|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2015:D177
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 693/2014)
12 Μαρτίου, 2015
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Αιτητής προσωπικά.
Μ. Στυλιανού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Καθ΄ ου η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Επιδίωξη του Αιτητή, ο οποίος εμφανίζεται προσωπικά, είναι η ακύρωση της απόφασης του Καθ΄ ου η αίτηση ημερομηνίας 31.3.2014, με την οποία απερρίφθη η ιεραρχική προσφυγή του, που αφορούσε αίτημα για παροχή σύνταξης ανικανότητας. Προβάλλει ουσιαστικά ο Αιτητής ότι το Καθ΄ ου η αίτηση «χωρίς τη δέουσα έρευνα και προσοχή» απέρριψε το αίτημά του για σύνταξη ανικανότητας.
Όπως διαπιστώνεται από τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπό κρίση περίπτωση ο Αιτητής, ηλικίας 62 ετών σήμερα, στις 2.12.2011 υπέβαλε αίτηση για σύνταξη ανικανότητας, η οποία συνοδευόταν από ιατρική έκθεση του θεράποντα ιατρού του. Προέβαλλε ότι από τις 4.4.2011 και ως αποτέλεσμα εγκεφαλικού επεισοδίου επηρεάστηκε η υγεία του, σε βαθμό που δεν του επέτρεπε να εργαστεί πλέον. Αμέσως προηγουμένως εργαζόταν ως εστιάτορας σε οικογενειακή επιχείρηση. Σύμφωνα με το θεράποντα ιατρό του ο Αιτητής κατέστη ανίκανος για άσκηση του επαγγέλματος του εστιάτορα, ήταν όμως σε θέση «να επιβλέπει το εστιατόριο του» και να εργάζεται ως εστιάτορας - διευθυντής. Στις 18.10.2012 ο Αιτητής εξετάστηκε από Νευρολογικό Ιατρικό Συμβούλιο, το οποίο είχε ενώπιόν του τις προηγούμενες ιατρικές εκθέσεις και τα σχετικά πιστοποιητικά. Γνωμάτευσε ότι ήταν ικανός για άσκηση του επαγγέλματος του ως διευθυντή - εστιάτορα. Ακολούθως ο Διευθυντής των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υιοθετώντας τις γνωματεύσεις των ιατρικών συμβουλίων και σε αναφορά με το άρθρο 40 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου Ν. 59(Ι)/2010 (ο Νόμος), απέρριψε το αίτημα του Αιτητή για σύνταξη ανικανότητας, ενημερώνοντάς τον με σχετική επιστολή ημερομηνίας 3.12.2012. Η απόφαση αυτή δεν ικανοποίησε βεβαίως τον Αιτητή, ο οποίος και προχώρησε στην υποβολή προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ιεραρχικής προσφυγής, κατ΄ ακολουθία των προνοιών του άρθρου 83(1) του Νόμου. Η Υπουργός, με βάση τα διαλαμβανόμενα στο εδάφιο (3) του πιο πάνω άρθρου παρέπεμψε την υπόθεση για επανεξέταση από το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο (ΔΙΣ), όπου και κλήθηκε ο Αιτητής για εξέταση. Το ΔΙΣ γνωμάτευσε ότι, με βάση την κλινική εξέταση και τα εργαστηριακά ευρήματα, ήταν ικανός για άσκηση του επαγγέλματός του, αναφέροντας σχετικά: «Ο αιτητής παρουσιάζει μείωση της αιματικής ροής στα μεγάλα αγγεία των κάτω άκρων με αναφερόμενη διαλείπουσα χωλότητα. Εκ της νευρολογικής εξέτασης δεν παρουσιάζει περιφερειακά ή κεντρικά νευρολογικά προβλήματα και ως εκ τούτου και σε συνδυασμό του επαγγέλματός του ως εστιάτορας το ΔΙΣ κρίνει ότι είναι ικανός για άσκηση του επαγγέλματος του». Ως αποτέλεσμα η Εντιμη Υπουργός απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του Αιτητή με την προσβαλλόμενη απόφασή της ημερομηνίας 31.3.2014, κρίνοντας ότι με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία ο Αιτητής δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο εδάφιο (5) του άρθρου 40 του Νόμου αναφορικά με τη διαπίστωση «ανίκανου προς εργασία» ασφαλισμένου.
Το πιο πάνω εδάφιο έχει ως εξής:
«40.(1) ..................................
(2) ...................................
(3) ...................................
(4) ...................................
(5) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, «ανίκανος για εργασία», θεωρείται ο ασφαλισμένος, όταν λόγω ειδικής ασθένειας ή σωματικής ή πνευματικής αναπηρίας, η οποία άρχισε ή επιδεινώθηκε ουσιωδώς μετά την ασφάλισή του, δεν μπορεί να κερδίζει από εργασία την οποία εύλογα αναμένεται να εκτελεί, λαμβανομένων υπόψη των δυνάμεων, των δεξιοτήτων, της μόρφωσης και της συνήθους επαγγελματικής απασχόλησής του, πέραν από το ένα τρίτο ή, εάν πρόκειται για πρόσωπο ηλικίας μεταξύ εξήντα (60) και εξήντα τριών (63) ετών, πέραν από το ένα δεύτερο, του ποσού το οποίο κερδίζει, συνήθως στην ίδια περιφέρεια και επαγγελματική κατηγορία σωματικά και πνευματικά υγιές πρόσωπο της ίδιας μόρφωσης.»
Είναι πάγια γραμμή της νομολογίας ότι η αιτιολογία πρέπει να προσδιορίζει τη βάση της απόφασης και τους λόγους που την στοιχειοθετούν. Το κάθε διοικητικό όργανο έχει υποχρέωση να δίδει σαφείς και ικανοποιητικούς λόγους, ούτως ώστε να καθίσταται δυνατό για το Δικαστήριο να προβαίνει σε διακρίβωση κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση βασίζεται επί του ορθού πραγματικού και νομικού υπόβαθρου (Ηροδότου ν. Δημοκρατίας (2010) 3 ΑΑΔ 220).
Ευθυγραμμισμένη επίσης γραμμή της νομολογίας είναι ότι το κατά πόσο συγκεκριμένος αιτητής είναι ή όχι ικανός για άσκηση εργασίας, αποτελεί θέμα τεχνικό στο οποίο το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται κατά την άσκηση της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας, εκτός εάν διαπιστωθεί πλάνη, κακοπιστία ή έλλειψη δέουσας έρευνας. Ούτε και το Δικαστήριο υποκαθιστά τις αποφάσεις της διοίκησης ή προβαίνει σε επανεκτίμηση πρωτογενών γεγονότων αφ΄ ης στιγμής κρίνει ότι η έρευνα ήταν επαρκής (Συμβούλιο Αμπελουργικών Προϊόντων ν. Περικλέους (2005) 3 ΑΑΔ 619).
Όπως ήδη λέχθηκε ο Αιτητής προβάλλει ότι το αίτημά του απορρίφθηκε χωρίς να λάβει χώραν διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Προεκτείνοντας έθεσε κατά το στάδιο των διευκρινίσεων πως η απασχόλησή του ως εστιάτορας στην οικογενειακή επιχείρηση προϋπόθετε άσκηση χειρονακτικής εργασίας και συνεχή κίνηση, στοιχεία τα οποία δεν ήταν σε γνώση ούτε και ερεύνησε το Καθ΄ ου η αίτηση.
Οι ισχυρισμοί του Αιτητή δεν έχουν περιθώρια επιτυχίας. Τα αρμόδια ιατρικά συμβούλια, τόσο πρωτοβάθμια όσο και δευτεροβάθμια, προέβησαν σε ενδελεχή ιατρική εξέτασή του, έχοντας υπόψη και τα ιατρικά πιστοποιητικά που παρουσίασε. Το ΔΙΣ διενήργησε εξ υπαρχής τη δική του έρευνα και προέβηκε σε λεπτομερή καταγραφή των κλινικών και εργαστηριακών ευρημάτων προτού καταλήξει ότι ο Αιτητής είναι ικανός για άσκηση του επαγγέλματός του. Ενώπιον των αρμοδίων οργάνων υπήρχε η θέση του Αιτητή ως προς το επάγγελμά του. Ηταν σε συνάρτηση με τη συγκεκριμένη εργασία που το ΔΙΣ κατέληξε ως προς την ικανότητά του να εργάζεται, αφού προηγουμένως παρέθεσε τα ιατρικά ευρήματά του σε σχέση με την όλη κατάσταση υγείας του Αιτητή. Ο μη εντοπισμός περιφερειακών ή κεντρικών νευρολογικών προβλημάτων, ήταν αποφασιστικός παράγοντας προκειμένου να κριθεί η ικανότητα του Αιτητή για άσκηση του επαγγέλματός του. Αυτή ήταν και η ουσιαστική κρίση του αποφασίζοντος οργάνου και ως τεχνικό θέμα δεν εμπίπτει στον έλεγχο του Δικαστηρίου στα πλαίσια της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας. Οι όλες εξετάσεις που έλαβαν χώραν όπως αυτές εντοπίζονται τόσο από την έκθεση του ΔΙΣ όσο και από το υπόλοιπο υλικό που συνοδεύει την ένσταση, επιβεβαιώνουν τη διενέργεια δέουσας έρευνας και εκθεμελιώνουν την αντίθετη θέση του Αιτητή. Το βάρος υποστήριξης του αιτήματός του για παροχή σύνταξης ανικανότητας παραθέτοντας όλα τα απαραίτητα στοιχεία και δεδομένα που θεωρούσε αναγκαία σε σχέση με τη φύση της εργασίας του προς υποβοήθηση της διοίκησης στη διαπίστωση των γεγονότων είχε ο Αιτητής. Η μόνη όμως αναφορά στην οποία προέβη σε όλη την πορεία εξέτασης του αιτήματός του ήταν η θέση ότι εργαζόταν ως εστιάτορας χωρίς ο,τιδήποτε περαιτέρω.
Υπό το φως των πιο πάνω είναι η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η διεξαχθείσα διερεύνηση της περίπτωσης του Αιτητή, το αποτέλεσμα της οποίας υιοθέτησε η Υπουργός - η οποία είχε ενώπιόν της όλες τις γνωματεύσεις, επιχειρήματα και στοιχεία - ήταν πλήρης και η προσβαλλόμενη απόφαση νόμιμη και καθόλα αιτιολογημένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Καμιά διαταγή όσον αφορά τα έξοδα εφόσον δεν έχουν ζητηθεί.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.