείται «υπό παντός προσώπου, του οποίου προσεβλήθη ευθέως δια της αποφάσεως, της πράξεως ή της παραλείψεως, ίδιον ενεστώς έννομον συμφέρον, όπερ κέκτηται τούτο είτε ως άτομον είτε ως μέλος κοινότητας τινός».
Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν επηρεάζει ευθέως τους αιτητές. Όπως, όμως, είναι νομολογιακά καθιερωμένο, ένας τρίτος δύναται να αμφισβητήσει με προσφυγή, απόφαση η οποία αφορά ανταγωνιστή του, πιθανολογώντας δυσμενή επηρεασμό του έννομου συμφέροντος του. (Ν.Α. Theophanous (Matic) Laundries Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 793). Το θέμα συναφώς, επικεντρώνεται στο κατά πόσο οι αιτητές έχουν πιθανολογήσει την πρόκληση ζημιάς σ' αυτούς, ως αποτέλεσμα της προσβαλλόμενης απόφασης.
Ανεξαρτήτως του αν οι αιτητές μπορεί να θεωρηθούν ως «ανταγωνιστές», δεν παρουσίασαν οποιαδήποτε στοιχεία που να υποδηλούν ότι θα επηρεαστούν δυσμενώς και με ποιο τρόπο θα γίνει τούτο, πέραν από το ότι τα πρατήρια τους βρίσκονται σε κάποια απόσταση από την προτεινόμενη ανάπτυξη. Η απλή πιθανολόγηση ότι θα υποστούν οικονομική ζημιά δεν επαρκεί. Δεν εξειδικεύεται μέσα από τη γραπτή αγόρευση από πού θα προκληθούν αυτές οι βλαπτικές συνέπειες και φυσικά ποιες θα είναι αυτές.
Στην Υπ. Αρ. 5815/2013, Μηλιά Σώζου Λτδ ν. Δημοκρατίας, ημερ. 7 Απριλίου 2014, αναφέρθησαν, από το Δικαστή Λιάτσο, με τα οποία συμφωνώ:
"Ο πρώτος Αιτητής επικαλείται ύπαρξη έννομου συμφέροντος ως ιδιοκτήτης πρατηρίου πώλησης πετρελαιοειδών που βρίσκεται σε απόσταση 1600 μέτρων από την επίδικη ανάπτυξη. Η Νομολογία αποδέχεται το έννομο συμφέρον των ανταγωνιστών. (Grangwood Trading Ltd. κ.ά. ν. Υπεραγοράς Χρ. Θεοδώρου Λτδ. κ.ά. (2006) 3 Α.Α.Δ. 329). Υπό την αίρεση, όμως, απόδειξης των βλαπτικών συνεπειών. Κατάδειξης, δηλαδή, του επηρεασμού των στενότερων συμφερόντων τους από την έκδοση της επίδικης πράξης. Ο πρώτος Αιτητής έφερε το βάρος πιθανολόγησης του έννομου συμφέροντος προσβολής της επίδικης πράξης, παρουσιάζοντας συγκεκριμένα στοιχεία. Όφειλε να καταδείξει με ποιόν τρόπο η επίδικη ανάπτυξη θα επηρέαζε δυσμενώς τα δικά του συμφέροντα. Ιδιαίτερα, λόγω της αμφισβήτησης που προέκυψε, τόσο ως προς την απόσταση μεταξύ των δύο πρατηρίων, όσο και σε σχέση με τις διαφορετικές περιοχές που θα εξυπηρετούν οι δύο αυτές επιχειρήσεις. Με δεδομένες τις διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς τα γεγονότα, το βάρος ενέπιπτε στους ώμους του Αιτητή, βάρος το οποίο δεν απέσεισε, αφού καμία σχετική μαρτυρία δεν παρουσίασε.
Επιπρόσθετα, το όλο ζήτημα της ύπαρξης έννομου συμφέροντος ανταγωνιστών και της νομιμοποίησής τους στην άσκηση προσφυγής, καθώς επίσης και η προηγούμενη σχετική νομολογία, θα πρέπει να αντικρίζεται, πλέον, και υπό το φως της ψήφισης του περί της Προστασίας του Ανταγωνισμού Νόμου του 2008, Ν.13(Ι)/2008, σκοπός του οποίου είναι η ρύθμιση και προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού στη Δημοκρατία και η εφαρμογή της πράξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με τίτλο «Κανονισμός (ΕΚ) αρ. 1/2003, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης». Όπως εντοπίζεται σχετικά στην Υπόθεση Αρ. 1260/2007, Μαρία Παφίτη Λτδ κ.α. ν. Δήμου Πόλης Χρυσοχούς κ.α., ημερομηνίας 26/3/2009, ο απλός χαρακτηρισμός κάποιου ως ανταγωνιστή δεν θα πρέπει πλέον να εκλαμβάνεται ως αρκετός «για να του δίδει έννομο συμφέρον να αμφισβητεί τη δημιουργία μιας νέας επιχείρησης. Αν η νέα επιχείρηση λειτουργεί με τρόπο που παραβιάζονται οι πρόνοιες του εν λόγω νόμου, μπορούν τότε οι Αιτητές να απευθυνθούν στο δικαστήριο για θεραπεία». Όπως, δε, εντοπίζεται στην Υπόθεση Αρ. 173/1994, Κάτια Αντωνίου ν. Δημοκρατίας κ.α., ημερομηνίας 22/8/1995:
«Όπως υποδεικνύεται στην πρόσφατη απόφασή μας Κ. and M. (Transport) Ltd κ.α. ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1995) 3 Α.Α.Δ. 225, ο επηρεασμός οικονομικού συμφέροντος του προσφεύγοντα από την έκδοση διοικητικής απόφασης, δεν καθιστά αφεαυτού παραδεκτή την προσφυγή. Το συμφέρον το οποίο θίγεται πρέπει να έχει νομικό έρεισμα.
Δηλαδή, να εκπορεύεται από το Νόμο. Ο Νόμος δεν παρέχει δικαίωμα στους ιδιοκτήτες φαρμακείων για αποκλεισμό του ανταγωνισμού στην περιοχή όπου λειτουργεί το φαρμακείο τους ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή. Το συμφέρον το οποίο επικαλείται η αιτήτρια στερείται νομικού ερείσματος.»"
Ενόψει των πιο πάνω κρίνω ότι οι αιτητές απέτυχαν να πιθανολογήσουν την ύπαρξη έννομου συμφέροντος. Η προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει. Η προσφυγή απορρίπτεται, με €1400 έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ