|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D377
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 1169/2012
6 Ioυνίου, 2014
[Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΥ
2. ΜΑΡΙΝΟΣ ΗΛΙΑ
3. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΖΙΗ
4. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Αιτητές
- και -
1. ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΞΥΛΟΦΑΓΟΥ
2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ
3. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΝΝΗ
4. ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΗΡΑΤΟΥ
5. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
6. ΛΕΥΤΕΡΗ Σ ΜΟΥΖΟΥΡΗ
Καθ΄ων η αίτηση
- - - - - -
Γιώργος Λουκαϊδης για Δρ. Ανδρέας Π. Ποιητής & Σία, για τους Αιτητές
Πάνος Παναγιώτου για Μαρκίδη, Μαρκίδη & Σία ΔΕΠΕ και για Αντώνης Κ. Καράς ΔΕΠΕ, για τους Καθ΄ων η Αίτηση
ΑΠΟΦΑΣΗ (ΕΧ-TEMPORE)
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Η παρούσα προσφυγή καταχωρήθηκε από τον Πρόεδρο του Κοινοτικού Συμβουλίου Ξυλοφάγου (το οποίο θα αναφέρεται στη συνέχεια ως το «Συμβούλιο») και τρεις ακόμα Αιτητές, όλοι τους μέλη του Συμβουλίου. Καθ΄ου η αίτηση είναι το ίδιο το Συμβούλιο. Σε προηγούμενο στάδιο, ως Καθ΄ων η αίτηση 2 μέχρι 6 ήταν τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου. Τελικά, την προηγούμενη δικάσιμο, η προσφυγή εναντίον των πιο πάνω μελών αποσύρθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο των Αιτητών.
Το παράπονο των Αιτητών είναι η λήψη απόφασης εκ μέρους των Καθ΄ων η αίτηση, στην απουσία τους, για επέκταση της λατομικής περιοχής. Είναι η θέση των Αιτητών ότι οι Καθ΄ων η αίτηση συνεκάλεσαν συνεδρία χωρίς να τους προσκαλέσουν, και αποφάσισαν μόνοι τους την εν λόγω επέκταση. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η πιο πάνω απόφαση είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος, ως ληφθείσα ενάντια στο Νόμο ή και τη διαδικασία και δη λόγω προσωπικών συμφερόντων κάποιων από τα μέλη του Συμβουλίου.
Οι Καθ΄ων η αίτηση, εγείρουν σειρά προδικαστικών ενστάσεων, οι οποίες μπορούν να συνοψιστούν στη θέση ότι οι Αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος και ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι εκτελεστού χαρακτήρα, ούτως ώστε να προσβληθεί παραδεκτά ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κατ΄ακολουθία του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Είναι παγιωμένη αρχή του Διοικητικού Δικαίου ότι ο προσφεύγων θα πρέπει να έχει έννομο συμφέρον, τόσο κατά τον χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης, όσο και στον χρόνο καταχώρησης και ακρόασης της προσφυγής. Συμφέρον, το οποίο, εκτός από έννομο, θα πρέπει να είναι προσωπικό, άμεσο, ενεστώς και συγκεκριμένο. Το έννομο συμφέρον συνιστά προϋπόθεση του παραδεκτού της αίτησης και η απόδειξη ειδικής έννομης σχέσης του αιτούντα με την προσβαλλόμενη πράξη, τέτοιας που να εξατομικεύει την προσβολή που αυτός υφίσταται στα δικαιώματα και έννομα συμφέροντά του, υπό συγκεκριμένη ιδιότητα, είναι απαραίτητη. Δικαίωμα δικαστικής αμφισβήτησης της νομιμότητας των πράξεων της εκτελεστικής εξουσίας έχουν οι διοικούμενοι στην περίπτωση και μόνο που καταδείξουν ότι υφίσταται ιδιαίτερος έννομος δεσμός ανάμεσα σε αυτούς και σε μια εκτελεστή διοικητική πράξη. Είναι, ακριβώς, το έννομο συμφέρον στο οποίο ενυπάρχει ο ιδιαίτερος έννομος δεσμός και η πρόκληση άμεσης ατομικής βλάβης στον διοικούμενο, που δικαιολογεί την αμφισβήτηση εκ μέρους του της νομιμότητας της πράξης της Διοίκησης. Διαφορετικά, θα μετατρεπόταν η αίτηση ακύρωσης σε actio popularis, δηλαδή «λαϊκή αγωγή».
Στην υπό κρίση περίπτωση, οι Αιτητές προσφεύγουν στο Δικαστήριο ως μέλη του υπό αναφορά Κοινοτικού Συμβουλίου Ξυλοφάγου, και υπό αυτή την ιδιότητά τους προσβάλλουν την προαναφερθείσα απόφαση ημερομηνίας 5/6/2012. Τα στοιχεία αυτά, όμως, δεν είναι αρκετά για να καταδείξουν ύπαρξη συμφέροντος, το οποίο να έχει θιγεί με την προσβαλλόμενη πράξη. Συνεπώς, και με βάση την κατάληξη αυτή του Δικαστηρίου, οι Αιτητές έχουν αποτύχει να τεκμηριώσουν ότι περιβάλλονται με την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος στην έγερση της προσφυγής αυτής, και δη άμεσου και προσωπικού.
Επιπρόσθετα, είναι ορθή η προσέγγιση της πλευράς των Καθ΄ων η αίτηση, σύμφωνα με την οποία δεν βρισκόμαστε ενώπιον εκτελεστής διοικητικής πράξης. Η προσέγγιση αυτή συνδέεται με το γεγονός ότι κατ΄ακολουθία των προνοιών της συνθήκης εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση η παροχή συγκατάθεσης των Βρετανικών Βάσεων για επέκταση λατομικής περιοχής σε σχέση με λατομεία που λειτουργούν εντός των ορίων τους, όπως η υπό κρίση περίπτωση.
Παρόμοιο ζήτημα εξετάστηκε από τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τότε Δικαστή Χατζηχαμπή, στις συνεκδικαζόμενες προσφυγές 899/2008, 900/2008 και 901/2008, Κοινοτικό Συμβούλιο Ξυλοφάγου v. Δημοκρατίας, ημερ. 13/3/2012. Αναλύθηκε το ερώτημα κατά πόσο οι προσβαλλόμενες αποφάσεις μπορούν να υπόκεινται στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εφόσον έλεγχος των ενεργειών της Διοίκησης των Κυρίαρχων Βρετανικών Βάσεων δεν είναι δυνατός στα πλαίσια της δικαιοδοσίας αυτής. Με δεδομένη − ως απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοση άδειας λατομείου ή επέκταση της λατομικής περιοχής εντός της περιοχής των Βάσεων − τη συγκατάθεση και τον έλεγχο από τις αρχές των Βρετανικών Βάσεων, ήταν η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η λήψη απόφασης από το Κοινοτικό Συμβούλιο Ξυλοφάγου δε συνιστούσε τελική πράξη και/ή απόφαση, ακριβώς λόγω της απαιτούμενης εμπλοκής των αρχών των Βάσεων.
Η συναίνεση, λοιπόν, της διοίκησης των Βάσεων είναι απαραίτητη προς ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας. Σε πλήρη ταύτιση με τον δικαστικό λόγο των αποφάσεων στις πιο πάνω συνεκδικαζόμενες προσφυγές, είναι και η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι δεν είναι δυνατός ο έλεγχος της νομιμότητας των προσβαλλόμενων αποφάσεων, εφόσον αυτός εξ υπακούει έλεγχο της όλης διαδικασίας, που αναπόσπαστα περιλαμβάνει τη συναίνεση της διοίκησης των Βάσεων, ως απαραίτητης προς έκδοση προνομίων. Συνεπώς, η εξέταση της ουσίας της προσφυγής εξ ανάγκης θα έχει αναφορά των παραμέτρων της συμμετοχής της διοίκησης των Βάσεων στο θέμα, στοιχείο το οποίο δεν μπορεί να λάβει χώρα, με αποτέλεσμα και ο έλεγχος να μην είναι αποτελεσματικός.
Σε συνάρτηση με τα πιο πάνω, θα πρέπει να υπομνησθεί ότι μια πράξη για να έχει το χαρακτήρα εκτελεστής διοικητικής πράξης, θα πρέπει να παράγει έννομα αποτελέσματα. Θα πρέπει, δηλαδή, ως αποτέλεσμά της να παράγονται δικαιώματα και υποχρεώσεις στους διοικούμενους, τα οποία δεν υπήρχαν, βεβαίως, πριν από την έκδοσή της. Στην προκείμενη περίπτωση, τα στοιχεία αυτά δεν υπάρχουν. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, αφού δεν τίθεται θέμα άμεσης εφαρμογής της, και δεδομένου ότι συνιστά μέρος μιας σύνθετης διαδικασίας, στην οποία μετέχουν και άλλα τμήματα, αλλά και οι ίδιες οι Βρετανικές Βάσεις, στην έκταση των όσων έχουν ήδη αναφερθεί.
Με βάση τα πιο πάνω, είναι η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι αφενός οι Αιτητές δεν έχουν άμεσο, ενεστώς και προσωπικό έννομο συμφέρον, και, αφετέρου, η ίδια η πράξη στερείται εκτελεστού χαρακτήρα.
Ως αποτέλεσμα, οι προδικαστικές ενστάσεις πετυχαίνουν. Αναπόφευκτα η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη.
Δικαστήριο
Όσον αφορά τα έξοδα;
κ. Παναγιώτου
Θα έλεγα να συμφωνηθούν στο ποσό των €800 πλέον ΦΠΑ.
κ. Λουκαϊδης
Συμφωνώ.
Δικαστήριο
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με έξοδα, συμφωνημένα, €800 πλέον ΦΠΑ υπέρ των Καθ΄ων η αίτηση.
Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
/ΜΣ