|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
REPUBLIC (MINISTRY OF FINANCE) ν. NISHAN ARAKIAN AND OTHERS (1972) 3 CLR 294
Θεοχαρίδης Πανίκος ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 63
Zίζιρου Λουκία και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 631
Εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (Αλέπα) Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 ΑΑΔ 837
Aναθεωρητική Aρχή Aδειών ν. Kίμωνα Eυριπίδη και Άλλων (2000) 3 ΑΑΔ 354
Xαραλάμπους Γεώργιος ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2005) 3 ΑΑΔ 489
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 158(I)/1999 - Ο περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμος του 1999
Ν. 9/1982 - Ο περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμος του 1982
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D81
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1030/2010)
30 Ιανουαρίου, 2014
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΒΑΝΗ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Θ. Κουσπή (κα), για Ιωνάς Νικολάου ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Λ. Γρηγορίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής αμφισβητεί το κύρος της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (στο εξής «η Αναθεωρητική Αρχή»), ημερομηνίας 15/4/2010, που του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 13/5/2010, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του εναντίον απόφασης της Αρχής Αδειών για ελευθεροποίηση όλων των δημόσιων χώρων στάθμευσης των αστικών ταξί της Αστικής Τροχαίας Περιοχής Αμμοχώστου και δημιουργία χώρων «πιάτσας» στα δημοτικά όρια Αγίας Νάπας και Παραλιμνίου (Πρωταράς) και αποφασίστηκε η κατάργηση των υφιστάμενων δημόσιων χώρων στάθμευσης στην αστική Τροχαία Περιοχή Αμμοχώστου με εξαίρεση τους χώρους τεσσάρων οργανωμένων γραφείων και η δημιουργία δημόσιων χώρων στάθμευσης των αστικών ταξί με το σύστημα «πιάτσας», σύμφωνα με την πρόταση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών.
Α. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ.
Ο αιτητής, ο οποίος είναι αδειούχος αστικού ταξί με αρ. εγγραφής BAJ 158 (Α.Ο.Χ. 30527/09) με έδρα την Αμμόχωστο, δραστηριοποιείται επαγγελματικά στη περιοχή Αγίας Νάπας.
Με στόχο όπως του χορηγηθεί άδεια στάθμευσης σε δημοτικό χώρο στην Αγία Νάπα παρά το εστιατόριο ΝISSI BAY στη πάροδο της λεωφόρου Νισσί μεταξύ των ξενοδοχείων ADAMS BEACH και VASSOS NISSI PLACE, ο αιτητής υπέβαλε σχετικό αίτημα στην Αρχή Αδειών, το οποίο όμως απορρίφθηκε. Με στόχο την ανατροπή της απορριπτικής απόφασης, ο αιτητής καταχώρισε στις 3/6/2008 ιεραρχική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή η οποία αποφάσισε να του χορηγήσει την αιτούμενη άδεια στάθμευσης παρά το εστιατόριο ΝISSI BAY και να ακυρώσει το δημόσιο χώρο που κατείχε μέχρι τότε στην οδό Κρυού Νερού, παρά το ξενοδοχείο ΜΑΡΙΝΑ.
Στις 19/6/2008 η Αρχή Αδειών υιοθετώντας σχετική εισήγηση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, αποφάσισε την κατάργηση των χώρων στάθμευσης και την πλήρη ελευθεροποίηση των δημόσιων χώρων στάθμευσης της Αστικής Τροχαίας Περιοχής Αμμοχώστου, για χρήση με το σύστημα «πιάτσας» στα δημοτικά όρια Αγίας Νάπας - Παραλιμνίου και την ακύρωση όλων των δημόσιων χώρων στάθμευσης από τις άδειες οδικής χρήσης των αστικών ταξί που είχαν ως χώρο στάθμευσης τους επηρεαζόμενους δημόσιους χώρους.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης, ο αιτητής υπέβαλε στις 23/9/2008 ιεραρχική προσφυγή (αρ. 93/2008), υποστηρίζοντας ότι η λειτουργία «πιάτσας» σε συγκεκριμένο χώρο σε πάροδο της Λεωφόρου Νισσί έναντι του εστιατορίου ΝISSI BAY (κυκλικός κόμβος), θα ήταν βλαπτική για τα συμφέροντα του ως δικαιούχου δημόσιου χώρου στάθμευσης.
Η Αναθεωρητική Αρχή, αφού άκουσε τον εκπρόσωπο των προσφευγόντων και έλαβε υπόψη τις θέσεις όλων των εμπλεκόμενων τμημάτων και αρχών, εξέτασε εξ' υπαρχής το ζήτημα και προχώρησε στις 15/4/2010 στην έκδοση της ακόλουθης απόφασης, σε αντικατάσταση της προσβληθείσας απόφασης της Αρχής Αδειών:
"(Α) Κατάργηση των υφιστάμενων δημόσιων χώρων στάθμευσης στην Αστική Τροχαία Περιοχή Αμμοχώστου με εξαίρεση των χώρων που ασκούν το επάγγελμά τους τα οργανωμένα γραφεία (α) Ταξί ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ, (β) Ταξί ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ, (γ) Ταξί RED ARROWS, (δ) Ταξί ΕΜΜΑΝ.
(Β) Δημιουργία δημόσιων χώρων στάθμευσης αστικών ταξί Αμμοχώστου με χρήση με το σύστημα "ΠΙΑΤΣΑΣ" όπως αυτοί εμφαίνονται και προτείνονται από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών (Τ.Ο.Μ.). ΣΗΜΕΙΩΜΑ Ημερομηνίας 30/05/2008, πλην των αριθμούμενων ως είκοσι (20) και είκοσι-εννέα (29) αντίστοιχα καθότι ευρίσκονται πολύ κοντά στα πιο πάνω γραφεία ταξί και θα επηρεάζεται η ομαλή λειτουργία των.
(Γ) Τα ταξί θα σταθμεύουν με σειρά και εκ περιτροπής εντός των ειδικά διαρρυθμισμένων χώρων στάθμευσης "ΠΙΑΤΣΑΣ" και ανά πάσα στιγμή δεν θα σταθμεύουν περισσότερα ταξί από όσες είναι οι εγγεγραμμένες θέσεις του κάθε χώρου.
(Δ) Οι θέσεις στάθμευσης σε κάθε χώρο καθορίζονται ως αυτές αναγράφονται στο πιο πάνω Σημείωμα.
(Ε) Τα γραφεία ταξί που αναγράφονται στην παράγραφο (Α) ανωτέρω δεν θα έχουν δικαίωμα στάθμευσης στους νέους δημόσιους χώρους που θα λειτουργούν με το νέο σύστημα "ΠΙΑΤΣΑΣ", πλην του υφιστάμενου χώρου μπροστά από τα γραφεία των και στους ιδιωτικούς χώρους που αναγράφονται επί της άδειας οδικής χρήσης των, εκτός των ωρών και ημερών που δεν επιτρέπεται η διέλευση τροχοφόρων οχημάτων στις οδούς που βρίσκονται τα γραφεία λόγω μετατροπής των σε πεζόδρομους, σύμφωνα με το εκάστοτε εκδιδόμενο Διάταγμα του Αρχηγού Αστυνομίας Κύπρου.
(ΣΤ) Οι δημόσιοι χώροι στάθμευσης που αναγράφονται στις άδειες οδικής χρήσης της Αστικής Τροχαίας Περιοχής Αμμοχώστου ακυρώνονται και θα αντικατασταθούν ως ανωτέρω.
(Ζ) Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών (Τ.Ο.Μ.) εντέλλεται: (α) Όπως διεξάγει έρευνα για διαπίστωση της δυνατότητας ή μη δημιουργίας νέων δημόσιων χώρων στάθμευσης με το σύστημα "ΠΙΑΤΣΑΣ" καθώς επίσης και την δυνατότητα αύξησης των εγκεκριμένων θέσεων στάθμευσης του κάθε χώρου.
(β) Να καλέσει τους ιδιοκτήτες αστικών ταξί να προσκομίσουν τις άδειες οδικής χρήσης των αστικών των ταξί για την ανάλογη διόρθωση."
Αντιδρώντας ο αιτητής, καταχώρισε την παρούσα προσφυγή με την οποία ζητά:
"Α. Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η διοικητική πράξη και/ή απόφαση της καθ'ης η Αίτηση ημερομηνίας 15/4/2010, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή της ημερομηνίας 13/5/2010, αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται στην παρούσα ως Παράρτημα Α και με την οποία απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή και ακύρωσε τους υφιστάμενους δημοσίους χώρους στάθμευσης στην Αστική Τροχαία Περιοχή Αμμοχώστου, περιλαμβανομένων και των δημοσίων χώρων στάθμευσης που αναγράφονται στην Άδεια Οδικής Χρήσης Αστικού Ταξί του αιτητή, και τους αντικατέστησε με τη δημιουργία των δημοσίων χώρων στάθμευσης, με χρήση το σύστημα «ΠΙΑΤΣΑΣ», που προτάθηκαν από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, είναι εξ' υπαρχής άκυρη και/ή στερείται οποιουδήποτε αποτελέσματος."
Να σημειωθεί ότι, με στόχο την ακύρωση της επίδικης απόφασης, προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο και άλλοι συνάδελφοι του αιτητή.
Β. ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΩΣΗΣ
Στα πλαίσια των προβαλλόμενων λόγων ακύρωσης, ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση, είναι παράνομη και πεπλανημένη καθότι παραβιάζει το άρθρο 5 του περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982, (Ν. 9/82 όπως τροποποιήθηκε), στερείται δέουσας έρευνας και αντίκειται στην αρχή της ισότητας και στο άρθρο 38(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, (Ν.158(Ι)/99). Ισχυρίζεται επίσης ότι αυτή παραβιάζει τις αρχές που διέπουν την ανάκληση προηγούμενης ευμενούς για τον αιτητή πράξης και δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη.
(i) Πεπλανημένη και παράνομη η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής λόγω μη δέουσας έρευνας.
Είναι η θέση του αιτητή ότι η Αναθεωρητική Αρχή πεπλανημένα και παράνομα τροποποίησε τις άδειες οδικής χρήσης και ακύρωσε τους υφιστάμενους δημόσιους χώρους στάθμευσης στην Αστική Τροχαία Περιοχή Αμμοχώστου περιλαμβανομένων και των δημόσιων χώρων στάθμευσης που αναγράφονταν στην Άδεια Οδικής Χρήσης Αστικού Ταξί του αιτητή, αντικαθιστώντας τους με τη δημιουργία των δημόσιων χώρων στάθμευσης με χρήση του συστήματος «πιάτσας», κατά παράβαση του άρθρου 5 του Ν. 9/82, χωρίς να ακουστούν προηγουμένως οι εισηγήσεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και οι παραστάσεις των ενδιαφερομένων και χωρίς να ληφθεί υπόψη το κριτήριο της παροχής ίσης ευκαιρίας κέρδους και οι πραγματικές ανάγκες της περιοχής.
Επιπρόσθετα, κατά τον αιτητή, η Αναθεωρητική Αρχή υιοθέτησε και έλαβε ως δεδομένες τις ατεκμηρίωτες απόψεις του Τμήματος ότι μεγάλος αριθμός αδειούχων δεν είχε πρόσβαση σε δημόσιους χώρους στάθμευσης, ότι οι χώροι στάθμευσης δεν αποτελούν κεκτημένο δικαίωμα, ότι ένας αριθμός χώρων έχει καταργηθεί λόγω πεζοδρομοποίησης και ότι η ελευθεροποίηση θα έχει ως αποτέλεσμα την ίση ευκαιρία κτίσεως κέρδους, όπως και μια έκθεση του Επαρχιακού Ελεγκτή η οποία δεν περιλαμβάνεται στους διοικητικούς φακέλους.
Επισημαίνεται παράλληλα από τον αιτητή ότι η επίδικη απόφαση δεν περιέχει οποιαδήποτε αναφορά σε αντικειμενικά στοιχεία, από τα οποία να προκύπτει μια ξεκάθαρη εικόνα της επιβατικής κίνησης της περιοχής, σε ποιες στάσεις παρατηρείται η μεγαλύτερη και η μικρότερη κίνηση επιβατών και κατά πόσο η εξυπηρέτηση του κοινού από τους υφιστάμενους ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους είναι ικανοποιητική.
Ο αιτητής θεωρεί ως πεπλανημένο και μη επαρκώς τεκμηριωμένο το εύρημα της Αναθεωρητικής Αρχής, ότι οι δημόσιοι χώροι στάθμευσης είναι ιδιαίτερα προνομιούχοι σε σύγκριση με τους ιδιωτικούς και επαναλαμβάνοντας το επιχείρημα για απουσία κατάλληλης έρευνας, επισημαίνει τις παρατηρήσεις της Αστυνομίας σε σύσκεψη αρμοδίων που προηγήθηκε της επίδικης απόφασης για έλλειψη πρόσφατης μελέτης για το ζήτημα, όπως επίσης και την αντιφατικότητα της ενέργειας της Αναθεωρητικής Αρχής, όπως προκύπτει από την παρ. (Ζ) της απόφασης της, να δώσει οδηγίες στο αρμόδιο Τμήμα για διεξαγωγή έρευνας, ενώ είχε ήδη καταλήξει στην ολοκληρωτική αλλαγή του συστήματος στάθμευσης της αστικής περιοχής Αμμοχώστου.
Στην αντίπερα όχθη οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι τόσο η Αρχή Αδειών όσο και η Αναθεωρητική Αρχή, ενήργησαν μέσα στα πλαίσια των σχετικών νομοθετικών διατάξεων (άρθρο 5 του Ν. 9/82), λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα συμπεριλαμβανομένων και των σχετικών απόψεων του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, του Δήμου Αγίας Νάπας και της Αστυνομίας, σε βαθμό που να καλύπτεται η απαίτηση για δέουσα έρευνα.
Τονίζουν δε ότι η Αναθεωρητική Αρχή είχε ιδίαν αντίληψη του θέματος από επιτόπια επιθεώρηση του συνόλου των χώρων στάθμευσης, ενώ πριν τη λήψη της επίδικης απόφασης της, ζήτησε και έλαβε αναλυτικά στοιχεία των αδειών οδικής χρήσης αστικών ταξί της περιοχής και των αντίστοιχων χώρων στάθμευσης.
Για τους πιο κάτω λόγους, οι πιο πάνω ισχυρισμοί του αιτητή δεν ευσταθούν.
Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της επίδικης απόφασης και από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου, η Αναθεωρητική Αρχή εξετάζοντας εξ' υπαρχής το ζήτημα, έδωσε την ευκαιρία στον αιτητή να παρουσιάσει τις απόψεις του και έλαβε επίσης υπόψη τις θέσεις και γραπτές απόψεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, της Αστυνομίας και των Δημοτικών Αρχών.
Την πληρότητα της έρευνας ενίσχυσε η επιτόπια επιθεώρηση των χώρων στάθμευσης από την Αναθεωρητική Αρχή και οι συνεδρίες που πραγματοποιήθηκαν για το σκοπό αυτό στο Δημαρχείο Αγίας Νάπας, με συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων.
Επιπρόσθετα, πριν τη λήψη της επίδικης απόφασης η Αναθεωρητική Αρχή ζήτησε και έλαβε από το Γραφείο του Τμήματος Οδικών Μεταφορών Λάρνακας - Αμμοχώστου περαιτέρω στοιχεία για το σύνολο των αστικών ταξί της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου σχετικά με τους χώρους στάθμευσης που ήταν εγγεγραμμένοι στις αντίστοιχες άδειες οδικής χρήσης, είτε οι εν λόγω χώροι ήταν δημόσιοι, είτε ιδιωτικοί και επίσης στοιχεία για τα ταξί που ήταν οργανωμένα σε γραφεία.
Η ανάλυση αυτών των στοιχείων συμπεριλήφθηκε στην επίδικη απόφαση και αποτελεί μέρος της αιτιολογίας της.
Η Αναθεωρητική Αρχή είχε την ευχέρεια, όπως και έπραξε, να υιοθετήσει την εισήγηση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, ως έναν από τους παράγοντες που προβλέπεται ρητά στο άρθρο 5(14) του Ν. 9/82 ότι λαμβάνεται υπόψη κατά την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της.
Το γεγονός ότι οι προσφεύγοντες διαφωνούσαν με τη σκοπούμενη ρύθμιση, όπως και η μεταβολή της άποψης των Δημοτικών Αρχών, ποσώς επηρεάζει, κατά τη γνώμη μου, το κύρος της απόφασης. Εξάλλου, σε περίπτωση αντίθετων γνωμοδοτήσεων, το αποφασίζoν όργανο μπορεί να ακολουθήσει μια εξ' αυτών αιτιολογώντας την απόκλιση του από την άλλη. (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 193).
Στην παρούσα περίπτωση, η Αναθεωρητική Αρχή στις σελ 8-10 της επίδικης απόφασης της, αφού αναφέρεται στη διαφοροποίηση της γνώμης των Δημοτικών Αρχών, επισημαίνει τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν από την εφαρμογή του μέχρι τότε ισχύοντος συστήματος στάθμευσης και αναλύει σε έκταση το σκεπτικό της με βάση το οποίο υιοθέτησε την άποψη του Τμήματος Οδικών Μεταφορών.
(ii) Παραβίαση της αρχής της ισότητας και του άρθρου 38(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, (Ν. 158(Ι)/99).
Ισχυρίζεται περαιτέρω ο αιτητής ότι η επίδικη απόφαση παραβιάζει την κατοχυρωμένη στο άρθρο 28 του Συντάγματος, αρχή της ισότητας και την αρχή της ομοιόμορφης μεταχείρισης όλων των πολιτών που τελούν υπό τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες, όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 38(1) του Ν. 158(Ι)/99, γιατί η εξαίρεση των τεσσάρων οργανωμένων γραφείων ταξί από τη νέα ρύθμιση συνιστά δυσμενή σε βάρος του διάκριση.
Εφόσον, συνεχίζει ο αιτητής, η Αναθεωρητική Αρχή είχε επισημάνει, ορθά, ότι η λειτουργία των εν λόγω γραφείων δεν θα έπρεπε να αποβαίνει σε βάρος των υπολοίπων, η απόφαση της, στη συνέχεια, να επιτρέψει σε αυτά να διατηρήσουν το δικαίωμα μόνιμης στάθμευσης σε συγκεκριμένους χώρους που εξαιρέθηκαν από το σύστημα «πιάτσας», χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, κατέστησε την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της πλημμελή λόγω παράβασης της αρχής της ισότητας.
Εκ διαμέτρου αντίθετη είναι η επί του προκειμένη θέση των καθ'ων η αίτηση. Συγκεκριμένα, οι καθ'ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι η ρύθμιση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών συνιστά μια ισοζυγισμένη στάθμιση των συμφερόντων τόσο των οργανωμένων γραφείων στα οποία επετράπη η διατήρηση του δικαιώματος στάθμευσης σε συγκεκριμένους χώρους, όσο και των υπολοίπων, αφού τα οργανωμένα ταξί αποκλείστηκαν από το δικαίωμα στάθμευσης στους νέους δημόσιους χώρους που θα λειτουργούσαν με το σύστημα «πιάτσας».
Ούτε αυτός ο ισχυρισμός του αιτητή ευσταθεί.
Έχει κατ' επανάληψη λεχθεί από τη νομολογία, ότι ο όρος «ίσοι ενώπιον του Νόμου» στο άρθρο 28 του Συντάγματος δεν μεταδίδει την έννοια της ακριβούς αριθμητικής ισότητας αλλά διασφαλίζει μόνον εναντίον αυθαίρετων διακρίσεων και δεν αποκλείει εύλογες διακρίσεις οι οποίες επιβάλλονται λόγω της ιδιάζουσας φύσεως των πραγμάτων.
Αν τα υποκείμενα ή αντικείμενα της ρύθμισης είναι ανομοιογενή, χωρεί και παρέχεται ευχέρεια για τη θεσμοθέτηση διάφορου κανόνα ή την υιοθέτηση διάφορης ρύθμισης. (Βλ. Μικρομμάτης v. Δημοκρατίας, 2 R.S.C.C. 125, Republic v. Arakian (1972) 3 C.L.R. 294, Θεοχαρίδης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 63, Ζίζιρου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 631).
Κρίνω ότι η προσέγγιση της Αναθεωρητικής Αρχής στην παρούσα περίπτωση αποκαλύπτει μια ισοζυγισμένη στάθμιση των συμφερόντων, αφενός των οργανωμένων σε γραφεία ταξί, τα οποία επί μακρόν λειτουργούσαν με συγκεκριμένο τρόπο και αφετέρου των υπόλοιπων επαγγελματιών στους οποίους θα έπρεπε να δοθεί ίση ευκαιρία κτήσεως κέρδους και απρόσκοπτης διεκδίκησης πελατείας.
Ως αποτέλεσμα, με τη ρύθμιση στην οποία οι καθ'ων η αίτηση προβαίνουν με τις παραγράφους (Α) και (Ε) της επίδικης απόφασης, ρύθμιση που αφορά στα τέσσερα οργανωμένα γραφεία, τα εν λόγω γραφεία διατήρησαν τους υφιστάμενους χώρους στάθμευσης μπροστά από τα υποστατικά εργασίας τους, με δικαίωμα στάθμευσης κατά τις ημέρες και ώρες ελεύθερης κυκλοφορίας τροχοφόρων στις συγκεκριμένες οδούς και τους εγγεγραμμένους στις άδειες οδικής χρήσεως τους, ιδιωτικούς χώρους, χωρίς όμως δικαίωμα στάθμευσης στους νέους δημόσιους χώρους που θα λειτουργούσαν με το νέο σύστημα «πιάτσας».
Στους υπόλοιπους επαγγελματίες δόθηκε το δικαίωμα στάθμευσης στους νεοδημιουργηθέντες δημόσιους χώρους στάθμευσης με το σύστημα «πιάτσας», όπως αυτοί καθορίστηκαν στο σχετικό σημείωμα του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, εκτός από δύο χώρους που ευρίσκοντο, όπως παρατηρήθηκε, πολύ κοντά στα γραφεία ταξί και θα επηρέαζαν τη λειτουργία τους.
Ενόψει των πιο πάνω, η διαφοροποίηση που έγινε, κρινόμενη υπό τις περιστάσεις, ήταν, κατά την κρίση μου, εύλογη και δικαιολογημένη.
(iii) Πραγματική και νομική πλάνη και αναιτιολόγητη ανάκληση προηγούμενης ευμενούς για τον αιτητή πράξης κατά παράβαση της διακριτικής ευχέρειας της Αναθεωρητικής Αρχής.
Ο αιτητής εισηγείται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι το αποτέλεσμα νομικής και πραγματικής πλάνης γιατί στηρίχθηκε στην εσφαλμένη κρίση, ότι με τη νέα ρύθμιση δεν παραβλάπτονταν τα συμφέροντα των επαγγελματιών που είχαν ήδη δικαίωμα στάθμευσης στους υφιστάμενους δημόσιους χώρους.
Ο αιτητής αμφισβητεί επίσης την ορθότητα των συμπερασμάτων της Αναθεωρητικής Αρχής ότι το δικαίωμα στάθμευσης σε δημόσιους χώρους δεν μπορεί να αποτελέσει κεκτημένο δικαίωμα και ότι η κατοχή μιας άδειας στάθμευσης σε δημόσιο χώρο παρέχει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης όλης της επιβατικής κίνησης συγκεκριμένης περιοχής.
Ισχυρίζεται ότι οι χώροι στάθμευσης αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της άδειας οδικής χρήσης, αφού αυτοί καθορίζουν τους χώρους στους οποίους μπορούν οι αδειούχοι να εκμεταλλευτούν την επιβατική κίνηση, και υποβάλλει ότι το σχετικό δικαίωμα, του είχε παραχωρηθεί από το 2002 και ως εκ τούτου η κατάργηση του κάτω από τις συνθήκες λήψης και το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης συνιστά παράνομη και αναιτιολόγητη ανάκληση προηγούμενης νόμιμης και ευμενούς γι' αυτόν πράξης.
Απορρίπτοντας τους πιο πάνω ισχυρισμούς, οι καθ'ων η αίτηση τονίζουν ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε κατόπιν στάθμισης όλων των στοιχείων και ορθής εξέτασης και επανεκτίμησης των πραγματικών περιστατικών και συνθηκών που υπήρχαν ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής κατά το χρόνο έκδοσης της πράξης, της οποίας η αιτιολογία συμπληρώνεται από τους φακέλους.
Και αυτός ο ισχυρισμός του αιτητή είναι αβάσιμος.
Το θέμα δεν εξετάζεται μέσα από το πρίσμα των γενικών αρχών ανάκλησης των διοικητικών πράξεων, όπως εισηγείται ο αιτητής, αλλά μέσα στο εξειδικευμένο νομοθετικό πλαίσιο του Ν. 9/82 που διέπει την κρινόμενη περίπτωση και καθορίζει τις αρμοδιότητες της Αρχής Αδειών και της Αναθεωρητικής Αρχής.
Σύμφωνα με το άρθρο 5(3), η Αρχή Αδειών έχει διακριτική εξουσία παροχής άδειας οδικής χρήσης «υπό τοιούτους όρους ως ήθελε κρίνει πρέπον υπό τας περιστάσεις να επιβάλει δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου».
Στη δε παράγραφο (4) του ίδιου άρθρου προβλέπεται ρητά ότι η Αρχή Αδειών «δύναται δι' ευλόγους αιτίας και κατά πάντα χρόνον να τροποποιεί τους εν τη αδεία επιβληθέντας όρους».
Η Αναθεωρητική Αρχή κατά την εξέταση ενώπιον της ασκηθείσας προσφυγής εναντίον αποφάσεως της Αρχής Αδειών μπορεί σύμφωνα με το άρθρο 4 Α(4) του Νόμου να εκδώσει μία από τις ακόλουθες αποφάσεις:
(α) να επικυρώσει την προσβληθείσα απόφαση٠
(β) να ακυρώσει την προσβληθείσα απόφαση٠
(γ) να τροποποιήσει την προσβληθείσα απόφαση٠
(δ) να προβεί η ίδια σε έκδοση νέας απόφασης σε αντικατάσταση της προσβληθείσας٠
(ε) να παραπέμψει την υπόθεση στην Αρχή Αδειών.
Όπως έχει νομολογηθεί, το έργο της Αναθεωρητικής Αρχής δεν περιορίζεται στην αναθεώρηση των λόγων της απόφασης της Αρχής Αδειών που αποτελεί το αντικείμενο της ιεραρχικής προσφυγής. Εξετάζει την υπόθεση εξ' υπαρχής και έχει την ίδια πρωτογενή δικαιοδοσία με την Αρχή Αδειών. Μπορεί να διενεργήσει δική της έρευνα, να διευρύνει το πλαίσιο της έρευνας που διεξήγε η Αρχή Αδειών, να ακούσει η ίδια τους ενδιαφερόμενους και να λάβει υπόψη της ακόμα και γεγονότα μεταγενέστερα της έκδοσης της απόφασης της Αρχής Αδειών. (Βλ. Εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (ΑΛΕΠΑ) Λτδ v. Kυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 837, Αναθεωρητική Αρχή Αδειών v. Eυριπίδη κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 354).
Στην κρινόμενη περίπτωση δεν έγινε ανάκληση άδειας οδικής χρήσης, αλλά τροποποίηση όρου της αναφορικά με τους χώρους στάθμευσης. Όπως αναφέρεται εξάλλου στην τελευταία παράγραφο της επίδικης απόφασης της, η Αναθεωρητική Αρχή αποφάσισε να καλέσει τους ιδιοκτήτες αστικών ταξί να προσκομίσουν τις άδειες οδικής χρήσης τους για την ανάλογη διόρθωση.
Ούτε και οι ισχυρισμοί για έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας που επαναλαμβάνονται από τον αιτητή είναι αποδεκτοί, αφού όπως ήδη επισημάνθηκε η Αναθεωρητική Αρχή διενήργησε εκτεταμένη έρευνα των ουσιωδών στοιχείων και αιτιολόγησε επαρκώς τα συμπεράσματά της.
Οι εκτιμήσεις, τέλος της Αναθεωρητικής Αρχής και του Τμήματος Οδικών Mεταφορών σε σχέση με την κατανομή της επιβατικής ζήτησης και την αξιοποίηση της από τους επαγγελματίες κατά τρόπο που θα επιτρέπει την παροχή σε όλους ίσων ευκαιριών κερδοφορίας, οι οποίες αμφισβητούνται από τον αιτητή, αποτελούν τεχνικά θέματα που δεν μπορούν να αξιολογηθούν από το Δικαστήριο εκτός αν διαπιστωθεί ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα και υπέρβαση των ορίων της διακριτικής εξουσίας της διοίκησης. (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 489).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται με έξοδα €1.350 υπέρ των καθ'ων η αίτηση. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται, σύμφωνα με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ