|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ιωνίδου Λούλλα Ακίνητα Λτδ ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (2001) 3 ΑΑΔ 1011
Yπουργικό Συμβούλιο και Άλλoι, Mαρίνα Nεοφύτου ν. (Aρ. 1) (2006) 3 ΑΑΔ 478
Δήμος Λευκωσίας ν. Νιόβης Παπαϊωάννου και Άλλων (2010) 3 ΑΑΔ 102
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D765
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.1733 /2009)
10 Oκτωβρίου, 2014
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 23 και 146 του Συντάγματος
ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΚΑΝΤΟΥΝΑΣ
Αιτητής,
-και -
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Καθ΄ου η αίτηση.
-----------------------
Αιτητής προσωπικά
Ελ.Λοϊζίδου, (κα.), για Γ.Ζ.Γεωργίου και Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον καθ΄ου η αίτηση
Λ.Βραχίμης, για το ενδιαφερόμενο μέρος
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο αιτητής αρχικώς αμφισβήτησε τη νομιμότητα των χορηγηθέντων προς τους ενδιαφερόμενους, πολεοδομικής άδειας και άδειας οικοδομής. Οι πιο πάνω άδειες επέτρεπαν στους ενδιαφερόμενους να προβούν σε αλλαγή χρήσεως 17 καταστημάτων με τη δημιουργία μπαρ, καφετέριας και εστιατορίου, συγκεκριμένων τεμαχίων που βρίσκονται στην ενορία Ομεριέ, Τμήμα 1, στο Δήμο Λευκωσίας.
Προβλήθηκε, κατά το στάδιο των αγορεύσεων από τους ενδιαφερόμενους ότι η συγκεκριμένη προσφυγή είναι, αναφορικά με το χρόνο χορήγησης της πολεοδομικής αδείας, εκπρόθεσμη.
Ως αποτέλεσμα τούτου, καταχωρήθηκε από πλευράς αιτητή, αίτηση για τροποποίηση της παραγράφου Α του αιτητικού της προσφυγής, με στόχο να διαφοροποιηθεί η ημερομηνία, κατά την οποία, έλαβε γνώση της ύπαρξης της εν λόγω πολεοδομικής αδείας. Στις 9 Μαϊου 2014 με ενδιάμεση απόφαση, απέρριψα την αίτηση, και το αιτητικό παρέμεινε ως έχει, ότι δηλαδή η απόφαση του καθ΄ου η αίτηση «περιήλθε σε γνώση του αιτητή στις 4.10.2009 προφορικά από το Διευθυντή του ενδιαφερόμενου μέρους ....».
Είναι καλά νομολογημένο ότι η προθεσμία άρχεται από τη στιγμή που ο επηρεαζόμενος έλαβε γνώση της αμφισβητούμενης απόφασης. Η γνώση αυτή πρέπει να είναι πραγματική, και με βάση τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου ο αιτητής θεωρείται ότι έλαβε γνώση όταν περιέλθει στην αντίληψη του ολόκληρο το περιεχόμενο της πράξης, απόφασης ή παράλειψης της διοίκησης. Η γνώση, όπως τονίστηκε στην υπόθεση Ακίνητα Λούλλα Ιωνίδου Λτδ ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος, (2001) 3 Α.Α.Δ. 1011 πρέπει να είναι εκτεταμένη και επαρκής, έτσι ώστε να καθίσταται αντιληπτό στον κάθε επηρεαζόμενο η τυχόν επίπτωση που η απόφαση έχει γι΄αυτόν. Βλ. επίσης Υποθ. αρ. 767/2006 Ο´Hare v. Δημοκρατίας, ημερ. 16 Απριλίου 2010.
Η υπό εξέταση αίτηση ακυρώσεως κατατέθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2009, ήτοι μετά την παρέλευση της προθεσμίας των 75 ημερών από την ημέρα που ο αιτητής έλαβε γνώση της ύπαρξης της πολεοδομικής αδείας. Συναφώς, το αιτητικό Α της προσφυγής, που στρέφεται εναντίον της εκδοθείσας πολεοδομικής αδείας, δεν μπορεί να προχωρήσει περαιτέρω και ως εκ τούτου κρίνεται απορριπτέο.
Παραμένει ουσιαστικώς προς απόφανση η νομιμότητα της άδειας οικοδομής που χορηγήθηκε στους ενδιαφερόμενους. ΄Ηταν η εισήγηση τους, ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προωθήσει την παρούσα προσφυγή, χωρίς όμως, να επεκταθεί περαιτέρω ως προς τους λόγους για τους οποίους προβλήθηκε η εν λόγω ένσταση. Παρόλο τούτο, το Δικαστήριο έχει υποχρέωση και αυτεπαγγέλτως, να εξετάσει θέμα εννόμου συμφέροντος. Αποτελεί αποδεκτό γεγονός ότι ο αιτητής διαμένει στην περιοχή στην οποία έχει ανεγερθεί η υπό εξέταση οικοδομή και λειτουργεί ως επιχείρηση. Συναφώς, έχοντας την ιδιότητα του περιοίκου του παρέχεται το απαραίτητο έννομο συμφέρον να προσβάλει την άδεια οικοδομής που χορηγήθηκε. (Βλ. Ιωσήφ ν. Δημοκρατίας (2012) 3 Α.Α.Δ. 108).
΄Ηταν η εισήγηση του αιτητή ότι ο καθ΄ου η αίτηση δεν είχε προβεί στην αναγκαία και δέουσα έρευνα προτού προχωρήσει στη χορήγηση της αιτηθείσας άδειας οικοδομής. Συγκεκριμενοποίησε το θέμα προβάλλοντας ότι ο καθ΄ου η αίτηση δεν εξέτασε κατά πόσο οι επιβληθέντες, με την πολεοδομική άδεια, όροι είχαν τηρηθεί. Υπήρχαν, όπως προτάθηκε, διάφορες καταγγελίες σύμφωνα με τις οποίες ο ενδιαφερόμενος είχε παραβιάσει τους όρους της πολεοδομικής αδείας και ο καθ΄ου η αίτηση δεν είχε προβεί σε εξέταση για το θέμα αυτό πριν προχωρήσει στη χορήγηση της συγκεκριμένης άδειας οικοδομής.
Από πλευράς του καθ΄ου η αίτηση προβλήθηκε ότι η προσφυγή πάσχει καθότι η άδεια οικοδομής δεν μπορεί να προσβληθεί αυτοτελώς.
Είμαι της γνώμης ότι η εισήγηση αυτή, έχει μεν βάση, πλην όμως, η άδεια οικοδομής μπορεί να προσβληθεί από μόνη της, με ανεξάρτητα στοιχεία, έχοντας ως δεδομένο ότι ο αιτητής αμφισβητεί κατά πόσο έγινε η δέουσα έρευνα αναφορικά με τη συμμόρφωση του ενδιαφερόμενου με τους όρους της πολεοδομικής αδείας. Σχετικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση Νεοφύτου ν. Υπουργικού Συμβουλίου (2006) 3 Α.Α.Δ. 478, όπου αναφέρεται:
"Όπως ορθά ανέφερε ο συνάδελφός μας ο οποίος πρωτόδικα εξέτασε την περίπτωση, η άδεια οικοδομής, στην έκταση που στηρίζεται στην πολεοδομική άδεια δεν μπορεί από μόνη της επιτυχώς να προσβληθεί παρά μόνο στην έκταση που προσβάλλονται άλλα ανεξάρτητα στοιχεία της. Γι' αυτό εξετάζεται πρώτα η πολεοδομική άδεια. Αν επικυρωθεί ως νόμιμη, αυτόματα επικυρώνεται και η άδεια οικοδομής - εκτός αν προσβάλλονται και άλλα στοιχεία της τα οποία βέβαια θα εξεταστούν - ενώ αν ακυρωθεί συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την άδεια οικοδομής."
Ταυτοχρόνως, είναι νομολογημένο ότι μια δημοτική αρχή δεν είναι υποχρεωμένη να προβεί στην έκδοση αδείας οικοδομής απλώς και μόνο επειδή εκδόθηκε πολεοδομική άδεια. (Βλ. Δήμος Λευκωσίας ν. Παπαϊωάννου (2010) 3 Α.Α.Δ. 102). Η εν λόγω αρχή έχει υποχρέωση να προβεί σε εξέταση κατά πόσο η συγκεκριμένη ανάπτυξη εκτελείται σύμφωνα με τους επιβληθέντες όρους στην πολεοδομική άδεια. (Βλ. Ζαντή ν. Επάρχου Λευκωσίας, (1992)4 Α.Α.Δ. 4841).
Όπως καταφαίνεται από το διοικητικό φάκελο, ο όρος 10 της πολεοδομικής αδείας προνοούσε ότι:
«να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για ελαχιστοποίηση ενδεχομένων επιπτώσεων στις ανέσεις γειτονικών ιδιοκτησιών και χρήσεων όπως της μη χρήσης μουσικής και συστημάτων ενίσχυσης του ήχου, την τοποθέτηση συγχρόνων και αποτελεσματικών εγκαταστάσεων/ συστημάτων εξαερισμού, έτσι ώστε να αποφευχθεί η όχληση από οσμές, καπνούς κ.λπ. σε γειτονικές ιδιοκτησίες».
Ο αιτητής πρόβαλε, χωρίς να αμφισβητηθεί ότι είχε και ο ίδιος προβεί σε διάφορες καταγγελίες αναφορικά με οχληρία που προκαλείτο στην περιοχή από τη χρήση μεγαφώνων στη συγκεκριμένη οικοδομή των ενδιαφερομένων. Ο καθ΄ου η αίτηση δεν είχε προβεί σε οποιανδήποτε έρευνα αναφορικά με τις εν λόγω καταγγελίες και ούτε διερεύνησε κατά πόσο οι εργασίες, στο συγκεκριμένο ακίνητο, εκτελούνταν σύμφωνα με τους όρους της πολεοδομικής αδείας και προχώρησε στην έκδοση αδείας οικοδομής ενσωματώνοντας το συγκεκριμένο όρο.
Ο αιτητής είχε συγκεκριμενοποιήσει τις καταγγελίες του με επιστολές ημερ. 23 Σεπτεμβρίου 2009, 6 Οκτωβρίου 2009 και 12 Οκτωβρίου 2009. Στις εν λόγω επιστολές υποβλήθηκε παράπονο για την ένταση της μουσικής που εκπέμπετο από το συγκεκριμένο υποστατικό και επίσης για παράβαση των όρων της πολεοδομικής αδείας. Ο καθ΄ου η αίτηση με επιστολή του ημερ. 5 Νοεμβρίου 2009 προς τον αιτητή παραδέχεται ότι υπήρχε οχληρία λόγω μουσικής και ότι ο ενδιαφερόμενος είχε αναθέσει σε ειδικό μελετητή τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για άρση της εν λόγω οχληρίας. Το κρίσιμο, όμως, θέμα στην υπό εξέταση υπόθεση, δεν είναι και δεν ήταν η λήψη μέτρων για μείωση της έντασης της μουσικής, αλλά το γεγονός ότι στην υπό εξέταση πολεοδομική άδεια υπήρχε όρος για μη χρήση μουσικής. Καθίσταται επομένως έκδηλο ότι ο καθ΄ου η αίτηση ενώ είχε ενώπιον του στοιχεία για παράβαση των όρων της πολεοδομικής αδείας, και τούτο πριν τη λήψη σχετικής απόφασης, προχώρησε, χωρίς συναφώς έρευνα, στην έκδοση αδείας οικοδομής με ίδιους όρους, ως η πολεοδομική, ένας εκ των οποίων είχε καταφανώς, παραβιαστεί.
Με γνώμονα τα πιο πάνω θεωρώ ότι ο καθ΄ου η αίτηση δεν είχε προβεί στη δέουσα και αναγκαία έρευνα πριν την έκδοση της αδείας οικοδομής. Είχε υποχρέωση να εξετάσει κατά πόσο η συγκεκριμένη ανάπτυξη ήταν σύμφωνη με τους όρους, διαφορετικά, θα νομιμοποιούσε ανέγερση οικοδομής που πολεοδομικά ήταν παράνομη. (Βλ. Υπόθ. Αρ.1513/2007, Θεοδώρου ν. Επάρχου Πάφου, ημερ. 3 Μαρτίου 2010).
Η προσφυγή επιτυγχάνει ως προς το δεύτερο αιτητικό που στρέφεται εναντίον της εκδοθείσας άδειας οικοδομής, η οποία και ακυρώνεται. Η προσφυγή αναφορικά με την πολεοδομική άδεια απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη.
Τα έξοδα της υπόθεσης επιδικάζονται υπέρ του αιτητή και εναντίον του καθ΄ου η αίτηση όπως θα υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. ΄Ολες οι προηγούμενες διαταγές για έξοδα παραμένουν.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.