|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D182
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 123/2011)
11 Μαρτίου, 2014
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ, ΩΣ
Ο ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΑΙΤΗΤΩΝ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Σ. Οικονομίδης, για τους Αιτητές.
Φ. Κωμοδρόμος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την πιο πάνω προσφυγή τους οι αιτητές, μόνιμοι Αξιωματικοί (Αντισυνταγματάρχες) του Στρατού της Δημοκρατίας, αποσπασμένοι για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά, αξιώνουν:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του Καθ' ου η αίτηση όπως από τις 7 κενές προς πλήρωση μέσα στο 2010 γενικές θέσεις Αξιωματικών βαθμού Συνταγματάρχη, στα Όπλα του Στρατού Ξηράς κατανεμηθεί μια μόνο τέτοια θέση και όχι και οι 7, με αποτέλεσμα να προαχθούν στο βαθμό του Πλοιάρχου/Σμηνάρχου από 31-12-2010 τα αναφερόμενα στο συνημμένο Κατάλογο Ενδιαφερόμενα Πρόσωπα αντί των αιτητών, που περιήλθε σε γνώση των Αιτητών μετά τις 30-12-2010 που κοινοποιήθηκε στις μονάδες τους η σχετική με τις εν λόγω προαγωγές διαταγή του Αρχηγού της Εθνικής φρουράς, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή εστερημένη οποιασδήποτε έννομης συνέπειας."
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την προσφυγή είναι, συνοπτικά, τα πιο κάτω:
Όλοι οι αιτητές ανήκουν στα Όπλα του Στρατού Ξηράς και πιο συγκεκριμένα οι Γ. Αντωνιάδης, Ν. Αθανασίου, Ν. Παπαγεωργίου και Χ. Σοφρωνίου στο Πεζικό (ΠΖ) και ο Α. Χαραλάμπους στα Τεθωρακισμένα (ΤΘ).
Κατά τις τακτικές ετήσιες κρίσεις των Αξιωματικών για το 2010, που διενεργήθηκαν δυνάμει των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμοί του 1990, (Κ.Δ.Π. 90/90 ως έχει τροποποιηθεί) (στο εξής «οι Κανονισμοί»), οι αιτητές τοποθετήθηκαν στον Οριστικό Πίνακα Αντισυνταγματαρχών Όπλων του Στρατού Ξηράς Κριθέντων ως Προακτέων κατ' Εκλογήν, στις ακόλουθες θέσεις κατά σειρά αρχαιότητας: Γ. Αντωνιάδης-2ος, Ν. Αθανασίου-3ος, Ν. Παπαγεωργίου-5ος, Χ. Σοφρωνίου-6ος και Α. Χαραλάμπους-7ος.
Παρόμοιοι πίνακες καταρτίσθηκαν για τους αντίστοιχους των κλάδων του Ναυτικού και της Αεροπορίας βαθμούς του Αντιπλοιάρχου και Αντισμηνάρχου.
Σύμφωνα με τον Κανονισμό 45, Αξιωματικός που κρίθηκε προακτέος προάγεται εφόσον υπάρχει κενή θέση στο βαθμό για τον οποίο προορίζεται και οι υπάρχουσες κενές θέσεις Αξιωματικών κατανέμονται με απόφαση του Υπουργού Άμυνας που εκδίδεται μετά από πρόταση του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς, με βάση τις ανάγκες της υπηρεσίας κατά κλάδο.
Οι προαγωγές διενεργούνται με βάση τη σειρά προτεραιότητας στους πίνακες προακτέων, κατά τα προβλεπόμενα στον Κανονισμό 46.
Με επιστολή του Αρχηγού ημερομηνίας 21/12/2010 υποβλήθηκε στον Υπουργό πρόταση κατανομής των κενών θέσεων Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας, Βαθμού Υπολοχαγού μέχρι και Συνταγματάρχη, για το έτος 2010, σύμφωνα με την οποία προβλεπόταν για το βαθμό του Συνταγματάρχη μία θέση για τα Όπλα του Στρατού Ξηράς, δύο για το Ναυτικό (Πλοίαρχοι) και τέσσερεις για την Αεροπορία (Σμήναρχοι).
Η πρόταση του Αρχηγού για την κατανομή των κενών θέσεων, η οποία υποστηριζόταν από σχετική αιτιολογική έκθεση με κύριο σημείο αναφοράς την κάλυψη των υπηρεσιακών αναγκών της Εθνικής Φρουράς, υιοθετήθηκε από τον Υπουργό στις 29/12/2010.
Ακολούθως, στις 30/12/2010, ο Υπουργός, αφού έλαβε υπόψη την κατανομή των κενών θέσεων, όπως αυτή καθορίστηκε με την απόφασή του της 29/12/2010, καθώς και τους Οριστικοποιημένους Πίνακες των Αξιωματικών Βαθμού Αντισυνταγματάρχη μέχρι και Ανθυπολοχαγού που κρίθηκαν προακτέοι κατά τις τακτικές κρίσεις του έτους 2010, ενεργώντας δυνάμει του Κανονισμού 46, αποφάσισε την προαγωγή διαφόρων Αξιωματικών από 31/12/2010, μεταξύ των οποίων του Αντισυνταγματάρχη Α. Παπακωνσταντίνου που δεν είναι διάδικος και ο οποίος είχε καταταγεί πρώτος στον Οριστικοποιημένο Πίνακα των Προακτέων κατ' Εκλογήν Αντισυνταγματαρχών Όπλων του Στρατού Ξηράς, στο βαθμό του Συνταγματάρχη και των έξι ενδιαφερόμενων μερών.
Οι τελευταίοι, οι οποίοι ανήκαν στο Ναυτικό και την Αεροπορία και είχαν συμπεριληφθεί στους αντίστοιχους οριστικούς πίνακες Αντιπλοιάρχων και Αντισμηνάρχων κριθέντων ως προακτέων κατ' εκλογήν, προήχθησαν ως ακολούθως: Οι Κ. Φυτιρής και Γ. Πίτσιακος στο βαθμό του Πλοιάρχου (Μηχανικών), οι Χ. Κουμενίδης και Γ. Φιλόκυπρος στο βαθμό του Σμηνάρχου (Ιπταμένων) και οι Ι. Σαμαράς και Χ. Δημοσθένους στο βαθμό του Σμηνάρχου (Μηχανικών).
Οι προαγωγές κοινοποιήθηκαν στις μονάδες και στις 27/1/2011 καταχωρίστηκε η παρούσα προσφυγή με την οποία αμφισβητείται η εγκυρότητα της απόφασης του Υπουργού να διαθέσει, κατά την κατανομή των επτά κενών θέσεων Συνταγματάρχη, μόνο μία στα Όπλα του Στρατού Ξηράς, με αποτέλεσμα την προαγωγή των ενδιαφερόμενων μερών.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση:
(α) Στερείται αιτιολογίας και/ή δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη,
(β) λήφθηκε χωρίς έρευνα και/ή είναι προϊόν ελλιπούς έρευνας και
(γ) λήφθηκε υπό το κράτος πλάνης περί τον νόμο και/ή τα πράγματα.
Οι καθ'ων η αίτηση, πέραν των ενστάσεων τους αναφορικά με την ουσία των προβαλλόμενων λόγων ακύρωσης, προβάλλουν με τη μορφή προδικαστικής ένστασης τον ισχυρισμό ότι απαράδεκτα προσβάλλεται η επίδικη απόφαση κατανομής των θέσεων, κατά ένα μόνο μέρος της, ότι δηλαδή προσβάλλονται μόνο οι έξι από τις επτά συνολικά θέσεις Συνταγματάρχη, στις οποίες προήχθησαν τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Είναι η θέση τους ότι σε περίπτωση ακυρωτικού αποτελέσματος, αυτό θα επηρέαζε, το σύνολο της επίδικης κατανομής και τις προαγωγές και των επτά Αξιωματικών που προήχθησαν στις διαθέσιμες κενές θέσεις Συνταγματάρχη και οι προτεινόμενοι λόγοι ακύρωσης δεν θα μπορούσαν να περιοριστούν μόνο στην έκταση που η κατανομή αφορούσε τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ενδεχόμενη επιτυχία της προσφυγής με αναφορά στην κατανομή μόνο των έξι θέσεων, θα συνιστούσε, σύμφωνα πάντα με τους καθ'ων η αίτηση, απαράδεκτο περιορισμό της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης κατά την επανεξέταση και επί τούτου, επικαλούνται τις πρωτόδικες αποφάσεις Γεώργιος Κουκκουλής v. Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Άμυνας, Υπόθεση Αρ. 1224/2008, ημερομηνίας 20/6/2011 (έχει εφεσιβληθεί με την Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 108/2011, η οποία εκκρεμεί), Φώτος Μαλιαπής κ.ά. v. Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Άμυνας, Υπόθεση Αρ. 120/2011 κ.ά., ημερομηνίας 31/1/2012, Πολύδωρος Πολυδώρου v. Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Άμυνας, Υπόθεση Αρ. 135/2011 κ.ά., ημερομηνίας 5/10/2012, Κωνσταντίνος Γενναδίου v. Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Άμυνας, Υπόθεση Αρ. 156/2011, ημερομηνίας 21/6/2012, Σταύρος Σοφοκλέους κ.ά. v. Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Άμυνας, Υπόθεση Αρ. 51/2011, ημερομηνίας 27/6/2012, και Ιωάννης Μαλλιώτης κ.ά. v. Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Άμυνας, Υπόθεση Αρ. 363/2011, ημερομηνίας 26/10/2012).
Σημειώνεται ότι η πιο πάνω προδικαστική ένσταση εγείρεται στα πλαίσια της γραπτής αγόρευσης του συνηγόρου των καθ'ων η αίτηση, όχι όμως και στο δικόγραφο των τελευταίων.
Στην αντίπερα όχθη, οι αιτητές εισηγούνται ότι, εφόσον η προδικαστική ένσταση δεν τέθηκε στη δικογραφία (ένσταση) των καθ' ων η αίτηση, αυτή δεν μπορεί να εξεταστεί αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο γιατί δεν αποτελεί θέμα δημόσιας τάξης.
Αναφορικά με την ουσία της προδικαστικής ένστασης, υποστηρίζουν ότι, όπως προκύπτει από το αιτητικό της προσφυγής τους, εκείνο που προσβάλλεται είναι η απόφαση του Υπουργού να μην κατανεμηθούν και οι επτά κενές θέσεις Συνταγματάρχη στα Όπλα του Στρατού Ξηράς, και συνεπώς εκείνο που ουσιαστικά αμφισβητείται, είναι το σύνολο της επίδικης κατανομής.
Προσθέτουν δε, ότι δεν συμπεριέλαβαν ως ενδιαφερόμενο μέρος και τον προαχθέντα Αντισυνταγματάρχη του Στρατού Ξηράς Παπακωνσταντίνου για να μην αμφισβητήσουν τη βάση του παραπόνου τους.
Κατ' αρχάς θα πρέπει να πω ότι η έγερση της προδικαστικής ένστασης κατά το στάδιο των αγορεύσεων, ως εκ της φύσεως του ζητήματος που ανακύπτει, δεν εμποδίζει, κατά την κρίση μου, την εξέταση της από το Δικαστήριο, το οποίο δύναται και αυτεπάγγελτα να εντοπίζει σε οποιοδήποτε στάδιο, παρόμοια προδικαστικά προβλήματα. Επί τούτου είναι πιστεύω αρκετό να επισημανθούν οι επιπτώσεις από το ενδεχόμενο επιτυχίας της προσφυγής, όπως αυτές έχουν επισημανθεί από τον κ. Κωμοδρόμο στην αγόρευση του.
Όπως έχει νομολογηθεί, η κατανομή των κενών θέσεων αποτελεί αυτοτελή διοικητική πράξη και δεν χωρεί παρεμπίπτον αναθεωρητικός έλεγχος τους κατά την εξέταση της νομιμότητας των προαγωγών (βλ. Νεοφύτου κ.ά. v. Δημοκρατίας (2010) 3. Α.Α.Δ. 435). Σημειώνεται πως στην πιο πάνω απόφαση ακυρώθηκαν οι προσβληθείσες προαγωγές με αναφορά στο αναιτιολόγητο του συνόλου της κατανομής σε σχέση γενικά με τις ανάγκες της υπηρεσίας.
Σε όλες τις πρωτόδικες αποφάσεις που η πλευρά των καθ'ων η αίτηση επικαλείται και τις οποίες έχω ήδη απαριθμήσει πιο πάνω, με αναφορά στο σκεπτικό της υπόθεσης Κουκκουλής (πιο πάνω), το οποίο υιοθετήθηκε, επισημάνθηκε, ότι δεν νοείται προσβολή της κατανομής μόνο κατά ένα μέρος της, εφόσον δεν είναι δυνατή η διάσπαση και ο διαχωρισμός της γενικής κατανομής, κατά τρόπο ώστε να επηρεάζονται μόνο ορισμένοι από το σύνολο των προαχθέντων με βάση την ίδια κατανομή.
Στην Κουκκουλής (πιο πάνω) τέθηκε αυτεπάγγελτα, το ζήτημα, κατά πόσο ήταν παραδεκτός ο τρόπος διατύπωσης της επιδιωκόμενης εκεί θεραπείας που προσομοιάζει με την παρούσα περίπτωση. Ο αιτητής, Υποσμηναγός των Ιπτάμενων Αξιωματικών, κριθείς ως προακτέος κατ' αρχαιότητα, επεδίωκε την ακύρωση της κατανομής 56 κενών θέσεων Λοχαγού, μόνο στην έκταση που αυτή οδήγησε στην προαγωγή τεσσάρων Αξιωματικών Όπλων και Σωμάτων του Στρατού Ξηράς και του Ναυτικού, οι οποίοι αναφέρονταν ως τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Απορρίπτοντας την προσφυγή το Δικαστήριο (Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.) επεσήμανε τα ακόλουθα:
"Ο αιτητής επικαλείτο ελλιπή έρευνα και αιτιολογία, σαφώς κατά τρόπο εμφανίζοντα ως παράνομη ολόκληρη την κατανομή. Το πρόβλημα, εντούτοις, δεν είναι απλώς δικονομικής υφής. Και πάλιν σε συμφωνία προς τις θέσεις των καθ' ων η αίτηση, δεν θα ήταν νοητός καν ο τεμαχισμός της κατανομής κατά τον τρόπο που εισηγείται ο αιτητής. Δηλαδή και να θεωρούσαμε πως είναι επιτρεπτό ο αιτητής να αναμορφώσει τις θέσεις που προώθησε αρχικώς, θα ετίθετο το βασικό ερώτημα αναφορικά με το πώς θα ήταν δυνατό να συζητούμε μόνο για την κατανομή της επιπλέον θέσης στους Ιπτάμενους. Από πού θα αφαιρείτο εκείνη η θέση και για ποιο λόγο αναφερόμενο μόνο σ' αυτή; Ήταν εκ της φύσεως ενιαία η απόφαση για την ορισμένη κατανομή και η μια πτυχή της αναπόφευκτα επιδρά στο σύνολο, ως ενιαίας κρίσης.
Αν υπήρχε ελλιπής έρευνα και ελλιπής αιτιολογία όπως την επικαλείται ο αιτητής, αυτή θα αφορούσε στο σύνολο και δεν μπορώ να δω καμιά δυνατότητα απομόνωσης ώστε, στην περίπτωση που θα γινόταν δεκτό ότι υπήρχαν αυτά τα ελαττώματα, να διαχωρίσουμε ως αυτοτελή τη μη κατανομή της τέταρτης θέσης για τους Ιπτάμενους. Τέτοια απομόνωση θα σήμαινε ανεπίτρεπτη δέσμευση της διοίκησης ώστε να επανεξεταστεί το ζήτημα της τέταρτης θέσης μόνο, χωρίς αναφορά και επίδραση στο σύνολο της κατανομής που θα ήταν, εκ των πραγμάτων, αδύνατη."
Το πιο πάνω σκεπτικό, το οποίο υπενθυμίζω υιοθετήθηκε και στις υποθέσεις που ακολούθησαν, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Όπως στην υπόθεση Κουκουλλής, έτσι και στην παρούσα περίπτωση, ο διαχωρισμός που επιχειρείται από τον αιτητή, με την επιλεκτική προσβολή ενός μόνο μέρους της επίδικης κατανομής του Υπουργού, περιοριζόμενης στις έξι θέσεις που διατέθηκαν προς πλήρωση στους κλάδους του Ναυτικού και της Αεροπορίας, ενώ αυτή αποτελεί ενιαία και αναπόσπαστη κρίση, είναι απαράδεκτος.
Η επιτυχία της προδικαστικής ένστασης σφραγίζει και τη μοίρα της προσφυγής, η οποία και θα πρέπει να απορριφθεί.
Ως εκ των πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα €1.350 υπέρ των καθ'ων η αίτηση. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται, σύμφωνα με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ