|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2014:D649
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αρ. Υπόθεσης: 1457/2010)
5 Σεπτεμβρίου, 2014
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
LRG ENTERPRISES LTD,
Αιτήτριας,
- ΚΑΙ -
1. ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΡΥΘΜΙΣΕΩΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ
ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
____________
Π. Παναγιώτου για κ. Αλέκο Μαρκίδη, για την αιτήτρια.
Ν. Κλεάνθους (κα) για κ. Χρ. Μ. Τριανταφυλλίδη, για τους καθ΄ ων η αίτηση 1.
Μ. Δρυμιώτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση 2.
Γ. Αντωνιάδης για κ. Χρ. Πατσαλίδη, για το ενδιαφερόμενο μέρος Velister Ltd
A Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: H παρούσα αίτηση αφορά το διαγωνισμό για την χορήγηση της εξουσιοδότησης, για την Χρήση Φάσματος Ραδιοσυχνοτήτων και την Ίδρυση και Λειτουργία Δικτύου Επιλογής Ψηφιακής Τηλεόρασης και την Παροχή Υπηρεσιών Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών στην Κύπρο («ο διαγωνισμός»). Επιδιώκεται με την προσφυγή η ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση, την οποία η αιτήτρια πληροφορήθηκε στις 23.8.2010, με την οποία οι καθ΄ ων η αίτηση ανακήρυξαν την κοινοπραξία Velister («Velister»), ως προσωρινό πλειοδότη του διαγωνισμού. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η Velister έπρεπε να είχε αποκλειστεί από τη διαδικασία του πλειστηριασμού, και να υιοθετηθούν οι ενστάσεις της αιτήτριας, εναντίον της συμμετοχής και/ή της συνέχισης της συμμετοχής της Velister στον πλειστηριασμό, οι οποίες κακώς απορρίφθηκαν από τους καθ΄ ων η αίτηση 1.
Μετά την εξέταση των αιτήσεων που είχαν υποβληθεί, αποφασίστηκε ότι τρεις προσφοροδότες πληρούσαν τους όρους και τις προδιαγραφές του διαγωνισμού: η Velister, η ΑΤΗΚ και η αιτήτρια.
Η αιτήτρια με επιστολές μέσω του δικηγόρου της, ημερ. 2.7.2010, 13.7.2010 και 16.7.2010, επεδίωξε τον αποκλεισμό της Velister και ενός άλλου προσφοροδότη, της ΑΤΗΚ, και την κατακύρωση του διαγωνισμού στην ίδια τιμή στην τιμή εκκίνησης του πλειστηριασμού: €850.000,00, ενώ με επιστολή της ημερ. 23.8.2010 την αναστολή της συνέχισης της διαδικασίας του πλειστηριασμού, μέχρι να ληφθεί απόφαση για το παράπονο που είχε υποβάλει η αιτήτρια στις 12.8.2010, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε σχέση με παρατυπίες που παρατηρήθηκαν στα πλαίσια του επίδικου διαγωνισμού. Κύριο παράπονο της αιτήτριας: ότι η Velister είχε συμπράξει με την ΑΤΗΚ ή είχε προσυνεννοηθεί με την τελευταία κατά παράβαση του Κανονισμού 26(1)(ε) των περί Ραδιοεπικοινωνιών (Διαδικασίες Διαγωνισμού και Διαπραγμάτευσης) Κανονισμών ή/και είχε συμπράξει με την ΑΤΗΚ παραβαίνοντας τις πρόνοιες της παραγράφου 2.1 των Εγγράφων του Διαγωνισμού. H Velister συμφώνησε να δοθεί η αναγκαία παράταση.
Oι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν τις ενστάσεις της αιτήτριας επαναλαμβάνοντας τη θέση τους, ότι δεν υπήρχαν στοιχεία ώστε να αποδειχθεί ο ισχυρισμός περί σύμπραξης ή προσυνεννόησης των δύο εταιρειών και ότι η αίτηση της Velister πληρούσε τους όρους του διαγωνισμού.
Η αιτήτρια ακολούθως παρέδωσε στους καθ΄ ων η αίτηση και δεύτερη επιστολή, με την οποία δήλωνε ότι συνέχιζε τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό με πλήρη επιφύλαξη των δικαιωμάτων της, σε σχέση με τυχόν παρανομίες που είχαν λάβει χώρα κατά τη διάρκεια του πλειστηριασμού. Παρά ταύτα οι καθ΄ ων η αίτηση απαίτησαν, από τον εκπρόσωπο της αιτήτριας, να αποσύρει το περιεχόμενο της επιστολής, διαφορετικά θα προχωρούσαν στην αποβολή της από το διαγωνισμό και στην κατάσχεση της εγγύησης, για λόγους που με λεπτομέρεια καταγράφονται στην αίτηση. Με τις επικρατούσες συνθήκες και εν όψει του ενδεχόμενου κινδύνου αποβολής της αιτήτριας προτού αρχίσει ο 16ος γύρος του πλειστηριασμού, ο εκπρόσωπος της υπέγραψε τα πρακτικά και ανακάλεσε ρητά το περιεχόμενο της επιστολής. Μετά από αυτές τις εξελίξεις, προσωρινός πλειοδότης αναδείχθηκε η κοινοπραξία Velister.
Η όλη συμπεριφορά των καθ΄ ων η αίτηση σε όλα τα στάδια του διαγωνισμού, και η άνοδος της προσφοράς κατά την εκκίνηση του 16ου γύρου σε €10.000.000,00 αντί €9.600.000 που ήταν προηγουμένως, ανάγκασαν την αιτήτρια να αποχωρίσει.
Η αιτήτρια, με επιστολή του δικηγόρου της ημερ. 30.8.2010, ζήτησε όπως της αποσταλεί το γραπτό κείμενο της απόφασης, όπως της ανακοινώθηκε στις 23.8.2010, αλλά το αίτημα της απορρίφθηκε με επιστολή των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 9.9.2010. Ο λόγος, ότι μέχρι εκείνη την ημέρα, η διαδικασία του διαγωνισμού δεν είχε ολοκληρωθεί. Η Velister είχε απλώς καθοριστεί ως προσωρινός πλειοδότης.
Οι καθ΄ ων η αίτηση με την ένσταση τους προβάλλουν δύο προδικαστικές ενστάσεις:
- Η πράξη που προσβάλλεται με την προσφυγή δεν είναι τελική εκτελεστή διοικητική πράξη: Η τελική πράξη - η χορήγηση της Εξουσιοδότησης - δημοσιεύτηκε στις 5.11.2010.
- Η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος εφόσον κατά τον 16ο γύρο του πλειστηριασμού, επέλεξε αυτοβούλως να αποχωρήσει συμπληρώνοντας μάλιστα και το σχετικό έντυπο αποχώρησης. Προσφεύγων ο οποίος παρά την ύπαρξη έννομου συμφέροντος παύει για διάφορους λόγους να διατηρεί το ενδιαφέρον του δεν δικαιούται να προωθεί την προσφυγή του.
Πρώτη προδικαστική ένσταση.
Οι καθ΄ ων η αίτηση εξέδωσαν σε σχέση με το ενδιαφερόμενο μέρος (ΕΜ), δύο πράξεις: η πρώτη αφορά στην απόφαση των καθ΄ ων να ανακηρύξουν το ΕΜ ως προσωρινό νικητή του πλειστηριασμού. Η δε δεύτερη, μετά τη διαπίστωση ότι το ΕΜ, ως προσωρινός νικητής του πλειστηριασμού, πληρούσε τις προϋποθέσεις των παραγράφων 33 και 34 των εγγράφων του διαγωνισμού, τη χορήγηση εξουσιοδότησης στο ΕΜ ηλεκτρονικών επικοινωνιών και εξουσιοδότηση ραδιοσυχνοτήτων. Η αιτήτρια, δεν προσβάλλει ούτε την πρώτη πράξη, ούτε τη δεύτερη αλλά προσβάλλει μόνο την πληροφόρηση την οποία έλαβε κατ΄ ισχυρισμό της στις 23.8.2010, ως προς την ανακήρυξη του προσωρινού νικητή. Πληροφόρηση που εν πάση περιπτώσει οι καθ΄ ων η αίτηση αρνούνται ότι έλαβε ποτέ χώρα: η αιτήτρια ενημερώθηκε για τον προσωρινό νικητή γραπτώς και μόνο γραπτώς, με σχετική επιστολή ημερ. 26.8.2010. Άρα, η αιτήτρια δεν πλήττει τη νομιμότητα οποιασδήποτε εκτελεστής διοικητικής πράξης: η μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη είναι η πράξη της χορήγησης της εξουσιοδότησης ηλεκτρονικών επικοινωνιών και της εξουσιοδότησης ραδιοσυχνοτήτων, όπως δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 5.11.2010 και που καθόριζε τελεσίδικα ότι το ΕΜ κατέχει την εξουσιοδότηση.
Ακόμα όμως, επιχειρηματολογεί η συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, και αν γινόταν αποδεκτό ότι η όποια πληροφόρηση, αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, η ανακήρυξη του προσωρινού νικητή αποτελεί προπαρασκευαστική πράξη, η οποία και ενσωματώθηκε στην τελική: της χορήγησης εξουσιοδότησης που δόθηκε στο ΕΜ. Ως αποτέλεσμα τούτου η πράξη ανακήρυξης του ΕΜ, ως προσωρινού νικητή, να έχει χάσει την αυτοτέλεια της μετά την έκδοση της απόφασης ημερ. 5.11.2010. (Επ. Σπηλιωτόπουλου, Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, 9η έκδοση, παράγρ. 197, σελ. 162 και Tamassos Suppliers v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60, 68).
Η αιτήτρια ανταπαντά ότι εκτελεστή είναι η πράξη που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή: η ανακήρυξη δηλαδή του ΕΜ ως προσωρινού πλειοδότη του διαγωνισμού, παρά το γεγονός ότι το ΕΜ έπρεπε να είχε αποκλειστεί από τη διαδικασία. Τα όσα ακολούθησαν και κατέληξαν στη δημοσίευση της απόφασης στις 5.11.2010, ήταν καθαρά τυπικά και πράξη προς υλοποίηση της απόφασης ημερ. 23.8.2010, η οποία άλλωστε δημοσιεύθηκε, αντιτείνουν, στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 3.9.2010. Είναι μετά την ολοκλήρωση του πλειστηριασμού και την ανάδειξη του ΕΜ, ως επιτυχόντα προσφοροδότη, που λαμβάνει τέλος η διαδικασία. Είναι μετά την υποβολή των προσφορών από τους ενδιαφερόμενους φορείς, την εξέταση τους από την αρμόδια αρχή και την απόφαση για ανάθεση της σύμβασης σε ένα προσφοροδότη, που ολοκληρώνεται η διοικητική πράξη και καθίσταται εκτελεστή.
Η Velister, υιοθέτησε τη γραπτή αγόρευση των καθ΄ ων η αίτηση 2 ως προς τους νομικούς ισχυρισμούς που εγείρει η αιτήτρια στη γραπτή της αγόρευση, ενώ ως προς τον επιμέρους λόγο ακύρωσης - διορισμό του Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων - υιοθετεί τη γραπτή αγόρευση των καθ΄ ων η αίτηση 1.
Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, το Δικαστήριο πληροφορήθηκε την έκδοση απόφασης ημερ. 23.2.2014 στην υπ΄ αρ. Υποθ. 933/10, Velister Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό του Νικολάτου, Δ., υπό την τότε ιδιότητα του, την οποία τα μέρη θεωρούν συναφή. Ενώπιον μου οι συνήγοροι της αιτήτριας και της Δημοκρατίας δήλωσαν ότι μετά από μελέτη της απόφασης καταχώρισαν έφεση. Σημειώνεται, ότι η Velister, εδώ ενδιαφερόμενο μέρος, επεδίωκε ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση, ημερ. 14.5.2010, με την οποία οι τελευταίοι αποφάσισαν ότι η ΑΤΗΚ και η εδώ αιτήτρια, πληρούσαν τις ελάχιστες απαιτήσεις του διαγωνισμού και εγκρίθηκαν να συμμετάσχουν στον πλειστηριασμό. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η Velister ήταν ο τελικός νικητής του πλειστηριασμού και θεωρητικά δεν θιγόταν οποιοδήποτε έννομο συμφέρον της, όπως ήταν και η εισήγηση των καθ΄ ων η αίτηση. Το Δικαστήριο απέρριψε τις προδικαστικές ενστάσεις: η προσβαλλόμενη απόφαση, έκρινε, δεν συνιστά μέρος σύνθετης διοικητικής πράξης, δεν απώλεσε την αυτοτέλεια της εξαιτίας της ενσωμάτωσης της σε μεταγενέστερη εκτελεστή διοικητική πράξη, και ειδικότερα εκείνη της κατακύρωσης της προσφοράς στους αιτητές στις 5.11.2010.
Προπαρασκευαστικές πράξεις, η γένεση των οποίων συνιστά προϋπόθεση για την έκδοση τελικής απόφασης, ρυθμιστικής του ζητήματος στο οποίο αφορούν, δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αναθεώρησης, έστω και αν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα κατά το χρόνο της έκδοσης τους μετά την έκδοση τελικής πράξης της οποίας αποτελούν συνθετικό στοιχείο. Η τελική πράξη, γνωστή ως σύνθετη στο διοικητικό δίκαιο, απορροφά μετά την έκδοση της τα συνθετικά στοιχεία, τα οποία χάνουν την αυτοτέλεια τους. Αρχή η οποία συνοψίζεται στην Τamassos Suppliers (ανωτέρω) με παραπομπή στο σύγγραμμα του Τσάτσου: Το Ένδικον Μέσον της Αιτήσεως Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, 3η έκδοση, παράγρ. 65.
«Μόνο εκεί» αναφέρει η Tamasos «όπου η σύνθετη πράξη εκφεύγει του αναθεωρητικού ελέγχου μπορεί εκτελεστή προπαρασκευαστική πράξη να αναθεωρηθεί με αίτηση επηρεαζομένου, οπόταν, αν επιτύχει, θεμελιώνονται οι προϋποθέσεις για την επιδίωξη της επανεξέτασης, από τη Διοίκηση, της τελικής πράξης. Οι πράξεις αυτές, που υπόκεινται σε διαχωρισμό, είναι γνωστές στο διοικητικό δίκαιο ως «αποσπαστές», όρος που έλκει την προέλευση του από τη γαλλική θεώρηση ανάλογων πράξεων «actes detachables».»
Ενώ σύνθετη είναι η πράξη η οποία συντίθεται από δύο ή περισσότερες πράξεις, αναλόγως της περίπτωσης, οι οποίες και προηγούνται της τελικής και που λόγω της σύνθεσης των πράξεων, φέρουν τον αντίστοιχο χαρακτηρισμό. Για το τι συνιστά σύνθετη διοικητική ενέργεια βλέπε σχετικά τα όσα αναφέρονται στο σύγγραμμα του Επ. Σπηλιωτόπουλου (ανωτέρω) στο οποίο παραπέμπει η συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, §157, σ.162:
«Σύνθετη διοικητική ενέργεια υπάρχει, όταν οι σχετικές διατάξεις ορίζουν ότι για την επέλευση του τελικού έννομου αποτελέσματος απαιτούνται περισσότερες διαδοχικές διοικητικές πράξεις, η έκδοση κάθε μιας από τις οποίες είναι προϋπόθεση για την έκδοση της επόμενης, η δε τελευταία πράξη ενσωματώνει όλες τις προηγούμενες, οι οποίες έτσι αποβάλλουν την αυτοτέλειά τους. Στη σύνθετη διοικητική ενέργεια κάθε μια από τις πράξεις που την αποτελούν εκδίδεται με ιδιαίτερη διαδικασία. Συνήθως όμως λέγεται, ότι η όλη σύνθετη διοικητική ενέργεια αποτελεί διαδικασία για την έκδοση της τελικής πράξης.»
Προκύπτει από τη δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 3.9.2010, ότι ακολουθήθηκαν διάφορα υποχρεωτικά και συνεχή στάδια: (α) η ανακήρυξη του προσωρινού νικητή του διαγωνισμού, (β) η εξακρίβωση κατά πόσο ο προσωρινός νικητής συμμορφώθηκε εντός της ταχθείσας προθεσμίας των 30 ημερών από την ημερομηνία ανακήρυξης του προσωρινού νικητή, με τις πρόνοιες των σχετικών παραγράφων των εγγράφων διαγωνισμού (παράγρ. 33 και 34) και τέλος (γ) της χορήγησης της εξουσιοδότησης. Το κάθε στάδιο προβλεπόταν ρητά στον Κανονισμό και αποτελούσε προϋπόθεση για το επόμενο. Επομένως, η ενέργεια στην οποία οι αρχές της Δημοκρατίας όφειλαν να προβούν, ήταν σύνθετη, με έναρξη και κατάληξη, ως προβλεπόταν στις διαδικασίες, από τα Έγγραφα του Διαγωνισμού.
Στο σύγγραμμα «Το Ένδικον Μέσον της Αιτήσεως Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας», υπό Τσάτσου, Β έκδοση, σελ.96, αναφέρεται:
«Προ της περατώσεως της συνθέτου διοικητικής ενεργείας εκάστη εκ των βαθμιαίως συναρμολογουμένων πράξεων διατηρεί τον εκτελεστόν αυτής χαρακτήρα και είναι προσβλητή κεχωρισμένως. Αφ΄ ης όμως η σύνθετος διοικητική ενέργεια περατωθή, αποβαίνει απαράδεκτος η προσβολή δι΄ αιτήσεως ακυρώσεως της αρχικής ή των ενδιαμέσων πράξεων, αίτινες αποβάλλουσι πλέον τον εκτελεστόν αυτών χαρακτήραν.»
Και στο σύγγραμμα Το Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον - Η. Κυριακόπουλου, Γ. Ειδικόν Μέρος, 4η έκδοση, σελ.98:
«Επί συνθέτου διοικητικής ενεργείας προκύπτει το ζήτημα: ποία ή ποίαι εκ των πλειόνων πράξεων, αίτινες αποτελούσι την σύνθετον διοικητικήν ενέργειαν, είναι προσβληταί δι΄ αιτήσεως ακυρώσεως; Εφ΄ όσον αι πράξεις αύται, και διακεκριμένως λαμβανόμεναι, κέκτηνται το γνώρισμα της εκτελεστότητος, είναι δυνατή η απόσπασις και η προσβολή κεχωρισμένως και αυτοτελώς εκάστης τούτων, αλλά μόνον μέχρι της εκδόσεως της τελευταίας πράξεως, δι΄ ης περατούται η διοικητική ενέργεια. Μετά την περάτωσιν όμως ταύτης, μόνον η περατώσασα αυτήν πράξις υπόκειται εις προσβολήν επί ακυρώσει, ουχί δε και αυτοτελής, μεμονωμένη και ενδιάμεσος της πράξις· τούτο δε ισχύει και εν ή έτι περιπτώσει οι λόγοι ακυρώσεως αφορώσιν ουχί αμέσως εις την πράξιν ταύτην αλλ΄ εις ενδιάμεσον πράξιν, επειδή, μετά την επέλευσιν του τελικού αποτελέσματος, αι προηγηθείσαι πράξεις, συγχωνευόμεναι μετά της τελικής αποβάλλουσι την ιδία των αυτοτέλειαν. Δια της προσβολής όμως της τελευταίας πράξεως, θεωρούνται και αι προηγηθείσαι αυτής συμπροσβαλλόμεναι, ελεγχομένης και της νομιμότητος τούτων. Ενδεχομένη δε ακύρωσις τοιούτων προηγηθεισών πράξεων επάγεται και την ακύρωσιν των επακολουθησασών, ων υπήρξαν βάσις, ουχί όμως και εκείνων, αίτινες πρoηγήθησαν, νομίμως γενόμεναι.»
Για να οδηγηθούμε στο καταληκτικό συμπέρασμα, ότι μετά την έκδοση της διοικητικής πράξης, που αποτελεί το τέρμα της όλης σύνθετης διοικητικής ενέργειας, αυτή αποτελεί έκτοτε ενιαία πράξη, που έχει πλήρως συνετελεσθεί και συνεπώς στο εξής, προσβλητή είναι μόνο η τελευταία πράξη και όχι οποιαδήποτε «αυτοτελώς μεμονωμένη και ενδιάμεσος πράξις ήτις απώλεσε την ιδίαν αυτής αυτοτέλειαν συγχωνευθείσα εις την τελικήν.» (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929/59, σ. 244). Ως αποτέλεσμα η δίκη να καταργείται, εφόσον δεν παρέχεται δυνατότητα προσφυγής εναντίον ενδιάμεσης εκτελεστής διοικητικής πράξης, όπως ο αποκλεισμός της αιτήτριας ως προσφοροδότριας εταιρείας, από τα περαιτέρω στάδια στη διαδικασία προσφορών, νοουμένου ότι εκδόθηκε η τελική πράξη η κατακύρωση της προσφοράς - ανάθεσης της σύμβασης, που την απορρόφησε.
Η πρώτη προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει. Η όποια ενδιάμεση απόφαση που προσβάλλεται ως προπαρασκευαστική, έχασε βρίσκω την εκτελεστότητα της, όταν εκδόθηκε η τελική πράξη ημερ. 5.11.2011, η οποία και δεν προσβάλλεται με αποτέλεσμα η προσφυγή να υπόκειται σε απόρριψη. Εν όψει της κατάληξης μου παρέλκει η εξέταση της δεύτερης προδικαστικής ένστασης. Το ζήτημα λήγει εδώ.
Πριν όμως εγκαταλείψω την απόφαση, δεν μπορώ να μην σχολιάσω τη στάση που τήρησαν οι αιτητές-ΕΜ στην υπόθεση υπ΄ αρ. 933/10, ανωτέρω, η οποία μόνο ως ανακόλουθη και αντιφατική μπορεί να χαρακτηριστεί. Εκεί οι αιτητές ως ΕΜ πρόβαλαν ακριβώς τις ίδιες προδικαστικές ενστάσεις που εδώ πρόβαλε ο καθ΄ ου η αίτηση 2, και ενώ υποστήριξαν μέχρι τέλους τη θέση τους καταχωρίζοντας, όπως ενώπιον μου δήλωσαν, έφεση εναντίον της ανωτέρω απόφασης (ΑΕ Αρ. 43/14) εδώ ανέκρουσαν πρύμναν, υποστηρίζοντας ακριβώς τα αντίθετα, επιδιώκοντας απόρριψη της προδικαστικής ένστασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.600 έξοδα πλέον ΦΠΑ σε βάρος της αιτήτριας.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ