|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
JMC Polytradc ν. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 294
Αχιλλέως ν. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 565
Φράγκου Στέφανος ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 270
Ρούσος Νίκος ν. Πάνου Σ. Ιωαννίδη και Άλλων (1999) 3 ΑΑΔ 549
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D578
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1052/2011
29 Ιουλίου, 2014
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΓΝΗ ΤΣΙΑΚΚΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
_______________________________
Ν. Κλεάνθους (κα) για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για την Αιτήτρια.
Αλ. Καλησπέρα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
____________________________________________
A Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: To αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η απόφαση που περιέχεται σε επιστολή του Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών (στο εξής «ο Διευθυντής»), ημερομηνίας 15/6/2011, με την οποία το Τμήμα εμμένοντας σε προηγούμενη απόφαση του απαγόρευσε οποιαδήποτε πράξη μεταβίβασης ή αποξένωσης του οχήματος με αρ. εγγραφής KSR 534 που εισήχθη ως μεταχειρισμένο από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τα γεγονότα της προσφυγής
Ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο BMW X3, το οποίο εισήχθη από το Ηνωμένο Βασίλειο και ακολούθως ενεγράφη στο όνομα της αιτήτριας στις 9/4/2008, θεωρήθηκε, κατόπιν πληροφοριών που λήφθησαν από το Αρχηγείο Αστυνομίας, ότι πιθανώς να ήταν προϊόν κλοπής.
To όχημα κατασχέθηκε και ενημερώθηκε ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, ο οποίος έδωσε οδηγίες για επιστροφή του οχήματος στην αιτήτρια για φύλαξη, λόγω έλλειψης χώρου και λήψη μέτρων από το αρμόδιο Τμήμα Οδικών Μεταφορών (στο εξής «το Τμήμα»), ούτως ώστε το όχημα να μην κυκλοφορεί και να μην αποξενωθεί μέχρι να διευκρινιστεί πλήρως το ζήτημα.
Ως αποτέλεσμα, ο Αν. Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων κοινοποίησε στην αιτήτρια την ακόλουθη επιστολή ημερομηνίας 20/6/2008:
"Θέμα: Μηχανοκίνητο Όχημα με αρ. εγγραφής ΚSR534
Aναφορικά με το πιο πάνω μηχανοκίνητο όχημα σας πληροφορώ ότι έχουν τεθεί ενώπιον μου στοιχεία και πληροφορίες που δεικνύουν ότι το όχημα ενδέχεται να είναι προϊόν κλοπής.
2. Ενόψει των πιο πάνω και μέχρι να μου παρουσιαστούν στοιχεία που να ξεκαθαρίζουν πλήρως το νόμιμο ιδιοκτησιακό καθεστώς του υπό αναφορά οχήματος, με οδηγίες μου έχει απαγορευτεί οποιαδήποτε πράξη μεταβίβασης ή αποξένωσης του συγκεκριμένου οχήματος.
3. Ως εκ των πιο πάνω, καλείστε όπως με τη λήψη της παρούσας επιστολής παραδώσετε ταυτόχρονα το πιστοποιητικό εγγραφής του υπό αναφορά οχήματος, το οποίο θα κρατηθεί στο φάκελο του οχήματος, μέχρι πλήρους διαλεύκανσης της υπόθεσης."
Η αιτήτρια παρέλαβε το όχημα, όμως αρνήθηκε να παραδώσει το πιστοποιητικό εγγραφής, την άδεια κυκλοφορίας και το πιστοποιητικό καταλληλότητας.
Δυόμιση και πλέον χρόνια αργότερα και ενώ το αυτοκίνητο εξακολουθούσε να βρίσκεται στην κατοχή της αιτήτριας, η τελευταία, μέσω επιστολής του δικηγόρου της ημερομηνίας 9/2/2011, ενημέρωσε το Τμήμα ότι σκόπευε να πωλήσει το πιο πάνω όχημα και ζήτησε να πληροφορηθεί «εάν εξακολουθεί να υφίσταται (μετά από 2 ½ χρόνια) κώλυμα εις τη μεταβίβαση αυτού».
Απαντώντας στο πιο πάνω διάβημα ο Διευθυντής, με επιστολή του ημερομηνίας 16/2/2011, επεσήμανε ότι εφόσον η αιτήτρια δεν είχε προσκομίσει οποιαδήποτε νέα στοιχεία που να διαφοροποιούσαν την υπόθεση, η θέση του Τμήματος παρέμενε η ίδια, όπως αυτή διατυπώθηκε στην προηγούμενη επιστολή του.
Η αιτήτρια αποτάθηκε στη συνέχεια στον Αρχηγό της Αστυνομίας, με επιστολή της ημερομηνίας 3/5/2011, στην οποία επισυνάφθηκε αντίγραφο του πιστοποιητικού εγγραφής, ζητώντας ενημέρωση για το κατά πόσο βρισκόταν σε εξέλιξη οποιαδήποτε έρευνα σε σχέση με το συγκεκριμένο όχημα.
Εκ μέρους του Αρχηγού, υποδείχθηκε, με σχετική επιστολή ημερομηνίας 10/5/2011, ότι «το υπό αναφορά μηχανοκίνητο όχημα δεν είναι καταχωρημένο ως κλοπιμαίο».
Η πιο πάνω επιστολή του Αρχηγού αποτέλεσε το έρεισμα νέου διαβήματος του δικηγόρου της αιτήτριας προς το Τμήμα, ημερομηνίας 23/5/2011, στο οποίο διαλαμβάνονταν τα ακόλουθα:
"ΘΕΜΑ: Μηχανοκίνητο Όχημα υπ' αρ. εγγραφής KSR 534
Γράφουμε αναφορικά με το ανωτέρω θέμα εκ μέρους και κατ' εντολή της πελάτιδος μας κας Αγνής Ν. Τσιακκή και σε συνέχεια της επιστολής σας προς αυτή ημερομηνίας 20/6/2008 (Αρ. Φακ. ΤΟΜ 600/5, ΤΟΜ 344/10), σας επισυνάπτουμε την επιστολή του Αρχηγού Αστυνομίας ημερομηνίας 10/5/2011 σύμφωνα με την οποία φαίνεται ότι το εν λόγω όχημα δεν είναι προϊόν κλοπής.
Κατ' ακολουθία των ανωτέρω το περιεχόμενο της επιστολής σας ημερομηνίας 20/6/2008 δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και κατ' επέκταση παρακαλούμε όπως μέχρι και την 15/6/2011 επιβεβαιώσετε ότι η πελάτιδα μας δύναται ελεύθερα να ασκήσει το ιδιοκτησιακό της δικαίωμα και να μεταβιβάσει το ρηθέν όχημα."
Η απάντηση του Διευθυντή, περιέχεται στην πιο κάτω επιστολή του ημερομηνίας 15/6/2011:
"Θέμα: Μηχανοκίνητο Όχημα με αριθμό εγγραφής ΚSR534
Αναφέρομαι στην επιστολή σας με αρ. φακ. 19010/ΧΜΤ/ΡΚ και ημερ. 23/5/2011, σχετικά με το πιο πάνω θέμα και σας πληροφορώ ότι η απάντηση του τμήματος παραμένει η ίδια ως αυτή φαίνεται στην επιστολή μου με αρ. φακ. ΤΟΜ600/5, ΤΟΜ 344/10 ημερ. 20/6/2008.
2. Περαιτέρω σας πληροφορώ ότι η απάντηση του Αρχηγού Αστυνομίας αναφέρεται στη βάση δεδομένων για τα κλοπιμαία οχήματα στην Κύπρο, ενώ το όχημα της πελάτιδας σας είναι δηλωμένο κλοπιμαίο στο Ηνωμένο Βασίλειο."
Εναντίον της τελευταίας αυτής απόφασης του Διευθυντή στρέφεται η παρούσα προσφυγή που καταχωρίστηκε στις 5/8/2011 και με την οποία η αιτήτρια, επικαλούμενη πλάνη και υπέρβαση εξουσίας εκ μέρους του Διευθυντή, ισχυρίζεται ότι από τη στιγμή που η εγγραφή του οχήματος στο όνομα της δεν έχει ανακληθεί, συντρέχει παραβίαση του συνταγματικού δικαιώματος ελεύθερης απόλαυσης και διάθεσης περιουσιακού της στοιχείου, εν προκειμένω του επίδικου οχήματος της.
Ισχυρίζεται παράλληλα η αιτήτρια ότι, με την επίδικη απόφαση του Διευθυντή, επιχειρήθηκε μια αυθαίρετη ερμηνεία και διαφοροποίηση της δήλωσης του Αρχηγού της Αστυνομίας, ότι το όχημα δεν ήταν καταχωρημένο ως κλοπιμαίο, με αποτέλεσμα να στοιχειοθετείται πρόσθετος λόγος ακυρότητας.
Απορρίπτοντας τις θέσεις της αιτήτριας η πλευρά των καθ'ων η αίτηση παραπέμπει στις πρωτόδικες αποφάσεις Βανέσσα Σπύρου v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1376/2008, ημερομηνίας 14/10/2009, Νεοκλής Χριστοφόρου v. Kυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1374/2008, ημερομηνίας 2/2/2010 και Άντρη Χρ. Κυπριανού v. Kυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1375/2008, ημερομηνίας 19/3/2010, στις οποίες ανάλογες αποφάσεις του Eφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων, κάτω από παρόμοιες συνθήκες, είχαν κριθεί ως νόμιμες και δικαιολογημένες.
Από τα γεγονότα που προεκτέθηκαν, τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου και τις δηλώσεις των δικηγόρων των διαδίκων κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, προκύπτει μια αντιφατική στάση της διοίκησης, η οποία ενώ είχε αρχικώς την πρόθεση να δεσμεύσει το αυτοκίνητο, μέχρι της αποπεράτωσης των ερευνών, παρέδωσε αυτό στην αιτήτρια για σκοπούς φύλαξης, λόγω έλλειψης χώρου, επιτρέποντας ουσιαστικά την ελεύθερη χρήση του και απαγορεύοντας τη μεταβίβαση ή αποξένωση του.
Η αιτήτρια, παρόλο που κλήθηκε ευθύς εξαρχής να παραδώσει το πιστοποιητικό εγγραφής που είχε εκδοθεί στο όνομα της, ουδέποτε έπραξε τούτο, χωρίς το Τμήμα να προβεί σε ρητή ακύρωση ή ανάκλησή του, προφανώς για να είναι νομότυπη η είσπραξη εκ μέρους της Δημοκρατίας των τελών άδειας κυκλοφορίας, που καταβάλλονταν ανελλιπώς, μέχρι σήμερα, από την αιτήτρια, γεγονός που δεν έχει αμφισβητηθεί από την πλευρά των καθ'ων η αίτηση.
Στο διοικητικό φάκελο που κατατέθηκε, δεν υπάρχει, οτιδήποτε νεώτερο πέραν του αστυνομικού εγγράφου της 19/6/2008, με βάση το οποίο είχε εκδοθεί την επόμενη μέρα η απόφαση του Διευθυντή για την απαγόρευση αποξένωσης ή μεταβίβασης του οχήματος, πάνω στη βάση διερεύνησης υπόθεσης εισαγωγής κλοπιμαίων αυτοκινήτων.
Ουδεμία ένδειξη για την πορεία των ερευνών και για το αποτέλεσμα τους έχει καταχωρηθεί, παρά την πάροδο πολλών ετών από την κάθοδο του κλιμακίου των Βρετανών ανακριτών και την επιθεώρηση του οχήματος.
Η στερεότυπη απάντηση που εδίδετο από πλευράς καθ'ων η αίτηση στα επανειλημμένα διαβήματα της αιτήτριας, ότι δεν είχαν προσκομιστεί εκ μέρους της αιτήτριας οποιαδήποτε νέα στοιχεία που να διαφωτίζουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς του οχήματος, βρίσκεται σε αντίθεση με την εν εξελίξει έρευνα από την οποία εύλογα θα αναμένετο να αποσαφηνιστεί το ζήτημα. Ενώ με την επιστολή ημερομηνίας 16/2/2011 η διοίκηση είχε αναφερθεί στην απουσία νέων στοιχείων, όταν η αιτήτρια προσκόμισε ένα νέο στοιχείο - εκείνο της επιστολής του Αρχηγού - η διοίκηση παρέλειψε να το αξιοποιήσει.
Ουδέποτε εξάλλου διευκρινίστηκε, ποια ακριβώς στοιχεία ανέμεναν να παρουσιάσει η αιτήτρια και επιπρόσθετα, όταν η τελευταία κοινοποίησε στο Διευθυντή την επιστολή του Αρχηγού της Αστυνομίας με την οποία επίσημα πληροφορείτο ότι το όχημα της δεν ήταν καταχωρημένο ως κλοπιμαίο, το ζήτημα δεν έτυχε περαιτέρω διερεύνησης, αλλά στην ουσία παρακάμφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση στην οποία επιχειρείται μια αυθαίρετη ερμηνεία της απάντησης του Αρχηγού.
Η επιστολή του Αρχηγού, που παρουσιάστηκε από την αιτήτρια, έθετε ένα νέο και ουσιώδες στοιχείο, το οποίο επέβαλλε έρευνα και αξιολόγηση με τις ανάλογες καταχωρίσεις στο διοικητικό φάκελο, ώστε να είναι, κατόπιν τούτου εφικτός και ο δικαστικός έλεγχος.
Το πιο πάνω στοιχείο δεν υπήρχε στις υποθέσεις που επικαλέστηκε η δικηγόρος των καθ'ων η αίτηση, στις οποίες μάλιστα είχε απαγορευτεί και η κυκλοφορία του οχήματος με ακύρωση του πιστοποιητικού καταλληλότητας και αυτή η πτυχή διαφοροποιεί την παρούσα από τις αποφάσεις που προαναφέρθηκαν.
Η αναφορά της δικηγόρου των καθ'ων η αίτηση, σε καταχώριση του οχήματος στην ιστοσελίδα της Ιnterpol, συνιστά, εκ των υστέρων, ανεπίτρεπτη προσπάθεια πρόσθεσης στοιχείων που δεν προκύπτουν από το φάκελο ούτε παρουσιάζονται στην αιτιολογική κρίση του ίδιου του Διευθυντή (βλ. J.M.C. Polytrade v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 294, Αχιλλέως v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 565 και Φράγκου v. Δημοκρατίας (1998) 3 A.A.Δ. 270).
Όπως έχει νομολογηθεί, το κύρος μιας διοικητικής απόφασης συναρτάται με το καθεστώς πραγμάτων που λήφθηκε υπόψη. Αν τα στοιχεία ενώπιον του διοικητικού οργάνου είναι ασαφή, η αποσαφήνιση τους δεν εναπόκειται στο Δικαστήριο αλλά στο ίδιο το διοικητικό όργανο που έχει την ευθύνη για την αξιολόγηση τους (βλ. Ρούσος v. Ιωαννίδη κ.ά. (1999) 3 A.A.Δ. 549).
Εφόσον το νέο στοιχείο που κατέθεσε η αιτήτρια δεν εξετάστηκε ούτε αξιολογήθηκε, η απόφαση του Διευθυντή, αναπόφευκτα κατέστη πλημμελής λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και πλάνης περί τα πράγματα (βλ. Καραολής v. Συμβουλίου Εγγραφής Κτηματομεσιτών (1999) 3 Α.Α.Δ. 616).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα €1.350 υπέρ της αιτήτριας. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ