|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D397
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 1204/2011
17 Iουνίου, 2014
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
3. ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Καθ' ων η αίτηση
....................................
Δ. Παυλίδης, για την αιτήτρια
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθ' ων η αίτηση
.............................
A Π Ο Φ Α Σ Η
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Το τεμάχιο της αιτήτριας στο χωριό Δάλι (L168 όλο) καθώς και τα τεμάχια L166 και L167 απαλλοτριώθηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία για τη δημιουργία χώρου απόρριψης λυμάτων της περιοχής της πόλεως Λευκωσίας και των περιχώρων , που δεν καλύπτονταν από το κεντρικό αποχετευτικό σύστημα του Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λευκωσίας, καθώς και των κοινοτήτων Νήσου, Πέρα Χωρίου και Δαλιού (χωματένιες δεξαμενές ΄Αγιου Σωζόμενου). Η σχετική Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης με αρ. Α.Δ.Π 378/86 δημοσιεύτηκε στις 28.3.86 ενώ το διάταγμα με αρ. Α.Δ.Π 81/87 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα ημερ.23.1.87.
Η ακίνητη ιδιοκτησία η οποία απαλλοτριώθηκε χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον Ιανουάριο του 1998 ως χώρος απόρριψης οικιακών λυμάτων και μέχρι το 2000 για την απόρριψη στερεών αποβλήτων του βιολογικού σταθμού Βαθιάς γωνιάς. Μετά την λειτουργία νέου σταθμού λυμάτων στην βαθιά Γωνιά, οι εγκαταστάσεις εγκαταλείφθηκαν και έπαυσαν να χρησιμοποιούνται. Σε ότι αφορά το τεμάχιο L167 για το οποίο δεν είχε καταβληθεί αποζημίωση, δημοσιεύτηκε σχετικό διάταγμα ανάκλησης Απαλλοτρίωσης στις 3.12.2004.
Αναφορικά με το τεμάχιο της αιτήτριας και το τεμάχιο L166 ,για τα οποία καταβλήθηκαν οι αποζημιώσεις στους επηρεαζόμενους ιδιοκτήτες, επειδή ο σκοπός της απαλλοτρίωσης είχε επιτευχθεί αλλά εγκαταλείφθηκε η χρήση του από την απαλλοτρίωσα Αρχή λόγω δημιουργίας άλλου σταθμού λυμάτων, προκρίθηκε η εφαρμογή του άρθρου 15(2)(γ)[1] του περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμου του 1962, δηλαδή η πώληση του μέσω δημοσίου πλειστηριασμού. Για το σκοπό αυτό εξασφαλίστηκε και σχετική γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας. Μετά την εξασφάλιση σχετικής έκθεσης του Έπαρχου Λευκωσίας ότι ο χώρος είχε χρησιμοποιηθεί για το σκοπό που απαλλοτριώθηκε, το Υπουργείο Εσωτερικών ζήτησε από το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας την προώθηση της διαδικασίας που προνοεί το πιο πάνω άρθρο. Στη συνέχεια ανοίχθηκε σχετικός φάκελος για την πώληση των επηρεαζόμενων ακινήτων, μεταξύ των οποίων συμπεριλήφθηκε και το επίμαχο ακίνητο της αιτήτριας, ο οποίος στάληκε στον Κλάδο Εκτιμήσεων του Επαρχιακού Κτηματολογίου Λευκωσίας προκειμένου να καθοριστεί η επιφυλαχθείσα τιμή πώλησης του ακινήτου.
Η αιτήτρια που είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού αξιώνει την πιο κάτω θεραπεία:
Α. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή παράλειψη και/ή συνεχιζόμενη παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας και/ή παράλειψη των Καθ' ων η Αίτηση να ανακαλέσουν το Διάταγμα Απαλλοτρίωσης και να επιστρέψουν το ακίνητο με αριθμό Τεμαζίου Λ168 Φυλ/Σχ. ΧΧΧ1/41W2 (αρχική εγγραφή), Τεμ. 489 Φυλ/Σχ: ΧΧΧi/49W1 (νέα εγγραφή) που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας κατά/ή περί την 28.3.1986, στην Αιτήτρια, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Β. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή παράλειψη των Καθ' ων η Αίτηση να απαντήσουν στην Ιεραρχική Προσφυγή που υποβλήθηκε σε αυτούς και/ή περί τις 23.2.2011 από την Αιτήτρια είναι στο σύνολο της άκυρη και ότι παν το παραληφθέν έδει να είχεν εκτελεστεί.
Γ. Οιανδήποτε άλλη δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα δυνάμει οιουδήποτε άρθρου χορηγούντος στο Σεβαστό Δικαστήριο αρμοδιότητα εάν η Δικαιοσύνη το απαιτεί, ανεξαρτήτως του εάν αυτή εζητήθη ή μη.
Τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου με την ένσταση της Δημοκρατίας, η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφ. αρ. 1995/2006 Μιχάλης Καραγιώργη ν. Δημοκρατίας ημερ. 20.06.08 που επικύρωσε την απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών να προχωρήσει με πώληση μέσω δημόσιου πλειστηριασμού του ακινήτου L166 και να αρνηθεί την επιστροφή των ακινήτων στους ιδιοκτήτες τους. Το Δικαστήριο εξετάζοντας τα ίδια ακριβώς γεγονότα όπως στην παρούσα υπόθεση, κατέληξε ως εξής:
«Από τις πιο πάνω πρόνοιες προκύπτει ότι η εισήγηση δεν ευσταθεί. Στις περιπτώσεις όπου ο σκοπός για τον οποίο έγινε η απαλλοτρίωση επιτεύχθηκε, αλλά αργότερα η απαλλοτριωθείσα ιδιοκτησία κρίθηκε ως μη αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού αυτού, εφαρμογή έχουν οι πρόνοιες του άρθρου 15(2)(γ) και όχι του άρθρου 15(1). Στην περίπτωση του αιτητή, το ακίνητό του απαλλοτριώθηκε για συγκεκριμένο σκοπό. Ο σκοπός της απαλλοτρίωσης υλοποιήθηκε. Είχαν ανεγερθεί δεξαμενές στο ακίνητο και αυτό χρησιμοποιήθηκε, περισσότερο από δέκα χρόνια, για το σκοπό για τον οποίο απαλλοτριώθηκε. Δεν ευσταθεί, επομένως, ο ισχυρισμός του αιτητή ότι ο σκοπός για τον απαλλοτριώθηκε το ακίνητο είχε εγκαταλειφθεί και, ως εκ τούτου, αυτό έπρεπε να του επιστραφεί βάσει του άρθρου 15(1). Μετά τη δημιουργία του νέου σταθμού λυμάτων, το ακίνητο δεν ήταν πλέον αναγκαίο και, επομένως, ορθά οι καθ΄ων η αίτηση αποφάσισαν να το πωλήσουν με δημόσιο πλειστηριασμό κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 15(2)(γ).»
Ο δικηγόρος της αιτήτριας κάλεσε το Δικαστήριο να διαφοροποιηθεί, διότι όπως ισχυρίζεται δεν είχαν τεθεί εκεί όλα τα επίμαχα γεγονότα. Στην παρούσα περίπτωση διατείνεται ότι ο σκοπός που ήταν η αποθήκευση και/ή στάθμευση των λυμάτων Λευκωσίας δεν επιτεύχθηκε, αλλά μόνο η κατασκευή των εγκαταστάσεων που ήταν απλά το μέσο προς επίτευξη του σκοπού. Είναι η θέση του ότι οι εγκαταστάσεις εγκαταλείφθηκαν μετά την πάροδο δυο ετών καθότι δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τον σκοπό. Συνεπώς κατατάσσει την περίπτωση του ακινήτου της αιτήτριας στο άρθρο 15(Ι)(α). Επίσης επικαλείται άνιση μεταχείριση της αιτήτριας σε σχέση με τον ιδιοκτήτη του τρίτου ακινήτου το οποίο είχε απαλλοτριωθεί με το ίδιο Διάταγμα και στον οποίο ουδέποτε πληρώθηκε αποζημίωση με αποτέλεσμα να ανακληθεί και να του επιστραφεί.
Το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων αποδεικνύει ότι στην εξαγγελθείσα απαλλοτρίωση ο σκοπός δεν εγκαταλείφθηκε και δεν πρόκειται ούτε για περίπτωση που ο σκοπός κατέστη ανέφικτος. Ο σκοπός επιτεύχθηκε πλήρως και το ακίνητο της αιτήτριας χρησιμοποιήθηκε από το 1986 και για περισσότερο από 10 χρόνια για τους σκοπούς της απαλλοτρίωσης. Σε τέτοια περίπτωση είναι πλέον εφαρμόσιμο όχι το άρθρο 15(1) οι βασικές προϋποθέσεις του οποίου ελλείπουν, αλλά το άρθρο 15(2)(γ) που ορθά εφάρμοσε η Διοίκηση.
Εξάλλου με την καταβολή αποζημιώσεως, η αιτήτρια έπαυσε να είναι πλέον ιδιοκτήτρια του ακινήτου εφόσον αυτό μεταβιβάστηκε επ΄ ονόματι των καθ΄ ων η αίτηση οι οποίοι και κατέστησαν οι νέοι ιδιοκτήτες. Συνεπώς δεν τίθεται οποιοδήποτε θέμα παραβίασης των δικαιωμάτων της κάτω από το άρθρο 23 του Συντάγματος (δικαίωμα ιδιοκτησίας).
Όπως δεν τίθεται θέμα άνισης μεταχείρισης και δυσμενούς διάκρισης σε σχέση με την πορεία που ακολουθήθηκε για το ακίνητο L167.Δεν πρόκειται για την ίδια περίπτωση διότι το διάταγμα Ανάκλησης της απαλλοτρίωσης εκεί που είχε ως αποτέλεσμα το κτήμα να επιστραφεί στην κατοχή του ιδιοκτήτη του, οφείλεται στο γεγονός ότι η απαλλοτρίωση δεν είχε ολοκληρωθεί αφού δεν είχε καταβληθεί η αποζημίωση.
Σε πλήρη συμφωνία με την κατάληξη της απόφασης στην Μιχάλης Καραγιώργης (ανωτέρω), από την οποία δεν εντόπισα κανένα στοιχείο να την διαφοροποιεί, κρίνω ότι η προσφυγή θα πρέπει ν' απορριφθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/ΚΑΣ
[1] «εάν απαλλοτριωθείσα δυνάμει του παρόντος Νόμου ακίνητος ιδιοκτησία κριθή υπό της απαλλοτριούσης αρχής καθ' οιονδήποτε χρόνον μετά την επίτευξιν του σκοπου* δι΄ όν εγένετο η απαλλοτρίωσις εν όλω ή εν μέρει ως μη ούσα πλέον αναγκαία διά τον τοιούτον σκοπόν, η απαλλοτριούσα αρχή πωλεί, τηρουμένων των διατάξεων των θεσπισθέντων δυνάμει του παρόντος Νόμου κανονισμών, την τοιαύτην περιουσία δια δημοσίου πλειστηριασμού».