|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D600
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 193/2012
8 Αυγούστου, 2014
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΕΝΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Η/ΚΑΙ
2. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΩΝ Η/ΚΑΙ
3. ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΠΑΦΟΥ ΩΣ
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ
Καθ' ων η αίτηση
....................................
Ι. Τυπογράφος, για την αιτήτρια
Θ. Πιπερή (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση,
.............................
A Π Ο Φ Α Σ Η
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια του τεμαχίου με αρ. 58 Φ/Σχ. 26/29 στην Αργάκα και υπέβαλε την αίτηση (ΠΑΦ /0628/2010) στην Πολεοδομική Αρχή, δηλαδή στον Επαρχιακό Λειτουργό Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου , για την ανέγερση περιπτέρου κατά παρέκκλιση των προνοιών του ισχύοντος Σχεδίου Ανάπτυξης (Δήλωση Πολιτικής), με βάση τον Καν.13(1) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμών του 1999( ΚΔΠ 309/99).
Η αίτηση δεν ήταν σύμφωνη με τις πρόνοιες της Πολιτικής 9(Π), παρ.1της Δήλωσης Πολιτικής που αφορούσε εμπορική ανάπτυξη και παροχή υπηρεσιών, γιατί η προτεινόμενη ανάπτυξη θα χωροθετείτο εκτός των επιτρεπόμενων από το Σχέδιο Ανάπτυξης περιοχών. Επίσης το εμβαδόν της βοηθητικής χρήσης υπερβαίνει το ποσοστό της κύριας χρήσης σε αντίθεση με την παρ.3.2(α) των Γενικών Προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής. Σύμφωνα με τον Καν.13(8)(α), η Πολεοδομική αρχή υπέβαλε έκθεση σε σχέση με την αίτηση στο Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων. Η Πολεοδομική Αρχή αφού αναφέρθηκε στο ιστορικό του ακινήτου, αποφάσισε να συστήσει την έγκριση της αιτούμενης παρέκκλισης, στην βάση του κριτηρίου (η) του Καν.19(1), που αφορά στον ποιοτικό εμπλουτισμό των παρεχόμενων διευκολύνσεων αναψυχής του κοινού, λαμβάνοντας υπόψη τα ακόλουθα:
«(α) Το εν λόγω τεμάχιο, λόγω της φύσης του (αμμώδεις και αλμυρό έδαφος, εφαπτόμενο επί της παραλίας, μη αρδεύσιμο και πολύ μικρού μεγέθους), δεν προσφέρεται για γεωργική αξιοποίηση. Επιπλέον, οι αναπτυξιακές του δυνατότητες, λόγω του μικρού εμβαδού του και των χαμηλών συντελεστών ανάπτυξης, είναι πολύ περιορισμένες (επιτρεπόμενο εμβαδό κατοικίας 32 τ.μ.), που καθιστούν μια κατοικία μη βιώσιμη και λειτουργική, για την ικανοποίηση των στεγαστικών αναγκών μιας οικογένειας.
(β) Πρόκειται για πολύ μικρή ανάπτυξη, αφού το εμβαδό του περιπτέρου ανέρχεται σε μόλις 31 τ.μ. Το προτεινόμενο περίπτερο, από σύγχρονα υλικά, διέπεται από συνθετική και κατασκευαστική συνέπεια, που προσαρμόζεται στον χώρο και τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά.
(γ) Με την κατασκευή του περιπτέρου, σε απόσταση 6.00 μ. από τα δυτικά σύνορα του τεμαχίου (τη Ζώνη Προστασίας της Παραλίας και την περιοχή του βιότοπου χελώνων), και την επιβολή σχετικών όρων, που τυχόν απαιτηθούν από τα αρμόδια Τμήματα/Υπηρεσίες, δύναται να επιτευχθεί η αποφυγή τυχόν αρνητικού επηρεασμού της γειτνιάζουσας οικολογικά ευαίσθητης περιοχής. Επίσης, στον ελεύθερο χώρο του τεμαχίου, θα απαιτηθεί η τοποθέτηση άμμου της περιοχής, για επαναφορά και διατήρηση της φυσιογνωμίας της περιοχής. Με τη δημιουργία αποχωρητηρίων με το δικαίωμα ελεύθερης χρήσης από το κοινό και των χώρων στάθμευσης, θα δημιουργηθεί ένας συγκροτημένος, ενιαίος και ελεύθερος χώρος, όπου θα παρέχονται διευκολύνσεις προς τους λουόμενους, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Σε περίπτωση θετικής αντιμετώπισης της αίτησης για παρέκκλιση και υλοποίησης των προϋποθέσεων, εκτιμάται ότι θα επιτευχθεί ο ποιοτικός εμπλουτισμός των παρεχόμενων διευκολύνσεων αναψυχής του κοινού, χωρίς να επηρεάζεται η φυσιογνωμία της περιοχής. Σημειώνεται ότι, στην ευρύτερη περιοχή δεν παρέχονται παρόμοιας φύσης διευκολύνσεις, επί της παραλίας, που να προσφέρουν υπηρεσίες στους λουόμενους.»
Έγινε επίσης εισήγηση ως αντισταθμιστικό μέτρο να παραχωρηθεί για την προστασία του περιβάλλοντος από την υπό ανάπτυξη ιδιοκτησία προς το Δημόσιο, γη για σκοπούς διεύρυνσης και προστασίας της παραλίας.
Το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων έλαβε υπόψη πέραν των πιο πάνω θέσεων, τις απόψεις του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, του Διευθυντή Τμήματος Περιβάλλοντος και του Διευθυντή Τμήματος Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών, οι οποίοι σύστησαν απόρριψη της παρέκκλισης , αλλά και τις θετικές εισηγήσεις του Επάρχου Πάφου και του Προέδρου του Κοινοτικού Συμβουλίου Αργάκας. Στη συνεδρία του ημερ.8.9.11 το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων (ΣΥΜΕΠΑ) αποφάσισε ομόφωνα να προτείνει στο Υπουργικό Συμβούλιο απόρριψη της αίτησης, θεωρώντας ότι αυτή δεν εμπίπτει σε κανένα από τα κριτήρια του Καν.19(1)(α)-(ιβ)(ΚΔΠ 309/99). Έλαβε υπόψη τα ακόλουθα:
«(α) Ενδεχόμενη υλοποίηση της εν λόγω ανάπτυξης στο συγκεκριμένο τεμάχιο, το οποίο εμπίπτει σε Ζώνη προστασίας και εφάπτεται σε τόπο κοινοτικής σημασίας του Δικτύου «Φύση 2000» (βιότοπος χελώνων), δυνατό να επιφέρει αρνητικό επηρεασμό της ακεραιότητας της περιοχής αυτής. Σχετικές με το θέμα αυτό είναι και οι αρνητικές τοποθετήσεις του Τμήματος Περιβάλλοντος και του Τμήματος Αλιείας όπως εκφράστηκαν στην προηγούμενη αίτηση για παρέκκλιση, καθώς επίσης και οι τεκμηριωμένες απόψεις του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως,
(β) Η παροχή διευκολύνσεων όπως η προτεινόμενη θα μπορούσε, εφόσον κριθεί ότι υπάρχει σχετική ανάγκη, να χωροθετηθεί στη γειτνιάζουσα Τουριστική Ζώνη Τ3β, η οποία εκτείνεται κατά μήκος του δρόμου στον οποίο εφάπτεται το τεμάχιο. Συνεπώς, δεν συντρέχουν λόγοι και ανάγκες που να μην μπορούν να καλυφθούν μέσα από την εφαρμογή των προνοιών του ισχύοντος Σχεδίου Ανάπτυξης, ώστε να αιτιολογείται η κατά παρέκκλιση χορήγηση της αιτούμενης άδειας.»
Σε συμφωνία με την αιτιολογημένη εισήγηση του ΣΥΜΕΠΑ, το Υπουργικό Συμβούλιο στη συνεδρία του ημερ.4.11.11 αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με αρ.4306 ημερ. 10.2.12 και ενημερώθηκε σχετικά η αιτήτρια με επιστολή ημερ. 30.11.11.
Η αιτήτρια προβάλλει ως πρώτο λόγο ακύρωσης ότι εφαρμόστηκαν λανθασμένα οι πρόνοιες του Καν.19(1) (η)που προνοεί, ως κριτήριο τεκμηρίωσης της εισήγησης της Πολεοδομικής αρχής και τελικής απόφασης του Συμβουλίου για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση, τον « ποιοτικό εμπλουτισμό των παρεχόμενων διευκολύνσεων υγείας .αθλητισμού και αναψυχής του κοινού». Υποστηρίζει ότι τόσο η εισήγηση του ΣΥΜΕΠΑ όσο και η επίδικη απόφαση που την υιοθέτησε, εδράζονται επί υπηρεσιακού σημειώματος χωρίς καμία αιτιολογία και τεκμηρίωση. Παραπονείται ότι δεν ασχολήθηκαν με τον Καν.19(2) ''Δεν χορηγείται πολεοδομική άδεια κατά παρέκκλιση για ανάπτυξη, η οποία επηρεάζει ουσιωδώς τη γενική στρατηγική του ισχύοντος Σχεδίου Ανάπτυξη'' και ότι παραγνωρίστηκαν τα αιτιολογημένα συμπεράσματα της Πολεοδομικής Αρχής ότι αφενός η εν λόγω ανάπτυξη δεν δημιουργούσε τέτοιο επηρεασμό και ότι αφετέρου θα επιτυγχανόταν εμπλουτισμός των διευκολύνσεων αναψυχής χωρίς να επηρεάζεται η φυσιογνωμία της περιοχής. Γενικά θεωρεί ότι οι καθ' ών κατέληξαν στην απόφαση τους αναιτιολόγητα και καταχρηστικά, χωρίς να διερευνηθούν επαρκώς και επιστημονικά τα κριτήρια και οι αρχές των Κανονισμών και της ισχύουσας Δήλωσης Πολιτικής.
Συναφής είναι και ο δεύτερος λόγος ακύρωσης που προβάλλεται ότι η απόφαση είναι παντελώς αναιτιολόγητη και ότι η αιτιολογία δεν μπορεί να συμπληρωθεί από τα στοιχεία του φακέλου.Mε τον τελευταίο λόγο ακύρωσης η αιτήτρια διατείνεται ότι η απόφαση πάσχει λόγω καταφανούς πραγματικής και νομικής πλάνης. Οι καθ' ών λανθασμένα εκτίμησαν ότι η ανάπτυξη «δυνατό να επιφέρει» αρνητικό επηρεασμό της περιοχής και ότι θα έπρεπε να χωροθετηθεί στη γειτνιάζουσα Τουριστική Ζωνη Τ3Β εκτιμώντας μάλιστα ότι πρόκειται για «ανάπτυξη αναψυχής/ψυχαγωγίας». Κατά την αιτητρια επρόκειτο για «Παρόδια διευκόλυνση εκτός ορίου ανάπτυξης Χωρίου» όπως περιγράφεται στην παρ.9.10 της Δηλωσης Πολιτικής.(9(Λ))
Η δικηγόρος των καθ' ών η αίτηση καταρρίπτει τους ισχυρισμούς της αιτήτριας, υπογραμμίζοντας αρχικά ότι η διαδικασία χορήγησης άδειας κατά παρέκκλιση δεν στηρίζεται σε καμία έννομη αξίωση ή συγκεκριμένο δικαίωμα του αιτητή, εξ' ού και ειδική αιτιολογία απαιτείται δια Νόμου μόνο στην περίπτωση της θετικής απόφασης για χορήγηση άδειας κατά παρέκκλιση και όχι στην περίπτωση άρνησης όπως εδώ. Το Συμβούλιο, όπως έχει νομολογηθεί, οφείλει να διερευνήσει σε τέτοιες περιπτώσεις που ατομική αξίωση εξετάζεται στο περιθώριο της νομιμότητας, τη συνδρομή δημοσίου συμφέροντος.
Διαζευκτικά ισχυρίζεται ότι στην παρούσα υπόθεση, η αιτιολογία, όπως προκύπτει από το σώμα της απόφασης και συμπληρώνεται από το περιεχόμενο του φακέλου, είναι πλήρης. Παραπέμπει στις αρνητικές τοποθετήσεις των αρμόδιων τμημάτων αναφορικά με το ενδεχόμενο επηρεασμού της ακεραιότητας της περιοχής που ενέπιπτε σε Ζώνη Προστασίας και εφάπτονται σε ΤΚΣ του Δικτύου ΦΥΣΗ 2000, λόγω βιοτόπου χελώνων.
Σε σχέση με την υποστήριξη της αίτησης από την Πολεοδομική Αρχή, απαντά ότι ο ρόλος της είναι απλά συμβουλευτικός και ότι εν πάση περιπτώσει οι απόψεις της δόθηκαν προκαταρκτικά και ήταν θετικές, υπό την αίρεση ότι θα λαμβάνονταν υπόψη και οι θετικές απόψεις των συναρμοδίων τμημάτων και ιδιαίτερα οι όροι που θα τεθούν από την Υπηρεσία Περιβάλλοντος και τον Προϊστάμενο του Τμήματος Αλιείας. Θεωρεί ότι η διοίκηση είχε να επιλέξει μεταξύ θετικών και αρνητικών εισηγήσεων στην προκειμένη περίπτωση, αξιολογώντας τις απόψεις των αρμόδιων τμημάτων και ότι άσκησε εύλογα την διακριτική της ευχέρεια με γνώμονα το γενικότερο καλό.
Κανένας από τους λόγους ακύρωσης που προβλήθηκαν δεν ευσταθούν. Οι λόγοι για τους οποίους απορρίφθηκε η αίτηση, εκτίθενται με σαφήνεια στην απόφαση του Συμβουλίου Μελέτης Παρεκκλίσεων (ανωτέρω) η οποία, υπό μορφή πρότασης υποβλήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο και την υιοθέτησε. Επίσης οι απόψεις των αρμοδίων τμημάτων και ιδιαίτερα της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος και του Τμήματος Αλιείας φωτίζουν περαιτέρω την αιτιολογία.
Σύμφωνα με νομολογία, η άρνηση έγκρισης της κατά παρέκκλιση αδειοδότησης δεν είναι απαραίτητο να αιτιολογείται ειδικά (βλ. μεταξύ άλλων Hawaii Hotels Ltd. v. Δημοκρατίας (1995) 4(Δ) Α.Α.Δ. 2835, Ανδρέας Σ. Συμιλλίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 4 Α.Α.Δ. 43, Γιωργούλα Νικόλα Χαραλάμπους (Τσαγγαρίδη) ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 516/2001, ημερ. 15/10/2002 και Ιoannis Georgiou Piggery Ltd ν. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 316). Προκύπτει από τις πιο πάνω αποφάσεις ότι δεν είναι στους καθ' ων η αίτηση το βάρος να αποδείξουν ότι η έγκριση της αίτησης δεν ήταν προς το δημόσιο συμφέρον, αλλά στο πρόσωπο που επικαλείται την ύπαρξη του και εν πάση περιπτώσει στους αιτητές, οι οποίοι θα έπρεπε να αποδείξουν ότι η περίπτωση τους δικαιολογείτο προς το δημόσιο συμφέρον ή από άλλες ειδικές περιπτώσεις που καθορίστηκαν με Κανονισμούς. (Χαρακτηριστικά εδώ αναφέρω την υπόθεση Νεοφύτου ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.ά. (Αρ. 2) (2006) 3 Α.Α.Δ. 768 στην οποία αποφασίστηκε ότι πρόσβαση στο Υπουργικό Συμβούλιο για παρέκκλιση έχει, βάσει του Άρθρου 26, μόνο η Πολεοδομική Αρχή και όχι ο αιτούμενος την πολεοδομική άδεια, αλλά αφού δεν εγέρθηκε το θέμα δεν μπορεί να μας απασχολήσει.
Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε μετά τη διεξαγωγή ενδελεχούς μελέτης και έρευνας όλων των νομικών και πραγματικών στοιχείων και δεδομένων της υπόθεσης. Η εκτίμηση των πραγματικών στοιχείων με αναφορά στο νόμο και τους κανονισμούς όπως και η τελική κρίση δεν έχουν εκφύγει από τα επιτρεπτά όρια της διακριτικής ευχέρειας των καθ΄ ων η αίτηση και κρίνω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ευλόγως επιτρεπτή.
Όσον αφορά το επιχείρημα για εμπλουτισμό των διευκολύνσεων αναψυχής, προκύπτει ότι αυτό απασχόλησε την Διοίκηση και όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, διαπιστώθηκε ότι στην άλλη πλευρά του δρόμου που εφάπτετο του τεμαχίου, υπήρχε μεγάλης έκτασης τουριστική ζώνη όπου θα μπορούσαν να χωροθετηθούν τέτοιες αναπτύξεις όπως και οι ήδη υφιστάμενες παρόμοιες αναπτύξεις προς εξυπηρέτηση των αναγκών των επισκεπτών (βλ. επιστολή του Τμήματος αλιείας ημερ.14/9/05 (Παράρτημα Η ),σελ.8 του Παρ.2 στην ένσταση).
Αναφορικά δε με τον τύπο ανάπτυξης περιγράφεται αναλυτικά στο σημείωμα της Πολεοδομικής Αρχής. Ωστόσο με βάση τα αρχιτεκτονικά σχέδια αμφισβητήθηκε από την Υπηρεσία Περιβάλλοντος κατά πόσο αφορούσε περίπτερο(Σελ.9 του Σημειώματος, Παραρτημα ΙΙ στην ένσταση). Επίσης επιφυλάξεις ως προς τον τύπο της ανάπτυξης λόγω του εμβαδού του προτεινόμενου περιπτέρου και των βοηθητικών χρήσεων του, διατυπώθηκαν από το Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας στην επιστολή του προς ΣΥΜΕΠΑ ημερ.18/05/11 (Παρ.Ε, παραγραφος 7). Συνεπώς έγινε ενδελεχής έρευνα της προτεινόμενης ανάπτυξης και δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε πλάνη που να επηρεάζει ουσιωδώς τα κριτήρια που λήφθηκαν υπόψη για να εκδοθεί η επίδικη απόφαση.
Υπενθυμίζεται ότι η υποκειμενική εκτίμηση πραγματικών γεγονότων ανάγεται στην διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης και εφόσον είναι εύλογα επιτρεπτή, το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά την κρίση της ούτε ασκεί πρωτογενή κρίση. Η Διοίκηση έχει την εξουσία να επιλέγει μεταξύ νομίμων λύσεων, αφού σταθμίσει τεχνικά και επιστημονικά τα δεδομένα μιας υπόθεσης και εφόσον δεν αποδειχθεί πλάνη ή υπέρβαση εξουσίας, η δικαστική κρίση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την διοικητική.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα σε βάρος της αιτήτριας.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/ΚΑΣ