ΜΑΡΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑ ν. ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ, Υπoθεση Αρ. 1118/2012, 7/10/2014

public Πασχαλίδης, Ανδρέας Λούκα Ξ. Ευγενίου (κα), για Α.Σ. Αγγελίδη, για τον Αιτητή. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2014-10-07 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΜΑΡΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑ ν. ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ, Υπoθεση Αρ. 1118/2012, 7/10/2014 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2014:D751

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Υπóθεση Αρ. 1118/2012

7 Οκτωβρίου, 2014

[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΜΑΡΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑ,

Αιτητής,

ν.

ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ,

Καθ'ου η αίτηση.

____________________________________________

Ξ. Ευγενίου (κα), για Α.Σ. Αγγελίδη, για τον Αιτητή.

Αρ. Κορακίδου (κα), για τον Καθ'ου η αίτηση.

____________________________________________

A Π Ο Φ Α Σ Η

ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Αμφισβητείται με την παρούσα προσφυγή η απόφαση του Δημοτικού Γραμματέα του Δήμου Γεροσκήπου με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του αιτητή για αναβάθμιση της μισθολογικής του κλίμακας.

Tα γεγονότα της προσφυγής.

O αιτητής κατέχει από τον Ιούλιο του 1998 τη θέση του Υγειονομικού Επιθεωρητή, στο Δήμο Γεροσκήπου, η οποία σύμφωνα με το ισχύον τότε σχέδιο υπηρεσίας ήταν θέση Πρώτου Διορισμού στη μισθολογική κλίμακα Α4-Α7 (συνδυασμένες), με παραχώρηση στο διοριζόμενο τριών προσαυξήσεων επί της Α4.

Το Μάρτιο του 1999 ο αιτητής απέκτησε πανεπιστημιακό δίπλωμα (Βachelor of Science), σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης (Υγιεινή του Περιβάλλοντος και Δημόσια Υγεία) και ζήτησε με έγγραφο διάβημα του, την αναβάθμιση του στην κλίμακα Α4+7, αναδρομικά από 1/2/99 κατά τα ισχύοντα στη Δημόσια Υπηρεσία.

Το αίτημα εξετάστηκε αρχικά από την Επιτροπή Προσωπικού και ακολούθως από το Συμβούλιο του Δήμου και αποφασίστηκε η τροποποίηση του εγκεκριμένου σχεδίου υπηρεσίας και η τοποθέτηση του αιτητή στην κλίμακα Α4(8) από τις 9/3/1999, ημερομηνία απόκτησης του διπλώματος του.

Εντεκάμιση χρόνια αργότερα, στις 27/10/2009, και ενώ ο αιτητής ευρίσκετο μισθολογικά στην 6^η βαθμίδα της κλίμακας Α7, τέθηκε ενώπιον του Συμβουλίου και εγκρίθηκε πρόταση για εφαρμογή του Ενιαίου Κρατικού Μισθολογίου, με βάση το οποίο η θέση του Υγειονομικού Επιθεωρητή, θα αναβαθμιζόταν από την κλίμακα Α4-Α7 σε Α8-Α10-Α11.

Η απόφαση, η οποία ενσωματώθηκε στον Τακτικό Προϋπολογισμό του Δήμου για το έτος 2010, τελούσε υπό την αίρεση της έγκρισης της από τα Υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών προς τα οποία υποβλήθηκε σχετικό αίτημα, αλλά και της έγκρισης των ενιαίων σχεδίων υπηρεσίας.

Το Δεκέμβριο του 2010, ο Υπουργός Εσωτερικών ενέκρινε με τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών, μεταξύ άλλων και την αναβάθμιση της θέσης Υγειονομικού Επιθεωρητή από την κλίμακα Α4-7 στην κλίμακα Α5(2^η)-7-8(ι), σύμφωνα με τα πρότυπα σχέδια υπηρεσίας και τις μισθοδοτικές κλίμακες που είχαν συμφωνηθεί με την Ένωση Δήμων και τα Υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών.

Παράλληλα, το αίτημα για αναβάθμιση της θέσης στην κλίμακα Α8-10-11, απορρίφθηκε από τα δύο Υπουργεία, με το αιτιολογικό ότι αφενός δεν είχαν διεξαχθεί μελέτες στους Δήμους για τις θέσεις με διαζευκτικά προσόντα (π.χ. Λογιστικοί Λειτουργοί, Υγειονομικοί Επιθεωρητές) και αφετέρου επειδή στο Μνημόνιο Εφαρμογής των νέων ομοιόμορφων σχεδίων υπηρεσίας στους Δήμους που υπεγράφη από την Ένωση Δήμων και τις συντεχνίες, δεν περιλαμβανόταν πρότυπο σχέδιο υπηρεσίας για τη θέση, στην κλίμακα Α8-10-11. Αντιθέτως, όπως υποδείχθηκε, στο εγκεκριμένο σχέδιο υπηρεσίας της θέσης το μισθοδοτικό επίπεδο της καθοριζόταν στην κλίμακα Α5(2^η)-7-8(ι).

Ακολούθως, το Δημοτικό Συμβούλιο υιοθέτησε τα νέα ομοιόμορφα σχέδια υπηρεσίας και το μνημόνιο εφαρμογής τους και στις 24/6/2011 δημοσίευσε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, το νέο σχέδιο υπηρεσίας της θέσης με εγκεκριμένη μισθολογική κλίμακα Α5(2^η)-7-8(ι), καλώντας ταυτόχρονα τον αιτητή, να δηλώσει κατά πόσο αποδεχόταν τη νέα ρύθμιση.

Ο αιτητής απάντησε εγγράφως στις 27/7/2011, ότι δεν αποδεχόταν το συγκεκριμένο σχέδιο υπηρεσίας και επέμεινε στη θέση ότι ως κάτοχος πανεπιστημιακού πτυχίου θα έπρεπε να τοποθετηθεί σε σχέδιο με βάση τις συνδυασμένες κλίμακες Α8-10-11, όπως και οι αντίστοιχοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Λίγους μήνες αργότερα, ο αιτητής μετέβαλε τη στάση του ενημερώνοντας στις 20/10/2011, το Δημοτικό Γραμματέα ότι αποδεχόταν το σχέδιο υπηρεσίας που προέβλεπε την κλίμακα Α5(2^η)-7-8(ι) και αποσύροντας ταυτόχρονα την προηγούμενη επιστολή του.

Μετά την έγκριση του Προϋπολογισμού του Δήμου για το 2012, σύμφωνα με τον οποίο η θέση παρέμενε στη μισθολογική κλίμακα Α5(2^η)-7-8(ι), ο αιτητής επανέφερε το αίτημα του, ζητώντας, με σχετική επιστολή ημερομηνίας 5/6/2012, «όπως τύχω ίσης μεταχείρισης για ότι αφορά την αναβάθμιση της κλίμακας στην οποίαν υπηρετώ ώστε να πραγματωθεί η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ημερομηνίας 27/10/2009 και η προβλεπόμενη στη συλλογική σύμβαση εργασίας, πρόνοια, για ισότιμη ή ανάλογη μεταχείριση, με τις όποιες αναβαθμίσεις κλίμακας έγιναν στη Δημόσια Υπηρεσία σε αντίστοιχες θέσεις».

Στο πιο πάνω διάβημα απάντησε ο Δημοτικός Γραμματέας με επιστολή του ημερομηνίας 26/6/2012, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

Ως εκ τούτου, θα ήταν χρήσιμη η παράθεση αυτούσιου του περιεχομένου της:

"Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερ. 5/6/2012 και σας πληροφορώ ότι το αίτημα σας δεν μπορεί να εξεταστεί επί του παρόντος για τους πιο κάτω λόγους:

1. Έχετε πολύ πρόσφατα τοποθετηθεί από την κλίμακα Α4-7 στην κλίμακα Α5(2^η)-7-8(Ι), η οποία είναι εγκεκριμένη μισθολογική κλίμακα της θέσης Υγειονομικού Επιθεωρητή, σύμφωνα με το πρότυπα Σχέδια Υπηρεσίας των Δήμων, τα οποία έχουν συμφωνηθεί μεταξύ της Ένωσης Δήμων και των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών.

2. Δεν έχετε εξαντλήσει τη συνδυασμένη μισθοδοτική κλίμακα της θέσης ήτοι την κλ. Α5(2^η)-7-8(Ι).

3. Εξαιτίας της δημοσιονομικής πολιτικής που ακολουθείται από το κράτος και αφορά την εφαρμογή μορατόριουμ στη δημιουργία νέων/ πρόσθετων θέσεων και στις αναβαθμίσεις υφιστάμενων θέσεων, τόσο στο Δημόσιο Τομέα όσο και στον Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα."

Οι λόγοι ακυρώσεως.

Ο αιτητής προβάλλει ότι η πιο πάνω απόφαση, παραβιάζει τις αρχές της καλής πίστης και της συνεπούς συμπεριφοράς της διοίκησης, με δεδομένη την ειλημμένη απόφαση - «αυτοδέσμευση» του Δημοτικού Συμβουλίου της 27/10/2009 για εφαρμογή του ενιαίου κρατικού μισθολογίου και ότι ελήφθη αναρμοδίως από το Δημοτικό Γραμματέα, χωρίς να μεσολαβήσει συνεδρία του Συμβουλίου, με μοναδικό έρεισμα μια επίσης αναρμόδια επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, ημερομηνίας 20/6/2012, με πανομοιότυπο περιεχόμενο.

Η προδικαστική ένσταση έλλειψης έννομου συμφέροντος.

Η πλευρά των καθ'ων η αίτηση εγείρει προδικαστικώς ότι ο αιτητής στερείται έννομου συμφέροντος διότι είχε ήδη αποδεχθεί την υπαγωγή του στη μισθολογική ρύθμιση του νέου σχεδίου υπηρεσίας.

Οι συνέπειες της δήλωσης αποδοχής του αιτητή.

Στην επιστολή του ημερομηνίας 20/10/2011 με τίτλο «Εφαρμογή Σχεδίου Υπηρεσίας Υγειονομικού Επιθεωρητή στο Δήμο Γεροσκήπου» και αποδέκτη το Δημοτικό Γραμματέα, ο αιτητής ανέφερε τα ακόλουθα (η έμφαση είναι του κειμένου):

"Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερομηνίας 12 Ιουλίου 2011 σχετικά με το πιο πάνω θέμα και σας πληροφορώ ότι τελικά θα αποδεκτώ το συγκεκριμένο σχέδιο Υπηρεσίας Α5 (2η βαθμίδα) - 7 - 8(1) και ταυτόχρονα να αποσύρω την επιστολή μου, για το ίδιο θέμα, ημερομηνίας 27 Ιουλίου 2011.

Η αλλαγή της απόφασης μου έχει να κάμει με τις διαδικασίες και προσπάθειες που γίνονται από την Ένωση Δήμων και τις Συντεχνίες σε συνεννόηση με τα Υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών για την εφαρμογή των Σχεδίων Υπηρεσίας με συνδυασμένες κλίμακες Α8-10 -11

σε όλους τους Δήμους που διαθέτουν Υγειονομικούς Επιθεωρητές με πανεπιστημιακό δίπλωμα.

Είμαι στη διάθεση σας για οποιεσδήποτε λεπτομέρειες."

Ακολούθως, εγκρίθηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών, ο τακτικός προϋπολογισμός του Δήμου για το 2012, στον οποίο η υφιστάμενη οργανική θέση του Υγειονομικού Επιθεωρητή παρέμεινε επί της μισθοδοτικής κλίμακας Α5(2η)-7-8(ι).

Σύμφωνα με τη νομολογία, η ελεύθερη και ανεπιφύλακτη αποδοχή της διοικητικής πράξης συνεπάγεται αποστέρηση του έννομου συμφέροντος προσβολής της με προσφυγή.

Όπως έχει τονιστεί από τον τότε Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Μ. Τριανταφυλλίδη στη Myrianthis v. The Republic (1977) 3 C.L.R. 165:

"It is well established, by now, in the administrative law of Cyprus, on the basis of relevant principles which have been expounded in Greece in relation to a legislative provision there (section 58 of Law 3713/1928) which corresponds to our Article 146.2 above, that a person, who, expressly or impliedly, accepts an act or decision of the administration, is deprived, because of such acceptance, of a legitimate interest entitling him to make an administrative recourse for the annulment of such act or decision (see, inter alia, Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, pp. 260-261, Piperis v. The Republic, (1967) 3 C.L.R. 295,298, Ioannou and others v. The Republic, (1968) 3 C.L.R. 146,153, Markou v. The Republic, (1968) 3 C.L.R. 267, 276, and Pericleous v. The Republic, (1971) 3 C.L.R. 141, 145, 146)

It is quite clear that in order that the acceptance of an administrative act or decision should deprive someone of the right to challenge it by an administrative recourse for annulment such acceptance should take place unreservedly and freely and not because of fear of adverse consequences otherwise (see, Πορίσματα, supra, p. 261, Κυριακόπουλου, Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον, 4th ed., vol. C, p. 124 and the Pericleous case, supra - and it may be pointed out at this stage, that though in the first instance decision in the Pericleous case was reversed on appeal in The Republic v Pericleous, (1972) 3 C.L.R. 63, there was not disapproved of, on appeal, that part of the first instance decision which is relevant for the purposes of this Interim Decision)."

Το πιο πάνω απόσπασμα υιοθετήθηκε στη μεταγενέστερη Κοζάκος v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3566, στην οποία επίσης κρίθηκε ότι η αποδοχή του αιτητή οδήγησε σε στέρηση του έννομου συμφέροντος του.

Στο σύγγραμμα του Ε.Π. Σπηλιωτόπουλου, «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», 5η Έκδοση, 1991, παραγρ. 457 - 458 αναφέρονται τα εξής:

"Το έννομο συμφέρον μπορεί να μη δημιουργηθεί ή μπορεί να εκλείψει μετά τη δημιουργία του για λόγους υποκειμενικούς, που αφορούν τον αιτούντα, ή αντικειμενικούς.

Έτσι, η δημιουργία έννομου συμφέροντος εμποδίζεται, αν η προσβαλλόμενη πράξη είναι θετική και εκδόθηκε μετά από αίτηση του προσώπου που ασκεί την αίτηση ακυρώσεως (ΣΕ 1275/1978, 694/1982) ή προκλήθηκε από αυτό, ή εάν ο αιτών έδωσε κατά οποιοδήποτε τρόπο τη συναίνεση του για την έκδοση της πράξης (ΣΕ 2356/1964).

...............................

Η αποδοχή πρέπει: i) να είναι σαφής και ανεπιφύλακτη (ΣΕ 480/1970, 1745/1977), ii) να μην έγινε από νόμιμη υποχρέωση (ΣΕ 4528//1976) ή λόγω οικονομικής ανάγκης (ΣΕ 2407/1970) ή λόγω παράνομης βίας ή απειλής (ΣΕ 2013/1959) ή διότι η παράλειψη της θα είχε για τον αιτούντα δυσμενείς συνέπειες (ΣΕ 1568/1960) και (iii) να προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου (ΣΕ 2087/1970) ή, όταν δεν είναι ρητή, να συνάγεται από αναμφισβήτητες πράξεις (ΣΕ 1341/1966)."

Στην παρούσα περίπτωση, προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου ότι ο αιτητής έδωσε ρητά και ανεπιφύλακτα τη συγκατάθεση του, αποδέχτηκε δηλαδή την μισθοδοτική κλίμακα Α5(2η)-7-8(ι), στην οποία υπήχθη με βάση τον Προϋπολογισμό του 2012, με αποτέλεσμα η προσφυγή του, που καταχωρίστηκε μερικούς μήνες αργότερα για το ίδιο ζήτημα και πριν την εξάντληση της συγκεκριμένης συνδυασμένης κλίμακας να καθίσταται απαράδεκτη, λόγω έλλειψης έννομου συμφέροντος.

Η πιο πάνω κατάληξη μου σφραγίζει και τη μοίρα της προσφυγής, η οποία και θα πρέπει να απορριφθεί σ' αυτό το προδικαστικό στάδιο.

Η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί και λόγω έλλειψης εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης απόφασης για τους πιο κάτω λόγους.

Στην υπόθεση Χατζηπέτρου ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 303, της οποίας τα γεγονότα είναι ουσιαστικά ταυτόσημα με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή λόγω έλλειψης έννομου συμφέροντος γιατί ο αιτητής είχε αποδεχθεί ανεπιφυλάκτως την τοποθέτηση του, σε συγκεκριμένη κλίμακα. Ενώπιον του πενταμελούς Εφετείου ο αιτητής δεν είχε θέσει με τους λόγους έφεσης του το γεγονός της αποδοχής εκ μέρους του της αρχικής του τοποθέτησης. Το Εφετείο απέρριψε την έφεση με το εξής σκεπτικό, το οποίο και υιοθετώ για σκοπούς της παρούσας υπόθεσης:

"Είναι σαφώς ανύπαρκτο το υπόβαθρο πάνω στο οποίο δομήθηκαν οι λόγοι έφεσης. Ο αρχικός διορισμός και η τοποθέτηση του εφεσείοντα στη χαμηλότερη κλίμακα συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη που ουδέποτε προσεβλήθη. Το νέο αίτημα του εφεσείοντα δεν είχε στη βάση του νέα στοιχεία αλλά απέβλεπε στην αναθεώρηση όσων στήριξαν την αρχική τοποθέτηση. Τώρα δε, υπό τον μανδύα της κρίσης της ΕΔΥ, κατ' ουσίαν επιδιώκεται έλεγχος της νομιμότητας της αρχικής τοποθέτησης, βεβαίως αφού εξέπνευσε εδώ και χρόνια η προθεσμία που τάσσει το Σύνταγμα. Η προσβληθείσα απόφαση της ΕΔΥ είναι, στην πραγματικότητα, βεβαιωτική της αρχικής και δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη υποκείμενη σε αναθεωρητικό έλεγχο. (Βλ. Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 Α.Α.Δ. 191 και συναφώς Αλέκος Ν. Κληρίδης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ2441 ημ. 20.10.00 και Παναγιώτης Α. Παναγίδης κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ 2642 ημ. 1.3.01). Επομένως δεν υπήρχε και δικαιοδοτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα ήταν νοητή η συζήτηση της αρχής της καλής πίστης. Σημειώνουμε πως η φύση μιας πράξης ως εκτελεστής προσδιορίζεται από τα χαρακτηριστικά της και δεν αλλοιώνεται εν όψει της όποιας αντίληψης των μερών ή των όποιων ενεργειών τους μετά την έκδοσή της. Και, βεβαίως, το γεγονός ότι η εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αποτελεί ζήτημα δημόσιας τάξης."

Σ' αυτό το στάδιο θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω την πάγια αρχή της νομολογίας, ότι το έννομο συμφέρον και η έλλειψη εκτελεστότητας αποτελούν δικαιοδοτικά θέματα και παράλληλα θέματα δημόσιας τάξης. Ένας αιτητής δεν μπορεί να εξαλείψει τα έννομα αποτελέσματα μιας εκτελεστής διοικητικής πράξης την οποία είχε αποδεχθεί και δεν είχε προσβάλει με το να επαναφέρει το θέμα χωρίς να προσκομίζει νέα στοιχεία.

Η προσφυγή όμως θα πρέπει να απορριφθεί και για ακόμα ένα λόγο. Συγκεκριμένα, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν τυγχάνει εκτελεστή και για το λόγο ότι λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο και συνεπώς δεν έχει δημιουργήσει έννομα αποτελέσματα στο διοικητικό χώρο (Phivos Chr. Motor Agency v. Δημοκρατίας μέσω Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων (1997) 3 Α.Α.Δ. 363, Ρούσος ν. Κεντρικού Σφαγείου κ.ά. (2001) 3 Α.Α.Δ. 1000 και Σιαμμασιάν ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 665).

Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα €1.350 υπέρ του καθ'ου η αίτηση.

Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,

Δ.

/ΔΓ

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία