|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ζαβρός κ.α. ν. Δημοκρατίας (1994) 3 ΑΑΔ 349
Tρακοσιής Xριστόδουλος και Άλλοι ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2007) 3 ΑΑΔ 231
Χατζησωτηρίου Κυριάκος και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2008) 3 ΑΑΔ 524
Νεοφύτου Κώστας και Άλλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2010) 3 ΑΑΔ 435
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D976
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 34/2011)
19 Δεκεμβρίου, 2014
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΒΑΣΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
Αιτητής,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Ανδρέας Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Μαρίνα Σπηλιωτοπούλου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Σωτήρης Οικονομίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Ο αιτητής είναι Αξιωματικός του Υγειονομικού του Στρατού της Δημοκρατίας, διορισμένος από το 1997 μετά την αποφοίτηση του από την Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων - Ιατρικής της Ελλάδας. Από 1.10.2002 κατέχει το βαθμό του Λοχαγού και είναι εγγεγραμμένος στην Επετηρίδα των Λοχαγών Ιατρών. Το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο είναι μόνιμη αξιωματικός του Στρατού της Δημοκρατίας από 1995 και κατέχει το βαθμό του Λοχαγού επίσης από 1.10.2002, ενώ με την προσβαλλόμενη απόφαση προήχθη στον βαθμό του Ταγματάρχη από 31.12.2010 και είναι εγγεγραμμένη στην Επετηρίδα των Ταγματαρχών Πτυχιούχων Υγειονομικού.
Κατά το έτος 2010 όταν ο αιτητής και το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο κατείχαν το βαθμό του Λοχαγού, κρίθηκαν από το Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών ανάμεσα σε 213 συνολικά ομοιόβαθμους Αξιωματικούς ως προακτέοι κατ' εκλογήν. Τα ονόματα όσων κρίθηκαν και επανακρίθηκαν κατά την τακτική σύνοδο για το έτος 2010, αναγράφηκαν ανάλογα με την περίπτωση σε αντίστοιχους οριστικούς πίνακες. Συγκεκριμένα ο αιτητής αναγράφηκε στον Οριστικό Πίνακα Λοχαγών Ιατρών Υγειονομικού Σώματος και το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο στον Οριστικό Πίνακα Λοχαγών Γενικών Ειδικοτήτων Υγειονομικού Σώματος, κριθέντων ως προακτέων κατ΄ εκλογήν. Μετά την οριστικοποίηση των Πινάκων των Αξιωματικών, ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, ενεργώντας με βάση τις διατάξεις του Καν. 45(2) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 μέχρι 2006 (ΚΔΠ 90/90) (εφεξής «οι Κανονισμοί»), υπέβαλε στον Υπουργό Άμυνας, με επιστολή της Διεύθυνσης του Προσωπικού του ΓΕΕΦ, ημερομηνίας 21.10.2010, τις προτάσεις του αναφορικά με την κατανομή των κενών θέσεων αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας, βαθμού Υπολοχαγού μέχρι και Συνταγματάρχη. Κατά την διαδικασία ο Αρχηγός επικαλέστηκε ως το πλέον αντικειμενικό κριτήριο την «κατανομή των θέσεων αναλογικά κατά Κλάδο και επετηρίδα, λαμβάνοντας κατ΄ αρχήν υπόψη την αρχαιότητα μεταξύ των κριθέντων», ενώ ελήφθησαν σοβαρά υπόψη, «πλέον των υπηρεσιακών αναγκών, οι επιχειρησιακές ανάγκες και οι προτεραιότητες της Υπηρεσίας, στις οποίες εμπεριέχονται στοιχεία υψηλής διαβάθμισης, τα οποία δεν δύναται να κοινοποιηθούν σε τρίτους, πλην των κατά περίπτωση αρμοδίων επιτελών...».
Ο Υπουργός Άμυνας με απόφαση του ημερομηνίας 29.12.2010, αποφάσισε όπως οι 60 θέσεις βαθμού Ταγματάρχη που δύναντο να πληρωθούν κατανεμηθούν ως ακολούθως :
«(1) Στρατός Ξηράς: 43 (34 στα Όπλα, 2 ΤΧ, 2 ΕΜ, 2 ΥΠ, 1ΥΓ,
1 ΣΛ, 1 ΔΚ).
(2) Ναυτικό: 7 (4 ΜΑΧ και 3 ΣΩΜ).
(3) Αεροπορία: 10 (4 ΙΠΤ, 2 ΜΗΧ, 2 Ε/Α και 2 ΣΩΜ).»
Μετά από την εν λόγω κατανομή, ο Υπουργός Άμυνας, ασκώντας τις εξουσίες του βάσει του Κανονισμού 46 των Κανονισμών, προήγαγε μεταξύ άλλων, το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο στον επόμενο βαθμό. Ο αιτητής παρόλο που είχε κριθεί ως προακτέος κατ' εκλογήν, δεν προήχθη διότι δεν κατανεμήθηκε θέση στους Ιατρούς Υγειονομικού στο βαθμό του Ταγματάρχη. Η απόφαση κοινοποιήθηκε στον αιτητή με την επίδικη επιστολή του ΓΕΕΦ, ημερομηνίας 30.12.2010 την οποία προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή (αιτητικό Α).
Με το αιτητικό Β στην αίτηση ακύρωσης ζητά επίσης δήλωση του Δικαστηρίου ότι «εσφαλμένα, άνισα και άδικα κατανεμήθηκαν (sic) για την ειδικότητα του Υγειονομικού, μόνο μια θέση Ταγματάρχη, παρά τις υπάρχουσες ανάγκες.»
Εγείρονται από τους καθ΄ ων η αίτηση και το Ενδιαφερόμενο Μέρος προδικαστικές ενστάσεις με τις οποίες θα ασχοληθώ στη συνέχεια. Με την πρώτη ο δικηγόρος του Ενδιαφερόμενου Μέρους ισχυρίζεται ότι οι δυο πιο πάνω αποφάσεις δεν είναι συναφείς και δεν μπορούν να προσβάλλονται με το ίδιο δικόγραφο.
Στην υπόθεση Ζαβρός κ.ά ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 349, αποφασίστηκε ότι η επετηρίδα είναι εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία μπορεί να προσβληθεί αυτοτελώς και δεν αποτελεί μέρος σύνθετης διοικητικής ενεργείας. (Βλ. επίσης Χ"Σωτηρίου ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 524). Επίσης στην πιο πρόσφατη απόφαση Κώστας Νεοφύτου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ 435, η Ολομέλεια έκρινε ότι η επετηρίδα και η κατανομή των κενών θέσεων αποτελούν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις και δεν χωρεί παρεμπίπτον αναθεωρητικός έλεγχος τους κατά την εξέταση της νομιμότητας των προαγωγών.
Ωστόσο, στην προκείμενη περίπτωση προσβάλλονται με την ίδια προσφυγή τόσο η προηγηθείσα κατανομή όσο και η επακόλουθη προαγωγή του Ενδιαφερόμενου Μέρους.
Η κατανομή κενών θέσεων αξιωματικών βασίζεται στον Καν. 45(2), όπως αυτός τροποποιήθηκε (ΚΔΠ 351/05), ενώ οι προαγωγές των αξιωματικών έπονται και εδράζονται στον επόμενο Καν. 46. Ωστόσο, όπως δηλώνει το περιεχόμενο των πιο πάνω Κανονισμών αλλά και η συμπερίληψη τους κάτω από το ίδιο Μέρος XIII (Προαγωγές Αξιωματικών) του Νόμου, πρόκειται για δύο αυτοτελώς μεν εκτελεστές Διοικητικές Πράξεις, οι οποίες όμως είναι απόλυτα συναφείς μεταξύ τους. Εκδίδονται διαδοχικά, η δεύτερη προϋποθέτει και εξαρτάται από την πρώτη («αξιωματικός που κρίθηκε προακτέος προάγεται, εφόσον υπάρχει κενή θέση στον βαθμό για τον οποίο προορίζεται»), ώστε να καθίσταται επιτρεπτή η συμπερίληψη τους στο ίδιο δικόγραφο και η προσβολή τους με την ίδια προσφυγή. Προκαλούν κατ' αλληλουχία και λόγω της άρρηκτης σύνδεσης τους δυσμενείς συνέπειες στον αιτητή, εκδόθηκαν από το ίδιο διοικητικό όργανο, εδράζουν στο ίδιο νομικό υπόβαθρο και αφορούν σε μια αδιαίρετη διαδικασία, ώστε να καθίστανται αυτοτελώς εκτελεστές πράξεις και συναφείς μεταξύ τους.
Η δεύτερη προδικαστική ένσταση άπτεται του εννόμου συμφέροντος του αιτητή να προσβάλει την προαγωγή του Ενδιαφερομένου Mέρους. Σύμφωνα με το Ενδιαφερόμενο Μέρος, εφόσον ο αιτητής ανήκει σε διαφορετική Επετηρίδα του Υγειονομικού Σώματος από αυτή που εντάχθηκε η ίδια, στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την προαγωγή της. Συγκεκριμένα ο αιτητής ανήκει στην Επετηρίδα των Αξιωματικών Ιατρών ενώ το Ενδιαφερόμενο Μέρος στην Επετηρίδα των Γενικών Ειδικοτήτων, οι οποίες αποτελούν Επετηρίδες του Υγειονομικού Σώματος του Στρατού Ξηράς (Καν.15(3), όπως τροποποιήθηκε με τον Καν.13, ΚΔΠ 351/05).
Μια γενική αναφορά στην διαβάθμιση των αξιωματικών σύμφωνα με τους Κανονισμούς θα ρίξει φως στο θέμα που εδώ απασχολεί. Σύμφωνα με τον Καν. 15, τηρείται Επετηρίδα για κάθε κλάδο, στην οποία φαίνεται ο βαθμός και η αρχαιότητα εκάστου Αξιωματικού. Για κάθε κλάδο τηρείται ξεχωριστή Επετηρίδα για κάθε επί μέρους κατάταξη των Αξιωματικών.
Με βάση τον Καν. 45(2), οι κριθέντες ως προακτέοι Αξιωματικοί κατόπιν της κρίσης του Συμβουλίου Κρίσεων και Επανεκρίσεων, προάγονται εφόσον υπάρχει κενή θέση στο βαθμό για τον οποίο προορίζεται ο αξιωματικός, οι δε υπάρχουσες κενές θέσεις «.. κατανέμονται με απόφαση του Υπουργού που εκδίδεται μετά από πρόταση του Αρχηγού, με βάση τις ανάγκες της υπηρεσίας, κατά κλάδο.». Με την επιφύλαξη του Καν. 45(2), καθορίζεται ότι οι κενές θέσεις Αξιωματικών για τον Στρατό Ξηράς, διαχωρίζονται σε θέσεις Αξιωματικών Όπλων και σε θέσεις Αξιωματικών Σωμάτων, ενώ οι θέσεις που κατανέμονται στο Υγειονομικό Σώμα διαχωρίζονται περαιτέρω σε θέσεις Αξιωματικών Ιατρών, Αξιωματικών Γενικών Ειδικοτήτων και Αξιωματικών Διοικητικών.
Από την συνολική προαναφερθείσα διαδικασία προκύπτει ότι αξιωματικοί που κρίθηκαν ως προακτέοι κατ΄ εκλογήν, έτυχαν δηλαδή της ίδιας διαβάθμισης και ανήκουν στο ίδιο σώμα, όπως είναι εδώ η περίπτωση, έστω και αν είναι τοποθετημένοι σε άλλη επετηρίδα ανάλογα με την ειδικότητα τους και έχουν κάθε συμφέρον να προσβάλλουν προαγωγή ομοιόβαθμου τους, ιδιαίτερα δε όταν ο θεμελιακός λόγος ακυρώσεως αφορά ακριβώς την κατανομή των κενών θέσεων ανάμεσα στα διάφορα σώματα.
Η υπόθεση Ζαβρός (ανωτέρω), την οποία επικαλέστηκε το Ενδιαφερόμενο Μέρος για να ενισχύσει την προδικαστική ένσταση διαφοροποιείται από την παρούσα περίπτωση, αφού εκεί κρίθηκε αφενός ότι αξιωματικοί που κρίθηκαν προακτέοι κατ' αρχαιότητα δεν μπορούν να προσβάλλουν την προαγωγή συναδέλφων τους που κρίθηκαν προακτέοι κατ΄ εκλογήν και αφετέρου ότι ο διαχωρισμός σε αξιωματικούς όπλων και αξιωματικούς σωμάτων επηρεάζει το έννομο συμφέρον με αποτέλεσμα να μη δικαιούνται οι πρώτοι να προσβάλουν την προαγωγή των δεύτερων και αντίθετα.
Συνεπώς η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
Εγείρεται και τρίτη προδικαστική ένσταση ότι το αιτητικό της προσφυγής δεν στρέφεται εναντίον του συνόλου της κατανομής, αλλά μερικής μόνο κατανομής. Προς υποστήριξη της ένστασης οι καθ' ών η αίτηση παραπέμπουν στην Γεώργιος Κουκκουλής ν. Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Άμυνας, Υπόθεση αρ. 1224/08, ημερομηνίας 20.6.2011, στην οποία το ίδιο το Δικαστήριο (Κωνσταντινίδης, Δ.), ήγειρε αυτεπάγγελτα το ζήτημα ότι ο αιτητής προσέβαλε μόνο μέρος της επίδικης κατανομής και όχι το σύνολο της. Το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, με το εξής σκεπτικό:
«Ο αιτητής επικαλείτο ελλιπή έρευνα και αιτιολογία, σαφώς κατά τρόπο εμφανίζοντα ως παράνομη ολόκληρη την κατανομή. Το πρόβλημα, εντούτοις, δεν είναι απλώς δικονομικής υφής. Και πάλιν σε συμφωνία προς τις θέσεις των καθ' ων η αίτηση, δεν θα ήταν νοητός καν ο τεμαχισμός της κατανομής κατά τον τρόπο που εισηγείται ο αιτητής. Δηλαδή και να θεωρούσαμε πως είναι επιτρεπτό ο αιτητής να αναμορφώσει τις θέσεις που προώθησε αρχικώς, θα ετίθετο το βασικό ερώτημα αναφορικά με το πώς θα ήταν δυνατό να συζητούμε μόνο για την κατανομή της επιπλέον θέσης στους Ιπτάμενους. Από πού θα αφαιρείτο εκείνη η θέση και για ποιο λόγο αναφερόμενο μόνο σ' αυτή; Ήταν εκ της φύσεως ενιαία η απόφαση για την ορισμένη κατανομή και η μια πτυχή της αναπόφευκτα επιδρά στο σύνολο, ως ενιαίας κρίσης.
Αν υπήρχε ελλιπής έρευνα και ελλιπής αιτιολογία όπως την επικαλείται ο αιτητής, αυτή θα αφορούσε στο σύνολο και δεν μπορώ να δω καμιά δυνατότητα απομόνωσης ώστε, στην περίπτωση που θα γινόταν δεκτό ότι υπήρχαν αυτά τα ελαττώματα, να διαχωρίσουμε ως αυτοτελή τη μη κατανομή της τέταρτης θέσης για τους Ιπτάμενους. Τέτοια απομόνωση θα σήμαινε ανεπίτρεπτη δέσμευση της διοίκησης ώστε να επανεξεταστεί το ζήτημα της τέταρτης θέσης μόνο, χωρίς αναφορά και επίδραση στο σύνολο της κατανομής που θα ήταν, εκ των πραγμάτων, αδύνατη.»
Παρόμοιοι ισχυρισμοί εξετάστηκαν και στις Συνεκδ. Υποθέσεις αρ. 120/2011 κ.α. Φώτιος Μαλιάπης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 31.1.2012, στις οποίες οι αιτητές που ήταν στην Επετηρίδα των Αξιωματικών Σωμάτων και στην Επετηρίδα των Αξιωματικών Όπλων του Στρατού Ξηράς, προσέβαλαν την μη κατανομή αντίστοιχων θέσεων από τις 24 κενές γενικές θέσεις στην επετηρίδα τους στις οποίες θα δικαιούνται να προαχθούν. Η προδικαστική ένσταση έγινε δεκτή.
Σε πρόσφατη απόφαση μου στην Υπόθεση αρ. 255/2011, Χρ. Τρακοσιή κ.ά. ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 7.3.2014, διαφοροποιήθηκα από τις παραπάνω πρωτόδικες αποφάσεις και απέρριψα την προδικαστική ένσταση. Υιοθετώντας το σκεπτικό που εκεί ανέπτυξα, θα κατάληγα και εδώ ότι δεν είναι κατ' απομόνωση που προσβάλλεται η μια θέση Ταγματάρχη που αποδόθηκε στο Υγειονομικό και συγκεκριμένα στο Ενδιαφερόμενο Μέρος αλλά το σύνολο της κατανομής των 60 κενών θέσεων στο βαθμό του Ταγματάρχη.
Ο τρόπος διατύπωσης του αιτητικού Β της προσφυγής, όπως περαιτέρω εξειδικεύεται στις αγορεύσεις του αιτητή, δεν μπορεί ως θέμα λογικής παρά να παραπέμπει στον δικαστικό έλεγχο του συνολικού τρόπου κατανομής των κενών θέσεων Ταγματάρχη. Το παράπονο του αιτητή εστιάζει στο ότι εάν είχε κατανεμηθεί έστω και μια επιπλέον θέση Ταγματάρχη στο Υγειονομικό σώμα του Στρατού Ξηράς, (θέση η οποία θα μπορούσε να αφαιρεθεί από οποιοδήποτε αλλά σώμα του Στρατού Ξηράς), θα ετύγχανε προαγωγής εφόσον είναι ο πρώτος σε αρχαιότητα στον κατάλογο των κριθέντων κατ΄ εκλογήν, Ιατρών Υγειονομικού Σώματος. (βλ. Υπόθεση Αριθ. 384/06, Κουντουρή ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 27.9.2007). Με την παράλληλη προσβολή της προαγωγής του Ενδιαφερόμενου Μέρους πλήττει και πάλι την κατανομή των θέσεων ως προς μια άλλη πτυχή, την περαιτέρω αυθαίρετη κατανομή της μιας και μοναδικής θέσης που αποδόθηκε στο Υγειονομικό για την επετηρίδα των Γενικών Ειδικοτήτων και όχι στους Αξιωματικούς Ιατρούς που ανήκε ο ίδιος. Ούτε αυτή η ένσταση ευσταθεί.
Ως προς την ουσία, οι λόγοι ακύρωσης που ουσιαστικά προβάλλει ο αιτητής συνοψίζονται στα ακόλουθα:
- Η επίδικη απόφαση όπως και η πρόταση του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς, στηρίχθηκαν στο εξωγενές κριτήριο της αρχαιότητας χωρίς να εξειδικεύουν τις υπηρεσιακές ανάγκες και τις γενικά αναφερθείσες υπηρεσιακές προτεραιότητες, κατά παράβαση του Καν. 45(2).
- Η απόφαση για την κατανομή των θέσεων είναι αναιτιολόγητη και στερείται της δέουσας έρευνας. Δεν έγινε οποιαδήποτε έρευνα όπως επέβαλλε το δημόσιο συμφέρον για την διακρίβωση των πραγματικών αναγκών της Υπηρεσίας.
- Κατά παράβαση της αρχής της καλής πίστης η κατανομή των θέσεων έγινε σε μεταγενέστερο χρόνο από την κοινοποίηση του πίνακα των Αξιωματικών που δικαιούνταν προαγωγής στις τακτικές κρίσεις του 2010.
Παρόμοιοι ισχυρισμοί έχουν εξεταστεί και απορριφθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο σε πλειάδα αποφάσεων που αφορούν την κατανομή των κενών θέσεων Αξιωματικών προς προαγωγή.
Η πρόταση του Αρχηγού όπως αναλύεται στην επιστολή του ημερομηνίας 21.12.2010 (Παράρτημα 3 στην ένσταση) κάνει αναφορά στο ότι ο αριθμός των θέσεων προς πλήρωση είναι μικρότερος από τον αριθμό των κριθέντων ως προακτέων και συνεπώς, κατά την κατανομή των θέσεων αναλογικά κατά κλάδο και επετηρίδα, θα εφάρμοζε το κριτήριο της αρχαιότητας ως το πλέον αντικειμενικό, υπό τις περιστάσεις διότι θα εξυπηρετούσε κατά τον καλύτερο τρόπο τις υπηρεσιακές ανάγκες. Είναι φανερό ότι η αρχαιότητα αποτέλεσε το αποφασιστικό κριτήριο.
Στη Χριστόδουλος Τρακοσιής κ.α. ν. Δημοκρατίας, (2007) 3 Α.Α.Δ. 231, κρίθηκε ότι ο αριθμός των αρχαιότερων Υπαξιωματικών εφόσον συναρτάται με το κριτήριο των αναγκών της Εθνικής Φρουράς, δεν είναι εξωγενές στοιχείο της διαδικασίας. Λέχθηκαν τα ακόλουθα :
«Η δεύτερη εισήγηση, για την εξέταση της οποίας αφιερώσαμε πολύ χρόνο, είναι πως δεν έγινε η δέουσα έρευνα αναφορικά με τις ανάγκες της υπηρεσίας κατά κλάδο, επιπλέον δεν αιτιολογήθηκε η απόφαση. Μελετήσαμε συναφώς την απόφαση του Υπουργού, ο οποίος έκανε αναφορά στις ανάγκες της υπηρεσίας όπως αυτές εκτέθηκαν από τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς. Ανατρέξαμε σ' αυτή την επιστολή για να διαπιστώσουμε πως πραγματικά ο Αρχηγός εκθέτει τις ανάγκες της Εθνικής Φρουράς, ενώ σε σχετικό πίνακα γίνεται η κατανομή των 111 θέσεων και ο διαχωρισμός ανδρών και γυναικών στα όπλα και σώματα της Εθνικής Φρουράς.
Μετά τη συζήτηση που είχαμε, και με αναφορά στα πιο πάνω στοιχεία, η κατάληξή μας είναι πως ικανοποιείται πλήρως και η ανάγκη για ορθότητα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε για τις επίδικες προαγωγές. Το ότι, ενδεχομένως, κατά την κατανομή των κλάδων ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς και ακολούθως ο Υπουργός, είχαν υπόψη τους και τον αριθμό των αρχαιότερων Υπαξιωματικών, δεν καθιστά τη διαδικασία μεμπτή. Έχουμε τη γνώμη πως ήταν στοιχείο, που θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη, όπως και ο ίδιος ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς αναφέρει στη σχετική επιστολή του προς τον Υπουργό Άμυνας, για τη διακρίβωση των αναγκών της Εθνικής Φρουράς».
Η στερεότυπη αναφορά στις υπηρεσιακές ανάγκες δεν σημαίνει ότι αυτές εξουδετερώθηκαν ή αγνοήθηκαν. Όπως επισημαίνεται, οι επιχειρησιακές ανάγκες και οι προτεραιότητες της Υπηρεσίας, για τις οποίες ο καλύτερος γνώστης είναι βεβαίως ο ίδιος ο Αρχηγός, περιέχουν στοιχεία υψηλής διαβάθμισης, τα οποία δεν κοινοποιούνται σε τρίτους. Υπενθυμίζω δε ότι τέτοια κρίση ως προς τις προτεραιότητες και τις υπηρεσιακές ανάγκες της Εθνικής Φρουράς που διέπει την ανάλογη κατανομή, δεν μπορεί παρά να είναι τεχνικό ζήτημα και να εκφεύγει του αναθεωρητικού ελέγχου. (βλ. Συνεκδ. Υποθ. 120/2011 κ.α. Φώτιος Μαλιάπης κ.α. ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 31.1.2012).
Στην προκείμενη περίπτωση θεωρώ ότι ο Αρχηγός και στη συνεχεία ο Υπουργός Άμυνας προέβηκαν στη δέουσα έρευνα και συνεπώς δεν τελούσαν υπό πλάνη. Ούτε η αιτιολογία που δόθηκε ήταν εσφαλμένη. Ο Αρχηγός εξέτασε ποιες ήταν οι ανάγκες της υπηρεσίας και με βάση αυτές προέβηκε στην πρόταση για την κατανομή των θέσεων, αναλόγως της αρχαιότητας των υπό κρίση αξιωματικών. Η απόφαση δε τελικώς του Υπουργού, όπως προκύπτει από το Παράρτημα 4 στην ένσταση, έλαβε υπόψη τον αριθμό των κενών θέσεων, τις προτάσεις του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς, τους οριστικούς Πίνακες Αξιωματικών και τις διατάξεις του Καν. 45.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι η πρόταση και η απόφαση για τον τρόπο κατανομής των θέσεων θα έπρεπε για λόγους διαφάνειας και σύμφωνα με την αρχή της καλής πίστης να προηγηθεί της κρίσης των αξιωματικών, παρατηρώ ότι παρόλο που στους Κανονισμούς η κρίση και επανάκριση των αξιωματικών ως διαδικασία τυποποιείται στο Μέρος XI ΚΑΙ XII και προηγείται του Μέρους ΧΙΙΙ «ΠΡΟΑΓΩΓΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ», δεν υπάρχει τίποτα στο Νόμο ή στους Κανονισμούς που να καθορίζει στην Διοίκηση ποια διαδικασία πρέπει να προηγείται ή να έπεται. Να σημειώσω περαιτέρω ότι, εάν ο καταμερισμός των θέσεων προαγωγής γινόταν στη βάση μόνο απρόσωπων αναγκών κατά κλάδο, θα ίσχυαν οι λόγοι που προβάλλει ο αιτητής, ώστε τέτοια απόφαση για την κατανομή των θέσεων να πρέπει να προηγείται των οριστικών πινάκων των προακτέων. Αφ' ης στιγμής όμως η αρχαιότητα των αξιωματικών γίνεται αποδεκτή ως αποφασιστικό κριτήριο για την κατανομή των θέσεων, η πρακτική που ακολουθείται, δηλαδή της δημοσίευσης των πινάκων των προακτέων αξιωματικών πριν την απόφαση κατανομής, επιτρέπει την οριοθέτηση των αναγκών σε συνάρτηση με την αρχαιότητα και τις διαδοχικές κρίσεις, θέματα που ξεκαθαρίζουν μόνο μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ενώπιον του Συμβουλίου Κρίσεων.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. H προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Π. Παναγή, Δ.
/ΣΓεωργίου