|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D49
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.: 6476/2013)
22 Ιανουαρίου, 2014
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 146, 7, 11, 15, 18, 22, 28, 29, 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
1. DESISLAVA ANGELOVA
2. MD MAHBUBUR RAHMAN
Αιτητές,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η
ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ΄ων η αίτηση.
__________
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 6.12.2013
ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ
Γ. Ερωτοκρίτου, για τους Αιτητές.
Λ. Χριστοδουλίδου-Ζανέττου (κα), για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Ο αιτητής με την προσφυγή του επιζητεί:
«1. Απόφαση και/ή Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι οι πράξεις και/ή αποφάσεις των Καθ΄ ων η αίτηση να θεωρήσουν και/ή να εκλάβουν το γάμο των Αιτητών ως εικονικό και/ή να μην εγγράψουν το γάμο τους ως γνήσιο και/ή να ακυρώσουν την αίτηση των Αιτητών για εγγραφή του γάμου τους ως γνησίου και/ή να μην εκδώσουν άδεια παραμονής του Αιτητού, ως συζύγου Ευρωπαίας πολίτιδας και να κηρύξουν τον Αιτητή 2 ως παράνομο μετανάστη και να εκδώσουν ένταλμα σύλληψης, κράτησης και απέλασης του και να συλλάβουν τον Αιτητή 2 στις 27.11.13 και να τον κρατούν στα Αστυνομικά Κρατητήρια Μενόγιας για απέλαση είναι άκυρη, παράνομη και άνευ οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.»
Ταυτοχρόνως καταχώρισε και μονομερή αίτηση με την οποία επιδιώκει την έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος για την αναστολή της απέλασης και κράτησης του, η οποία μετά από διαταγή του Δικαστηρίου επιδόθηκε στην άλλη πλευρά οπότε οι Καθ΄ ων η αίτηση προχώρησαν και καταχώρισαν γραπτή ένσταση.
Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση της Αιτήτριας 1 συζύγου του Αιτητή 2. Ο Αιτητής 2 είναι υπήκοος από το Μπανγκλαντές και αφίχθηκε νόμιμα στην Κύπρο για σπουδές περί τις αρχές του Σεπτέμβρη του 2009. Συνήψε στις 25.1.2012 γάμο με την Αιτήτρια 1 από τη Βουλγαρία, με την οποία συζούσε μέχρι πρότινος μαζί με τον ανήλικο γιο της. Στις 27.3.2012 τέλεσαν πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο Αραδίππου στη Λάρνακα και συμβίωναν στη Λεμεσό. Στις 27.4.2012 καταχώρισαν αίτηση για εγγραφή του γάμου τους στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και αίτηση για έκδοση άδειας ως σύζυγος Ευρωπαίας πολίτιδας. Στις 10.6.2013 πληροφορήθηκαν ότι το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης στις 3.6.2013 αποφάσισε την απόρριψη εγγραφής του γάμου τους, θεωρώντας το γάμο ως γάμο διευκόλυνσης. Ακολούθως κατεχώρισαν ιεραρχική προσφυγή στις 17.6.2013 κατά της εν λόγω απόφασης. Ενώ αναμενόταν η έκδοση απόφασης στην ιεραρχική προσφυγή στις 27.11.2013 ο Αιτητής 2 συνελήφθη και μεταφέρθη στον Αστυνομικό Σταθμό κατόπιν εκδόσεως διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, όπου και κρατείται μέχρι σήμερα.
Η Δημοκρατία καταχώρισε ένσταση προβάλλοντας τέσσερις προδικαστικές ενστάσεις:
- Με την προσφυγή οι Αιτητές προσβάλλουν την απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση ημερ. 10.10.2013 ως προς την εικονικότητα του γάμου τους ενώ με την ενδιάμεση αίτησης του αξιώνουν αναστολή των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ημερ. 28.11.2013 εναντίον του Αιτητή 2.
- Η προσφυγή στρέφεται κατά μη συναφών διοικητικών πράξεων, πράγμα νομικά ανεπίτρεπτο.
- Με την προσφυγή οι Αιτητές δεν προσβάλλουν το διάταγμα κράτησης και απέλασης και ως εκ τούτου δεν μπορούν να ζητούν αναστολή των διαταγμάτων με την ενδιάμεση αίτηση.
- Η αίτηση δεν μπορεί να εξεταστεί ούτε να προωθηθεί εφόσον προσβάλλεται αρνητική πράξη της Διοίκησης.
Στην ένσταση επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 13 η απόφαση της Διευθύντριας ημερομηνίας 30.5.2013, σύμφωνα με την οποία ο γάμος των Αιτητών κρίθηκε ως εικονικός, με αποτέλεσμα να απαγορευθεί στους Αιτητές να παραμείνουν στη Δημοκρατία. Κατά συνέπεια η αίτηση του αλλοδαπού για άδεια παραμονής ως σύζυγος Ευρωπαίας πολίτιδος απορρίφθηκε. Η εν λόγω απόφαση κοινοποιήθηκε αυθημερόν στους Αιτητές, Τεκμήριο 14, οι οποίοι άσκησαν ιεραρχική προσφυγή στις 28.11.2013, Τεκμήρια 16 και 17. H ιεραρχική προσφυγή απορρίφθηκε στις 10.12.2013, τέσσερις μέρες μετά την καταχώριση της κυρίως Αίτησης.
Η αίτηση κρίνω ότι δεν μπορεί να επιτύχει για τους ακόλουθους θεμελιακούς λόγους: Από παράθεση του αιτητικού προκύπτει ότι προσβάλλονται διαφορετικές «πράξεις». Είναι αρκετό να ειπωθεί ότι δεν χωρεί προσφυγή με το ίδιο δικόγραφο εναντίον περισσοτέρων της μιας αυτοτελούς διοικητικής πράξης εφόσον δεν είναι μεταξύ τους συναφείς. Πράξεις ή αποφάσεις θεωρούνται συναφείς αν η μια πράξη συνιστά προϋπόθεση της άλλης ή αφορούν τον ίδιο Αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις του Νόμου, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εξεδόθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο (Georghiou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 400 , Σιμιλλή ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 463, Διακόπουλος κ.α. ν. Ρ.Ι.Κ. (1990) 3 Α.Α.Δ. 1366).
Καθίσταται προφανές ότι το ζήτημα της ακυρώσεως του γάμου ως εικονικού και η διοικητική πράξη εξεδόθη μετά την καταχώριση της προσφυγής, 10.12.2013, και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή.
Δεν επιζητείται λοιπόν λογικώς αναστολή εκτέλεσης της απόφασης με την οποία ο γάμος κρίθηκε ως εικονικός αλλά αναστολή των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 28.11.2013 εναντίον του Αιτητή 2.
Όπως έχει γίνει δεκτό από τη νομολογία Riad Κarram v. Republic, (1983) 3 C.L.R. 199, 203, και από τα συγγράμματα των Β. Σκουρή, Η Δικαστική Αναστολή Εκτελέσεως των Διοικητικών Πράξεων (Έκδοση 1986) σ.30 επ., και Θ. Τσάτσου, Η Αίτησις Ακυρώσεως Ενώπιον του Σ.τ.Ε. σελ. 423 επ.) η αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος έχει παρακολουθητικό χαρακτήρα και μόνο σε συνάρτηση με την προσφυγή είναι παραδεκτή η αίτηση για την αναστολή της.
Σύμφωνα με τις αρχές του Διοικητικού Δικαίου η καταχώριση προσφυγής προς ακύρωση διοικητικής πράξης δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα: Η διοικητική πράξη μπορεί να εκτελεστεί από τη διοίκηση εκτός αν ο επηρεαζόμενος ζητήσει προσωρινή αναστολή της (Διοικητικό δικονομικό Δίκαιο, Π. Δαγτόγλου, 2η έκδοση, 1994, σ.365. §502). Προϋπόθεση πάντοτε η έγερση προσφυγής κατά της διοικητικής πράξης (Κarram (πιο πάνω), Χριστούδιας ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 650, 653 και Προσωρινή Προστασία σε Ακυρωτικές Διαφορές, του Β. Σκουρή, Έκδοση 1979, σ.28).
Ανεξαρτήτως όμως από τα πιο πάνω η ενδιάμεση αίτηση ακόμα και αν εξεταζόταν στην ουσία της και πάλι θα είχε την ίδια κατάληξη: Δεν πληρούνται τα κριτήρια για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων εφόσον δεν διαφαίνεται έκδηλη ή εξόφθαλμη παρανομία (Α.ΤΗ.Κ. ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 248, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Co Ltd (2007) 3 A.A.Δ. 32, Hellenic Petroleum Cyprus Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 602).
Κατά δεύτερο λόγο ζητείται αναστολή αρνητικής πράξης της διοίκησης. Σύμφωνα με τις αρχές του Διοικητικού Δικαίου αρνητική πράξη της Διοίκησης δεν υπόκειται σε αναστολή. Είναι ωσάν να ισοδυναμεί με έκδοση διοικητικής απόφασης από το ίδιο το Δικαστήριο, πράγμα ανεπίτρεπτο. Σχετικές είναι οι Sayigh v. Republic 1986) 3 C.L.R. 277, Radwan v. Δημοκρατίας κ.α. (Αρ.1) (1989) 3 A.A.Δ. 421, Ηellenic Petroleum Cyprus Ltd v. Δημοκρατίας κ.α. (ανωτέρω), Moyo and Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203, Goulelis v. Republic (1969) 3 C.L.R. 583, Κarram v. Republic, (ανωτέρω).
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση για αναστολή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των Καθ΄ ων η αίτηση, τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ