|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D850
(Υπόθεση αρ.3/2013)
6 Νοεμβρίου, 2014
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΜΕΤΑΞΥ:
ΓΙΩΡΓΟΥ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτητή
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ,
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση
______
Χρ. Ρασπόπουλος, για τον αιτητή
Ελ. Παπαγεωργίου (κα), για τους καθ΄ ων η αίτηση
______
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής Δημοσίας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) ημερομηνίας 20.9.2012 να προάξει στη μόνιμη θέση τελώνη τον Σωτήριο Θ. Παρασκευά (ΕΜ), αντί του ιδίου.
Η πλήρωση της θέσης - πρόκειται για θέση προαγωγής - αποφασίστηκε από την ΕΔΥ κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 20.9.2012, κατά την οποία παρέστη και ο Διευθυντής Τελωνείων ο οποίος σύστησε για προαγωγή το ΕΜ. Και αυτό, όπως το αιτιολόγησε, στον αιτητή είχε επιβληθεί πειθαρχική τιμωρία «. που διαμορφώνει την όλη υπηρεσιακή του εικόνα καθότι η ποινή αυτή δεν έχει διαγραφεί σύμφωνα με το άρθρο 80(1) των ιδίων Νόμων».
Η πειθαρχική τιμωρία του αιτητή φαίνεται να λειτούργησε καταλυτικά στην απόφαση της ΕΔΥ η οποία υιοθέτησε τη σύσταση του Διευθυντή και επέλεξε το ΕΜ για προαγωγή, κρίνοντας πως υπερείχε των λοιπών υποψηφίων με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων (αξία - προσόντα - αρχαιότητα). Παρατίθεται συναφώς αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα των πρακτικών της υπό αναφορά συνεδρίας:
«Επιλέγοντας τον Παρασκευά Σωτήριο, η Επιτροπή παρατήρησε ότι αυτός, σε σύγκριση με τους υποψηφίους που έπονται σε αρχαιότητα, η οποία ανάγεται στην παρούσα τους θέση, δεν υστερεί σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, δεν υστερεί σε προσόντα και, επιπλέον, διαθέτει την υπέρ του σύσταση του Διευθυντή Τελωνείων.
Προβαίνοντας σε ιδιαίτερη σύγκριση του επιλεγέντα με τον υποψήφιο Θεοδούλου Γεώργιο, που υπερέχει σε αρχαιότητα στην παρούσα θέση, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι ο Θεοδούλου διαθέτει Diploma in Marketing Management, αλλά παρατήρησε ότι αυτό δεν αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και δεν είναι άμεσα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Περαιτέρω, η Επιτροπή σημείωσε ότι το προσόν αυτό αποκτήθηκε στο Cyprus Institute of Marketing, η οποία είναι μη αξιολογημένη-πιστοποιημένη σχολή σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία. Η Επιτροπή σημείωσε, επίσης, ότι ο υποψήφιος αυτός έχει τιμωρηθεί με την ποινή της αυστηρής επίπληξης και την ποινή της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης. Συγκεκριμένα, ο Θεοδούλου, κατόπιν πειθαρχικής διαδικασίας ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, βρέθηκε ένοχος στα παραπτώματα της απουσίας χωρίς άδεια και για διάπραξη ενέργειας κατά τρόπο που δυσφήμισε το κύρος της δημόσιας υπηρεσίας γενικά και της θέσης του ειδικά και που έτεινε σε κλονισμό της εμπιστοσύνης του κοινού στη δημόσια υπηρεσία. Η Επιτροπή σημείωσε ότι, αν και έχουν παρέλθει τα δύο έτη κατά τα οποία ο υπάλληλος δεν εδικαιούτο προαγωγής, η εν λόγω ποινή, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, δεν έχει ακόμη διαγραφεί από τον Προσωπικό του Φάκελο, γεγονός που επιτρέπει να λαμβάνεται υπόψη η _ ποινή και να προσμετρά στη συνολική του εικόνα. Με βάση τα πιο πάνω, η Επιτροπή έκρινε ότι ο Θεοδούλου γενικά υστερεί από τον επιλεγέντα.»
Ο αιτητής δεν αμφισβητεί ότι το 2005 του επιβλήθηκε η ποινή της αυστηρής επίπληξης και της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης για ένα χρόνο. Ισχυρίζεται, όμως, ότι πεπλανημένα η ΕΔΥ έλαβε υπόψη την ποινή της αυστηρής επίπληξης καθότι αυτή είχε διαγραφεί σύμφωνα με το άρθρο 80(1) του Ν. 1/90 και βάσει του άρθρου 80(2) έπαυσε να αποτελεί μέρος του προσωπικού του φακέλου. Όπως πεπλανημένα και αναιτιολόγητα δόθηκε τόσο από το Διευθυντή Τελωνείων όσο και από την ίδια την ΕΔΥ αποφασιστική βαρύτητα στη δεύτερη ποινή και προς υποστήριξη της θέσης του ότι στην ποινή αυτή έπρεπε να δοθεί μικρή μόνο σημασία παρέπεμψε στις Γιαγκουλλής κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (1996) 4 Α.Α.Δ. 2600 και Λάμπρου ν. ΕΔΥ (2002) 4 Α.Α.Δ. 1197. Επιπρόσθετα, σ΄ ότι αφορά τα τρία κριτήρια που βάσει του Νόμου συνεκτιμώνται για σκοπούς προαγωγής (προσόντα - αξία - αρχαιότητα), τόνισε ότι υπερέχει του ΕΜ κατά 45 μήνες στην αμέσως προηγούμενη θέση και λαμβανομένων υπόψη ότι κατά τις αξιολογήσεις των τελευταίων χρόνων το ΕΜ δεν υπερέχει σε αξία, η ΕΔΥ περιέπεσε σε πλάνη περί τα πράγματα γιατί δεν επέλεξε τον καταλληλότερο υποψήφιο με βάσει το συνδυασμό των υπό αναφορά κριτηρίων.
Η προσβαλλόμενη πράξη, αντέτεινε η δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση, καλύπτεται από το τεκμήριο της κανονικότητας το οποίο δεν έχει ανατραπεί και ο ισχυρισμός του αιτητή ότι η ΕΔΥ έδωσε αποφασιστική βαρύτητα στην πειθαρχική ποινή είναι ανυπόστατος.
Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, τα οποία αποτέλεσαν και το υπόβαθρο για προώθηση των εκατέρωθεν θέσεων είτε κατά είτε υπέρ της νομιμότητας της προσβαλλόμενης πράξης. Διαπίστωσα ότι - ουσιαστικά - όλα τα θέματα που εγείρονται στην υπό κρίση προσφυγή έχουν εγερθεί και στο πλαίσιο της προσφυγής 907/11 με τους ίδιους και πάλι διαδίκους, αλλά με διαφορετικό ΕΜ. Πρόκειται για προσφυγή αποτέλεσμα της οποίας ήταν η δικαίωση του αιτητή για λόγους οι οποίοι τυγχάνουν πλήρους εφαρμογής και στην παρούσα. Ενόψει τούτου μεταφέρω αυτούσιο το σχετικό σκεπτικό του αδελφού Δικαστή Ερωτοκρίτου - ο οποίος εκδίκασε την προσφυγή - το οποίο υιοθετώ ως και δικό μου σκεπτικό για τους σκοπούς της παρούσας.
«Το άρθρο 80 του Νόμου 1/1990 προβλέπει τα εξής σε σχέση με τη διαγραφή πειθαρχικών ποινών:-
«80.—(1) Η ποινή της επίπληξης μετά τρία έτη από την επιβολή της, της αυστηρής επίπληξης μετά πέντε έτη και οι λοιπές ποινές, εκτός από τις ποινές της αναγκαστικής αφυπηρέτησης και της απόλυσης, μετά δέκα έτη από την επιβολή τους διαγράφονται. (2) Οι ποινές που διαγράφονται αποσύρονται από τον Προσωπικό Φάκελο του υπαλλήλου και δεν επιτρέπεται εφεξής να αποτελέσουν στοιχεία κρίσης του.»
Προκαλεί εντύπωση πως, μολονότι στο σχετικό Κατάλογο στον οποίο καταγράφονται τα στοιχεία των υποψηφίων περιέχεται η Σημείωση «Επιβολή από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας της ποινής της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης για ένα χρόνο από 1.7.2005» φανερώνοντας σαφώς πως η ποινή της αυστηρής επίπληξης βρισκόταν εκτός του προσωπικού φακέλου του αιτητή ως διαγραφείσα στη βάση του άρθρου 80(1) του Ν. 1/90, εν τούτοις, τόσο ο Διευθυντής όσο και η ίδια η ΕΔΥ αναφέρθηκαν και στις δύο ποινές οι οποίες είχαν επιβληθεί στον αιτητή.
Σύμφωνα με το άρθρο 35(4) του Ν. 1/90 «κατά την προαγωγή η Επιτροπή λαμβάνει δεόντως υπόψη το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων» και εν προκειμένω, είναι φανερό πως η Επιτροπή, αλλά και ο Διευθυντής, λαμβάνοντας υπόψη τους τη διαγραφείσα πειθαρχική ποινή του αιτητή, έλαβαν υπόψη τους στοιχεία εξωγενή προς την επίδικη διαδικασία και συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε υπό πλάνη.
Ο αιτητής υπερείχε σε αρχαιότητα στη θέση η οποία προηγείται της επίδικης και στη βάση της νομολογίας η συνακόλουθη πείρα στην αμέσως προηγούμενη θέση προσθέτει στην αξία του υποψηφίου (Μεστάνας ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 213, Παναγή ν. Δημοκρατίας (2011) 3Β AAA 639). Ο αιτητής υστερεί έναντι του ΕΜ σε αξιολόγηση, όπως εξηγήθηκε, μόνο κατά δύο Εξαίρετα το 2003, αυτό δε, ενόψει των δεδομένων, καθιστά τους υποψήφιους ουσιαστικά ίσους σε αξία. Εξάλλου, όπως έχει λεχθεί στην Παναγή ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω:-
«Μικρές διαφορές στις αξιολογήσεις έχουν κατ' επανάληψη κριθεί οριακές, ώστε να παραμένει ουσιαστικά η ισοδυναμία των εμπλεκόμενων (Βασιλειάδης ν. Τσιάππα (2005) 3 Α.Α.Δ. 404 - διαφορά σε πέντε «εξαίρετα» στη διάρκεια μιας πενταετίας - και Δημοκρατία ν. Φεσσά (2009) 3 Α.Α.Δ. 141 - τρία «εξαίρετα» σε μια πενταετία)».
Πόσο μάλλον εδώ που πρόκειται για διαφορά σε ένα έτος κατά τη διάρκεια δεκαετίας.
Δέχομαι ως ορθή τη θέση του δικηγόρου του αιτητή πως εκείνο που βάρυνε στην κρίση του Διευθυντή αλλά και εν τέλει της ΕΔΥ ήταν οι πειθαρχικές ποινές του αιτητή. Αυτό καθιστά την υπό πλάνη λαμβανομένη υπόψη διαγραφείσα πειθαρχική ποινή της αυστηρής επίπληξης, παράγοντα ο οποίος ουσιωδώς επηρέασε τη διοικητική κρίση με αποτέλεσμα η προσβαλλόμενη πράξη να είναι παράνομη. Ήταν βεβαίως δυνατό για τη διοίκηση να λάβει υπόψη τη μη διαγραφείσα ποινή της διακοπής της ετήσιας προσαύξησης λόγω της μη παρέλευσης δεκαετίας από το 2005 που η ποινή επιβλήθηκε μέχρι και το 2011, χρόνο κατά τον οποίο λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση. Κάτω από αυτά τα δεδομένα θα πρέπει πλέον οι καθ' ων η αίτηση να επανεξετάσουν την υπόθεση, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη στη βαρύτητα που θα αποδώσουν στην εν λόγω ποινή ότι έχουν ήδη παρέλθει τα έξι από τα δέκα έτη στα οποία η ποινή θα διαγραφεί. Χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στη Γιαγκουλλής κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α., ανωτέρω, την οποία επικαλείται ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή στην οποία κρίθηκε πως ορθά αποδόθηκε περιορισμένη βαρύτητα σε προηγούμενη καταδίκη ενόψει της παρέλευσης μεγάλου χρονικού διαστήματος από την ημερομηνία της καταδίκης.»
Το καταληκτικό της πιο πάνω προσφυγής τυγχάνει πλήρους εφαρμογής και στην παρούσα, με μόνη τη διαφορά ότι εδώ ο αιτητής υπερείχε σε αρχαιότητα κατά 45 μήνες έναντι του ΕΜ - ο αιτητής κατείχε την προηγούμενη θέση Βοηθού Τελώνη από 15.9.01 και το ΕΜ από 15.6.05 - ενώ στην προαναφερθείσα προσφυγή η αρχαιότητα του αιτητή έναντι του ΕΜ ήταν 13 μήνες. Κατά τα άλλα, οι υποψήφιοι ήταν ουσιαστικά ίσοι τόσο σε αξία όσο και σε προσόντα.
Όπως γίνεται αντιληπτό η υιοθέτηση του σκεπτικού της προσφυγής 907/11 προδιαγράφει και την τύχη της παρούσας. Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.300 έξοδα πλέον ΦΠΑ. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται δυνάμει του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ