|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D97
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1682/2011)
11 Φεβρουαρίου, 2015
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΝΙΚΟΛΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ'ου η αίτηση.
Ε. Κορακίδης, για τον Αιτητή.
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ'ου η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την απόρριψη από τον καθ'ου η αίτηση της ιεραρχικής του προσφυγής. Στην πορεία, όμως, της υπόθεσης διεφάνη ότι ετίθετο θέμα εμπροθέσμου καταχώρισης της προσφυγής.
Ο αιτητής ως ιδιοκτήτης του τεμαχίου αρ. 402, Φ/Σχ. XLV/9, που βρίσκεται στην Κοίλη της Πάφου, είχε υποβάλει αίτηση και στις 25 Οκτωβρίου 1996 εκδόθηκε πολεοδομική άδεια (ΠΑΦ/0813/1995), για ανέγερση κατοικίας επί του πιο πάνω τεμαχίου του. Στις 30 Ιανουαρίου 2007 δόθηκε και η πολεοδομική έγκριση (ΠΑΦ/0813/1995/Α).
Στις 30 Μαΐου 2007 η Πολεοδομική Αρχή απέστειλε στον αιτητή Ειδοποίηση Επιβολής, καθότι είχε διαπιστώσει ότι, η ανάπτυξη που είχε εκτελεστεί στο εν λόγω τεμάχιο παραβίαζε του όρους της πολεοδομικής άδειας και τις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής. Καλείτο ο αιτητής όπως τερματίσει άμεσα οποιαδήποτε μη εγκεκριμένη χρήση και επαναφέρει την οικοδομή και τους εξωτερικούς της χώρους στα προβλεπόμενα, με βάση την Πολεοδομική Άδεια, σχέδια.
Η ιεραρχική προσφυγή εναντίον της πιο πάνω Ειδοποίησης Επιβολής, υποβλήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2007.
Ο Υπουργός Εσωτερικών, αφού ζήτησε και εξασφάλισε τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Έπαρχου Πάφου, απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή. Σχετική επιστολή ημερομηνίας 13 Σεπτεμβρίου 2011 στάληκε στον αιτητή.
Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, παρόλο που δεν είχε τεθεί στα δικόγραφα, ηγέρθηκε, όπως σημείωσα πιο πάνω, θέμα εκπροθέσμου της προσφυγής. Δεδομένου του καθοριστικής σημασίας για την τύχη της προσφυγής θέματος, και έχοντας υπόψη ότι πρόκειται περί δημοσίας τάξεως, που εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, θα προχωρήσω στην εξέταση του.
Η σχετική επιστολή με την οποία ο αιτητής πληροφορείται για την απόρριψη της ιεραρχικής του προσφυγής, φέρει ημερομηνία 13 Σεπτεμβρίου 2011. Στην εν λόγω επιστολή υπάρχει σφραγίδα ότι στάληκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2011. Η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2011.
Ο αιτητής πρόβαλε ότι, η σχετική επιστολή λήφθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2011 και, ενδεχομένως, να ταχυδρομήθηκε αρκετές μέρες μετά. Ο καθ'ου η αίτηση ισχυρίζεται ότι η επιστολή αποστάληκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2011, σύμφωνα με τη σημείωση που υπάρχει στην εν λόγω επιστολή.
Το βάρος απόδειξης ισχυρισμού περί εκπρόθεσμης καταχώρισης προσφυγής, το φέρει ο επικαλούμενος το εκπρόθεσμο. Η καταχώριση, όμως, προσφυγής μετά από αρκετή πάροδο από την καθορισμένη προθεσμία, αποτελεί εξαίρεση, οπότε αυτός που επικαλείται καθυστέρηση στην παραλαβή της σχετικής απόφασης, οφείλει και να αποδείξει το σχετικό ισχυρισμό.
Σύμφωνα με το άρθρο 2 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1:
"Επίδοση με ταχυδρομείο - όταν ο Νόμος ή δημόσιο έγγραφο επιτρέπει ή απαιτεί όπως έγγραφο επιδοθεί ταχυδρομικώς, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιείται η έκφραση επίδοση ή η έκφραση "δοθεί" ή "αποσταλεί" ή οποιαδήποτε άλλη έκφραση τότε, εκτός αν φαίνεται αντίθετη πρόθεση, η επίδοση θα λογίζεται ότι γίνεται με την κανονική αποστολή, προπληρωμή και ταχυδρόμηση επιστολής που περιέχει το έγγραφο και εκτός αν αποδεικνύεται το αντίθετο, ότι επιτεύχθηκε κατά το χρόνο κατά τον οποίο η επιστολή θα παραδινόταν με τη συνηθισμένη πορεία του ταχυδρομείου."
Επανερχόμενος στα γεγονότα της υπόθεσης διαπιστώνω ότι, ο αιτητής δεν αμφισβήτησε τη λήψη της επιστολής, απλώς ανέφερε ότι την παρέλαβε στις 10 Οκτωβρίου 2011, δηλαδή 26 ημέρες αργότερα από την ένδειξη για την αποστολή της. Καλώς εχόντων των πραγμάτων και με τη συνήθη πορεία, η επιστολή θα έπρεπε να είχε παραληφθεί εντός ευλόγου χρόνου. Το βάρος εναποτίθεται στον αιτητή να δείξει ότι η συγκεκριμένη επιστολή είχε παραληφθεί σε χρόνο αργότερο από αυτό που θα μπορούσε, υπό τις περιστάσεις, να θεωρηθεί εύλογος. (Υπόθεση Αρ. 1447/2011, Rashel v. Δημοκρατίας, 14 Ιουνίου 2013). Τα όσα αναφέρει ο αιτητής περί της καθυστέρησης αποστολής της επιστολής είναι, σημειώνω, γενικά και αόριστα. (Bantas v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 610).
Όσα αναφέρονται στην Υπόθεση Αρ. 842/2007, Εμπορική Εταιρεία Παλαιχωρίου Λτδ ν. Δημοκρατίας, 26 Μαρτίου 2009, είναι σχετικά και εφαρμόζονται:
"Αποτελεί πράγματι τη σταθερή θέση της νομολογίας ότι το βάρος απόδειξης περί του εκπροθέσμου της προσφυγής το έχει εκείνος που το επικαλείται, σε περίπτωση δε αμφιβολίας περί του εμπροθέσμου ή μη, αυτή λύεται πάντοτε υπέρ του αιτητή. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση της καταχώρησης της προσφυγής μετά πάροδο αρκετών ημερών από τη λήξη της κανονικής προθεσμίας, οπότε εναπόκειται σε εκείνο που προβάλλει τον ισχυρισμό ότι παρέλαβε καθυστερημένα τη γνωστοποίηση της διοικητικής πράξης, να τον αποδείξει. Στην Πατάτας ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 248, απορρίφθηκε η προσφυγή εφόσον ο αιτητής δεν προσήγαγε κανένα στοιχείο μαρτυρίας προς υποστήριξη του ισχυρισμού του ότι η επιστολή είχε ληφθεί σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Με αναφορά και στη HadjiGavriel v. Republic (1986) 3 C.L.R. 52, επαναβεβαιώθηκε ότι το ζήτημα της τήρησης της προθεσμίας αποτελεί ζήτημα δημοσίου συμφέροντος και μπορεί να εξετάζεται και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο, εναπόκειτο δε στον αιτητή να δείξει ότι η συγκεκριμένη επιστολή που περιείχε τη διοικητική πράξη είχε παραληφθεί σε χρόνο αργότερο από αυτόν που θεωρείτο εύλογος υπό τις περιστάσεις. Εφαρμογή έχει σε κανονικές συνθήκες το σχετικό ερμηνευτικό άρθρο 2 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1, το οποίο καθορίζει ότι όπου έγγραφο επιτρέπεται να επιδίδεται ή να δίνεται ή να αποστέλλεται με ταχυδρομείο, τότε «.. λογίζεται ότι γίνεται με την κανονική αποστολή, προπληρωμή και ταχυδρόμηση επιστολής που περιέχει το έγγραφο και εκτός εάν αποδεικνύεται το αντίθετο, ότι επιτεύχθηκε κατά το χρόνο κατά τον οποίο η επιστολή θα παραδινόταν με τη συνηθισμένη πορεία του ταχυδρομείου.» H φράση «in the ordinary course of post», που είναι το Αγγλικό κείμενο στο πιο πάνω ερμηνευτικό άρθρο, σημαίνει τη λήψη της επιστολής σε δύο, τρεις ημέρες, ενώ δεν επιβάλλεται αυτή να ταχυδρομείται με ασφαλισμένο ταχυδρομείο (δέστε Latifundia Properties Ltd ν. Ψακή κ.α. (2003) 1 Α.Α.Δ. 670 και Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 415).
Στην Socratis Theodorou v. The Abbot of Kykko Monastery Mr. Chrysostomos and Others (1965) 1 C.L.R. 9, αποφασίστηκε ότι εφόσον μια επιστολή έχει ταχυδρομηθεί και δεν έχει επιστραφεί, αυτό συνιστά εκ πρώτης όψεως απόδειξη παράδοσης στο πρόσωπο του παραλήπτη. Στη Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας - πιο πάνω - αμφισβητήθηκε όπως και εδώ, ότι οι δικηγόροι του εφεσείοντος είχαν παραλάβει έγκαιρα την εκεί επιστολή. Δεν ανατράπηκε όμως το τεκμήριο της λήψης στην κανονική πορεία του ταχυδρομείου της επιστολής με οποιαδήποτε μαρτυρία και με αναφορά στις προαναφερθείσες αυθεντίες, θεωρήθηκε ο περί του αντιθέτου ισχυρισμός ατεκμηρίωτος με αποτέλεσμα την απόρριψη της έφεσης. Σχετική είναι και η υπόθεση Oana Alexandrina Bantas v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1092/05, ημερ. 7.9.07."
Δοθέντος ότι, η επιστολή γνωστοποίησης της απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής του αιτητή, ταχυδρομήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2011, ευλόγως αναμενόταν να είχε παραληφθεί σε διάστημα 5 με 10 ημερών, από την ημερομηνία ταχυδρόμησης της. Από τα ενώπιον μου τεθέντα δεν προκύπτει οποιοδήποτε πρόβλημα στην αποστολή της ούτε προσκομίστηκε οποιαδήποτε μαρτυρία προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Συναφώς, με βάση την ημερομηνία καταχώρισης της προσφυγής 21 Δεκεμβρίου 2011, θεωρώ ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1200 έξοδα υπέρ του καθ'ου η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ