|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D295
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Υπόθεσης: 1835/2012)
4 Μαΐου, 2015
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΓΡΟΥΤΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Καθ΄ων η αίτηση.
__________
Αιτητής παρών, παρουσιάζεται προσωπικά.
Τ. Ιακωβίδου (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
Π. Σιακαλλής για Α. Παπαχαραλάμπους, για το ενδιαφερόμενο μέρος.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής επιδιώκει δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του Κτηνιατρικού Συμβουλίου Κύπρου, καθ΄ ου η αίτηση, ημερομηνίας 2.11.2001, με την οποία αναγνώρισε και καταχώρισε στο Κτηνιατρικό Μητρώο, στο ενδιαφερόμενο μέρος (ΕΜ) διδακτορικό δίπλωμα του Τμήματος Κτηνιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είναι άκυρη.
Τα γεγονότα συνοπτικά πάνω στα οποία ο αιτητής στηρίζει το έννομο του συμφέρον αποκαλύπτουν τα ακόλουθα:
Το Κτηνιατρικό Συμβούλιο Κύπρου σε συνεδρίαση του που πραγματοποιήθηκε στις 2.11.2001 αποφάσισε όπως καταχωρίσει στο Κτηνιατρικό Μητρώο τα προσόντα του ΕΜ, διδακτορικός τίτλος, με δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα, όπως και έγινε, δημοσίευση 11.1.2002.
Ο αιτητής με επιστολή του ημερομηνίας 4.4.2007 ζήτησε από τους καθ΄ ων η αίτηση να πληροφορηθεί κατά πόσο έχει αναγνωριστεί το διδακτορικό δίπλωμα στο ΕΜ. Οι καθ΄ ων με επιστολή τους ημερομηνίας 22.4.2008 επιβεβαίωσαν την καταχώριση του σχετικού τίτλου του ΕΜ.
Προηγήθηκε η καταχώριση της προσφυγής αρ. 755/07, με την οποία ο αιτητής προσέβαλλε το διορισμό και την προαγωγή του ΕΜ από 1.3.2007 στη θέση πρώτου κτηνιατρικού λειτουργού, Κτηνιατρικές Υπηρεσίες. Στα πλαίσια της εν λόγω προσφυγής (755/07) τέθηκε το ζήτημα της παράνομης αναγνώρισης του διδακτορικού του ΕΜ. Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ημερομηνίας 13.10.2009, ενώ δέχθηκε την προσφυγή και ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), δεν έκανε οποιαδήποτε αναφορά για το θέμα του διδακτορικού. Στη συνέχεια η ΕΔΥ επαναδιόρισε το ΕΜ αναδρομικά στη θέση του πρώτου κτηνιατρικού λειτουργού, με δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας από 3.9.2010.
Εναντίον της τελευταίας απόφασης ο αιτητής καταχώρισε δεύτερη προσφυγή με αρ. 1511/2010, στα πλαίσια της οποίας έθεσε ξανά το θέμα της παράνομης αναγνώρισης του διδακτορικού του ΕΜ. Το Ανώτατο Δικαστήριο στην απορριπτική του απόφαση ημερομηνίας 27.9.2012, αποφάνθηκε ότι δεν χωρούσε παρεμπίπτον έλεγχος, σημειώνοντας τα εξής:
«Ούτε τα παράπονα του Αιτητή σε σχέση με το ΚΣΚ μπορούν να ληφθούν υπόψη, αφού για αυτά δεν χωρεί παρεμπίπτον έλεγχος. Τα συγκεκριμένα θέματα αφορούν αποκλειστικά το ΚΣΚ και τις εξουσίες του δυνάμει του Νόμου και θα πρέπει να ελεγχθεί το νομότυπο των πράξεων του με ξεχωριστή διαδικασία, στην οποία να συμμετέχει και το ίδιο το ΚΣΚ. Δεν χωρεί παρεμπίπτον έλεγχος άλλης πράξης στην παρούσα διαδικασία.»
Η Δημοκρατία εγείρει δύο προδικαστικές ενστάσεις: του εκπροθέσμου της προσφυγής και της απουσίας εννόμου συμφέροντος.
Αποτελεί κοινό έδαφος ότι η προσβαλλόμενη με την υπό κρίση αίτηση πράξη περιήλθε σε γνώση του αιτητή με την επιστολή ημερομηνίας 22.4.2008, με την οποία ο αιτητής πληροφορείτο για τη λήψη της απόφασης ημερομηνίας 2.11.2001. Προκύπτει από τα γεγονότα, τα οποία ο ίδιος ο αιτητής θέτει ενώπιον του Δικαστηρίου, ότι η υπό εξέταση προσφυγή καταχωρίστηκε τέσσερα χρόνια μετά την ημερομηνία λήψης της ενημερωτικής επιστολής και ενώ ο ίδιος είχε πλέον πλήρη και επαρκή γνώση της προσβαλλόμενης πράξης.
Σε ατομικές διοικητικές πράξεις ασχέτως του αν επιβάλλεται η κοινοποίηση τους ή όχι, η προθεσμία αρχίζει να μετρά όταν αυτή περιέλθει σε πλήρη γνώση του προσώπου εις ον αφορά η πράξη. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση όπου ο αιτητής είναι τρίτος και η πράξη δεν είναι δημοσιευτέα (Μαραθεύτης ν. Δήμου Λεμεσού (2002) 3 Α.Α.Δ. 488). Εδώ ο αιτητής είχε πλήρη γνώση και μπορούσε να διαγνώσει με βεβαιότητα και ακρίβεια την υλική ή ηθική ζημιά που υφίστατο από την δημοσιευόμενη ή κοινοποιούμενη πράξη (Θ. Τσάτσου: Η αίτησις ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, 3η έκδοση, παράγρ. 30). Διαχρονικά η νομολογία επαναλαμβάνει ότι για πράξεις που δημοσιεύονται, ο χρόνος των 75 ημερών που επιτάσσει το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος, άρχεται από την ημερομηνία δημοσίευσης τους.
Τα επιπρόσθετα προσόντα του ΕΜ, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 22 καταχωρούνται σε μητρώο το οποίο πρέπει να τηρείται ενημερωμένο και δημοσιεύεται από τον Έφορο ετησίως στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Στην παρούσα περίπτωση τα προσόντα του ΕΜ καταχωρήθηκαν στο μητρώο, και έγινε δημοσίευση του μητρώου το 2002 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας (11.1.2002). Συνεπώς ήδη από το 2002 ο αιτητής είχε πλήρη γνώση για την επίδικη απόφαση.
Η πρώτη προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει: Η εν λόγω προσφυγή είναι εκπρόθεσμη εφόσον δεν έχει τηρηθεί η αποσβεστική και ανατρεπτική του δικαιώματος προθεσμία, Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η δεύτερη προδικαστική ένσταση αφορά την έλλειψη εννόμου συμφέροντος. Πρόδηλη είναι η απάντηση. Στην προκειμένη περίπτωση η προσβαλλόμενη πράξη δεν αφορά άμεσα τον αιτητή ο οποίος δεν έχει πιθανολογήσει έννομο συμφέρον. Δεν παρέχεται στον αιτητή νομιμοποιητικό βάθρο απλώς και μόνο με την προβολή του απογυμνωμένου ισχυρισμού ότι θίγονται και τα δικά του συμφέροντα ως εκ της συνυποψηφιότητας του στη θέση πρώτου κτηνιατρικού λειτουργού (προσφυγή αρ. 755/07). Σημειώνεται από την απόφαση στην 755/07 ότι η προσφυγή πέτυχε για άλλους λόγους: παράνομη σύνθεση της συμβουλευτικής επιτροπής, ενώ η προσφυγή 1511/10 αφορά στην απόφαση ημερομηνίας 3.9.2010, με την οποία προήγαγαν κατόπιν επανεξέτασης αναδρομικά από 1.3.2007 το ΕΜ, αντί του αιτητή.
Η προσβολή της αναγνώρισης προσόντων άλλου ατόμου in abstracto και αυτοτελώς, δεν δημιουργεί συμφέρον εν τη εννοία του Άρθρου 146.2 του Συντάγματος (PA College v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 187, Marfin Popular Bank Public Co Ltd ν. Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τυρισμού (2011) 3 Α.Α.Δ. 851, Atlantis College (Μιχαήλ Αρέστη) ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1429/11, 22.3.2013). Δεν περισώζει το ζήτημα η επίκληση του αιτητή στις δύο προηγούμενες αποφάσεις στις προσφυγές 1511/10 και 755/07, εφόσον το Δικαστήριο εκεί αξιολόγησε την κρίση της ΕΔΥ να διορίσει το ΕΜ, κρίση που αφορά και το κατά πόσο τα πρόσθετα προσόντα του ΕΜ ήταν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Το ζήτημα της αναγνώρισης του διπλώματος του αιτητή δεν ηγέρθη σε οποιαδήποτε διαδικασία που επέτρεπε τον έλεγχο αλλά εγείρετο γενικά και αφηρημένα. Η δεύτερη προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει.
Η προσφυγή απορρίπτεται (α) λόγω εκπροθέσμου και (β) λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος.
Επιδικάζονται €1.600 έξοδα σε βάρος του αιτητή.
/ΦΚ Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.