|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
JMC Polytradc ν. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 294
Αχιλλέως ν. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 565
Δημοκρατία ν. Κουκκουρή κ.α. (1993) 3 ΑΑΔ 598
Δημοκρατία ν. Sunoll Bunkering Ltd (1994) 3 ΑΑΔ 26
Γεναγρίτης Αντώνης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 1029
Eλισσαίου Xρίστος ν. Aρχής Hλεκτρισμού Kύπρου (2004) 3 ΑΑΔ 412
Kωνσταντίνου Zένιος Σ. και Άλλοι ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2007) 3 ΑΑΔ 384
Αλεξάνδρου Αντιγόνη και Άλλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2008) 3 ΑΑΔ 196
Χατζηφιλίππου Σάββας ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2011) 3 ΑΑΔ 888
Κυπριακή Δημοκρατία ν. Διονύσιου Καλλίγερου και άλλης (2013) 3 ΑΑΔ 379
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2014:D186
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
12 Μαρτίου, 2014
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 11/2013, 12/2013, 13/2013 και 144/2013
Υπóθεση Αρ. 11/2013
ΧΑΡΙΤΩΝ ΛΑΝΤΟΝ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ,
4. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ
ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ-ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ-ΜΟΡΦΟΥ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 12/2013
ΧΑΡΙΤΩΝ ΛΑΝΤΟΝ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 13/2013
ΧΑΡΙΤΩΝ ΛΑΝΤΟΝ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 144/2013
ΧΑΡΙΤΩΝ ΛΑΝΤΟΝ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ,
4. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ
ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ-ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ-ΜΟΡΦΟΥ,
5. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Φ. Καμένος για Αλ. Μαρκίδη, για τον Αιτητή σε όλες τις προσφυγές.
Λ. Λάμπρου-Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
________________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο σε όλες τις πιο πάνω προσφυγές, οι οποίες λόγω της συνάφειας τους, συνεκδικάστηκαν. Με αυτές προσβάλλει:
(α) Το "Σημείωμα Πρόσκλησης για Κατάταξη στην Εθνική Φρουρά", ημερoμηνίας 29/11/2012 - (Προσφυγή αρ. 11/2013),
(β) την απόφαση του Υπουργού Άμυνας (αρ. 716), ημερομηνίας 6/11/2012 με την οποία καθορίζονται τα σχετικά με την υλοποίηση της πρόσκλησης για κατάταξη στην Εθνική Φρουρά, μεταξύ άλλων και όλων των στρατεύσιμων των κλάσεων 1986 μέχρι και 2012, «ιδίως στο μέτρο ή στο βαθμό που αυτή ερμηνεύεται ότι εννοεί και/ή υπονοεί ότι ο αιτητής είναι υπόχρεος σε στράτευση και/ή σε κατάταξη στην Εθνική Φρουρά» - (Προσφυγή αρ. 12/2013),
(γ) το διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου (αρ. 686) ημερομηνίας 24/10/2012, με το οποίο καλούνται για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά, όλοι οι στρατεύσιμοι των κλάσεων 1986 μέχρι και 2012, δηλαδή όσοι γεννήθηκαν από 1/1/1968 μέχρι 31/12/1994, «ιδίως στο μέτρο ή στο βαθμό που αυτό ερμηνεύεται ότι εννοεί και/ή υπονοεί ότι ο αιτητής είναι υπόχρεος σε στράτευση και/ή σε κατάταξη στην Εθνική Φρουρά» (Προσφυγή αρ. 13/2013),
(δ) την επιστολή της Διευθύντριας του Στρατολογικού Γραφείου Λευκωσίας - Κερύνειας - Μόρφου, ημερομηνίας 19/12/2012, με την οποία πληροφορήθηκε η μητέρα του αιτητή, ότι επειδή ο αιτητής ήταν πρόσωπο κυπριακής καταγωγής εξ αρρενογονίας και βρετανικής ιθαγένειας και εδικαιούτο να αποκτήσει την κυπριακή ιθαγένεια κατόπιν αιτήσεως του, είχε υποχρέωση στρατιωτικής υπηρεσίας στην Εθνική Φρουρά (Προσφυγή αρ. 144/2013).
Α. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.
Ο αιτητής είναι Βρετανός υπήκοος γεννηθείς την 25/4/1994 στη Λευκωσία.
Ο πατέρας του, Nic London, επίσης βρετανικής υπηκοότητας, γεννήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία στις 12/9/1958 από γονείς κυπριακής καταγωγής, βρετανικής όμως υπηκοότητας, μόνιμους κάτοικους Λονδίνου προ της ανεξαρτησίας, ενώ η μητέρα του, Μαρία Ρωσσίδου είναι Κύπρια υπήκοος.
Στις 12/5/2010 ο αιτητής κατέθεσε δήλωση στοιχείων στο Στρατολογικό Γραφείο Λευκωσίας - Κερύνειας - Μόρφου και στις 20/10/2011 του δόθηκε αναβολή κατάταξης μέχρι 30/6/2012 ως μαθητής της Γ΄ τάξης του Λυκείου Μ. Κουτσόφτα και Α. Παναγίδη.
Με "Σημείωμα Πρόσκλησης για Κατάταξη στην Εθνική Φρουρά", ημερομηνίας 22/5/2012, ο αιτητής κλήθηκε να καταταγεί στις 7/7/2012 στο ΚΕΝ Πάφου, «σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου περί Εθνικής Φρουράς και την υπ' αριθμ. 302/27 Απρ 2012 Απόφαση του Υπουργού Άμυνας».
Σ' αυτό το στάδιο θεωρώ σκόπιμο να παρεμβάλω τα πιο κάτω σχετικά με τις πιο πάνω προσφυγές, γεγονότα.
Στις 25/6/2012 δόθηκε η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 643/2012 και 790/2012, Διονύσιος Καλλίγερος και Μαρίκα Καλλιγέρου ως φυσικοί κηδεμόνες του ανήλικου υιού τους Ιωάννη Καλλιγέρου v. Kυπριακής Δημοκρατίας, με την οποία ακυρώθηκε ειδοποίηση προς τον ανήλικο γιο των εκεί αιτητών, σύμφωνα με την οποία ο γιος τους υποχρεούτο να καταταγεί στην Εθνική Φρουρά, καθώς και η υπουργική απόφαση με βάση την οποία αυτός είχε κληθεί σε κατάταξη. Η υπόθεση αφορούσε πρόσωπο που γεννήθηκε μεταξύ της 16/8/1960 και της 11/6/1999 από πατέρα Έλληνα υπήκοο και Κύπρια μητέρα και το ερώτημα που τέθηκε ήταν κατά πόσο το πιο πάνω πρόσωπο μπορούσε να θεωρηθεί ως πολίτης της Δημοκρατίας, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, ώστε να είναι στρατεύσιμος.
Το Δικαστήριο, με αναφορά στις πρόνοιες των άρθρων 108 και 109 του περί Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης Νόμου του 2002 (Ν. 141(Ι)/2002 όπως τροποποιήθηκε), σε συνδυασμό με τις διατάξεις του περί της Εθνικής Φρουράς Νόμου του 2011 (Ν. 19(Ι)/2011), υπέδειξε ότι πολίτες της Δημοκρατίας είναι τα πρόσωπα που απέκτησαν ή δικαιούνται να αποκτήσουν την ιδιότητα του πολίτη της Δημοκρατίας, εξαιρουμένων όμως εκείνων που γεννήθηκαν μεταξύ 16/8/1960 και 11/6/1999, στην Κύπρο ή στο εξωτερικό και δικαιούνται να αποκτήσουν την ιδιότητα του πολίτη επειδή κατά το χρόνο της γέννησης τους, «η μητέρα τους» ήταν πολίτης της Δημοκρατίας ή δικαιούταν να καταστεί πολίτης της Δημοκρατίας.
Επομένως, κατέληξε το Δικαστήριο, πρόσωπα που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία, δηλαδή οι γεννηθέντες μέσα στην καθορισμένη χρονική περίοδο, είτε στην Κύπρο, είτε στο εξωτερικό, από μητέρα Κύπρια αλλά από πατέρα μη Κύπριο, δεν αποκτούν αυτόματα την ιδιότητα του πολίτη της Δημοκρατίας, αλλά δικαιούνται να την αποκτήσουν κατόπιν σχετικής αιτήσεως.
Ως εκ τούτου, ο γιος των αιτητών στην πιο πάνω υπόθεση, ο οποίος ουδέποτε υπέβαλε αίτηση για πολιτογράφηση, δεν ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο, πολίτης της Δημοκρατίας και δεν υπόκειτο στην υποχρέωση στρατιωτικής θητείας, με αποτέλεσμα τόσο η ειδοποίηση του για κατάταξη όσο και η σχετική υπουργική απόφαση να ακυρωθούν.
Σημειώνεται ότι η πιο πάνω απόφαση επικυρώθηκε κατ' έφεση (βλ. Kυπριακή Δημοκρατία v. Διονύσιος & Μαρίκα Καλλιγέρου ως φυσικοί κηδεμόνες του ανήλικου υιού τους Ιωάννη Καλλιγέρου, Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 150/12, ημερομηνίας 6/6/2013).
Τρεις ημέρες μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης, στις 28/6/2012, ανακοινώθηκε απόφαση του Υπουργού Άμυνας, όπως μη προσέλθουν για κατάταξη στην Εθνική Φρουρά όσοι στρατεύσιμοι ανήκαν στην κλάση 2012 (δηλαδή όσοι γεννήθηκαν το έτος 1994), οι οποίοι δεν κατείχαν την κυπριακή υπηκοότητα αλλά δικαιούνταν να την αποκτήσουν, σύμφωνα με τους περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμους, επειδή η μητέρα τους ήταν Κύπρια.
Διευκρινιζόταν στην ίδια ανακοίνωση ότι οι στρατεύσιμοι της πιο πάνω κατηγορίας θα ενημερώνονταν αναφορικά με τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, μετά την εκδίκαση της πιο πάνω Έφεσης αρ. 150/12.
Έχοντας παρεμβάλει το ιστορικό στην υπόθεση Καλλίγερου, προχωρώ με την παράθεση των γεγονότων αναφορικά με τον εδώ αιτητή.
Οι δικηγόροι του αιτητή με επιστολή τους που επιδόθηκε στο Διοικητή του ΚΕΝ Πάφου, ημερομηνίας 6/7/2012, επικαλούμενοι την πρωτόδικη απόφαση Καλλίγερου και την ανακοίνωση του Υπουργού, ενημέρωσαν ότι ο πελάτης τους δεν επρόκειτο να εμφανισθεί για κατάταξη στις 7/7/2012, γιατί τόσο αυτός, όσο και ο πατέρας του, Nic London κατείχαν μόνο τη βρετανική υπηκοότητα, ενώ η μητέρα του την κυπριακή.
Με την ως άνω επιστολή επισυνάφθηκαν αντίγραφα ταυτοτήτων και διαβατηρίων και μια βεβαίωση της Ελληνορθοδόξου Κοινότητας Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού του Λονδίνου, σύμφωνα με την οποία ο αρραβώνας των γονέων του Νic London, Robert London και Χρυσούλλας Αβραάμ, κατοίκων Λονδίνου, έλαβε χώρα στις 15/10/1954 στο Λονδίνο.
Δεν δόθηκε απάντηση και ο αιτητής θεωρήθηκε ανυπότακτος από 7/7/2012.
Στις 24/10/2012 το Υπουργικό Συμβούλιο εξέδωσε το προσβαλλόμενο με την Προσφυγή αρ. 13/2013, διάταγμα του, με το οποίο καλούντο για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά μεταξύ άλλων και όλοι οι στρατεύσιμοι των κλάσεων 1986 μέχρι 2012, των οποίων οι λόγοι της νόμιμης παραμονής τους εκτός των τάξεων της Εθνικής Φρουράς έπαυσαν ή επρόκειτο να παύσουν να υφίστανται μέχρι τις 31/7/2013, καθώς και οι ανυπότακτοι όλων των κλάσεων.
Στις 9/11/2012 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, η απόφαση του Υπουργού Άμυνας (αρ. 716) - αντικείμενο της Προσφυγής αρ. 12/2013 με την οποία, για σκοπούς υλοποίησης του προαναφερθέντος διατάγματος του Υπουργικού Συμβουλίου, καλούσε για κατάταξη, διάφορες κατηγορίες στρατευσίμων, μεταξύ των οποίων και όσους ανήκαν στις κλάσεις 1986 έως και 2012 (γεννηθέντες τα έτη 1968 έως και 1994) και διατελούσαν σε ανυποταξία, καθώς επίσης και τους στρατευσίμους που για οποιουσδήποτε λόγους δεν είχαν εκπληρώσει μέχρι τότε τις προβλεπόμενες από τον περί Εθνικής Φρουράς Νόμο, στρατιωτικές τους υποχρεώσεις.
Σύμφωνα με την παράγραφο 14 της υπουργικής απόφασης, τα πρόσωπα κυπριακής καταγωγής εκ μητρογονίας που δεν είχαν αποκτήσει την κυπριακή υπηκοότητα και τα οποία, με βάση τις διατάξεις των περί Εθνικής Φρουράς του 1964 μέχρι 2008 που καταργήθηκαν με τον περί Εθνικής Φρουράς Νόμο του 2011, δεν είχαν υποχρέωση στρατιωτικής υπηρεσίας στη Δύναμη, εάν ανήκαν σε στρατολογικές κλάσεις που είχαν κληθεί για κατάταξη στη Δύναμη, δεν υπείχαν υποχρέωση στρατιωτικής υπηρεσίας, εκτός εάν αποκτούσαν την κυπριακή υπηκοότητα.
Ακολούθως, κοινοποιήθηκε στον αιτητή το προσβαλλόμενο με την Προσφυγή αρ. 11/2013 "Σημείωμα Πρόσκλησης για Κατάταξη στην Εθνική Φρουρά", ημερομηνίας 29/11/2013, με την οποία καλείτο να καταταγεί στο ΚΕΝ Πάφου στις 8/1/2013, ώρα 10.00.
Υπήρξε αντίδραση εκ μέρους της μητέρας του αιτητή, η οποία κοινοποίησε στο Υπουργείο Άμυνας, επιστολή της ημερομηνίας 14/12/2012, επισυνάπτοντας την προηγούμενη επιστολή των δικηγόρων τους και αναφέροντας ότι ο γιος της δεν είχε υποχρέωση για κατάταξη ενόψει της «Απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου και της Απόφασης του Υπουργού Άμυνας».
Επίσης, οι δικηγόροι του αιτητή με νέο διάβημα τους ημερομηνίας 18/12/2012, διαμαρτυρήθηκαν για την εκ νέου, όπως θεωρούσαν, κλήση του πελάτη τους και υπέδειξαν ότι η απόφαση Καλλίγερου και η σχετική ανακοίνωση του Υπουργού της 28/6/2012, δεν είχαν ανατραπεί ή ανακληθεί και ότι η κατάσταση του αιτητή, ο οποίος είχε ήδη αναχωρήσει για σπουδές στο εξωτερικό, δεν είχε διαφοροποιηθεί.
Η Διευθύντρια του Στρατολογικού Γραφείου απάντησε στη μητέρα του αιτητή με την επιστολή της ημερομηνίας 19/12/2012 - αντικείμενο της Προσφυγής αρ. 144/2013, ότι o γιος της είχε υποχρέωση στρατιωτικής υπηρεσίας σύμφωνα με τις διατάξεις του περί της Εθνικής Φρουράς Νόμου, ως πρόσωπο κυπριακής καταγωγής εξ' αρρενογονίας και βρετανικής ιθαγένειας που δικαιούται να αποκτήσει την κυπριακή ιθαγένεια κατόπιν αιτήσεως του.
Β. ΟΙ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ
Εκ μέρους των καθ'ων η αίτηση, σε όλες τις προσφυγές, εγείρεται προδικαστικό ζήτημα εκτελεστότητας των προσβαλλόμενων αποφάσεων, με κοινό παρονομαστή την πιο κάτω θέση.
Επειδή ο αιτητής δεν αμφισβήτησε το προηγούμενο διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου (Αρ. 946) ημερομηνίας 4/11/2011, που δημοσιεύθηκε στις 11/11/2011, δυνάμει του οποίου εξεδόθη στη συνέχεια η υπουργική απόφαση ημερομηνίας 15/11/2011, που δημοσιεύθηκε στις 18/11/2011, ανεξάρτητα εάν του δόθηκε αναβολή κατάταξης, υφίσταται πλέον ένα τετελεσμένο αποδοχής της υποχρέωσης του προς κατάταξη, η οποία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί στο παρόν στάδιο, εφόσον αυτή η υποχρέωση δημιουργήθηκε στις 18/11/2011 κατά τη δημοσίευση της απόφασης του Υπουργού.
Πρόσθετα, στην Προσφυγή αρ. 144/2013, υποβάλλεται η εισήγηση ότι το αντικείμενο της εν λόγω προσφυγής δεν συνιστά εκτελεστή απόφαση, αλλά απόφαση πληροφοριακού χαρακτήρα, ενώ στις Προσφυγές αρ. 11/2013 και 12/2013 υποβάλλεται στην μεν πρώτη η εισήγηση ότι το Σημείωμα Πρόσκλησης της 29/11/2012, που προσβάλλεται με την εν λόγω προσφυγή συνιστά πράξη εκτέλεσης, στη δε δεύτερη, ότι το Διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 24/10/2012, αποτελεί προπαρασκευαστική πράξη.
Για τους πιο κάτω λόγους, οι πιο πάνω εισηγήσεις των καθ'ων η αίτηση, οι οποίες, πρέπει από αυτό το στάδιο να σημειώσω ότι σε κάποια σημεία περιέχουν στοιχεία αντιφατικότητας, είναι ορθές μόνο σε ό,τι αφορά την εκτελεστότητα του Σημειώματος Πρόσκλησης 29/11/2012 (Προσφυγή αρ. 11/2013) για Κατάταξη και της απαντητικής επιστολής της Διευθύντριας του Στρατολογικού Γραφείου προς τη μητέρα του αιτητή (Προσφυγή αρ. 144/2013).
Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης τέθηκε στην υπόθεση Δημοκρατία v. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 A.A.Δ. 26, ως εξής (σελ 31 της απόφασης):
"Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ' αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοση της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το Δικαίωμα στη διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους.
Πράξη εκτέλεσης είναι εκείνη που έχει ως λόγο την εφαρμογή εκτελεστής πράξης. Διοικητικά μέτρα για την εφαρμογή εκτελεστής πράξης συνιστούν πράξη εκτέλεσης που όπως υποδηλώνει ο όρος η πράξη δεν είναι αφ' αυτής γενεσιουργός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αλλά μοχλός για την υλοποίηση της γενέτειρας πράξης ή απόφασης
...............................
Πράξη δε χάνει τον εκτελεστό της χαρακτήρα όπου η έκδοσή της προοιωνίζεται από προγενέστερη εκτελεστή διοικητική πράξη. Το κριτήριο για την εκτελεστότητα πράξης ή απόφασης παραμένει αμετάβλητο και συναρτάται αποκλειστικά από τα έννομα αποτελέσματα της πράξης. Εάν η πράξη είναι παράγωγος έννομων αποτελεσμάτων αυτή είναι εκτελεστή."
Στην παρούσα περίπτωση οι πράξεις με τις οποίες δημιουργήθηκε η υποχρέωση κατάταξης του αιτητή ήταν το διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου (αρ. 686), που δημοσιεύθηκε στις 26/10/2012, το οποίο προσβάλλεται με την Προσφυγή αρ. 13/2013 και η συνακόλουθη υπουργική απόφαση (αρ. 716) που δημοσιεύθηκε στις 9/11/2012 και προσβάλλεται με την Προσφυγή 12/2013.
Η δημοσίευση αρχικά του πιο πάνω διατάγματος και στη συνέχεια της απόφασης του Υπουργού για τον καθορισμό των λεπτομερειών της υλοποίησης του, δημιούργησε δικαιώματα και υποχρεώσεις κατά τρόπο γενικό σε ορισμένες κατηγορίες προσώπων, μεταξύ των οποίων και στον αιτητή.
Ο εκτελεστός χαρακτήρας της υπουργικής απόφασης έχει επιβεβαιωθεί από την Ολομέλεια στην Καλλίγερου (πιο πάνω).
Το γεγονός ότι ο αιτητής δεν είχε προσβάλει το προγενέστερο διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου της 4/11/2011 και τη, βάσει αυτού υπουργική απόφαση (αρ. 961) της 15/11/2011, δεν διαφοροποιεί τα δεδομένα, ούτε επηρεάζει το έννομο συμφέρον προσβολής των νέων διαταγμάτων και αποφάσεων του 2012, οι οποίες διατηρούν την αυτοτέλεια τους.
Η αναβολή κατάταξης δόθηκε επειδή ο αιτητής ήταν κατά το έτος 2011-2012 μαθητής της Γ΄ Λυκείου.
Ακολούθησε η έκδοση των νέων διαταγμάτων του 2012 με τα οποία καλείτο εκ νέου προς κατάταξη και τα οποία αμφισβητούνται με τις συγκεκριμένες δύο προσφυγές.
Εξάλλου, από τον φάκελο δεν προκύπτει ότι υπήρξε σε οποιοδήποτε στάδιο αποδοχή εκ μέρους του αιτητή της απορρέουσας από τα πιο πάνω διατάγματα, υποχρέωσης για κατάταξη.
Ως εκ των πιο πάνω, οι συγκεκριμένες προδικαστικές ενστάσεις αναφορικά με τις Προσφυγές αρ. 12/2013 και 13/2013, θα πρέπει να απορριφθούν.
Όμως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τις Προσφυγές αρ. 11/2013 και 144/2013, οι οποίες και θα πρέπει να απορριφθούν. Το προσβαλλόμενο με την Προσφυγή αρ. 11/2013 "Σημείωμα Πρόσκλησης", ημερομηνίας 29/11/2012, έχει ως έρεισμα, όπως προκύπτει από το ίδιο το λεκτικό του, την προηγηθείσα απόφαση του Υπουργού Άμυνας αρ. 716, ημερομηνίας 6/11/2012, στην οποία ρητά αναφέρεται. Είναι επακόλουθο της υποχρέωσης για κατάταξη και διευκρινίζει απλά την ώρα της παρουσίασης, αφού όλα τα υπόλοιπα είχαν ήδη καθορισθεί, από την υπουργική απόφαση της 6/11/2012, η οποία αναμφίβολα επέβαλε στον αιτητή υποχρεώσεις και δημιούργησε έννομα αποτελέσματα. Πρόκειται προφανώς για πράξη εκτέλεσης κατά τα νομολογηθέντα στη Δημοκρατία v. Sunoil Bunkering Ltd (πιο πάνω).
Επίσης και η απόφαση που περιέχεται στην απαντητική επιστολή της Διευθύντριας του Στρατολογικού Γραφείου ημερομηνίας 19/12/2012, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της Προσφυγής αρ. 144/2013 δεν αποτελεί εκτελεστή πράξη, αλλά πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα.
Είναι προφανές από το περιεχόμενο της, ότι με την επιστολή αυτή εξηγείται στη μητέρα του αιτητή η θέση του Γραφείου επί του θέματος και διατυπώνεται η άποψη ότι ο αιτητής είναι στρατεύσιμος ως πρόσωπο κυπριακής καταγωγής εξ αρρενογονίας. Με αναφορά σε νομοθετικές πρόνοιες και προς απάντηση του γραπτού διαβήματος διαμαρτυρίας που είχε προηγουμένως υποβληθεί.
Με δεδομένο ότι είχε προηγηθεί η νέα πρόσκληση του αιτητή και γενικότερα όλων των στρατευσίμων για κατάταξη, πάνω στη βάση του διατάγματος του Υπουργικού Συμβουλίου και της απόφασης του Υπουργού για την υλοποίηση του, όπως προβλέπεται στο άρθρο 28 του περί Εθνικής Φρουράς Νόμου του 2011 (Ν. 19(Ι)/2011), που συνιστούσαν ουσιαστικά εκτελεστές πράξεις, η εν λόγω επιστολή δεν είναι απόφαση γενεσιουργός έννομων συνεπειών, έχει πληροφοριακό χαρακτήρα και διευκρινιστική μορφή και επομένως στερείται εκτελεστότητας.
Η υποχρέωση του αιτητή για κατάταξη και υπηρεσία είχε ήδη αποκρυσταλλωθεί με το διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου και την υπουργική απόφαση που προσβάλλονται με τις Προσφυγές αρ. 12/2013 και 13/2013.
Αναφορικά με το τι συνιστά πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα, χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στην Αλεξάνδρου κ.ά. v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 196, στην οποία κατ' επίκληση της Γεναγρίτης v. Δημοκρατίας (2001) 3(Β) Α.Α.Δ. 1029, λέχθηκαν τα πιο κάτω σχετικά:
"Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα πράξη που πληροφορεί τον αιτητή για μια κατάσταση πραγμάτων ή για τις πρόνοιες ενός νόμου, ή πράξη στην οποίαν εκφράζεται η πρόθεση και όχι η βούληση της διοίκησης δεν είναι εκτελεστή πράξη."
Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, οι προδικαστικές ενστάσεις επιτυγχάνουν μόνο σε ό,τι αφορά τις Προσφυγές αρ. 11/2013 και 144/2013, οι οποίες και θα πρέπει να απορριφθούν.
Γ. ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΑΡ. 12/2013 ΚΑΙ 13/2013 - ΜΗ ΔΕΟΥΣΑ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ
Ο αιτητής ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις στο μέτρο που αφορούν τον αιτητή, παραβιάζουν τις διατάξεις του περί Εθνικής Φρουράς Νόμου του 2011 (Ν. 19(Ι)/2011) και του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002 (Ν. 141(Ι)/2002 ως έχει τροποποιηθεί), αντίκεινται στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, είναι δε το αποτέλεσμα μη δέουσας έρευνας και στερούνται αιτιολογίας.
Σύμφωνα με το άρθρο 18(1) του περί Εθνικής Φρουράς Νόμου:
"Τηρουμένων των διατάξεων των εδαφίων (2) και (3) όλοι οι πολίτες της Δημοκρατίας από την 1ην Ιανουαρίου του έτους κατά το οποίο συμπληρώνουν το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας τους και μέχρι την 31ην Δεκεμβρίου του έτους κατά το οποίο συμπληρώνουν το πεντηκοστό έτος (50ο) της ηλικίας τους, έχουν υποχρέωση εκπλήρωσης στρατιωτικής υπηρεσίας στη Δύναμη, όπως προνοείται στον παρόντα Νόμο."
Οι ερμηνευτικές διατάξεις του ίδιου Νόμου προβλέπουν στο άρθρο 2(1) ότι:
" 'πολίτης της Δημοκρατίας' σημαίνει πρόσωπο που απέκτησε ή δικαιούται να αποκτήσει την κυπριακή υπηκοότητα, σύμφωνα με τους περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμους του 2002 μέχρι 2009, όπως εκάστοτε τροποποιούνται ή αντικαθίστανται και περιλαμβάνει και πρόσωπο του οποίου ο πατέρας ή η μητέρα είναι κυπριακής καταγωγής, σύμφωνα με το Παράρτημα Δ΄ της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας."
Οι σχετικές διατάξεις του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου περικλείονται στα άρθρα 108 και 109 ως ακολούθως:
"108. Πολίτες της Δημοκρατίας είναι τα πρόσωπα τα οποία κατά την ημερομηνία της έναρξης της ισχύος του Νόμου αυτού απέκτησαν ή δικαιούνταν να αποκτήσουν την ιδιότητα του πολίτη της Δημοκρατίας ή τα οποία μετά τη ρηθείσα ημερομηνία αποκτούν την ιδιότητα του πολίτη σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου αυτού ή με βάση το Παράρτημα Δ' της Συνθήκης Εγκαθιδρύσεως της Δημοκρατίας της Κύπρου.
109.- (1) Πρόσωπο που γεννήθηκε στην Κύπρο κατά ή μετά την 6ην Αυγούστου 1960, είναι πολίτης της Δημοκρατίας αν κατά το χρόνο της γέννησης του οποιοσδήποτε από τους γονείς του ήταν πολίτης της Δημοκρατίας ή σε περίπτωση που κατά το χρόνο της γέννησης του δε ζούσαν οι γονείς του, οποιοσδήποτε από αυτούς θα εδικαιούτο, αν δεν είχε αποβιώσει, να καταστεί πολίτης της Δημοκρατίας.
...............................
(3) Οι διατάξεις των εδαφίων (1) και (2) δεν εφαρμόζονται στις περιπτώσεις προσώπου, που γεννήθηκε είτε στην Κύπρο είτε σε οποιαδήποτε ξένη χώρα, κατά την περίοδο μεταξύ της 16ης Αυγούστου 1960 και της 11ης Ιουνίου 1999, αν το πρόσωπο αυτό θα αποκτούσε την ιδιότητα του πολίτη λόγω του ότι, κατά τον χρόνο της γέννησης του, η μητέρα του ήταν ή δικαιούτο να καταστεί πολίτης της Δημοκρατίας:
Νοείται ότι, αν το εν λόγω πρόσωπο είναι ενήλικο και πλήρους ικανότητας και υποβάλει αίτηση στον Υπουργό, κατά τον καθορισμένο τρόπο, για να εγγραφεί ως πολίτης της Δημοκρατίας, εγγράφεται και καθίσταται πολίτης της Δημοκρατίας:
Νοείται περαιτέρω ότι, αν το εν λόγω πρόσωπο είναι ανήλικο, την αίτηση για να εγγραφεί ως πολίτης της Δημοκρατίας δύναται να υποβάλει ο πατέρας ή η μητέρα αυτού."
Είναι η θέση του αιτητή ότι εφόσον κατάγεται από μητέρα Κύπρια, ο δε πατέρας του έχει αποκλειστικά και μόνο τη βρετανική υπηκοότητα, εμπίπτει στην εξαίρεση του άρθρου 109(3) (πιο πάνω) και δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί πολίτης της Δημοκρατίας χωρίς την υποβολή σχετικής αίτησης εγγραφής στις αρμόδιες αρχές, με αποτέλεσμα να εφαρμόζονται και στην περίπτωσή του τα νομολογηθέντα στην Καλλίγερου, τα οποία παραβιάστηκαν από την προσβαλλόμενη απόφαση.
Υποβάλλει περαιτέρω ο αιτητής, ότι η επίδικη απόφαση κατάταξης του αντίκειται στην απόφαση του Υπουργού της 28/6/2012 με την οποία, υπό το φως της πρωτόδικης απόφασης στην Καλλίγερου ανακοινώθηκε όπως μη προσέλθουν για κατάταξη στην Εθνική Φρουρά όσοι στρατεύσιμοι ανήκαν στην κλάση 2012 (δηλαδή όσοι γεννήθηκαν το έτος 1994), οι οποίοι δεν κατείχαν την κυπριακή υπηκοότητα, αλλά δικαιούνταν να την αποκτήσουν, σύμφωνα με τους περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμους, επειδή η μητέρα τους ήταν Κύπρια.
Αντίκειται επίσης στην παράγραφο 14 της απόφασης του Υπουργού αρ. 716 της 6/11/2012, που εξαιρεί από την υποχρέωση στρατιωτικής υπηρεσίας, τα πρόσωπα κυπριακής καταγωγής εκ μητρογονίας που δεν απέκτησαν την κυπριακή υπηκοότητα, αλλά και στο διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου αρ. 686, της 24/10/2012, εφόσον ο αιτητής δεν υπάγεται σε κάποια από τις εκεί καθοριζόμενες κατηγορίες στρατευσίμων.
Τέλος, ο αιτητής υποστηρίζει επίσης ότι η επίδικη πράξη είναι αναιτιολόγητη και ότι λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα, παρά την εκ μέρους του υποβολή διάφορων εγγράφων και ότι η άποψη του Στρατολογικού Γραφείου, όπως αυτή κοινοποιήθηκε στη μητέρα του με την επιστολή της 19/12/2012, ότι ήταν πρόσωπο κυπριακής καταγωγής εξ αρρενογονίας, είναι ετεροχρονισμένη και στερείται οιουδήποτε ερείσματος, με αποτέλεσμα να παραβιάζονται οι αρχές της χρηστής διοίκησης, της καλής πίστης και της συνεπούς συμπεριφοράς της διοίκησης.
Η πλευρά των καθ' ων η αίτηση υποστηρίζει ότι τα δεδομένα της υπόθεσης Καλλίγερου ήταν διαφορετικά, διότι σε εκείνη την περίπτωση ο πατέρας δεν ήταν Κύπριος, ενώ στην παρούσα ο πατέρας του αιτητή γεννήθηκε το 1958 από γονείς κυπριακής καταγωγής, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στη Μεγάλη Βρετανία το 1954, με αποτέλεσμα ο αιτητής να καθίσταται πρόσωπο κυπριακής καταγωγής εξ αρρενογονίας υπόχρεο προς στράτευση και να μην καλύπτεται από την εξαίρεση του άρθρου 109(3).
Επικαλούμενοι το άρθρο 2 του Παραρτήματος Δ΄ της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης, οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι δεν έχει αποδειχθεί ότι οι γονείς του πατέρα του αιτητή είχαν μεταναστεύσει το 1954, δηλαδή μέσα στα πλαίσια της πενταετούς περιόδου της αμέσως προηγουμένης της ημερομηνίας της Συνθήκης και ότι με βάση τα στοιχεία του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ο αιτητής είναι πρόσωπο κυπριακής καταγωγής και βρετανικής ιθαγένειας.
Προς υποστήριξη των θέσεων τους επικαλούνται μεταξύ άλλων και την απόφαση στην Χατζηφιλίππου v. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 888.
Υποβάλλουν περαιτέρω, χωρίς όμως να προσκομίζεται οτιδήποτε σχετικό, ότι υπήρχε ταυτότητα του παππού του αιτητή στο αρμόδιο τμήμα εκδοθείσα κατά την περίοδο 1955-1960, η οποία τον καθιστούσε αυτομάτως Κύπριο πολίτη και προσέδιδε στους άρρενες απογόνους του την κυπριακή καταγωγή και επισημαίνουν ότι η ανακοίνωση του Υπουργού της 28/6/2012, δεν επηρέασε την υποχρέωση του αιτητή για κατάταξη, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται «τουλάχιστον μέχρι την έκδοση της απόφασης στην ΑΕ 150/12».
Προσθέτουν ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε κατόπιν συνυπολογισμού όλων των δεδομένων και είναι πλήρως αιτιολογημένη.
Κατ' αρχάς θα πρέπει να επισημάνω ότι, σε αντίθεση με την υπόθεση Χατζηφιλίππου v. Δημοκρατίας, η οποία αφορούσε απόρριψη αιτήματος για αναστολή κατάταξης που προϋποθέτει προφανώς αποδοχή της αντίστοιχης εν γένει υποχρέωσης, στην κρινόμενη περίπτωση αμφισβητείται ο πυρήνας της υποχρέωσης για στράτευση και η νομιμότητα της διοικητικής διεργασίας με βάση την οποία προέκυψε η κατάληξη ότι ο αιτητής υπόκειτο σε στράτευση ως πολίτης της Δημοκρατίας.
Από το σύνολο του υλικού που παρουσιάστηκε, συμπεριλαμβανομένων των εγγράφων των αρμόδιων υπηρεσιών, των στοιχείων που παρουσιάστηκαν από τον αιτητή και της αλληλογραφίας που έλαβε χώρα, προκύπτει ότι οι καθ'ων η αίτηση ενήργησαν συγκεχυμένα και αντιφατικά, μεταβάλλοντας σε κάποιο στάδιο τη βάση της απόφασης τους για τον αιτητή.
Ο αιτητής έθεσε από τις 6/7/2012 δια των δικηγόρων του τη θέση ότι δεν ήταν πολίτης της Δημοκρατίας και δεν υπόκειτο σε στράτευση, κατ' επίκληση της πρωτόδικης απόφασης στην Καλλίγερου. Υποβλήθηκαν προς τούτο διάφορα πιστοποιητικά, αντίγραφα διαβατηρίων και ταυτοτήτων του ιδίου και του πατέρα του.
Προσκομίστηκε επιπρόσθετα η βεβαίωση ότι οι γονείς του πατέρα του ήταν κάτοικοι Λονδίνου κατά το 1954, όταν τελέστηκαν εκεί οι αρραβώνες τους.
Δεν έλαβε οποιαδήποτε απάντηση και στη συνέχεια και ενώ ελάμβαναν χώρα, όπως προκύπτει από το φάκελο, κάποιες εσωτερικές διεργασίες της διοίκησης για τον προσδιορισμό της υπηκοότητας του αιτητή, δημοσιεύθηκε στις 26/10/2012 το επίδικο διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου και στις 6/11/2012 η συνεπακόλουθη υλοποιητική απόφαση του Υπουργού που δημιούργησαν την υποχρέωση για την κατάταξη του.
Ενώ στο μεταξύ είχε από τις 28/6/2012 ανακοινωθεί η απόφαση του Υπουργού, απόρροια του αποτελέσματος της δίκης στην Καλλίγερου, να μην προσέλθουν για κατάταξη στην Εθνική Φρουρά όσοι στρατεύσιμοι ανήκαν στην κλάση του αιτητή και οι οποίοι δεν κατείχαν την κυπριακή υπηκοότητα αλλά δικαιούνταν να την αποκτήσουν επειδή η μητέρα τους ήταν Κύπρια.
Με την πρόσθετη επισήμανση ότι θα ενημερώνονταν οι επηρεαζόμενοι για τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις εν καιρώ, «μετά την εκδίκαση από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου της έφεσης εναντίον της πιο πάνω πρωτόδικης απόφασης».
Από το Σεπτέμβριο δε του 2012, ο αιτητής αναχώρησε ανεμπόδιστα για σπουδές στο εξωτερικό, γεγονός που αναδεικνύει μια αμφιλεγόμενη στάση της διοίκησης που όπως παρατηρήθηκε στην Χατζηφιλίππου v. Δημοκρατίας (πιο πάνω) δεν συμβιβάζεται με την αντίληψη της διοίκησης ότι υπόκειτο σε στράτευση, και ότι είχε ήδη παραβεί την υποχρέωση του, αφού θεωρείτο κατά τις επίσημες καταχωρήσεις ανυπότακτος.
Είναι προφανές ότι οι καθ'ων η αίτηση εν αναμονή και της ετυμηγορίας του Εφετείου για το θέμα των εκ μητρογονίας κυπριακής καταγωγής προσώπων, κατέληξαν, πάνω στη βάση ανεπαρκών όμως στοιχείων και χωρίς τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, ότι επρόκειτο για άτομο κυπριακής καταγωγής εξ αρρενογονίας.
Υπήρξε κατ' ουσία μια έμμεση διαφοροποίηση της στάσης τους και η επέκταση της διερεύνησης του θέματος όπως προκύπτει από την υπηρεσιακή αλληλογραφία των εμπλεκόμενων τμημάτων, ακόμη και μετά την κλήση του αιτητή για παρουσίαση, αποδεικνύει ότι το ζήτημα δεν είχε οριστικά τακτοποιηθεί.
Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, η δικηγόρος της Δημοκρατίας προσκόμισε έγγραφο ημερομηνίας 18/4/2013, με το οποίο η Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης πληροφορεί το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Άμυνας ότι ο αιτητής είναι πρόσωπο κυπριακής καταγωγής εξ αρρενογονίας, με βάση τα άρθρα 2 και 4 του Παραρτήματος Δ' της Συνθήκης Εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας ως πρόσωπο καταγόμενο εκ της σειράς των αρρένων προγόνων του από πρόσωπο το οποίο γεννήθηκε στην Κύπρο μετά την 5η Νοεμβρίου του 1914.
Το πιο πάνω έγγραφο, που συμπληρώνει ουσιαστικά μέρος της επιχειρηματολογίας της γραπτής αγόρευσης των καθ'ων η αίτηση, τέθηκε εκ των υστέρων και μετά την έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων του Υπουργικού Συμβουλίου και του Υπουργού Άμυνας.
Δεν έχει στοιχειοθετηθεί από τα έγγραφα της ένστασης, ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο αιτητής θεωρήθηκε ως στρατεύσιμος και κλήθηκε για κατάταξη με το Διάταγμα και την υπουργική απόφαση της 6/11/2012 και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μέρος της αιτιολογίας της επίδικης απόφασης.
Αποτελεί πάγιο νομολογιακό αξίωμα ότι δια των αγορεύσεων δεν μπορούν να συμπληρωθούν ή να παρεισφρήσουν γεγονότα που δεν εμφανίζονται στα ίδια τα πρακτικά, διότι οι αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία που προϋποθέτει ως βάση την ύπαρξη πρωτογενών δεδομένων (Δημοκρατία v. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ 598, Ελισσαίου v. Aρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου v. Δημοκρατίας (2007) 3 A.Α.Δ. 384).
Όπως υπογραμμίστηκε στην J.M.C. Polytrade v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 294 και στην Αχιλλέως v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 565, ισχυρισμοί που προβάλλονται από τους δικηγόρους δεν μπορούν να αποτελέσουν μέρος της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης.
Έπεται ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις στην έκταση που επηρεάζουν τον αιτητή θα πρέπει να ακυρωθούν και η διοίκηση να επανεξετάσει το ζήτημα, έχοντας πλέον υπόψη και την απόφαση της Ολομέλειας στην Κυπριακή Δημοκρατία v. Διονύσιος & Μαρίκα Καλλιγέρου ως φυσικοί κηδεμόνες του υιού τους Ιωάννη Καλλιγέρου, στην οποία παρατηρήθηκαν τα εξής:
"Είναι κατά την άποψη μας, σαφές ότι για να υποχρεούται σε θητεία και να μην εμπίπτει στην ειδική εξαίρεση, θα πρέπει το πρόσωπο στο οποίο εφαρμόζονται οι Νόμοι, να είχε αιτηθεί και να είχε εγγραφεί ως πολίτης της Δημοκρατίας, με βάση το άρθρο 109(3) του Νόμου 141(Ι)/2002."
Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, τόσο η Προσφυγή αρ. 12/2013, όσο και η Προσφυγή αρ. 13/2013, επιτυγχάνουν. Οι εκεί προσβαλλόμενες αποφάσεις, στο βαθμό και την έκταση που αφορούν στον αιτητή, ακυρώνονται. Οι Προσφυγές αρ. 11/2013 και 144/2013, για τους λόγους που έχω ήδη αναφέρει, απορρίπτονται.
Αναφορικά με τα έξοδα, κρίνω ότι δεν ενδείκνυται υπό τις περιστάσεις και συγκεκριμένα εφόσον δύο μόνο από τις προσφυγές του αιτητή έχουν πετύχει, ενώ οι άλλες δύο έχουν απορριφθεί, και ο δικηγόρος του ήταν ο ίδιος σε όλες τις προσφυγές, να εκδώσω οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ