|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D559
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 520/2010 και 1418/2010)
23 Ιουλίου, 2014
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 520/10)
ΙΑΚΩΒΟΣ ΛΟΪΖΙΔΗΣ
Αιτητής,
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1418/2010)
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ,
Αιτητής,
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_____________
Μαρίκα Καλλιγέρου (κα), για τον αιτητή στην Υπόθ. Αρ. 520/10.
Δημοσθένης Στεφανίδης για κ.κ. Ιερόθεο και Καμπέρη, για τον αιτητή στην Υπόθ. Αρ. 1418/10.
Νίκη Κλεάνθους (κα) για κ. Χρίστο Μ. Τριανταφυλλίδη, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
Μ. Κατσελλή (κα) για κ. Κυριάκο Μιχαηλίδη, για το ενδιαφερόμενο μέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με τις παρούσες προσφυγές και οι δύο αιτητές επιζητούν την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση, ημερ. 31.3.2010, με την οποία προήχθησαν και πάλι τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα: Λουκία Πανταζή και Δώρος Γεωργιάδης, στη θέση Τουριστικού Λειτουργού Α, στο Τμήμα Οργάνωσης και Προγραμματισμού και στο Τμήμα Προβολής αντίστοιχα, αναδρομικά από 2.2.2007, σε διαδικασία επανεξέτασης που ακολούθησε την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις συνεκδικαζόμενες προσφυγές αρ. 426/2007 και 475/2007.
Έκριναν οι καθ΄ ων η αίτηση, ότι η καταχώριση έφεσης εκ μέρους του ΕΜ Δώρου Γεωργιάδη (Α.Ε. 160/09), εναντίον της απόφασης στις συνεκδικαζόμενες Προσφυγές Αρ. 426/07 και 475/07, δεν ανέστελλε την εκτέλεση της πρωτόδικης απόφασης, οπότε, το Διοικητικό Συμβούλιο προχώρησε στη λήψη της απόφασης για επανεξέταση της πλήρωσης της θέσης, που δημιουργήθηκε με την πρωτόδικη απόφαση.
Από τη στιγμή που έγινε δεκτό από την Ολομέλεια, ότι στοιχειοθετείται λόγος ακύρωσης της προσβαλλόμενης με την Προσφυγή Αρ. 475/07 απόφασης και η προσφυγή του αιτητή πέτυχε, με συνέπεια την ακύρωση της επίδικης απόφασης, δεν εγείρεται πλέον θέμα δεδικασμένου εφόσον κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, το μέρος εκείνο που αφορούσε την ακύρωση της προαγωγής του εφεσείοντα-αιτητή, παραμερίστηκε.
Ο αιτητής στην Υπόθ. Αρ. 1418/2010, απέσυρε στις 6.3.2013 την προσφυγή του εναντίον του ΕΜ Πανταζή μετά από άδεια του Δικαστηρίου.
Λόγω της ταυτότητας νομικών και πραγματικών δεδομένων, οι παρούσες προσφυγές συνεκδικάστηκαν.
Ο αιτητής Ιάκωβος Λοϊζίδης (Προσφυγή Αρ. 520/2010), επικαλείται αριθμό νομικών ισχυρισμών για να επιτύχει ακύρωση της επίδικης απόφασης αναφορικά με τα δύο ΕΜ Λ. Πανταζή και Δ. Γεωργιάδη. Ωστόσο κρίνω ότι θα πρέπει να επικεντρωθώ σε εκείνους που είναι καταλυτικοί για την έκβαση της προσφυγής.
Καθοριστικής σημασίας είναι η ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή του αιτητή αρ. 475/2007, ημερ. 7.9.2009, εφόσον η διαδικασία επανεξέτασης την ακολούθησε.
Ο αιτητής ισχυρίζεται αναφορικά με την εκ νέου προαγωγή του ΕΜ Λ. Πανταζή, ότι οι καθ΄ ων η αίτηση παραβίασαν το δεδικασμένο που δημιουργήθηκε συνεπεία της πιο πάνω ακυρωτικής απόφασης με την οποία κρίθηκε ότι κατά πλάνη θεωρήθηκε η ενδιαφερόμενη αρχαιότερη του:
«Το πρόβλημα που εντοπίζει ο αιτητής αφορά στην αντίστοιχη αρχαιότητά τους. Η Γενική Διευθύντρια και στη συνέχεια η Επιτροπή Προσωπικού λειτούργησαν υπό τη ρητή αντίληψη ότι η ενδιαφερόμενη ήταν αρχαιότερη από τον αιτητή. Όπως θα δούμε, έχει δίκαιο. Παραθέτω τα δεδομένα. Ο αιτητής διορίστηκε στη θέση του Τουριστικού Λειτουργού, ως προσωρινός, από 3.2.92 (μόνιμος από 1.12.93) και δεν υπάρχει αντιγνωμία πως από εκείνη την ημερομηνία αρχίζει ο υπολογισμός της αρχαιότητας του στη θέση. Η ενδιαφερόμενη είχε αρχικά διοριστεί στη θέση από 1.11.90 αλλά αυτός ο διορισμός ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οπότε, στις 14.10.92, διορίστηκε ως προσωρινή από 22.9.92 (και μόνιμη από 15.5.95). Καταγράφηκε όμως στη σχετική κατάσταση πως παρά την ακύρωση του αρχικού διορισμού, για σκοπούς αρχαιότητας υπολογίζεται η 1.11.90. Για ποιο λόγο δεν εξηγείται ούτε και ενώπιόν μου αναπτύχθηκε κάποιο επιχείρημα. Αναφέρθηκε μόνο πως αυτή είναι η πρακτική της Επιτροπής Προσωπικού. Ο αιτητής ορθώς παραπέμπει στον Κανονισμό 12 των περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωσις και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1970, Κ.Δ.Π. 829/70, και συνεπώς στο άρθρο 49(1) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90), το οποίο καθίσταται εφαρμόσιμο. Καθορίζεται σ' αυτό πως η αρχαιότητα κρίνεται με βάση την ημερομηνία της ισχύος της προαγωγής στη συγκεκριμένη θέση. Ο αιτητής υποστήριξε και πως δεν ήταν νόμιμο να δοθεί οποιαδήποτε αναδρομικότητα στην προαγωγή της ενδιαφερομένης αλλά, βεβαίως, δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί στο πλαίσιο της παρούσας η νομιμότητα εκείνης της διοικητικής πράξης. Οι καθ' ων η αίτηση και η ενδιαφερόμενη υποστήριξαν πως και πλάνη ως προς την αρχαιότητα να υπήρχε, αυτή δεν ήταν ουσιώδης. Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Η αρχαιότητα ήταν το ένα από τα κριτήρια που συνυπολογίστηκαν και δεν είναι για το Ανώτατο Δικαστήριο να διαμορφώσει δική του κρίση αναφορικά με το αποτέλεσμα στην περίπτωση που, στη βάση των δεδομένων, εντοπιζόταν πως ήταν ο αιτητής αρχαιότερος και όχι η ενδιαφερόμενη. Επομένως, στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.»
Οι καθ΄ ων η αίτηση, κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, κατέγραψαν στο πρακτικό τους, τους λόγους που τους οδήγησαν στην επιλογή του ΕΜ Πανταζή.
«κα Λ. Πανταζή
· Κατέχει την ψηλότερη βαθμολογία από όλους τους υποψηφίους (37 εξαίρετα), εκτός της κας Ε. Σωτηρίου (40 εξαίρετα) η οποία έχει ήδη προαχθεί με την απόφαση της Επιτροπής Προσωπικού ημερ. 1.2.2007.
· Υπερέχει σε προσόντα καθότι κατέχει δύο μεταπτυχιακά διπλώματα.
· Υπερέχει σε αρχαιότητα έναντι των 4 υποψηφίων που συστήθηκαν από τη Γενική Διευθύντρια.»
Προκύπτει ξεκάθαρα από το πρακτικό, ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν συμμορφώθηκαν με την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Προσφυγή Αρ. 475/2007 (ανωτέρω), αλλά αντίθετα παρέμειναν στην ίδια πεπλανημένη αντίληψη περί υπεροχής της ενδιαφερόμενης έναντι του αιτητή ως προς την αρχαιότητα, κατά σαφή παράβαση του ακυρωτικού δεδικασμένου. Αρχαιότερος βάσει δεδικασμένου, ήταν ο αιτητής και όχι το ΕΜ. Ο αιτητής διορίστηκε στην θέση Τουριστικού Λειτουργού ως προσωρινός από 3.2.1992, ενώ η ενδιαφερόμενη στις 22.9.1992.
Οι καθ΄ ων η αίτηση αντέτειναν ότι το ΕΜ Πανταζή επιλέγηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση επειδή κατείχε την υψηλότερη βαθμολογία, 37 εξαίρετα έναντι 35 αιτητή και υπερείχε στα προσόντα: δύο μεταπτυχιακά διπλώματα. Συνεπώς η αρχαιότητα δεν ήταν το μόνο, και εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν το αποφασιστικό κριτήριο για την επιλογή της.
Όπως έχει νομολογηθεί, το διοικητικό όργανο κατά τη διαδικασία της επανεξέτασης δεσμεύεται να συμμορφωθεί με το δεδικασμένο της ακυρωτικής απόφασης, κάτι που στην υπό κρίση περίπτωση δεν έπραξαν οι καθ΄ ων η αίτηση, ενώ ως προς τα υπόλοιπα σημεία, τα οποία παραμένουν ανοικτά, διατηρεί ελεύθερη κρίση (Χατζηλουκά ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 643, 647).
Σε ότι αφορά την προαγωγή του ΕΜ Δ. Γεωργιάδη, παρατηρώ ότι οι νομικοί ισχυρισμοί που επικαλείται ο αιτητής για να επιτύχει ακύρωση της προαγωγής του, είναι πλέον πολύπλοκοι. Ειδικότερα δε ως προς την άμεση συνάρτηση τους με την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Προσφυγή Αρ. 475/2007 και την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Αναθεωρητική Έφεση αρ. 160/2009.
Ο αιτητής είχε καταχωρίσει την Προσφυγή Αρ. 475/07 με την οποία προσέβαλλε την απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 1.2.2007, με την οποία επέλεξαν για προαγωγή στη μόνιμη θέση Τουριστικού Λειτουργού Α τους Όλγα Θεοχάρους, το ΕΜ Δ. Γεωργιάδη, Λουκία Πανταζή και Εύη Σωτηρίου, προσφυγή η οποία συνεκδικάστηκε με την 426/07 με την οποία προσβαλλόταν η προαγωγή των δύο πρώτων. Μεταξύ των λόγω ακύρωσης που τέθηκαν στην Προσφυγή Αρ. 475/07 ήταν, όπως παρατηρεί η απόφαση της Ολομέλειας στην Α.Ε. Αρ. 160/09, η αντιφατική αιτιολογία της πλειοψηφίας της Επιτροπής Προσωπικού με την παραγνώριση σύστασης της Γενικής Διευθύντριας, θέμα για το οποίο δεν αποφάσισε το πρωτόδικο Δικαστήριο. Είναι μετά από δήλωση της δικηγόρου του εφεσείοντα Γεωργιάδη, και εδώ ΕΜ, κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στις 2.10.2013, όπου καταγράφεται η συμφωνία, ότι το μέρος της πρωτόδικης απόφασης που αφορά την ακύρωση της προαγωγής του εφεσείοντα-ΕΜ στην επίδικη θέση στα πλαίσια της έφεσης, θα έπρεπε να παραμεριστεί, ούτως ώστε ο λόγος για τον οποίο ακυρώθηκε η επίδικη πράξη να μην υφίσταται. Είναι σ΄ αυτή τη βάση που η Ολομέλεια προχώρησε να εξετάσει τους λόγους ακύρωσης που τέθηκαν στην Προσφυγή Αρ. 475/07 και δεν εξετάστηκαν πρωτοδίκως και οι οποίοι, εν πάση περιπτώσει, δεν αφορούν την υπό εξέταση προσβαλλόμενη απόφαση.
Στη σύσταση της Γενικής Διευθύντριας υπέρ του αιτητή, καταγράφονται οι λόγοι επιλογής του:
«Ιάκωβο Λοϊζίδη - Παρόλο που έχει 35 χαρακτηρισμούς «εξαίρετα» δεν υστερεί σε αξία για τους λόγους που ανάλυσα πιο πάνω έναντι του Δώρου Γεωργιάδη και της Μαρίας Ελευθεριάδου οι οποίοι έχουν 36 χαρακτηρισμούς «εξαίρετα». Κατέχει Μεταπτυχιακό προσόν. Σε αρχαιότητα ισοδυναμεί με τη Όλγα Θεοχάρους και το Δώρο Γεωργιάδη στη θέση Τουριστικού Λειτουργού ενώ υπερέχει έναντί τους σε προσόντα και υπερέχει σε αρχαιότητα έναντί της Μαρίας Ελευθεριάδου και της Εύης Σωτηρίου.»
Καθώς και οι λόγοι που οδήγησαν το Συμβούλιο να επιλέξει το ΕΜ Δ. Γεωργιάδη για προαγωγή στην επίδικη θέση, όπως προκύπτει από το σχετικό πρακτικό:
«κ. Δ. Γεωργιάδης
· Κατέχει την τρίτη καλύτερη βαθμολογία από όλους τους υποψηφίους (36 εξαίρετα), μετά τις κες Ε. Σωτηρίου (40 εξαίρετα) και Λ. Πανταζή (37 εξαίρετα), οι οποίες έχουν ήδη προαχθεί.
· Παρά το γεγονός ότι η ημερομηνία διορισμού του κ. Δ. Γεωργιάδη στη θέση Τουριστικού Λειτουργού είναι η ίδια με αυτή του κ. Ι. Λοϊζίδη, ο κ. Δ. Γεωργιάδης υπερέχει σε αρχαιότητα βάσει της ημερομηνίας γεννήσεως του (30.5.1962) έναντι του κ. Ι. Λοϊζίδη (30.7.1965).
· Υστερεί σε προσόντα από τον κ. Ι. Λοϊζίδη, η διαφορά όμως αυτή δεν μπορεί να κάμψει ή να υπερνικήσει την υπεροχή του σε αξία και αρχαιότητα.»
Ο αιτητής αμφισβητεί την επιλογή για προαγωγή του ΕΜ Γεωργιάδη, υποστηρίζοντας οι καθ΄ ων η αίτηση παραγνώρισαν τη σύσταση της Γενικής Διευθύντριας υπέρ του και χωρίς ειδική αιτιολογία, επέλεξαν για προαγωγή το ΕΜ, το οποίο δεν συστάθηκε.
Όπως ισχυρίζεται και ο ίδιος ο αιτητής, η διαφορά του στην αξία με το ΕΜ ήταν οριακή: το ΕΜ υπερείχε κατά ένα «εξαίρετα» στα πέντε χρόνια. Στην Αττάς κ.α. ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) (2012) 3 Α.Α.Δ. 8, 17-18, (Ολομέλεια) οι διαφορές αυτές οριοθετήθηκαν ως μικρές, που δεν αποδίδουν υπεροχή στην αξία, αλλά αναδεικνύουν τουλάχιστον ισοδυναμία:
«. η διαφορά μεταξύ εφεσειόντων και ενδιαφερομένων μερών, όπως προκύπτει από τις ετήσιες εκθέσεις αξιολόγησης (δυο «εξαίρετος» στα 5 χρόνια υπέρ των ενδιαφερομένων μερών έναντι των Αττά και Κυριάκου και πέντε «εξαίρετος» έναντι του Δαμιανού) όταν μάλιστα τα τελευταία χρόνια η βαθμολογία τους ήταν ακριβώς η ίδια, ήταν τέτοια που σύμφωνα με τη νομολογία (βλ. μεταξύ άλλων Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217, Κέντα ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 485, Βασιλειάδης κ.α. ν. Τσιάππα κ.α. (2005) 3 Α.Α.Δ. 403, Ελέγκω Φραγκουλίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 50/2008 ημερ. 2/2/2011, Λοϊζος Παναγή ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 156/2008, ημερ. 29/9/2011 και Σωφρόνης Πατσαλίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 183/2008 ημερ. 2/11/2011), δεν δίνει υπεροχή σε αξία στα ενδιαφερόμενα μέρη, αλλά αναδεικνύει υποψηφίους ίσους ή περίπου ίσους σε αξία.»
Στην προαναφερθείσα υπόθεση Λοϊζος Παναγή ν. Δημοκρατίας, η Ολομέλεια υιοθετώντας την ίδια συλλογιστική, αναφέρει:
«Μικρές διαφορές στις αξιολογήσεις έχουν κατ' επανάληψη κριθεί οριακές, ώστε να παραμένει ουσιαστικά η ισοδυναμία των εμπλεκόμενων (Βασιλειάδης ν. Τσιάππα (2005) 3 ΑΑΔ 404 - διαφορά σε πέντε «εξαίρετα» στη διάρκεια μιας πενταετίας - και Δημοκρατία ν. Φεσσά (2009) 3 ΑΑΔ 141 - τρία «εξαίρετα» σε μια πενταετία). Ταυτόχρονα, έχει τονισθεί ότι το διοικητικό όργανο οφείλει να λαμβάνει υπόψη την ανοδική πορεία στην αξιολόγηση που παρουσιάζει ένας υποψήφιος τα τελευταία έτη πριν την προαγωγή δείχνοντας έτσι το βαθμό προσπάθειας που καταβάλλει προς καλύτερη απόδοση στην υπηρεσία. (Georghiades v. Republic (1975) 3 CLR 145 και Μαυρομμάτης ν. Δημοκρατίας (2000) 3 ΑΑΔ 662).»
Όπως είναι παραδεκτό, ο αιτητής υπερέχει σε επιπρόσθετα προσόντα, που δεν προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης, αλλά σχετικά με τα καθήκοντα της (MSc in Tourism Marketing του University of Surrey, UK) σε αντίθεση με το ΕΜ Γεωργιάδη.
Την «αρχαιότητα» του ΕΜ και ως εκ τούτου την υπεροχή του, οι καθ΄ ων η αίτηση τη θεμελιώνουν και την αιτιολογούν, όπως καταγράφουν στο πρακτικό της επίδικης απόφασης, βάσει της ημερομηνίας γέννησης του (30.5.1962) έναντι του αιτητή (30.7.1965).
Όπως έχει κατ΄ επανάληψη νομολογηθεί διαφορά που ανάγεται σε αυτό τον παράγοντα δεν είναι παρά μόνο συμβολική και δύσκολα δημιουργεί τέτοια αρχαιότητα ώστε να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Αλευρά κ.α. ν. Ηρακλέους κ.α. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85, 90-91 (Ολομέλεια).
Επιπρόσθετα ο αιτητής είχε υπέρ του και τη σύσταση της Γενικής Διευθύντριας. Όπως έχει κατ΄ επανάληψη νομολογηθεί η σύσταση αποτελεί ένα ανεξάρτητο στοιχείο κρίσεως, προσδιοριστικό και επαυξητικό της αξίας των υποψηφίων, τόσο σημαντικό, ώστε να απαιτείται ειδική αιτιολόγηση και προσδιορισμός των λόγων για την τυχόν απόκλιση του αποφασίζοντος οργάνου. Σπανός ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 432, 439 (Ολομέλεια).
Με βάση τα πιο πάνω δεδομένα, κρίνω ότι τα υπέρ του ΕΜ οριακά στοιχεία, δεν μπορούν να αποτελέσουν ειδική αιτιολογία απόκλισης από τη σύσταση της Γενικής Διευθύντριας υπέρ του αιτητή.
Καταλήγω για τους λόγους που έχω εξηγήσει, ότι η Προσφυγή αρ. 520/2010 του αιτητή εναντίον και των δύο ΕΜ επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται.
Προσφυγή Αρ. 1418/2010 του αιτητή Κωνσταντίνου Μουζούρη.
Δεν θα με απασχολήσουν οι νομικοί ισχυρισμοί που επικαλείται ο αιτητής για να επιτύχει ακύρωση της επίδικης απόφασης, εφόσον θεωρώ για τους λόγους που θα εξηγήσω κατωτέρω, ότι η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί: ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την επίδικη απόφαση.
Ο αιτητής Μουζούρης ήταν ένας από τους 17 υποψηφίους για την επίδικη θέση. Όπως προκύπτει από τα γεγονότα της υπόθεσης, ο αιτητής ουδέποτε προσέβαλε την πρώτη προαγωγή των δύο ΕΜ ημερ. 1.2.2007 η οποία όμως ακυρώθηκε με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Προσφυγή αρ. 475/07 Ιάκωβος Λοϊζίδης, Αιτητής).
Μόνο με την υπό κρίση αίτηση, ο αιτητής προσβάλλει τη για δεύτερη φορά προαγωγή των ΕΜ, και ειδικότερα του ΕΜ Δ. Γεωργιάδη, όπως περιόρισε την προσφυγή του αργότερα.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η πιο πάνω συμπεριφορά του αιτητή συνιστά σιωπηρή αποδοχή της πρώτης προαγωγής του ΕΜ Γεωργιάδη κατά την 1.2.2007, αφού ποτέ προηγουμένως δεν την προσέβαλε, σε αντίθεση με τον αιτητή Λοϊζίδη, του αποστερεί τη δυνατότητα αμφισβήτησης της νομιμότητας της επανεξέτασης, με την οποία προήχθηκε και πάλι το ίδιο ΕΜ. Στέλλα Αντωνίου Χριστοφή ν. Α.Η.Κ., Α.Ε. 19/2010, 2.4.2014, Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απ΄ όπου το κατωτέρω απόσπασμα, σ.3:
«Εδώ η εφεσίβλητη δεν προσέβαλε τον διορισμό της εφεσείουσας που έλαβε χώρα μετά από την πρώτη επανεξέταση. Αυτό δεν μπορεί παρά να αποτελεί σιωπηρά αποδοχή του διορισμού της εφεσείουσας στην επίδικη θέση. Τα περιστατικά της υπόθεσης αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Η εφεσίβλητη προσέβαλε την απόφαση που παρήχθη με την πρώτη εξέταση, όπου επιλέγει η Ιωάννα Κυριάκου. Όταν όμως κατά την επανεξέταση διορίστηκε η εφεσείουσα, επέλεξε να μην προσβάλει την απόφαση του διοικητικού οργάνου. Αυτό είναι καθοριστικό για την ύπαρξη έννομου συμφέροντος στα πλαίσια αμφισβήτησης της δεύτερης επίδικης επανεξέτασης στον επαναδιορισμό της εφεσείουσας.
Η συμπεριφορά της εφεσείουσας δεν αφήνει αμφιβολία ότι αποδέκτηκε σιωπηρώς το διορισμό της εφεσίβλητης μετά την πρώτη επανεξέταση και αυτό της αποστερεί την δυνατότητα να αμφισβητήσει με προσφυγή τη νομιμότητα της δεύτερης επανεξέτασης όπου διορίστηκε το ίδιο πρόσωπο.»
Η έλλειψη έννομου συμφέροντος του αιτητή, αν και δεν προβλήθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση ή το ΕΜ, μπορεί ως θέμα δημόσιας τάξης να εξεταστεί αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας (Ioannou & Paraskevaides Ltd v. Δημοκρατίας (2006) 3 A.A.Δ. 341, 346).
Καταλήγω ότι η Προσφυγή αρ. 520/2010 για τους λόγους που έχω διατυπώσει πιο πάνω επιτυγχάνει με €1.500 έξοδα πλέον ΦΠΑ, υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.
Η Προσφυγή αρ. 1418/2010 απορρίπτεται με €1.500 έξοδα, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει, εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ