|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D133
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 2001/2012)
25 Φεβρουαρίου 2015
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΠΡΟΣ ΓΙΩΡΓΑΛΛΗΣ,
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση
--------------------------------
Στ. Μαξιούτη (κα) για Τ. Παπαδόπουλος και Συνεργάτες ΔΕΠΕ.,
για τον Αιτητή.
Ε. Παπαγεωργίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Σ.Α. Αγγελίδης, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.
------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο αιτητής διατείνεται ότι η πράξη προαγωγής των τεσσάρων ενδιαφερομένων μερών στη μόνιμη θέση Συμβούλου ή Γενικού Προξένου Β΄, Εξωτερικές Υπηρεσίες, Υπουργείο Εξωτερικών, από 15.9.2012, είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς οποιοδήποτε έννομο αποτέλεσμα.
Η κύρια του θέση που προβάλλεται εξ αρχής στην αγόρευση του είναι ότι υπάρχει παρανομία και εκπρόθεσμη αποστολή από τον Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών της πρότασης για την πλήρωση των θέσεων κατά παράβαση του άρθρου 29(2) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου αρ. 1/1990. Ταυτόχρονα, κατά την εισήγηση, υπάρχει εξωθεσμική παρέμβαση στη διαδικασία υποβολής πρότασης για την πλήρωση των θέσεων. Επί της ουσίας ο αιτητής θεωρεί ότι αυθαίρετα αποκλείστηκε από την προαγωγική διαδικασία διότι κατά τον ουσιώδη χρόνο λήψης της απόφασης της Ε.Δ.Υ. πληρούσε όλα τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας. Ο αιτητής αποκλείστηκε λόγω της καθυστερημένης εισήγησης για την πλήρωση των θέσεων από τη μια και από την άλλη την υποβολή της πρότασης κατά τρόπο που να τον απέκλειε στην ουσία ενώ ήταν κατά πάντα καταλληλότερος για προαγωγή από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ο αιτητής επιχειρηματολογεί για τη δική του καταλληλότητα επί μακρόν στην αγόρευση του σε σχέση με τα τρία θεσμικά κριτήρια για προαγωγή, με επιμέρους αναφορές στα δικά του δεδομένα σε σύγκριση αυτά των ενδιαφερομένων μερών.
Η Ε.Δ.Υ., μέσω της συνηγόρου της Δημοκρατίας, εγείρει προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος διότι κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν διέθετε τα απαραίτητα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης, απαραίτητο προσόν για προαγωγή είναι η «διετής τουλάχιστον ευδόκιμος υπηρεσία εις την θέσιν Γραμματέως Α΄ ή Προξένου». Ο αιτητής είχε προαχθεί στη θέση Γραμματέα Α΄ ή Προξένου την 1.8.2010. Η πρόταση της αρμοδίας άρχής, δηλαδή, του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών προς την Ε.Δ.Υ. για πλήρωση της θέσης έγινε στις 30.7.2012. Κατά την εισήγηση λοιπόν της Δημοκρατίας κατά τον ουσιώδη χρόνο ο αιτητής δεν πληρούσε το απαιτούμενο προσόν της διετούς προϋπηρεσίας στην προηγούμενη θέση.
Η Δημοκρατία έχει δίκαιο στην προβαλλόμενη θέση της ότι ο αιτητής δεν είχε έννομο συμφέρον στη διεκδίκηση της θέσης. Κατ΄ αρχάς, το γεγονός ότι μόνο στη γραπτή αγόρευση των καθ΄ ων είναι που ηγέρθη η προδικαστική ένσταση και όχι στο σώμα της ένστασης, όπως και θα ήταν βεβαίως και το ορθότερο, δεν αποκλείει την εξέταση του θέματος εφόσον το έννομο συμφέρον είναι ζήτημα δημόσιας τάξης και αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Όπως αποφασίστηκε στη Δημοκρατία ν. Α.Κ. Χατζηϊωάννου και Υιοί (2005) 3 Α.Α.Δ. 467, το έννομο συμφέρον εξετάζεται πρώτον από τους όρους του παραδεκτού προσφυγής. Το συμφέρον πρέπει να είναι έννομο, δηλαδή, νόμιμο, εντός του Νόμου και αναγνωρισμένο από το δίκαιο, εξετάζεται δε και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, (Χαρίλαος Παπαδόπουλος ν. Ρ.Ι.Κ. (1996) 3 Α.Α.Δ. 1 και Σύνδεσμος Ασφαλιστικών Εταιρειών Κύπρου ν. Επιτροπής Προστασίας του Ανταγωνισμού (2002) 3 Α.Α.Δ. 314).
Η αρμοδία αρχή ζήτησε με επιστολή ημερ. 30.7.2012 την πλήρωση δέκα κενών μονίμων θέσεων Συμβούλου στις Εξωτερικές Υπηρεσίες της Δημοκρατίας. Η Ε.Δ.Υ. στις 3.8.2012 αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσης των κενών θέσεων σε μεταγενέστερη ημερομηνία, όπως και έπραξε στις 24.8.2012 επιλέγοντας για προαγωγή τα εδώ ενδιαφερόμενα μέρη και άλλα έξι πρόσωπα. Σύμφωνα με το άρθρο 29 του Νόμου αρ. 1/1990, η Ε.Δ.Υ. δεν προβαίνει στην πλήρωση οποιασδήποτε θέσης παρά μόνο μετά από τη λήψη γραπτής πρότασης για το σκοπό αυτό από την αρμοδία αρχή. Κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 29, η πρόταση υποβάλλεται το βραδύτερο σε τέσσερεις μήνες από την ημέρα που η θέση έχει δημιουργηθεί ή έχει κενωθεί. Κατά το εδάφιο (3), εάν δεν υπάρξει συμμόρφωση της αρμοδίας αρχής με τις διατάξεις του εδαφίου (2), η Ε.Δ.Υ. προβαίνει στην πλήρωση της θέσης χωρίς την πρόταση της αρμόδιας αρχής.
Το παράπονο του αιτητή περί παρανόμου και εκπροθέσμου αποστολής από τον Γενικό Διευθυντή της πρότασης για την πλήρωση των θέσεων δεν ευσταθεί διότι θα έπρεπε ο αιτητής να απεδείκνυε ότι εν πάση περιπτώσει θα ωφελείτο από την έγκαιρη και εντός των τεσσάρων μηνών υποβολή της πρότασης για πλήρωση των θέσεων. Όπως θα διαφανεί στη συνέχεια ακόμη και αν ζητείτο η πλήρωση της θέσης κατά την προθεσμία που ορίζει το άρθρο 29(2), ο αιτητής και πάλι θα αποκλειόταν διότι δεν θα είχε, εν πάση περιπτώσει, ολοκληρώσει τη διετή ευδόκιμο υπηρεσία στην προηγούμενη θέση. Μάλιστα η έγκαιρη υποβολή της πρότασης θα λειτουργούσε ακόμη πιο καίρια εναντίον του αιτητή διότι θα είχε ακόμη λιγότερη υπηρεσία.
Στην υπόθεση Ασπασία Λυσιώτου Λάμπρου ν. Δημοκρατίας (2008) 4 Α.Α.Δ. 937, κρίθηκε ότι το εδάφιο (2) του άρθρου 29 δημιουργεί δέσμια οφειλόμενη ενέργεια και η παράλειψη συμμόρφωσης με το εδάφιο αυτό ενεργοποιεί την Ε.Δ.Υ. να προβεί στην πλήρωση θέσης χωρίς πρόταση, αλλά στην εκεί υπόθεση τα δικαιώματα της αιτήτριας είχαν επηρεαστεί λόγω της αρχαιότητας που είχε έναντι των συναδέλφων της με αποτέλεσμα να είχε έννομο συμφέρον διότι η καθυστέρηση στην πλήρωση θέσεων Κτηματολογικού Λειτουργού Α΄, ευνόησε υποψηφίους οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να ήταν υποψήφιοι εάν πληρούντο οι θέσεις κατά διαδικασία που άρχιζε εντός των τεσσάρων μηνών που προνοεί το άρθρο 29.
Εδώ τα δεδομένα είναι αντίθετα. Οι πέντε θέσεις είχαν κενωθεί τον Ιούνιο του 2009, άλλες δύο τον Ιανουάριο του 2010, δύο επόμενες θέσεις τον Σεπτέμβριο του 2011 και η δέκατη τον Μάρτιο του 2012. Εάν η διαδικασία για πλήρωση εκάστης των θέσεων άρχιζε εντός του τετραμήνου, ο αιτητής σε καμιά περίπτωση δεν θα είχε συμπληρώσει τη διετή υπηρεσία στη θέση Γραμματέα Α΄, όπως πολύ ορθά αναφέρουν τόσο η Ε.Δ.Υ. όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη στη δική τους αγόρευση. Η προσφυγή επομένως του αιτητή είναι εν πάση περιπτώσει αλυσιτελής. Ο αιτητής δεν μπορεί λοιπόν να αντλήσει βάσιμο επιχείρημα εκ της καθυστέρησης στην πλήρωση της θέσης. Ούτε και προβάλλει με την προσφυγή του την παράλειψη αυτή, ούτε και προσέβαλε ποτέ προηγουμένως την καθυστέρηση στην υποβολή της πρότασης, όπως είχε πράξει η αιτήτρια στη Λάμπρου - ανωτέρω -. Τα όσα δε διατείνεται στην αγόρευση του συμπεριλαμβανομένων των κατ΄ ισχυρισμόν εξωθεσμικών παραγόντων με αναφορά σε σωρεία δημοσιευμάτων που επισυνάπτει ως προς την όλη διαδικασία πλήρωσης των θέσεων, είναι τουλάχιστον άστοχα.
Είναι πρόδηλο ότι ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον διότι κατά το άρθρο 35(2) του Νόμου αρ. 1/1990, ουδείς δημόσιος υπάλληλος προάγεται σε άλλη θέση εκτός και εάν κατά την παράγραφο (β) του εδαφίου (2), κατέχει τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας κατά τον χρόνο κατά τον οποίο λήφθηκε από την Ε.Δ.Υ. η πρόταση για την πλήρωση της θέσης. Η περαιτέρω πρόνοια της εν λόγω παραγράφου ότι τα προσόντα κατέχονται και κατά την ημερομηνία που λαμβάνεται η απόφαση είναι προσθετική και εφόσον εν πάση περιπτώσει δεν κατέχεται προσόν κατά την ημερομηνία πρότασης για την πλήρωση της θέσης, ελλείπει ούτως ή άλλως το έννομο συμφέρον. Στην Ιωαννίδου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 404, η Ολομέλεια απέρριψε την έφεση διότι η εφεσείουσα δεν πληρούσε τα απαιτούμενα προσόντα κατά τον ουσιώδη χρόνο προκήρυξης της θέσης με αναφορά στην απόκτηση του τίτλου Ειδικότητας στη Γενική Ιατρική σε χρόνο μεταγενέστερο της προκήρυξης της θέσης. Έγινε επίσης αναφορά και στη Δημοκρατία ν. Χατζηβασιλείου (2001) 3 Α.Α.Δ. 1150. Η Ολομέλεια επίσης θεώρησε ότι με το να ισχυρίζεται η εφεσείουσα ότι θα έπρεπε να επιλεγεί η ίδια αντί του ενδιαφερομένου εκεί μέρους, επιδοκίμαζε το σχέδιο υπηρεσίας ενώ ταυτόχρονα το αποδοκίμαζε, θέση που προβάλλει κατά παρόμοιο τρόπο και στην παρούσα προσφυγή η δικηγόρος της Ε.Δ.Υ.
Είναι πλούσια η νομολογία ότι ως θέμα γενικής αρχής, υπάλληλος που στερείται των προσόντων στερείται και του αναγκαίου εννόμου συμφέροντος να προσφύγει. Αυτό ισχύει ακόμη και σε περίπτωση αναδρομικού διορισμού, ο οποίος δεν μπορεί να προσμετρήσει ή να δημιουργήσει πραγματική υπηρεσία εκεί που δεν υπάρχει. Ούτε και να δημιουργήσει προσόντα εκεί που δεν υπάρχουν, (Ροδοθέου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 3 Α.Α.Δ. 338, Αριστείδης ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 588 και Κάζανου ν. Α.Τ.Η.Κ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 293, (απόφαση Ολομέλειας)).
Το έννομο συμφέρον πρέπει να υπάρχει κατά τον χρόνο της υποβολής για την πλήρωση της θέσης και ένας δεν έχει έννομο συμφέρον εάν δεν πληροί ο ίδιος τα προσόντα, όπως, κατ΄ αναλογία, ένας προσφοροδότης δεν μπορεί να προσβάλει την κατακύρωση προσφοράς όταν η δική του προσφορά έχει ταξινομηθεί ως εκτός προδιαγραφών, (Minico House Limited v. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 104 και S.C. Nicolaides Limited v. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 148.
Η προσφυγή συνεπώς απορρίπτεται ως απαράδεκτη, χωρίς να χρειάζεται η εξέταση των υπόλοιπων λόγων ακύρωσης, με έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.