|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή Δημοκρατία και Άλλοι ν. Φίλιππου Μιχαηλίδη και Άλλων (1999) 3 ΑΑΔ 756
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D1004
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 862/2012)
30 Δεκεμβρίου, 2014
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ,
Αιτητή,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Άντης Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή.
Φίλιππος Κωμοδρόμος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: O αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση που δημοσιεύθηκε στις Εβδομαδιαίες Διαταγές της Αστυνομίας Κύπρου, ημερομηνίας 16.4.2012, με την οποία προήγαγαν τους Κώστα Σωτηρίου (Ενδιαφερόμενο Μέρος 1) και Γαβριήλ Γαβριήλ (Ενδιαφερόμενο Μέρος 2), στη θέση Ανώτερου Αστυνόμου, αντί του αιτητή.
Κατ΄ εφαρμογή του Κανονισμού 22 των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 2004 (Κ.Δ.Π. 214/04), όπως έχουν τροποποιηθεί (εφεξής «οι Κανονισμοί»), ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης διόρισε Επιτροπή για να αξιολογήσει όλους τους υποψηφίους για προαγωγή στο βαθμό του Αστυνόμου Β΄, Ανώτερου Αστυνόμου και Βοηθού Αρχηγού στην Αστυνομία. Μεταξύ αυτών ήταν η κενωθείσα οργανική θέση στο βαθμό του Ανώτερου Αστυνόμου, για τον οποίο οι υποψήφιοι έπρεπε να κατέχουν τα ακόλουθα προσόντα:
(α) Να έχει συμπληρώσει διετή υπηρεσία στο βαθμό του Αστυνόμου Α΄,
(β) Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης διετίας δεν του επιβλήθηκε ποινή μεγαλύτερη από αυστηρή επίπληξη για πειθαρχικό αδίκημα, σύμφωνα με τους περί Αστυνομίας (Πειθαρχικούς) Κανονισμούς.
Στις 27.3.2012 ο Υπαρχηγός Αστυνομίας, ως Πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης, υπέβαλε έκθεση προς τον Αρχηγό Αστυνομίας, με την οποία η Επιτροπή αξιολογούσε τους υποψηφίους για προαγωγή στο βαθμό του Ανώτερου Αστυνόμου, με σκοπό την πλήρωση της επίδικης θέσης. Με αυτήν ο αιτητής και τα Ενδιαφερόμενα Μέρη κατατάσσονται στην κατηγορία του «Εξαίρετου» στην αξία και «Πολύ Καλού» στα προσόντα. Επίσης, σε αυτήν περιέχονται οι γραπτές απόψεις «του αρμόδιου Βοηθού Αρχηγού ή Αστυνομικού Διευθυντή ή του Διοικητή Μονάδας του αξιολογούμενου» τόσο για τον αιτητή, όσο και για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.
Ο Αρχηγός Αστυνομίας ασκώντας τις εξουσίες που του παρέχει το άρθρο 16(1) και (2) του περί Αστυνομίας Νόμου (Ν.73(Ι)/2004) (στο εξής «ο Νόμος») και ενεργώντας σύμφωνα με τον Κανονισμό 23 των πιο πάνω Κανονισμών, υπέβαλε στον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξης δεόντως αιτιολογημένη σύσταση για κάθε προσοντούχο υποψήφιο, έχοντας υπόψη την έκθεση που του υποβλήθηκε από την Επιτροπή Αξιολόγησης, τις Ετήσεις Εκθέσεις Αξιολόγησης, με έμφαση στα δύο τελευταία έτη και το περιεχόμενο του Προσωπικού Φακέλου όλων των υποψηφίων. Με βάση τους Συγκριτικούς Πίνακες ως προς την αξία, τα προσόντα και την κατά σειρά αρχαιότητα των υποψηφίων, κατέταξε όλους τους υποψηφίους στην κατηγορία του «Εξαίρετου» στην αξία και του «Πολύ Καλού» στα προσόντα.
Ακολούθως, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξης, δυνάμει της εξουσίας που του παρέχει το άρθρο 16(1) και (3) του Νόμου, αποφάσισε την προαγωγή των Ενδιαφερομένων Μερών στο βαθμό του Ανώτερου Αστυνόμου από 17.4.2012.
Mε τον πρώτο λόγο ακύρωσης ο αιτητής ισχυρίζεται ότι υπερέχει στα κριτήρια της αρχαιότητας και των προσόντων, ενώ τα Ενδιαφερόμενα Μέρη δεν υπερέχουν στο κριτήριο της αξίας ούτε σε οποιοδήποτε άλλο κριτήριο. Στη συνέχεια, θα επιχειρήσω να διακρίνω τους ακυρωτικούς ισχυρισμούς του αιτητή αναλόγως του κριτηρίου που αφορούν:
Α. Αξία
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 23(Β) των παραπάνω Κανονισμών, δίδεται έμφαση στις εκθέσεις αξιολόγησης των τελευταίων δυο ετών. Οι διάδικοι είναι απόλυτα ισόβαθμοι ως εξαίρετοι και στα 10 στοιχεία αξιολόγησης, όχι μόνο στις εκθέσεις των δύο τελευταίων ετών αλλά και διαχρονικά. Επίσης η Επιτροπή Αξιολόγησης, ο Αρχηγός Αστυνομίας και ο Υπουργός έκριναν και τους τρεις ως εξαίρετους σε αξία.
Β. Προσόντα
Στο κριτήριο των προσόντων είναι σαφής η υπεροχή του Αιτητή, αφού στην έκθεση της Επιτροπής Αξιολόγησης καταγράφονται για τον αιτητή συνολικά 38 Εκπαιδεύσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό, έναντι 36 εκπαιδεύσεων για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 1 και 38 για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 2. Οι εκπαιδεύσεις στο εξωτερικό για τον αιτητή είναι 23, ενώ για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 1 μόνο τέσσερις και για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 2 μόνο μια. Επίσης οι εκπαιδεύσεις του αιτητή ήταν μεγαλύτερης διάρκειας, όπως π.χ. η παρακολούθηση προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας της Ελλάδος, 3μηνη εκπαίδευση σε θέματα της εμπειρογνωμοσύνης του και 10 εβδομάδες Εκπαίδευση Οπλουργού.
Διατείνεται ο αιτητής ότι η κρίση τόσο του Αρχηγού, όσο και της Επιτροπής Αξιολόγησης και του Υπουργού ότι και οι τρεις διάδικοι είναι «Πολύ Καλοί» σε προσόντα, τον αδικεί αφού υπερέχει γενικά σε εφόδια/προσόντα. Επικαλείται χαρακτηριστικά:
· Το Πρωτείο στη Βασική Εκπαίδευση και το Πρωτείο στο Διαγωνισμό για το Επαμειβόμενο Κύπελλο ως Ηθικές και Υλικές Αμοιβές.
· Τον Διορισμό του από το Υπουργικό Συμβούλιο ως εμπειρογνώμονα σε θέματα Βαλλιστικής, Εξέτασης Ιχνών Εργαλείων, Επανεμφάνισης Εσβεσμένων Αριθμών και Εξέτασης Πλαστών Χαρτονομισμάτων.
Συναφής είναι και ο έτερος ακυρωτικός ισχυρισμός αναφορικά με την πλάνη ως προς τα προσόντα του αιτητή, αφού η Επιτροπή Αξιολόγησης εκ παραδρομής παρέλειψε να καταγράψει ορισμένες εκπαιδεύσεις του Αιτητή που διευρύνουν ακόμη περισσότερο την υπεροχή του σε προσόντα, όπως (α) Εκπαίδευση στο SIGAR (σε θέματα εξέτασης αποτυπωμάτων υποδημάτων (Δεκέμβριος 2003), (β) Εισαγωγή στο ISO/IEC 17025 (Ιανουάριος 2005), (γ) Υλοποίηση Συστήματος Διαχείρισης της ποιότητας κατά ISO/IEC 17025 και (δ) CMS Training Read & Write European Central Bank Germany (Οκτώβριος 2004).
Γ. Αρχαιότητα
Ο αιτητής διατείνεται ότι υπερέχει με βάση τον Πίνακα 3 της Έκθεσης της Επιτροπής. Το μέρος του σχετικού Πίνακα που αφορά τον αιτητή και τα Ενδιαφερόμενα Μέρη, και αναδεικνύει τη συγκριτική τους αρχαιότητα, παρατίθεται αυτούσιο:
|
Α/Α |
ΒΑΘΜΟΣ- ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ |
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ |
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ 2010 |
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ 2011 |
ΓΡΑΠΤΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ | ||||
|
ΕΞ |
ΠΚ |
ΕΞ |
ΠΚ |
ΕΞ |
ΠΚ | ||||
|
2 |
Γ. ΦΡΑΓΚΟΥ (Π.Φ. 1322) |
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ Διευθυντής |
10 |
- |
10 |
|
10 |
- | |
|
3 |
Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ (Π.Φ. 1370) |
ΑΔΕ ΑΜΜ/ΣΤΟΥ Διευθυντής |
10 |
- |
10 |
|
10 |
- | |
|
5
|
Γ. ΓΑΒΡΙΗΛ (Π.Φ. 1409) |
Υ.ΚΑ.Ν. Διοικητής
|
10 |
- |
10 |
|
10 |
- | |
Ο Αιτητής υπερέχει σε αρχαιότητα έναντι και των δυο Ενδιαφερομένων Μερών λόγω προηγούμενων θέσεων. Παρά το ότι η αρχαιότητα είναι οριακή, ο αιτητής θεωρεί ότι έπρεπε να καταστεί αποφασιστικό κριτήριο εφόσον οι διάδικοι κρίθηκαν ισοδύναμοι στα άλλα κριτήρια ή δεν εντοπίζεται υπέρ των Ενδιαφερόμενων Μερών διαφορά στους φακέλους, όπως πάγια νομολογιακή αρχή ορίζει (βλ. Δημοκρατίας ν. Μιχαηλίδης κ.α. (1999)3 Α.Α.Δ 756).
Στη συνέχεια, με ξεχωριστό λόγο ακύρωσης ο αιτητής θεωρεί ότι η τελική απόφαση του Υπουργού είναι αναιτιολόγητη. Το άρθρο 16(3) του Νόμου προνοεί ότι «ο Υπουργός προβαίνει στην προαγωγή των υποψηφίων που συστήνονται από τον Αρχηγό με δεόντως αιτιολογημένη απόφαση του». Ενώ ο Υπουργός στην απόφαση του επισημαίνει την ανάγκη επαρκούς και δέουσας αιτιολογίας, σύμφωνα με το άρθρο 26(1) του Ν.158(1)/1999 (βλ. χαρακτηριστικά την παρ. 7 της απόφασης, Παράρτημα Ε στην ένσταση των καθ' ων η αίτηση), ουσιαστικά δεν τήρησε αυτή την υποχρέωση, αφού δεν κατέγραψε σε ποιο κριτήριο υστερούσε ο αιτητής έναντι των Ενδιαφερομένων Μερών ή σε ποιο υπερείχαν τα Ενδιαφερόμενα Μέρη που τα καθιστούσε καταλληλότερα για την πλήρωση της θέσης. Εφόσον η αιτιολογία απαιτείτο από το Νόμο, δεν επιτρέπεται η εξαγωγή της από τους φακέλους, αλλά η αιτιολογία πρέπει να εμφαίνεται ρητά στο σώμα της διοικητικής πράξης. Ούτε επαφίεται στο Δικαστήριο να ανεύρει από τους ενώπιον του φακέλους τους λόγους που οδήγησαν τη διοίκηση στην απόφαση της.
Οι καθ' ων η αίτηση απαντούν ως προς το κριτήριο των προσόντων ότι ανάλογα των αναφερόμενων από τον αιτητή ως πρόσθετων προσόντων, δηλαδή σεμινάρια και εκπαιδεύσεις του εξωτερικού υλικές/ηθικές αμοιβές, έχουν και τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.
Ως προς το κριτήριο της αξίας, ο δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση επικαλείται τις γραπτές απόψεις και/ή συστάσεις των αρμόδιων που ρητά προβλέπονται στον Κανονισμό 22(2) ως στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για την αξιολόγηση του κάθε υποψηφίου. Πρόκειται για το Παράρτημα Γ της ένστασης, το οποίο υπογράφεται και για τους τρεις διάδικους από τον κ. Θεοφάνους, Βοηθό Αρχηγό Επιχειρήσεων, ο οποίος καταλήγει στις «Γενικές Συστάσεις» ως εξής:
Όσον αφορά τον αιτητή:
«Πρόκειται για εξαίρετο Αξιωματικό του οποίου η ποικιλία των καθηκόντων που έχει επιτελέσει τον καθιστούν έμπειρο και ικανότατο Αξιωματικό, τόσο σε επιχειρησιακά όσο και σε διοικητικά καθήκοντα. Οι προοπτικές επιτυχίας του στον επόμενο βαθμό κρίνονται πολύ καλές.»
Ενώ, όσον αφορά τα Ενδιαφερόμενα Μέρη 1 και 2:
«Πρόκειται για εξαίρετο Αξιωματικό του οποίου οι εμπειρίες και οι ικανότητες του τόσο σε επιχειρησιακά όσο και σε διοικητικά καθήκοντα καθιστούν τις προοπτικές επιτυχίας του στον επόμενο βαθμό εξαίρετες.»
Αποδίδει μεγάλη σημασία στην πιο πάνω διάκριση, λόγω της σημασίας που η ίδια η νομολογία καθορίζει για τις συστάσεις του Διευθυντή, ο οποίος βρίσκεται στην καλύτερη θέση να περιγράψει τις αρετές που χρειάζονται για την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης.
Ως προς το κριτήριο της αρχαιότητας, θεωρεί ότι η διαφορά του αιτητή, που έναντι του Ενδιαφερόμενου Μέρους 2 ανάγεται στην ημερομηνία προαγωγής του στην θέση του Αστυνόμου Β και ως προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος 1 ανάγεται σε ακόμη παλαιότερη θέση (Υπαστυνόμου), δεν μπορεί παρά να έχει οριακή και/ή πολύ περιορισμένη σημασία. Ακόμη δε περισσότερο αφού η επίδικη θέση βρίσκεται ψηλά στην ιεραρχία της Αστυνομίας.
Ο δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση εισηγείται καταληκτικά ότι η απόφαση ήταν επαρκώς και/ή δεόντως αιτιολογημένη και εύλογα επιτρεπτή, όπως προκύπτει από τα κριτήρια επιλογής που παρέθεσε στην απόφαση του ο Υπουργός (παρ. 5, 8 και 13 στο Παράρτημα Ε της ένστασης των καθ΄ ων η αίτηση). Θεωρεί δε ότι η αιτιολογία μπορεί να συμπληρωθεί από τα στοιχεία των φακέλων.
Μελετώντας με προσοχή τα στοιχεία από τους προσωπικούς φακέλους και τις ετήσιες εκθέσεις αξιολόγησης των υποψηφίων, είναι φανερό ότι η αιτιολογία αναφορικά με την επιλογή των Ενδιαφερομένων Μερών έναντι του αιτητή, όχι μόνο δεν μπορεί να ανευρεθεί στους φακέλους, αλλά αντιθέτως το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του αιτητή για υπεροχή του στα προσόντα και στην αρχαιότητα. Συγκεκριμένα, στο κριτήριο της αξίας, ορθά οι διάδικοι, με βάση το περιεχόμενο των εκθέσεων, κρίθηκαν τόσο από την Επιτροπή όσο και από τον Αρχηγό Αστυνομίας ως εξίσου εξαίρετοι. Η επιμέρους αναφορά στις γραπτές απόψεις του Βοηθού Αρχηγού Επιχειρήσεων ως προς τις προοπτικές επιτυχίας, ενόψει του λοιπού περιεχομένου της γραπτής του άποψης για τον καθένα, δεν θα μπορούσε να εκληφθεί από το Δικαστήριο ως λόγο διαφοροποίησης της αξίας των υποψηφίων προς όφελος των Ενδιαφερομένων Μερών.
Στο κριτήριο των προσόντων έχει νομολογηθεί ότι τα πρόσθετα προσόντα που είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης πρέπει να παρατίθενται αναλυτικά και να τους προσδίδεται η ανάλογη βαρύτητα. Στον εκτενή κατάλογο προσόντων στη έκθεση της Επιτροπής Αξιολόγησης πράγματι δεν καταγράφονται κάποιες εκπαιδεύσεις του αιτητή που εντοπίζονται στον προσωπικό του φάκελο. Ορθά επίσης υποστηρίζει ο αιτητής ότι, αριθμητικά τουλάχιστον, φαίνεται να υπερέχει σε «Σεμινάρια/Εκπαιδεύσεις στο εξωτερικό, «Ηθικές και Υλικές Αμοιβές» καθώς και «Άλλες Εξετάσεις/Διπλώματα», καθώς ήταν εμπειρογνώμονας στη βαλλιστική, επανεμφάνιση σβησμένων εγγράφων και παραχάραξη χαρτονομισμάτων που καθιστούν το συμπέρασμα της Επιτροπής Αξιολόγησης ως προς τα προσόντα ότι είναι και οι τρεις «πολύ καλοί» αναιτιολόγητο. Επιβαλλόταν περαιτέρω ανάλυση των προσόντων των υποψηφίων εκτός από την απλή αναφορά τους και συσχετισμός τους με τα καθήκοντα της θέσης ώστε να τους αποδοθεί η δέουσα βαρύτητα.
Ως προς το τρίτο κριτήριο της αρχαιότητας, πράγματι η υπεροχή του αιτητή έναντι των Ενδιαφερομένων Μερών είναι οριακή και ακόμη πιο οριακή στην περίπτωση του Ενδιαφερομένου Μέρους 1. Ωστόσο θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη ενόψει του ισοζυγίου των λοιπών κριτηρίων όπως αναλύθηκε πιο πάνω.
Επιπρόσθετα των πιο πάνω λόγων ακύρωσης, ευσταθεί και ο τελευταίος λόγος ακύρωσης που αφορά στην έλλειψη αιτιολογίας της απόφασης του Υπουργού. Ο Υπουργός, αφού αναφέρεται στο κριτήριο της αρχαιότητας διακρίνοντας τους υποψηφίους που προήχθησαν στο βαθμό του Αστυνόμου Α΄ στις 24.4.2008, επιλέγει τα Ενδιαφερόμενα Μέρη με την ακόλουθη αιτιολογία:
«Μελέτησα και έλαβα υπόψη την έκθεση και τις συστάσεις του Αρχηγού Αστυνομίας για κάθε έναν από τους συνιστώμενους υποψηφίους και γενικά όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου. Ασκώντας τις εξουσίες που μου παρέχει το Άρθρο 16(1) και (3) του Περί Αστυνομίας Νόμου 73(1)/2004 και σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κανονισμού 3 των Περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 2004 (Κ.Δ.Π. 214/04) όπως έχουν τροποποιηθεί με την Κ.Δ.Π. 643/04 αποφάσισα να προάξω στις δύο (2) οργανικές θέσεις του βαθμού του Ανώτερου Αστυνόμου από σήμερα 17/04/2012 τους ακόλουθους:
· ΓΑΒΡΙΗΛ Γαβριήλ (Π.Φ.1409)
· ΣΩΤΗΡΙΟΥ Κώστας (Π.Φ. 1370)»
Πρόκειται για αναιτιολόγητη απόφαση, η οποία επαναλαμβάνει τα θεσμοθετημένα κριτήρια, χωρίς να παραθέτει τους λόγους υπεροχής και καταλληλότητας των Ενδιαφερομένων Μερών έναντι του αιτητή. Επιπλέον, τέτοια αιτιολογία συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα προσόντα και την αρχαιότητα, όπως πιο πάνω αναφέρθηκε. Παρόμοιος λόγος ακύρωσης έγινε δεκτός στην απόφαση στις Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 1289/2010, 1325/2010 και 1399/2010, Γεώργιου Φράγκου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 28.1.2013, με το πιο κάτω σκεπτικό, το οποίο υιοθετώ αυτούσιο:
«Σύμφωνα με το άρθρο 16(3) του περί Αστυνομίας Νόμου του 2004 (Ν.73(Ι)/2004) ο Υπουργός, προβαίνει στην προαγωγή συστηθέντων, από τον Αρχηγό, υποψηφίων, με δεόντως αιτιολογημένη απόφαση του. Ταυτοχρόνως, με βάση το άρθρο 28 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου του 1999 (Ν.158(Ι)/1999) που ενσωματώνει και κωδικοποιεί την αντίστοιχη αρχή του Διοικητικού Δικαίου, η αναφορά σε γενικούς χαρακτηρισμούς, οι οποίοι μπορούν να τύχουν εφαρμογής σε κάθε περίπτωση, δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία. Σχετική επίσης είναι η απόφαση Ζωδιάτης ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 406. Η αναγκαιότητα επαρκούς αιτιολογίας, συνεπώς η προσφερόμενη δυνατότητα δικαστικού ελέγχου της απόφασης, παύει να υφίσταται όταν υπάρχει μια γενικότητα που καθιστά τον έλεγχο ανέφικτο. Σχετική είναι η υπόθεση Μαραθεύτη ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 26.»
Στην προκείμενη περίπτωση τα όσα, κατά τρόπο γενικό και αόριστο αναφέρονται στην απόφαση του Υπουργού, δεν μπορούν με κανένα τρόπο να χαρακτηριστούν, ως επαρκής αιτιολογία, αφού, δεν προσδιορίζονται οι πραγματικοί λόγοι οι οποίοι οδήγησαν στη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης, για επιλογή των Ενδιαφερομένων Μερών έναντι του αιτητή. Η γενικότητα αυτή καθιστά τον όποιο δικαστικό έλεγχο ανέφικτο, αφού ο λόγος για τον οποίο κρίθηκαν ως υπέρτεροι οι Ενδιαφερόμενοι, νοουμένου ότι όλοι οι υποψήφιοι κρίθηκαν ως εξαίρετοι σε αξία και πολύ καλοί σε προσόντα, δεν μπορεί να προσδιοριστεί.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του αιτητή, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Π. Παναγή, Δ.
/ΣΓεωργίου