|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D950
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 76/2011)
10 Δεκεμβρίου, 2014
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α.Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Γ. Σεραφείμ, για το Καθ΄ ου η αίτηση.
Μ. Καλλιγέρου, για το Ενδ. Μέρος.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Στις 9 Απριλίου 2010 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας μία θέση στη βαθμίδα Καθηγητή ή
Αναπληρωτή Καθηγητή ή Επίκουρου Καθηγητή ή Λέκτορα στην ειδικότητα: «Ατμοσφαιρική Ρύπανση και Αντιρρυπαντικά Συστήματα», στο Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος, για τις ανάγκες του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου - Καθ΄ ου η αίτηση. Αιτήσεις για την υπό αναφορά θέση υπέβαλαν 11 υποψήφιοι, συμπεριλαμβανομένων της Αιτήτριας και του Ενδιαφερομένου Προσώπου. Η Αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για τη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή ή Λέκτορα και το Ενδιαφερόμενο Μέρος για διορισμό στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή. Σε συνέντευξη κλήθηκαν τελικά πέντε εκ των υποψηφίων, μεταξύ αυτών τα εμπλεκόμενα στην παρούσα προσφυγή μέρη. Μετά τη διεξαγωγή των συνεντεύξεων το Εκλεκτορικό Σώμα αποφάσισε ομόφωνα υπέρ του Ενδιαφερόμενου Μέρους για την πλήρωση από αυτό της θέσης Αναπληρωτή Καθηγητή στην επίδικη θέση. Στις 22.10.2010 η Διοικούσα Επιτροπή του Καθ΄ ου η αίτηση αποφάσισε, επίσης ομόφωνα, να προσφέρει στο Ενδιαφερόμενο Μέρος την πιο πάνω θέση, την οποία και αποδέχθηκε. Η Αιτήτρια ενημερώθηκε με επιστολή ημερομηνίας 13.12.2010 σχετικά και, κατ΄ ακολουθία, καταχώρησε την υπό κρίση προσφυγή, αξιώνοντας:
«Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ΄ ου η αίτηση η οποία γνωστοποιήθηκε μέσω e-mail στις 5.1.2011 και φέρει ημερ. 13.12.2010, με την οποία επέλεξαν και/ή διόρισαν τον Κώστα Ν. Κώστα σε σχέση με την προκήρυξη με τελευταία ημερομηνία υποβολής αίτησης της 21.5.10 ως Αναπληρωτή Καθηγητή στο πεδίο «Ατμοσφαιρική Ρύπανση και Αντιρρυπαντικά Συστήματα», Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος, Σχολή Γεωτεχνικών Επιστημών και Διαχείρισης Περιβάλλοντος, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι αντί να πληρωθεί η θέση με το διορισμό της ίδιας, επιλέγηκε το ενδιαφ. πρόσωπο σε θέση για την οποία δεν κατείχε τα προσόντα οπότε και ό,τι παραλήφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί.»
Προβάλλει ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας ότι η προσβαλλόμενη πράξη πάσχει και επικαλείται εκτεταμένους λόγους ακύρωσης. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι για το Καθ΄ ου η Αίτηση και το Ενδιαφερόμενο Μέρος υποστηρίζουν ότι η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί προτού εξετασθούν λόγοι ουσίας, επικαλούμενοι δύο προδικαστικές ενστάσεις, τις ακόλουθες:
«Α. Το Καθ΄ ου η Αίτηση προβάλλει προδικαστική ένσταση, ότι η θεραπεία Β στην Αίτηση Ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί από το Σεβαστό Δικαστήριο, διότι υπάρχει εκτελεστή απόφαση και όχι παράλειψη πλέον και αυτή είναι ο διορισμός του κ. Κώστα Ν. Κώστα στην επίδικη θέση.
Β. Το Καθ΄ ου η Αίτηση προβάλλει δεύτερη προδικαστική ένσταση, ότι η αιτούμενη θεραπεία Α στην Αίτηση Ακυρώσεως είναι απαράδεκτη, αφού δεν ισχυρίζεται η Αιτήτρια ότι ο διορισμός του Κώστα Ν. Κώστα έγινε αντί και/ή στη θέση της ή πως άλλως πως την επηρεάζει τέτοιος διορισμός και, άρα, δεν υφίσταται και δεν πιθανολογείται οποιοδήποτε έννομο συμφέρον εκ μέρους της Αιτήτριας.»
Αναπτύσσοντας τη βάση στήριξης των πιο πάνω προδικαστικών ενστάσεων, οι συνήγοροι εισηγήθηκαν ότι το γεγονός της μη υποβολής αίτησης από την Αιτήτρια για τη θέση του Αναπληρωτή Καθηγητή, η οποία ήταν, τελικά, και αυτή που πληρώθηκε, στερεί από αυτή (την Αιτήτρια) το έννομο συμφέρον να προσβάλει την επίδικη απόφαση διορισμού του Ενδιαφερόμενου Μέρους. Προεκτείνοντας έθεσαν ότι η Αιτήτρια με την αίτησή της ρητά και απερίφραστα περιόρισε την υποψηφιότητά της μόνο στη θέση Επίκουρου Καθηγητή ή Λέκτορα και δεν ήταν υποψήφια για τη θέση Αναπληρωτή Καθηγητή. Κατά συνέπεια, δεν καλύπτεται και με προσωπικό, συγκεκριμένο, άμεσο νομικό συμφέρον.
Απαντώντας επί του θέματος ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας έθεσε ότι η προκήρυξη ημερομηνίας 9.4.2010 ήταν για μια και μόνο θέση και δεν περιοριζόταν στη βαθμίδα Αναπληρωτή Καθηγητή και μόνο. Περαιτέρω η διαδικασία ήταν κοινή για όλους τους υποψήφιους, με δυνατότητα να επιλεγεί κάποιος από οποιαδήποτε βαθμίδα. Καταλήγοντας προέβαλε ότι «Με τις αιτούμενες θεραπείες η Αιτήτρια αμφισβητεί αφενός την απόφαση του Καθ΄ ου η αίτηση να πληρώσει τη θέση με το διορισμό του Ενδιαφερομένου Προσώπου, αντί να επιλεγεί στη βαθμίδα που η ίδια υπέβαλε αίτηση και δεν ισχυρίζεται, αφετέρου, ότι ο διορισμός του Ενδιαφερόμενου Μέρους έγινε αντί και/ή στη θέση της».
Τα γεγονότα που καλύπτουν την ουσία των υπό κρίση προδικαστικών ενστάσεων και η νομική διάστασή τους, είναι πανομοιότυπα με αυτά που εξετάστηκαν στην υπόθεση Θεώνη Γεωργίου ν. Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, υπόθ. αρ. 425/2010, ημερ. 19.3.2014, ECLI:CY:AD:2014:D203. Το Δικαστήριο κατέληξε ότι η Αιτήτρια στερείτο εννόμου συμφέροντος και η αίτησή της κρίθηκε ως απορριπτέα για τους πιο κάτω λόγους:
«Οι θέσεις καθηγητή ή αναπληρωτή καθηγητή ή επίκουρου καθηγητή ή λέκτορα προκηρύχθηκαν ενιαία. Η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση διεκδικώντας αποκλειστικά συγκεκριμένη θέση, τη θέση του Λέκτορα, σε αντίθεση με το ΕΜ. Το ΕΜ κρίθηκε ως πλέον κατάλληλο για τη θέση που διεκδικούσε «αναπληρωτής καθηγητής». Το ίδιο όμως και η αιτήτρια, η οποία κρίθηκε κατάλληλη για τη βαθμίδα του Λέκτορα ως η αίτηση της. Το γεγονός ότι σε περίπτωση που δεν αποδεχόταν το ΕΜ προσφερόταν διορισμός στην αιτήτρια στη βαθμίδα του Λεκτόρα, δεν αλλάζει κατά την κρίση μου το ζήτημα. Προκύπτει από τα ανωτέρω εκτεθέντα ότι οι καθ΄ ων η αίτηση επιθυμούσαν το διορισμό του πλέον κατάλληλου προσώπου για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα προχωρούσαν στο διορισμό της αιτήτριας, για τη θέση όμως του Λέκτορα και σε περίπτωση άρνησης της τελευταίας σε τρίτο πρόσωπο και πάλι όμως για την ίδια βαθμίδα με την αιτήτρια.
Το συμφέρον του αιτητή πρέπει να έχει νομικό έρεισμα και να συσχετίζεται με την ιδιαιτερότητα της θέσης του (Γεωργίου κ.α. ν. Παναγή κ.α. και Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 81). Το βάρος απόδειξης της ύπαρξης έννομου συμφέροντος, υλικού ή ηθικού, το έχει ο αιτητής (Vakana and Others v. Republic (1987) 3 C.L.R. 316).
Η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον εφόσον η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατ΄ ακολουθία της αίτησης της και σε διαδικασία στην οποία συναίνεσε (Alexandrou and others v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2554, 2559, Sarkis v. Improvement Board of Paralimni (1986) 3 C.L.R. 2457, 2462, Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959) σελ. 260-261, Ε.Π. Σπηλιωτοπούλου, Εγχειρίδιον Διοικητικού Δικαίου, Δευτέρα Έκδοσις, 1982, σελ. 259, Westpark Ltd κ.α. ν. Δήμου Πάφου (1997) 3 Α.Α.Δ. 510, 523).
........................................................................
Η αιτήτρια όμως και για ένα ακόμη λόγο στερείται έννομου συμφέροντος: με την υποβολή της αίτησης της για τη συγκεκριμένη θέση του Λέκτορα επιδοκίμασε και αποδέχθηκε την όλη διαδικασία υποβάλλοντας αίτηση για τη θέση του Λέκτορα, ενώ εκ των υστέρων αποδοκιμάζει τόσο την προσβαλλόμενη απόφαση αλλά και τη νομιμότητα της ακολουθητέας διαδικασίας και το ενιαίο της επιλογής (Ηλία κ.α. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ 884, Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου ν. Δήμου Λάρνακας κ.α. (2000) 3 Α.Α.Δ. 345, Δημοκρατία ν. China Wanbao Engineering Corporation (2000) 3 A.A.Δ. 406 ).»
Συμφωνώ και υιοθετώ την πιο πάνω προσέγγιση. Είναι, αναπόδραστη, κατάληξη ότι από τη στιγμή που οι δύο υποψήφιοι αποτάθηκαν για διορισμό σε διαφορετική θέση, έστω και αν επρόκειτο για ενιαία διαδικασία επιλογής, δεν ενυπάρχει έννομο συμφέρον στο πρόσωπο της Αιτήτριας, όπως αυτό οριοθετείται από το ΄Αρθρο 146.2 του Συντάγματος, για προσβολή του διορισμού του Ενδιαφερόμενου Μέρους στη βαθμίδα Αναπληρωτή Καθηγητή, για την οποία η ίδια δεν είχε υποβάλει αίτηση.
Η απουσία του αναγκαίου εννόμου συμφέροντος της Αιτήτριας στερεί το Δικαστήριο της δικαιοδοσίας να προχωρήσει στην εξέταση της ουσίας της προσφυγής.
Παρεμβάλλεται, ότι και η αξιούμενη θεραπεία Β πάσχει και είναι έκθεση σε απόρριψη καθότι δεν προσβάλλεται εκτελεστή παράλειψη οφειλόμενης υποχρέωσης, αλλά και ούτε τίθεται θέμα παράλειψης αφού η διαδικασία πλήρωσης της θέσης ολοκληρώθηκε με το διορισμό του Ενδιαφερόμενου Μέρους ως Αναπληρωτή Καθηγητή. Όπως έχει νομολογηθεί (Δήμος Λάρνακος ν. Mobil Oil Cyprus Ltd (1995) 3 ΑΑΔ 400, 402), μόνο όπου η παράλειψη συνίσταται στη μη εκπλήρωση θετικής υποχρέωσης την οποία επιβάλλει ο νόμος υπόκειται σε αναθεώρηση. Στην παρούσα περίπτωση δεν είναι δυνατή η επίκληση θετικής υποχρέωσης της διοίκησης να διορίσει την Αιτήτρια, και μόνο αυτή, στην επίδικη θέση. Κατά συνέπεια η κατ΄ ισχυρισμό παράλειψη δεν υπόκειται σε αναθεώρηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με έξοδα εις βάρος της Αιτήτριας, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Καμία διαταγή για έξοδα όσον αφορά το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.