|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2015:D282
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1099/2011)
24 Απριλίου, 2015
[K. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Ν. 112(Ι)/2004
ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Αιτήτρια,
-ΚΑΙ-
ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ,
Καθ΄ου η Aίτηση.
- - - - - -
Κ. Χατζηιωάννου, για την Αιτήτρια.
Ν. Κλεάνθους για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή ζητά ακύρωση της απόφασης του Επιτρόπου Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων, (στο εξής «ο Επίτροπος»), η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 10/6/2011 με αριθμό ΑΔΠ528, αναφορικά με την εξέταση της Αγοράς Τερματισμού Κλήσεων στο μεμονωμένο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο της ΑΤΗΚ που παρέχεται σε σταθερή θέση και της Επιβολής Ρυθμιστικών Υποχρεώσεων σ' αυτήν ως Οργανισμό με Σημαντική Ισχύ στην Αγορά ( στο εξής «ΣΙΑ»).
Ο περί Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομικών Υπηρεσιών Νόμος του 2004 (Ν. 112(Ι)/2004) («ο Νόμος») θεσπίστηκε προς εναρμόνιση με πράξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προς συμμόρφωση προς Κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που καταγράφονται στο προοίμιό του. Με τα άρθρα 46-50 (ένατο μέρος) του Νόμου παρέχεται στον Επίτροπο εξουσία επιβολής ρυθμιστικών υποχρεώσεων σε πρόσωπο ή πρόσωπα που καθορίστηκε ότι έχουν σημαντική ισχύ στην αγορά. Η εν λόγω εξουσία του Επιτρόπου ενεργοποιείται αφού καθοριστεί η σχετική αγορά, διαπιστωθεί ότι υπάρχει σ΄ αυτήν έλλειψη αποτελεσματικού ανταγωνισμού μετά από ανάλυση της και τελικά ότι πρόσωπο ή πρόσωπα έχουν Σημαντική Ισχύ σ΄αυτή.
Ο Επίτροπος, ακολουθώντας τη διαδικασία που προβλέπεται στις ΚΔΠ 147/05 και ΚΔΠ 148/05 και κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης με τα ενδιαφερόμενα μέρη, εξέδωσε στις 10.6.2011 την απόφασή του, με την οποία, καθόρισε τη σχετική αγορά, μετά από ανάλυση της καθόρισε την αιτήτρια ως έχουσα Σημαντική Ισχύ σ΄αυτή και της επέβαλε ρυθμιστικές υποχρεώσεις. Η εν λόγω απόφαση τιτλοφορείται ως «η περί των Αποτελεσμάτων Εξέτασης Αγοράς Τερματισμού Κλήσεων στο μεμονωμένο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο της ΑΤΗΚ που παρέχεται σε σταθερή θέση και της Επιβολής Ρυθμιστικών Υποχρεώσεων σε αυτήν ως Οργανισμού με Σημαντική Ισχύ στην προαναφερόμνεη Αγορά Απόφαση του 2011». Η αιτήτρια αμφισβητεί την εγκυρότητα και νομιμότητα της εν λόγω απόφασης.
Αρχικά η αιτήτρια επικαλείται παραβίαση του δεδικασμένου της προσφυγής Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Υπόθεση 327/2007 ημερ. 3.2.2009. Σ΄εκείνη την υπόθεση το Δικαστήριο έκρινε ότι (α) δεν ήταν επιτρεπτή η εξέταση των τριών ζητημάτων, ήτοι του ορισμού σχετικής αγοράς, καθορισμού οργανισμού με ΣΙΑ και επιβολής ρυθμιστικών υποχρεώσεων σε μία διαδικασία, (β) δεν ήταν επιτρεπτή η εξέταση πέραν της μιας αγοράς σε μια διαδικασία και (γ) δεν ήταν επιτρεπτός ο ορισμός της αγοράς απόληξης κλήσεων στο μεμονωμένο δίκτυο της ΑΤΗΚ. Η συνήγορος του Επιτρόπου αντικρούοντας τη θέση, αναφέρει ότι η παρούσα υπόθεση δεν αποτελεί επανεξέταση της πιο πάνω υπόθεσης. Ο Επίτροπος προέβει σε νέα έρευνα με νέα δεδομένα με αποτέλεσμα η πιο πάνω απόφαση να θεωρείται δικαστικό προηγούμενο αλλά όχι δεδικασμένο. Έχουν στο μεταξύ εκδοθεί και οι αποφάσεις στην Υπόθεση 326/2007 ημερομηνίας 11.5.2009, Υπόθεση 390/2007 ημερομηνίας 25.5.2009, Υπόθεση 325/2007 ημερομηνίας 21.12.2009, Υπόθεση 391/2007 ημερομηνίας 25.5.2010, ενώ έχουν εκδοθεί και αποφάσεις όπου το Δικαστήριο κατέληξε σε αντίθετο αποτέλεσμα: Υπόθεση 391/2007 ημερομηνίας 15.9.2010, Υπόθεση 1013/2009 ημερομηνίας 5.4.2011 και Υπόθεση 1059/2009 ημερομηνίας 18.5.2012. Σημειώνεται επίσης ότι τόσο η υπόθεση 327/2007 όσο και οι υπόλοιπες έχουν εφεσιβληθεί.
Η θέση της κας Κλεάνθους είναι ορθή και αυτός ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί. Η υπό κρίση απόφαση, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο των φακέλων δεν είναι αποτέλεσμα επανεξέτασης. Πρόκειται για μια νέα και ανεξάρτητη διαδικασία η οποία δεν ανάγεται στο νομικό και πραγματικό καθεστώς του ουσιώδους χρόνου της πρώτης υπόθεσης.
Η αιτήτρια προβάλλει ως λόγο ακύρωσης ότι η επίδικη απόφαση πάσχει από πολλαπλότητα και έλλειψη αιτιολογίας και πως η πολλαπλότητα συνιστά αφ΄εαυτής υπέρβαση εξουσίας.
Αποτελεί θέση της αιτήτριας ότι η επίδικη απόφαση διαλαμβάνει απόφαση επί τριών ξεχωριστών και διακριτών μεταξύ τους διοικητικών ενεργειών, οι οποίες θα έπρεπε να είχαν ληφθεί σε τρεις ξεχωριστές και διακριτές αποφάσεις κατόπιν ξεχωριστών διαδικασιών, ως εκ του Νόμου απορρέουσα υποχρέωση. Οι τρεις αυτές διαδικασίες που σύμφωνα με της αιτήτρια θα έπρεπε να διενεργηθούν ξεχωριστά είναι οι ακόλουθες:
(α) Διαδικασία ορισμού της σχετικής αγοράς.
(β) Διαδικασία καθορισμού οργανισμού με σημαντική ισχύ στην προαναφερθείσα αγορά.
(γ) Διαδικασία επιβολής ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον καθορισθέντα οργανισμό με τη σημαντική ισχύ στην αγορά.
Ο Επίτροπος, ισχυρίζεται η αιτήτρια, όχι μόνο εξέτασε τα τρία ζητήματα σε μία διαδικασία εκδίδοντας μίαν απόφαση, αλλά πρόσθετα εξέτασε τρεις αγορές σε μία διαδικασία όπως προκύπτει από τα Παραρτήματα 5 και 10.
Όπως ήδη αναφέρθηκε σε συνάρτηση με τον πρώτο λόγο ακύρωσης, υπάρχουν πρωτόδικες αποφάσεις σε προσφυγές επί πανομοιότυπων θεμάτων με διαφορετική κατάληξη. Τις μελέτησα με προσοχή και κατέληξα να υιοθετήσω το σκεπτικό της απόφασης στην Υπόθεση αρ. 327/07, ΑΤΗΚ ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομίων (πιο πάνω). Παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα όπου φαίνεται το σκεπτικό επί του θέματος:
«Όσον αφορά το ζήτημα της πολλαπλότητας και της έλλειψης αιτιολογίας ή ειδικής αιτιολογίας συμφωνώ και πάλι με τη θέση της αιτήτριας. Η επίδικη απόφαση έχει τίτλο, απόφαση αναφορικά με τον ορισμό σχετικής αγοράς, τον καθορισμό οργανισμού με σημαντική ισχύ στην αγορά απόληξης (τερματισμού) σε μεμονωμένα δημόσια τηλεφωνικά δίκτυα που παρέχεται σε σταθερή βάση, και την επιβολή ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον οργανισμό με σημαντική ισχύ στην αγορά. Συμφωνώ πως οι προαναφερόμενες τρεις αποφάσεις είναι διακριτές και έπρεπε να ληφθούν σε τρεις διακριτές διαδικασίες. Σε τέτοια τεχνικά θέματα που εμπλέκουν και την ερμηνεία δύσκολων νομοθετικών προνοιών, η πολλαπλότητα προσθέτει στη δυσκολία του όλου εγχειρήματος, καθιστά δυσχερέστερη τη διάγνωση της αιτιολογίας για την κάθε μια απόφαση αλλά και το δικαστικό έλεγχο γενικότερα. Ως εκ τούτου κρίνω ότι οι τρεις προαναφερόμενες αποφάσεις, δηλαδή (α) του ορισμού της σχετικής αγοράς, (β) του καθορισμού οργανισμου με σημαντική ισχύ στην προαναφερόμενη αγορά και (γ) της επιβολής ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον οργανισμό με σημαντική ισχύ στην αγορά, θα έπρεπε να είχαν ληφθεί ξεχωριστά και διαδοχικά. Αυτό, κατά την κρίση μου, εξυπακούεται και από τα άρθρα 46(2), 47, 48(1) και 49(1) του προαναφερόμενου νόμου, αλλά και υπαγορεύεται από την κοινή λογική.
Το παράπονο της αιτήτριας επεκτείνεται και στο ζήτημα του ότι όχι μόνον εξετάστηκαν τα τρια προαναφερόμενα ζητήματα σε μια διαδικασία, με την έκδοση μιας απόφασης, αλλά και στο ότι, επιπρόσθετα, εξετάστηκαν τρεις αγορές σε μια διαδικασία, όπως προκύπτει από το Παράρτημα 19 στην ένσταση του καθ΄ου η αίτηση. Δηλαδή ο καθ΄ου η αίτηση εξέτασε πέραν από την αγορά τερματισμού κλήσεων, την αγορά εκκίνησης κλήσεων ανά δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο και την αγορά διαβιβαστικών υπηρεσιών στο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο. Συμφωνώ ότι από το Παράρτημα 19 στην ένσταση του καθ΄ου η αίτηση προκύπτουν τα προαναφερόμενα περί εξέτασης τριών αγορών σε μια διαδικασία. Και αυτό είναι, κατά την κρίση μου, μεμπτό, επειδή η εξέταση τριών αγορών σε μια διαδικασία, αναπόφευκτα, προκαλεί σύγχυση αλλά και ανεπίτρεπτο αλληλοεπηρεασμό της απόφασης για τη μια αγορά, από τις αποφάσεις για τις άλλες δύο αγορές. Επίσης και αυτή η ενέργεια δυσκολεύει την εξεύρεση της αιτιολογίας της απόφασης για την κάθε μια αγορά αλλά και γενικά τον ευρύτερο δικαστικό έλεγχο.»
Στην παρούσα περίπτωση, όπως προκύπτει από το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης (Παράρτημα Α στην Αίτηση) ο Επίτροπος έχει καταλήξει, μέσω μιας διαδικασίας σε τρεις χωριστές αποφάσεις . Οι αποφάσεις αυτές αφορούν τον ορισμό της σχετικής αγοράς, τον καθορισμό οργανισμού με σημαντική ισχύ στην αγορά και στην επιβολή συγκεκριμένων ρυθμιστικών υποχρεώσεων, ενώ θα έπρεπε να είχαν ληφθεί σε τρεις αυτοτελείς και διαδοχικές διαδικασίες. Υπάρχει μία απόφαση χωρίς να υπάρχει ξεχωριστή αιτιολογία για την κάθε μια ξεχωριστά ούτως ώστε να καθίσταται εφικτός ο έλεγχος της αιτιολογίας κάθε μιας από αυτές.
Περαιτέρω από τα Παραρτήματα 5 και 10 είναι εμφανές ότι εξετάστηκαν στην ίδια διαδικασία τρεις αγορές: η αγορά τερματισμού κλήσεων, η αγορά εκκίνησης κλήσεων ανά δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο και η αγορά διαβιβαστικών υπηρεσιών στο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο.
Με βάση την αποδοχή αυτού του λόγου ακύρωσης, παρέλκει η ανάγκη εξέτασης των υπολοίπων.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος. Τα έξοδα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ της αιτήτριας και εναντίον του καθ΄ ου η αίτηση.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ