|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 687/2010)
8 Νοεμβρίου, 2013
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ,
2. ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ,
3. ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥΡΒΑ,
4. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΟΥΣΚΟΥ,
5. ΣΩΤΗΡΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ,
6. ΣΠΥΡΟΥ ΣΠΥΡΟΥ,
7. ΘΕΜΗ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,
8. ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΓΟΥ,
9. ΗΡΩΣ ΜΑΓΟΥ,
10. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
11. ΓΕΩΡΓΟΥΛΛΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
12. ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΦΛΟΥΡΗ,
13. ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ,
14. ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΛΟΙΖΙΔΗ,
15. ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΤΣΑΛΙΔΟΥ,
16. ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΠΟΝΑ,
17. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
18. ΜΑΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
19. ΧΡΥΣΗΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ,
20. ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΗ,
21. ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ,
22. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ,
23. ΣΑΒΒΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,
24. ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ,
25. ΦΩΣΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥ,
26. ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΣΑΒΒΑ,
27. ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΖΗΝΩΝΟΣ,
28. ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΤΟΥΡΒΑ,
29. ΜΙΧΑΗΛ ΛΟΙΖΙΔΗ,
30. ΠΟΛΥΞΕΝΗΣ ΛΟΙΖΙΔΟΥ,
31. ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΑΛΙΕΤΖΗ,
32. ΣΤΑΥΡΟΥΛΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ,
33. ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ,
34. ΣΩΤΗΡΗ ΚΥΡΟΥ,
35. ΕΛΕΝΗΣ ΛΟΙΖΙΔΗ,
36. ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
37. ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ,
38. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
39. ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΑΙΤΖΗ,
40. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΩΡΑΤΤΑ,
41. ΕΛΕΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
42. ΕΛΕΝΗΣ ΚΡΑΣΑΡΗ,
43. ΝΙΚΟΛΑ ΚΡΑΣΑΡΗ,
44. ΜΑΡΙΑ ΦΙΛΗΜΗ,
45. ΣΑΒΒΑ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ,
46. ΚΩΣΤΑ ΛΟΙΖΙΔΗ,
47. ΣΩΤΗΡΗ ΜΟΥΣΚΟΥ,
48. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΖΙΩΛΗ,
49. ΕΡΡΙΚΟΥ ΤΖΙΩΛΗ,
50. ΚΩΣΤΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
51. ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΘΗΚΑ,
52. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ,
Αιτητών,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
---------------------------
Αίτηση Συνεκδίκασης, ημερομηνίας 9.2.2012
Μαρία Χατζηγεωργίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Αιτητές.
Μαρίνα Κατσελλή (κα) για Κυριάκο Μιχαηλίδη, για τους Καθ΄ ων η αίτηση (Αιτητές στις Προσφυγές 756/10 και 757/10).
Πάνος Παναγιώτου για Αλέκο Μαρκίδη, για τους Καθ΄ ων η αίτηση (Αιτητές στις Προσφυγές 687/10, 693/10 και 816/10).
Μαρία Κοζάκου (κα) για Α. Σ. Αγγελίδη, για τους Καθ΄ ων η αίτηση (Αιτητές στην Προσφυγή 814/10).
-----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση επιδιώκεται η συνένωση, για σκοπούς συνεκδίκασης των προσφυγών 687/10,693/10, 756 και 757/10, 814/10 και 816/10. Αντικείμενο όλων των προσφυγών είναι η απόφαση της διοίκησης να συμπεριλάβει την ακίνητη ιδιοκτησία των αιτητών στις προσφυγές, στον κατάλογο με τους προτεινόμενους Τόπους Κοινοτικής Σημασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της δημοσίευσης της Γνωστοποίησης του Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος με αριθμό 280, η οποία δημοσιεύτηκε στο Τρίτο Παράρτημα, Μέρος ΙΙ της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας στις 9.4.2010. Είναι η θέση των αιτητών στην παρούσα αίτηση, καθ' ων η αίτηση στις προσφυγές, ότι τα κοινά νομικά σημεία και γεγονότα και στις έξι προσφυγές είναι τέτοιας σημασίας και έκτασης σε σχέση με τα υπόλοιπα θέματα που εγείρονται σε αυτές, ώστε να στοιχειοθετούν ουσιώδη συνάφεια μεταξύ των επίδικων θεμάτων και να καθιστούν αναγκαία και επιθυμητή την ταυτόχρονη εκδίκασή τους.
Οι αιτητές σε όλες τις προσφυγές πλην των προσφυγών 756 και 757/10, δεν έφεραν ένσταση στην αίτηση. Οι καθ' ων η αίτηση, αιτητές στις προσφυγές 756 και 757/10, έφεραν ένσταση στη συνένωση με το δικαιολογητικό, κυρίως, ότι δεν υπάρχει κοινό υπόβαθρο γεγονότων μεταξύ των δύο συγκεκριμένων προσφυγών αφού ευρίσκονται σε δύο διαφορετικές απομακρυσμένες περιοχές της κηρυχθείσας ως περιοχής του Δικτύου «Φύση 2000», ενώ έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και μορφολογία. Κατά συνέπεια, τα επιστημονικά κριτήρια τα οποία εφαρμόζονται ή ισχύουν στην μια περιοχή είναι διαφορετικά από τα επιστημονικά κριτήρια που εφαρμόζονται στην άλλη, ενώ εάν συνεκδικαστούν δεν θα αναλωθεί λιγότερος χρόνος. Περαιτέρω, υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης των πολλών διαφορετικών χαρακτηριστικών μορφολογίας εδάφους, χλωρίδας και πανίδας της κάθε περιοχής, τόσο των εν λόγω προσφυγών όσο και των υπολοίπων τεσσάρων προσφυγών των οποίων αιτείται η συνεκδίκαση.
Οι συνήγοροι με τις αγορεύσεις τους υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις παραπέμποντας σε σχετική επί του θέματος νομολογία.
Στην υπόθεση Μακρίδης ν. Μιχαηλίδης Αρ. 1 (1990) 1 Α.Α.Δ. 416 εξηγείται το πλαίσιο μέσα στο οποίο ασκείται η εξουσία για συνεκδίκαση και οι σκοποί οι οποίοι επιτυγχάνονται. Η αίτηση στην υπόθεση εκείνη αφορούσε στη συνένωση εφέσεων η οποία διέπεται από κανόνες ανάλογους προς τη συνένωση αγωγών ή προσφυγών. Στις σελίδες 418 και 419 αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Μετά την έναρξη της ακρόασης της έφεσης του Τάκη Μακρίδη υπεβλήθη από το δικηγόρο της ιδιοκτήτρια (εφεσείουσας στην έφεση 7924) αίτηση για συνεκδίκαση των δύο εφέσεων. Το αίτημα εδράζεται στις διατάξεις της Δ.35 κ.28 οι οποίες έχουν την προέλευση τους, όπως συνάγεται από τη σημείωση στο περιθώριο, από την πρακτική που υιοθέτησε η Δικαστική Επιτροπή του Αγγλικού Ανακτοβουλίου στην υπόθεση Hiddingh v. Denyssen [1887] 12 App. Cas. 107. Δεν υπάρχει ανάλογη πρόνοια στους αγγλικούς θεσμούς προφανώς διότι το θέμα το οποίο πραγματεύεται η Δ.35 κ.28 αποτελεί πτυχή των συμφυών εξουσιών του δικαστηρίου. Το κριτήριο για την ταυτόχρονη εκδίκαση δύο ή περισσότερων εφέσεων είναι η ευκολία η οποία μπορεί να προκύψει στην απονομή της δικαιοσύνης, θέμα που ανάγεται κατεξοχή στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος εφετείου. Στην υπόθεση Fruit and Vegetables Industry Etc. v. Halco Ltd & Another (1975) 11 J.S.C. 1611 επισημαίνεται ότι αίτηση για τη συνεκδίκαση εφέσεων μπορεί να υποβληθεί σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, συνεπώς δεν προκύπτει κώλυμα στην έγκριση της αίτησης από το γεγονός ότι η ακρόαση μιας από τις δύο εφέσεις έχει ήδη αρχίσει. Η περίπτωση εξόδων είναι ένας από τους παράγοντες που εξειδικεύεται στην υπόθεση Hiddingh (ανωτέρω) ότι συμβάλλει στους σκοπούς που αποβλέπει να εξυπηρετήσει η συνένωση.
Άλλος παράγοντας που άπτεται του ίδιου θέματος, όχι ήσσονος σημασίας, είναι η σφαιρική κατανόηση των επίδικων θεμάτων. Η συνένωση για τους σκοπούς της Δ.35 κ. 28 δε συνεπάγεται ούτε τη συγχώνευση, ούτε την εξομοίωση των επίδικων θεμάτων που εγείρονται σε κάθε μια από τις εφέσεις που θα συνεκδικαστούν. Τα επίδικα θέματα της κάθε έφεσης διατηρούν την αυτοτέλεια τους. Η περίσωση χρόνου και δαπάνης, η αποφυγή επαναλήψεων καθώς και η ευχερέστερη κατανόηση των επίδικων θεμάτων με τον αποκλεισμό κάθε δυσχέρειας που θα μπορούσε να προκύψει από το διαχωρισμό τους, αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου να διατάξει τη συνεκδίκαση εφέσεων.»
Έχει νομολογηθεί ότι προσφυγές οι οποίες στρέφονται εναντίον της ίδιας διοικητικής πράξης πρέπει να συνεκδικάζονται και να δικάζονται από την ίδια σύνθεση Δικαστηρίου, αφού το αντικείμενο της προσφυγής είναι η νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης ή απόφασης. Όταν η προσφυγή στρέφεται εναντίον πράξης, η οποία έχει ήδη ακυρωθεί από το Δικαστήριο σε προσφυγή άλλου αιτητή καθίσταται απαράδεκτη ως άνευ αντικειμένου (βλ. Διακόπουλος κ.ά ν. ΡΙΚ (1990) 3Β Α.Α.Δ. 1366). Ως εκ τούτου, όχι μόνο είναι επιθυμητό, αλλά και επιβεβλημένο προσφυγές που προσβάλλουν την ίδια πράξη να συνεκδικάζονται και το Δικαστήριο, ή Δικαστής, ή Δικαστές που ασκούν πρωτοβάθμια δικαιοδοσία, εκδίδουν μια απόφαση με την οποία να ακυρώνουν ή να επικυρώνουν, ολικά ή μερικά, την προσβαλλόμενη πράξη (βλ. Μιλτιάδους και άλλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318 και Niovi Papaioannou and Others v. The Republic of Cyprus (1989) 3(A) C.L.R.38).
Από μελέτη των προσφυγών προκύπτει ότι όλες αφορούν την ίδια πράξη, η οποία αποσκοπούσε στη διαφύλαξη του οικολογικού ενδιαφέροντος της περιοχής της Χερσονήσου του Ακάμα, ενώ για τον καταρτισμό του καταλόγου με τους προτεινόμενους Τόπους Κοινοτικής Σημασίας, η διοίκηση βασίστηκε στις ίδιες νομικές διατάξεις. Περαιτέρω, τα νομικά σημεία και τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζονται οι προσφυγές 756 και 757/2010 είναι μεταξύ τους πανομοιότυπα με μόνη διαφορά ότι πρόκειται για διαφορετικά κτήματα διαφορετικών ιδιοκτητών, τα μεν κτήματα στα οποία αφορά η προσφυγή 756/2010 ευρίσκονται στην Πέγεια της Πάφου, ενώ το κτήμα στο οποίο αφορά η προσφυγή 757/2010 ευρίσκεται στο Νέο Χωριό της Πάφου. Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι παρά τις διαφορές αυτές, οι καθ' ων η αίτηση (αιτητές στις προσφυγές 756 και 757/2010), με ειδοποίηση του δικηγόρου τους ημερομηνίας 28.9.2010 προς τον Αρχιπρωτοκολλητή ζήτησαν όπως οι εν λόγω προσφυγές, οι οποίες τότε ευρίσκονταν προς εκδίκαση ενώπιον δύο διαφορετικών δικαστών, «εκδικαστούν από ένα των δύο δικαστών, αφού πρόκειται για μίαν απόφαση της Δημοκρατίας, έστω και εάν τα κτήματα ανήκουν σε ξεχωριστούς Αιτητάς και είναι διαφορετικά».
Έχοντας εξετάσει όλες τις προσφυγές, διαπιστώνω ότι τα κοινά νομικά και πραγματικά σημεία μεταξύ των προτεινόμενων για συνεκδίκαση προσφυγών, σε σύγκριση με τις διαφορές τους, είναι τέτοιας σημασίας και έκτασης που να στοιχειοθετούν ουσιώδη συνάφεια μεταξύ των επίδικων θεμάτων, ώστε να μπορούν οι προσφυγές να συνεκδικαστούν.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των αιτητών στις προσφυγές 756 και 757/10 έχει εισηγηθεί ότι η καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης για συνεκδίκαση συνηγορεί υπέρ της απόρριψης της αίτησης. Τέτοιο θέμα δεν εγείρεται στην ένσταση. Εν πάση περιπτώσει δεν θεωρώ ότι η καθυστέρηση υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης είναι καταλυτική για την αίτηση. Φαίνεται, περαιτέρω, από όσα εξήγησε σχετικά η συνήγορος των αιτητών (καθ΄ων η αίτηση στην προσφυγές) και δεν έχουν αμφισβητηθεί, ότι η υποβολή της παρούσας, η οποία είναι η δεύτερη αίτηση σε σειρά που υποβάλλεται για συνένωση, και η απόσυρση της πρώτης, κατέστη αναγκαία μετά τον εντοπισμό της υπόθεσης 687/10 επί της οποίας ζητείται η συνένωση.
Το αίτημα για συνεκδίκαση εγκρίνεται και εκδίδεται το ζητούμενο με την αίτηση διάταγμα. Παρά την επιτυχία της αίτησης, επειδή πράγματι υπήρξε κάποια καθυστέρηση στην υποβολή της μετά που ήρθε στο φως η υπόθεση 687/10, δεν θα επιδικάσω έξοδα.
Π. Παναγή, Δ.
/ΣΓεωργίου