|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D78
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 845/2012)
29 Ιανουαρίου, 2014
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΗΣ ΠΑΦΙΤΗΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Δ. Στεφανίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Χ΄΄ Ιωάννου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά δήλωση και/ή απόφαση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, που γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στις 15.3.12, σύμφωνα με την οποίαν «κατακρατήθηκαν» τα αναδρομικά του ποσού της διαφοράς που προκύπτει στη μισθοδοσία του (αιτητή) από την αναδρομική προαγωγή του στη θέση Υποτμηματάρχη, για την περίοδο 5.12.07 - 2.11.12, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος.
Δεν αμφισβητείται στην παρούσα υπόθεση ότι ο αιτητής, με απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, η οποία κοινοποιήθηκε στις 2.11.12, προήχθη, κατόπιν επανεξέτασης, στη θέση Υποτμηματάρχη (Προσωπικό Πληροφορικής) με αναδρομική ισχύ της προαγωγής από 5.12.07. Στη συνέχεια οι καθ΄ ων η αίτηση άρχισαν να καταβάλλουν στον αιτητή τη μηνιαία μισθοδοσία του με βάση την κλίμακα της θέσης προαγωγής, από τον Νοέμβριο του 2011, αλλά δεν προχώρησαν σε αναδρομική καταβολή του ποσού της διαφοράς που προκύπτει στη μισθοδοσία του από την αναδρομικότητα της προαγωγής του και καλύπτει την περίοδο 5.12.07 - 2.11.12.
Ο αιτητής απευθύνθηκε στους καθ΄ ων η αίτηση οι οποίοι τελικά του απάντησαν με ηλεκτρονικό μήνυμα ημερ. 15.3.12, το οποίο συνιστά και τη βάση για την παρούσα προσφυγή. Ακολούθησε επιστολή εκ μέρους του αιτητή ημερ. 23.3.12 και απαντητική επιστολή των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 23.5.12 με την οποίαν επαναβεβαιώθηκε το περιεχόμενο του ηλεκτρονικού μηνύματος της 15.3.12.
Με την ένσταση τους οι καθ΄ ων η αίτηση προβάλλουν προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Αναφέρουν επακριβώς, στην παράγραφο 1 της ένστασης, τα εξής: «Οι καθ΄ ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση και λέγουν ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη».
Αναφορικά με την ουσία, οι καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη και υποβάλλουν ότι οι αναδρομικοί μισθοί δεν δίδονται στον αιτητή για όσο χρόνο εκκρεμεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου αίτηση ακύρωσης της προαγωγής του, που έγινε κατά την επανεξέταση ενώ αρχικά δεν είχε προαχθεί, μέχρι την απόφαση του Δικαστηρίου.
Είναι θέση του αιτητή ότι η προσφυγή του είναι εμπρόθεσμη, εφόσον αυτός πληροφορήθηκε για την απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση στις 15.3.12 και η προσφυγή του καταχωρήθηκε στις 29.5.12. Είναι επομένως, σύμφωνα με τον αιτητή, καταχωρηθείσα εντός 75 ημερών και κατά συνέπεια εμπρόθεσμη. Για τον υπολογισμό της προθεσμίας των 75 ημερών δεν υπολογίζεται η ημέρα της γνώσης της πράξης, υποβάλλει ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή, με αναφορά στην υπόθεση Ποταμίτη κ.α. ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (1990) 3 ΑΑΔ 4103. Αντίθετα, οι καθ΄ ων η αίτηση, στην γραπτή τους αγόρευση ισχυρίζονται ότι ο αιτητής γνώριζε από τις 30.11.11 ότι δεν του καταβλήθηκαν τα αναδρομικά ποσά που δικαιούτο, λόγω της αναδρομικής προαγωγής του, και επομένως θα έπρεπε να είχε προβεί σε έρευνα και να είχε πληροφορηθεί για το λόγο μη καταβολής του προαναφερόμενου ποσού. Από τις 30.11.11 μέχρι τις 29.5.12, που καταχωρήθηκε η προσφυγή, πέρασαν 181 μέρες. ΄Εστω και αν ο αιτητής ήταν λογικό να περιμένει μέχρι 31.12.11 για να του καταβληθούν τα αναδρομικά, από τότε πέρασαν 150 μέρες μέχρι την ημερομηνία καταχώρισης της προσφυγής του.
Είναι θεμελιωμένο ότι η προθεσμία των 75 ημερών για την καταχώριση προσφυγής αρχίζει από τη στιγμή που ο αιτητής έχει πλήρη γνώση της προσβαλλόμενης απόφασης. Πλήρης είναι η γνώση που επιτρέπει στον ενδιαφερόμενο να διαγνώσει με βεβαιότητα και ακρίβεια την υλική ή ηθική ζημιά που υφίσταται από τη δημοσιευόμενη ή κοινοποιούμενη πράξη. Αν η πράξη είναι εύκολα προσιτή στον ενδιαφερόμενο και αν ο ενδιαφερόμενος δεν ενεργήσει εντός ευλόγου χρόνου προς λήψη πλήρους γνώσης της πράξης τότε η παράλειψη του ενδιαφερομένου εξομοιώνεται προς μή εμπρόθεσμη άσκηση της αίτησης ακυρώσεως (Δέστε: Γεωργίου ν. Δήμου Λάρνακας (1998) 3 ΑΑΔ 197 και Θ. Τσάτσου, Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, 3η έκδοση, παράγραφος 30).
Στην προκείμενη περίπτωση θεωρώ ότι δεν υπήρξε οποιαδήποτε παράλειψη του αιτητή να ενεργήσει εντός ευλόγου χρόνου για να πληροφορηθεί το περιεχόμενο της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση που τον αφορούσε. Ο αιτητής απευθύνθηκε προς τους καθ΄ων η αίτηση σε όχι μεγάλο χρονικό διάστημα και πήρε την απάντηση που του έδινε πρόσβαση στις λεπτομέρειες της σχετικής απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση, στις 15.3.12. Θεωρώ λοιπόν ότι, υπό τις περιστάσεις, η 15.3.12 ήταν η ημερομηνία κοινοποίησης της προσβαλλόμενης απόφασης. Σύμφωνα με την Ποταμίτη (ανωτέρω) για τον υπολογισμό της προθεσμίας των 75 ημερών δεν υπολογίζεται η ημέρα γνώσης της πράξης, όμως υπολογίζεται η μέρα καταχώρησης της προσφυγής. Δεδομένου ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 29.5.12 θεωρώ ότι η προσφυγή είναι εμπόθεσμη. Εν πάση περιπτώσει το βάρος απόδειξης ότι μια προσφυγή είναι εκπρόθεσμη το φέρει ο διάδικος που το ισχυρίζεται και στην παρούσα υπόθεση, οι καθ΄ ων η αίτηση δεν έπεισαν για τους ισχυρισμούς τους.
Επί της ουσίας, παρατηρώ τα εξής: Ο μεν αιτητής ισχυρίζεται ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση οι καθ΄ ων η αίτηση του «αποστέρησαν» τα αναδρομικά ποσά στα οποία δικαιούτο μετά την αναδρομική προαγωγή του κατόπιν επανεξέτασης. Οι καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι, απλά, αναστάληκε η καταβολή του προαναφερόμενου ποσού μέχρι την έκδοση της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε προσφυγές που καταχωρήθηκαν εναντίον της αναδρομικής προαγωγής του αιτητή. Η καταχώριση των προσφυγών αυτών δεν αμφισβητήθηκε από τον αιτητή.
Η απάντηση, κατά την κρίση μου, βρίσκεται στο κείμενο της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 15.3.12 και επαναβεβαιώθηκε με επιστολή ημερ. 23.5.12. Στην απόφαση λοιπόν εκείνη αναγράφονται τα εξής:
«Σύμφωνα με απόφαση της Αρχής ημερ. 10.2.2011, τα αναδρομικά ποσά δεν αποδίδονται για όσο χρόνο υπάρχει αίτηση ακύρωσης εναντίον υποψηφίου που αρχικά δεν προήχθη. Ως εκ τούτου, δεν καταβάλλονται τα αναδρομικά ποσά μέχρι την παρέλευση 75 ημερών από την ημέρα δημοσίευσης της απόφασης προαγωγής - προθεσμία που προνοείται από τη νομοθεσία για καταχώριση αιτήσεων ακυρώσεως - και εφόσον διαπιστωθεί ότι δεν έχει καταχωρηθεί οποιαδήποτε αίτηση ακυρώσεως εναντίον της σχετικής απόφασης. Σε περίπτωση που έχει καταχωρηθεί αίτηση ακύρωσης τότε η πληρωμή αναστέλλεται μέχρι την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου.
Σημειώνεται ότι, όπως έχουμε πληροφορηθεί επίσημα από το πρωτοκολλητείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έχουν καταχωρηθεί προσφυγές εναντίον της αναδρομικής προαγωγής σου και ως εκ τούτου τα αναδρομικά ποσά δεν θα καταβληθούν μέχρι την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου.»
Δεν παραγνωρίζω την επιχειρηματολογία του ευπαιδεύτου συνηγόρου του αιτητή και τις αυθεντίες τις οποίες παραθέτει, σύμφωνα με τις οποίες, μετά από αναδρομική προαγωγή κάποιου, αυτός δικαιούται και σε όλες τις αναδρομικές αποδοχές, αμοιβές, επιδόματα κλπ. της θέσης, και η τυχόν άρνηση της διοίκησης να ικανοποιήσει τις χρηματικές του απαιτήσεις του δίνει δικαίωμα καταχώρισης αίτησης ακυρώσεως, με τις οποίες συμφωνώ. Παρατηρώ όμως ότι στην προκείμενη περίπτωση οι καθ΄ ων η αίτηση δεν αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν τις χρηματικές απαιτήσεις του αιτητή. Απλά του ανέφεραν ότι, επειδή εναντίον της αναδρομικής προαγωγής του καταχωρήθηκαν προσφυγές, οι χρηματικές απαιτήσεις του δεν θα ικανοποιηθούν μέχρι την απόφαση του Δικαστηρίου στις προαναφερόμενες προσφυγές. Αυτό σημαίνει ότι εάν η αναδρομική προαγωγή του αιτητή επιβεβαιωθεί από το Δικαστήριο αυτός θα πάρει όλες τις προαναφερόμενες αναδρομικές αποδοχές κλπ. που δικαιούται εξαιτίας της αναδρομικής προαγωγής του. Εάν όμως το Δικαστήριο ακυρώσει την αναδρομική προαγωγή του, τότε αυτός δεν θα δικαιούται στα προαναφερόμενα ποσά. Είναι λογικό οι καθ΄ ων η αίτηση, πριν καταβάλουν τα αναδρομικά ποσά που δικαιούται ο αιτητής, να αναμένουν την απόφαση του Δικαστηρίου και δεν θεωρώ ότι ενεργώντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο, παρανομούν.
Στην υπόθεση Λεοντίου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 ΑΑΔ, 70 τονίστηκε ότι η αναδρομική ισχύς διοικητικής πράξης μεταβάλλει την παρελθούσα πραγματικότητα, αντικαθιστώντας την με τη νέα δημιουργηθείσα κατάσταση πραγμάτων, η οποία είναι δεσμευτική για τη διοίκηση. Η βασική αυτή αρχή ακολουθήθηκε και σε άλλες υποθέσεις. Ουσιαστικά η προαναφερόμενη αρχή επιβάλλει στη διοίκηση, κατά τρόπο δεσμευτικό, να παρέχει στον αναδρομικώς προαχθέντα όλες τις αποδοχές στις οποίες δικαιούται εξαιτίας ακριβώς της αναδρομικότητας της προαγωγής του. Αυτή όμως η αρχή δεν αμφισβητείται από τους καθ΄ ων η αίτηση αλλά ούτε και μου φαίνεται να παραβιάζεται από την προσβαλλόμενη απόφαση, εφόσον με αυτή οι καθ΄ ων η αίτηση ουδόλως φαίνονται να επιζητούν να αποστερήσουν από τον αιτητή τα ποσά που δικαιούται εξαιτίας της, αναδρομικής, προαγωγής του, αλλά μόνον επιζητούν να αναστείλουν την καταβολή των ποσών αυτών στον αιτητή μέχρι την επικύρωση της απόφασης τους για αναδρομική προαγωγή του αιτητή, από το αρμόδιο Δικαστήριο.
Κατά συνέπεια, θεωρώ ότι δεν εμπεριέχει άρνηση καταβολής των δικαιωμάτων του αιτητή, η προσβαλλόμενη απόφαση και επομένως η προσφυγή είναι και πρόωρη.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω κρίνω ότι ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει τους ισχυρισμούς του και ως εκ τούτου η προσφυγή του απορρίπτεται, με έξοδα €1.000.- εις βάρος του και υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.