|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
FRANGOS & OTHERS ν. REPUBLIC (1982) 3 CLR 53
Λοϊζίδης Σταύρος ν. Yπουργού Eξωτερικών. (1995) 3 ΑΑΔ 233
Eπιτροπή Kεφαλαιαγοράς Kύπρου ν. Marfin Popular BankPublic Co Ltd (2007) 3 ΑΑΔ 32
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 217/2014, 22/10/2014, ECLI:CY:AD:2014:D804
Χρίστου Ευρυπίδης ν. Δημοκρατίας (2014) 2 ΑΑΔ 792, ECLI:CY:AD:2014:D804
ECLI:CY:AD:2014:D393
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.77 /2014)
13 Ioυνίου, 2014
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 28 και 146 του Συντάγματος
MARIANA VASILEVA, Λεωνίδου 6, Λατσιά και τώρα στα Κρατητήρια Ορόκλινης
Αιτήτρια,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών και του Διευθυντή τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης.
Καθ΄ου η αίτηση.
-----------------------
Αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος ημερ. 14.5.2014
Κ.Πόλεος για Δ.Παυλίδη, για την αιτήτρια
Ι.Δημητρίου, (κα.), - δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον καθ΄ου η αίτηση
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex-tempore)
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης της Διευθύντριας του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μεταναστεύσεως, ημερ. 13 Δεκεμβρίου 2013, με την οποία, όπως είναι αποδεκτό ανεστάλη το διάταγμα απομάκρυνσης της αιτήτριας μέχρι τις 15 Ιουνίου 2014.
Σημειώνω ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2014 και ορίστηκε για πρώτη εμφάνιση στις 11 Μαρτίου 2014.
Στις 14 Μαϊου 2014, καταχωρήθηκε μονομερής αίτηση με την οποία η αιτήτρια, ζητούσε τέσσερα διαφορετικά διατάγματα τα οποία είχαν ως επίκεντρο την «αποχή» από πλευράς καθ΄ων η αίτηση ενεργοποίησης του διατάγματος απέλασης ή της απομάκρυνσης της αιτήτριας από την Κύπρο, μέχρι την ολοκλήρωση της προσφυγής.
Από τα γεγονότα που παρατίθενται, η αιτήτρια που κατάγεται από τη Μολδαβία αφίχθηκε στην Κύπρο το 2005 για να εργαστεί ως καλλιτέχνης. Η άδεια της, παρατάθηκε μέχρι τις 24 Νοεμβρίου 2005.
Στις 29 Νοεμβρίου 2005 τέλεσε γάμο με τον Πέτρο Ορείτη, και της παραχωρήθηκε άδεια ως επισκέπτρια, σύζυγος κυπρίου πολίτη, μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου 2008.
Στο μεταξύ στις 23 Αυγούστου 2008 αφίχθηκε στην Κύπρο και ο ανήλικος γιος της αιτήτριας, ηλικίας 6 ετών τότε, και εκδόθηκε προσωρινή άδεια παραμονής τόσο της ιδίας όσο και του παιδιού της μέχρι τις 3 Δεκεμβρίου 2009.
Η αιτήτρια υπέβαλε στις 6 Φεβρουαρίου 2009 αίτηση εγγραφής της, ως κύπρια πολίτης, στην οποία ο τότε σύζυγος της είχε ένσταση. Όταν υπέβαλε στις 19 Φεβρουαρίου 2010 νέα αίτηση παραμονής, αυτή απορρίφθηκε γιατί κρίθηκε ότι βρισκόταν για ένα χρονικό διάστημα παρανόμως στη Δημοκρατία. Υποβλήθηκε και νέα αίτηση με το ίδιο περιεχόμενο στις 28 Ιανουαρίου 2011 που επίσης απορρίφθηκε (26 Ιανουαρίου 2012), αφού ο γάμος που η αιτήτρια τέλεσε με τον πιο πάνω Π.Ορείτη, κρίθηκε ως εικονικός.
Υποβλήθηκε ιεραρχική προσφυγή που επίσης απορρίφθηκε στις 2 Μαϊου 2012.
Αναζητήθηκε η αιτήτρια ως παρανόμως διαμένουσα και αφού δεν εντοπίστηκε στις 2 Νοεμβρίου 2012, το όνομα της τοποθετήθηκε στον κατάλογο των Αναζητουμένων προσώπων.
Σε αίτημα της αιτήτριας, μέσω του δικηγόρου της για να της παραχωρηθεί άδεια να παραστεί στην αίτηση διαζυγίου που στο μεταξύ υποβλήθηκε, η διοίκηση απάντησε θετικά και η άδεια παραμονής της έληξε στις 20 Σεπτεμβρίου 2012.
Στις 23 Νοεμβρίου 2012 υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο, που επίσης απορρίφθηκε στις 31 Ιουλίου 2013, όπου και της ζητήθηκε να διευθετήσει την αναχώρηση της από τη Δημοκρατία.
Όταν εντοπίστηκε η αιτήτρια από την Αστυνομία συνελήφθηκε ως παρανόμως διαμένουσα και εκδόθηκαν εναντίον της διατάγματα κράτησης και απέλασης με ημερ. 6 Δεκεμβρίου 2013.
Υποβλήθηκε, εκ μέρους της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, εισήγηση για επανεξέταση του θέματος της απέλασης της αιτήτριας, για ανθρωπιστικούς λόγους, ενόψει ιδιαιτέρως του γεγονότος ότι το παιδί της αιτήτριας φοιτούσε στο δημοτικό σχολείο και η σχολική χρονιά βρισκόταν υπό εξέλιξη.
Η Διευθύντρια Μετανάστευσης ανακάλεσε τα εν λόγω διατάγματα κράτησης και απέλασης, αναβάλλοντας την απομάκρυνση της αιτήτριας υπό όρους, όπως αναφέρονται στην επιστολή, προσβαλλόμενη απόφαση, ημερ. 13 Δεκεμβρίου 2013, μέχρι τις 15 Ιουνίου 2014.
Την παρούσα απόφαση, όπως έχω σημειώσει, προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια. Με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, επικαλείται το δικαίωμα της για παραμονή, ενόψει της υπό εξέλιξη πορείας της προσφυγής της, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου.
Περαιτέρω υποστηρίζει ότι η απέλαση της είναι παράνομη και θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά αν υποχρεωθεί να αναχωρήσει από την Κύπρο.
Στο πλαίσιο της ενστάσεως που υποβλήθηκε από τη Δημοκρατία και της ενόρκου δηλώσεως που τη συνοδεύει, πέρα από την αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης, οι καθ΄ων η αίτηση αμφισβητούν τον ισχυρισμό περί ύπαρξης έκδηλης παρανομίας, όπως επίσης και την ύπαρξη πιθανότητας πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς στην αιτήτρια, αν δεν εκδοθούν τα εν λόγω διατάγματα. Δεν υπάρχει οποιοσδήποτε ισχυρισμός στην ένορκη δήλωση, προβλήθηκε, που να θεμελιώνει βάση για διαπίστωση των απαραιτήτων προϋποθέσεων για έκδοση διαταγμάτων αυτής της μορφής.
O ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας αναγνωρίζει την αναγκαιότητα ύπαρξης των δύο προϋποθέσεων, που αναφέρθηκαν πιο πάνω, και τίθενται με σαφήνεια από την υπάρχουσα νομολογία για την έκδοση διαταγμάτων αυτής της μορφής ήτοι: διαπίστωση ύπαρξης έκδηλης παρανομίας ή πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς.
Η ανυπαρξία εκθέσεως με τις απόψεις της Υπηρεσίας Κοινωνικής Ευημερίας αναφορικά με την επίδραση που ενδεχομένως θα έχει στα συμφέροντα του παιδιού, η απέλαση της αιτήτριας, όπως επίσης και η μη στάθμιση των συμφερόντων του παιδιού καταδεικνύει, όπως προβλήθηκε τη διαπίστωση ύπαρξης έκδηλης παρανομίας.
Αναφορικά με την αναγκαιότητα διαπίστωσης ανεπανόρθωτης ζημιάς ο συνήγορος εισηγήθηκε ότι ο εγκλεισμός της αιτήτριας στα κρατητήρια αποτελεί ανεπανόρθωτη ζημιά γιατί η ελευθερία του ατόμου είναι στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και είναι ταυτόχρονα δικαίωμα που προστατεύεται από το Σύνταγμα.
Η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας με τη δική της αγόρευση ισχυρίστηκε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αφορά τα διατάγματα κράτησης και απέλασης, τα οποία όπως αναγράφεται στην εν λόγω απόφαση, έχουν ανακληθεί, αλλά αμφισβητείται η ορθότητα της αναβολής της απομάκρυνσης της αιτήτριας από τη Δημοκρατία. Τα προβληθέντα επιχειρήματα μέσα από την αγόρευση του συνηγόρου της αιτήτριας, αποτελούν, όπως πρόβαλε η κα.Δημητρίου, εκ των υστέρων σκέψεις που δεν έχουν έρεισμα στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας. Από τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν ούτε έκδηλη παρανομία στοιχειοθετείται ούτε ανεπανόρθωτη ζημιά τεκμηριώνεται, κατέληξε η συνήγορος.
Το Δικαστήριο όταν αντιμετωπίζει θέματα που άπτονται της έκδοσης προσωρινών διαταγμάτων σε υποθέσεις διοικητικών προσφυγών, έχει υποχρέωση να εξετάσει το εγειρόμενο ζήτημα μέσα από το πρίσμα του Καν.13 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Η δικαιοδοσία αυτή, όπως επιτάσσει η νομολογία, και αναφέρομαι στις υποθέσεις Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ν. Marfin Popular Bank (2007) 3 A.A.Δ. 32, όπου είχε τονιστεί η εξαιρετική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και η υπόθεση Frangos and others v. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 53, όπου η διαπίστωση και μόνο παρανομίας δεν είναι αρκετή αλλά πρέπει να καταδειχθεί προδήλως αναγνωρίσιμη έκδηλη παρανομία, η οποία να εξάγεται από τα γεγονότα τα οποία έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου. Ταυτοχρόνως, η διαπίστωση της ύπαρξης έκδηλης παρανομίας γίνεται στις περιπτώσεις όπου αυτή αναδύεται αυτόματα και είναι δυνάμενη να ανακύψει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στο διαθέσιμο υλικό, χωρίς τη δυνατότητα στάθμισης και έκφρασης γνώμης επί τούτου. (Λοϊζίδης ν. Υπουργείου Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233).
Στην υπό κρίση περίπτωση η ένορκη δήλωση επί της οποίας στηρίζεται η παρούσα αίτηση δεν έχει οποιαδήποτε αναφορά στο θέμα που έχει αναφυεί μέσα από την αγόρευση του ευπαιδεύτου συνηγόρου της αιτήτριας αναφορικά με την παραβίαση της σχετικής νομοθεσίας στην οποία γίνεται μνεία. Η συμπλήρωση των γεγονότων δεν μπορεί να γίνει με την μορφή αγορεύσεων, αλλά πρέπει να εδράζεται στα στοιχεία που αναφύονται από τα γεγονότα που τίθενται με την μορφή της ενόρκου δηλώσεως ή εγγράφων που επισυνάπτονται.
Η αιτήτρια παραπονείται ότι θα της στερηθεί το δικαίωμα πρόσβασης στο Δικαστήριο, υπαρχούσης σε εξέλιξη της παρούσας διοικητικής προσφυγής. Η προσέγγιση αυτή μόνο θεωρητική αναφορά μπορεί να έχει, έχοντας υπόψη ότι η αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα προσφυγή και επίσης καταχώρισε και την μονομερή, υπό εκδίκαση αίτηση, που εκδικάζεται μέσα στο χρονικό πλαίσιο που επιβάλλουν οι περιστάσεις της υπόθεσης, έχοντας υπόψη ότι η αναστολή διατάγματος απομάκρυνσης λήγει σε λίγες μέρες, ήτοι στις 15 Ιουνίου 2014.
Πρέπει να σημειώσω ότι η αιτήτρια παραπονείται και αμφισβητεί με το αιτητικό της προσφυγής τη νομιμότητα της εκδοθείσας απόφασης από τη Διευθύντρια του Τμήματος Μεταναστεύσεως ημερ. 13 Δεκεμβρίου 2013 με την οποία είχε αναβληθεί η απομάκρυνση της. Στο ίδιο το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης γίνεται μνεία στις πρόνοιες του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ.105 και ιδιαιτέρως στο άρθρο 18ΡΑ με το οποίο η Διευθύντρια ανακάλεσε τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ενόψει της γνωστοποίησης που της έγινε από την Επίτροπο Προστασίας του Παιδιού αναφορικά με την αναγκαιότητα να συμπληρώσει ο ανήλικος τη σχολική χρονιά.
Διαπιστώνεται συναφώς ότι η Διευθύντρια είχε ασκήσει τη διακριτική της ευχέρεια, υπαρχόντων των ιδιαιτέρων περιστατικών της υπόθεσης. Η ύπαρξη άσκησης διακριτικής ευχέρειας, ενδεχομένως λανθασμένης, ή όχι, δεν είναι κάτι που εξετάζεται σ΄αυτό το πλαίσιο, αλλά θα τύχει ανάλυσης και επιχειρηματολογίας όταν ακουστεί η ουσία της υπόθεσης. Επομένως δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί θέμα έκδηλης παρανομίας σε βαθμό που να είναι αυτή αυταπόδεικτη και να μπορεί να ενεργοποιήσει τη δραστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για έκδοση προσωρινού διατάγματος.
Το δεύτερο σκέλος της επιχειρηματολογίας έχει σχέση με την ανεπανόρθωτη ζημιά την οποία θα υποστεί η αιτήτρια σε περίπτωση μη έκδοσης του εν λόγω διατάγματος αναστολής της «αποχής» οποιασδήποτε ενέργειας ή πράξης απέλασης της αιτήτριας. Σημειώνω ότι στην απόφαση της Διευθύντριας ημερ. 13 Δεκεμβρίου 2013 η αιτήτρια είχε εγγράφως δηλώσει αποδοχή των όρων, που μεταξύ άλλων, περιλάμβανε την περίοδο αναστολής της απομάκρυνσης της μέχρι τις 15 Ιουνίου 2014. Αυτό το στοιχείο ο ευπαίδευτος συνήγορος προσπάθησε να το παρουσιάσει ότι ήταν αποτέλεσμα άσκησης πίεσης προς την αιτήτρια για να απελευθερωθεί από τη κράτηση στην οποία βρισκόταν, την εν λόγω περίοδο από τις 5 Δεκεμβρίου 2013, ζώντας ουσιαστικά μακριά από το παιδί της. Ως προς τον ισχυρισμό αυτό και το λόγο που την ώθησε να υπογράψει τη συγκεκριμένη επιστολή με το προαναφερθέν περιεχόμενο, σημειώνω ότι δεν γίνεται καμιά αναφορά στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας, παρά μόνο προωθήθηκε ως ισχυρισμός από το συνήγορο της κατά το στάδιο της αγόρευσης, κάτι το οποίο δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη.
Ως προς την ουσία του θέματος, σημειώνω ότι η αποδοχή που έγινε από την αιτήτρια του συγκεκριμένου αυτού όρου, αίρει κάθε επιχείρημα για ανεπανόρθωτη ζημιά και στερεί την αιτήτρια από τη δυνατότητα προώθησης οποιασδήποτε ταλαιπωρίας που η ιδία ενδεχομένως θα υποστεί, γιατί, δεν είναι δυνατό από τη μια να συγκατατίθεται σε όρο για να υλοποιηθεί μια απόφαση και από την άλλη να ισχυρίζεται ότι, ως αποτέλεσμα τούτου, θα υποστεί ταλαιπωρία.
Ως εκ τούτου θεωρώ ότι η αίτηση δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη.
Σημειώνω επί τούτου όμως ότι όσα έχουν λεχθεί είτε αναφορικά με τα γεγονότα της υπόθεσης είτε τις προεκτάσεις τους, γίνεται πάντοτε για σκοπούς έκδοσης προσωρινού διατάγματος και ουδόλως επηρεάζουν την ουσία της προσφυγής.
Ως εκ τούτου η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας, όπως θα υπολογιστούν στο τέλος της υπόθεσης.
Κ.Παμπαλλής,
Δ.