|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D937
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 16/2013)
8 Δεκεμβρίου, 2014
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Κ. Χαραλάμπους για Επ. Κορακίδης ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Α. Χρίστου για Ιωαννίδης, Δημητρίου ΔΕΠΕ, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 29.4.2014 ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να μελετήσει την υπό κρίση αίτηση με πολλή προσοχή και έχει ακούσει τους συνηγόρους κατά τις αγορεύσεις τους την τελευταία δικάσιμο και σήμερα. Είναι σε θέση να δώσει ex tempore την ουσία της απόφασης συμβάλλοντας, κατά το δυνατό, στη γρηγορότερη διεκπεραίωση της όλης υπόθεσης.
Ο Αιτητής, μέσω της προσφυγής του αξιώνει:
«Α. Απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία η παράλειψη του Πανεπιστημίου Κύπρου να ολοκληρώσει την επανεξέταση της διαδικασίας ανέλιξης του αιτητή ή/και να επικυρώσει την ανέλιξη του στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή να κηρύσσεται σαν άκυρη και ότι έχει παραλειφθεί θα έπρεπε να είχε εκτελεσθεί.»
Στην πορεία της διαδικασίας και ενώ εκκρεμούσε η προσφυγή, ο Καθ΄ ου η αίτηση, στις 2.8.2013, αποφάσισε την ανέλιξη του Αιτητή στη θέση του Επίκουρου Καθηγητή, αναδρομικά από την ημερομηνία της απόφασης για τη μη ανέλιξή του, ήτοι από 25.6.2008. Με βάση αυτό το γεγονός προβλήθηκε ο ισχυρισμός από τον Καθ΄ ου η αίτηση ότι μετά την έκδοση της πιο πάνω απόφασης ημερομηνίας 2.8.2013, το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής έχει εξαφανισθεί και, κατ΄ επέκταση, η προσφυγή του Αιτητή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου. Ακολούθησε η εισαγωγή της υπό κρίση αίτησης με την οποία ο Αιτητής ζητά άδεια όπως του επιτραπεί η καταχώρηση ένορκης δήλωσης μέσω της οποίας να του δίδεται η δυνατότητα προσαγωγής μαρτυρίας προς στοιχειοθέτηση ζημιάς που έχει υποστεί από την προσβαλλόμενη παράλειψη του Καθ΄ ου η Αίτηση. Όλα αυτά στα πλαίσια υποστήριξης του ισχυρισμού του Αιτητή ότι η προσφυγή δεν έχει καταστεί άνευ αντικειμένου.
Είναι βεβαίως βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η δίκη καταργείται για διάφορους λόγους μεταξύ των οποίων και η έλλειψη αντικειμένου. Στην προκείμενη περίπτωση προβάλλεται η εισήγηση ότι η προσφυγή δεν μπορεί να προωθηθεί λόγω του γεγονότος που μεσολάβησε, της απόφασης δηλαδή ημερομηνίας 2.8.2013 στην οποία το Δικαστήριο αναφέρθηκε προηγουμένως. Σύμφωνα με πάγια γραμμή της νομολογίας, όπου έχει προκύψει στον Αιτητή ζημιογόνος συνέπεια ως αποτέλεσμα της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης ή παράλειψης, η δίκη δεν καταργείται. Εναπόκειται βεβαίως στον Αιτητή να αποδείξει την ύπαρξη των ζημιογόνων συνεπειών. Είναι αυτό ακριβώς το οποίο επιχειρεί να πράξει ο Αιτητής στην παρούσα περίπτωση. Μέσα από την ένορκο δήλωση που συνοδεύει την αίτησή του ζητά να του επιτραπεί να καταχωρήσει σχετική μαρτυρία, μέσω της οποίας να αποδείξει ότι, λόγω της καθυστέρησης στην έκδοση της σχετικής απόφασης ημερομηνίας 2.8.2013, στερήθηκε της ευκαιρίας να αξιολογηθεί έγκαιρα για τη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή και ως αποτέλεσμα προέκυψε ζημιά, την οποία, σε περίπτωση επιτυχίας, προτίθεται να διεκδικήσει δικαστικά. Το καθοριστικό στοιχείο στην προκείμενη περίπτωση είναι το γεγονός ότι η επίκληση ύπαρξης ζημιάς δεν θα μπορούσε βεβαίως να λάβει χώραν στα αρχικά στάδια, ήτοι με την καταχώρηση της προσφυγής. Ως εκ τούτου δεν θα ήταν δυνατό, ούτε και αναμενόμενο, να γίνει τέτοια επίκληση στο ίδιο το σώμα της προσφυγής. Ηταν το γεγονός που ακολούθησε, η απόφαση δηλαδή ημερομηνίας 2.8.2013, που κατέστησε αναγκαία την παρουσίαση μαρτυρίας προς απόδειξη ζημιογόνων συνεπειών.
Στην απόφαση Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΔ 490 γίνεται εκτεταμένη ανασκόπηση από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου της επί του θέματος νομολογίας. Η πλειοψηφία, σε αναφορά με την απόφαση Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 973, έκρινε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο, σε περίπτωση ανάκλησης της ενώπιόν του επίδικης απόφασης εκκρεμούσης της δίκης, έχει τη δυνατότητα να εξετάσει, υπό το φως των ενώπιόν του γεγονότων, πρώτον, κατά πόσο σε περίπτωση επακολούθησης ακυρωτικής απόφασης δεν προκύπτει θέμα για τη διοίκηση να πράξει ο,τιδήποτε για να συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση ή για να ικανοποιήσει νόμιμη αξίωση του αιτητή και δεύτερο, κατά πόσο υπάρχει ή όχι το ενδεχόμενο, όσο απομακρυσμένο και να είναι, ο αιτητής να έχει υποστεί ζημιά, τέτοια που θα μπορούσε να αποκατασταθεί με εύλογη αποζημίωση ή άλλη θεραπεία από το Επαρχιακό Δικαστήριο, με βάση βεβαίως το ΄Αρθρο 146.6. του Συντάγματος.
Για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας το Δικαστήριο δεν καλείται να αποφασίσει κατά πόσο η όποια μαρτυρία ικανοποιεί τα κριτήρια που δεν καταργούν τη δίκη. Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο θα αποφασισθεί στο τέλος, όταν δηλαδή θα παρουσιαστεί η μαρτυρία στο Δικαστήριο και θα κληθεί το Δικαστήριο να αποφασίσει κατά πόσο η προσφυγή έχει απωλέσει το αντικείμενό της και η δίκη έχει καταργηθεί. Ούτε και βεβαίως μπορεί να αποφασισθεί από το παρόν Δικαστήριο κατά πόσο η μαρτυρία που θα παρουσιαστεί δικαιολογεί επιδίκαση αποζημιώσεων. Η πτυχή αυτή εμπίπτει στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του πολιτικού δικαστηρίου.
Ο Αιτητής έχει θέσει τις βασικές παραμέτρους επιτυχίας της αίτησής του. Δικαιούται στην παροχή άδειας για παρουσίαση της μαρτυρίας περί ζημιογόνων συνεπειών, η οποία συναρτάται άμεσα και καταλυτικά με την ίδια τη δυνατότητα προώθησης της προσφυγής του. Συνεπώς η αίτηση εγκρίνεται. Δίδεται άδεια προσαγωγής μαρτυρίας ως η αίτηση.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.