|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1178/2013)
8 Νοεμβρίου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
2. ΤΜΗΜΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Ο Αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά.
Ε. Καρακάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά ακύρωση της απόφασης του Γραφείου Ευημερίας ημερ. 23.4.13 και επιστροφή του οφειλόμενου ποσού των €1.083.- μηνιαίως, από 8.3.11, καθώς παράνομα και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας οι καθ΄ ων η αίτηση απέκοψαν και/ή μείωσαν το δημόσιο βοήθημα τους προς τον αιτητή από €1.083.- μηνιαίως σε €668.- μηνιαίως.
Ο αιτητής, ο οποίος εμφανίζεται αυτοπροσώπως, επισύναψε στην προσφυγή του αντίγραφο της επιστολής ημερ. 23.4.13, του Επαρχιακού Γραφείου Ευημερίας Λεμεσού προς τον ίδιο. Στην επιστολή εκείνη αναφέρεται ότι θα συνεχιστεί η παροχή δημόσιου βοηθήματος προς τον ίδιο ύψους €668.- μηνιαίως, όμως η σύζυγος του αιτητή και το παιδί της από προηγούμενο γάμο δεν μπορούν να υπολογιστούν ως εξαρτώμενα του αιτητή στο δημόσιο βοήθημα του, επειδή η σύζυγος βρίσκεται στην Κύπρο υπό καθεστώς επισκέπτριας.
Στις 6.2.13, στην Προσφυγή με αρ. 51/12, του ίδιου αιτητή εναντίον των ίδιων καθ΄ ων η αίτηση, ο αδελφός Δικαστής Χατζηχαμπής, Δ. (όπως ήταν τότε) ακύρωσε απόφαση μείωσης του δημόσιου βοηθήματος του αιτητή καθότι η προσβληθείσα απόφαση ήταν αναιτιολόγητη. Στην υπόθεση εκείνη έγινε αναφορά και στο ότι η σύζυγος του αιτητή, ως επισκέπτρια, σύμφωνα με τους καθ΄ ων η αίτηση, δεν είναι δικαιούχος η ίδια δημοσίου βοηθήματος.
Η απόφαση, η οποία προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή, ημερ. 23.4.13, δεν αμφισβητείται ότι ανακλήθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση με επιστολή ημερ. 21.8.13. Με την επιστολή εκείνη, η οποία απευθύνεται προς τον αιτητή, «οι υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας ανακαλούν το περιεχόμενο της επιστολής τους ημερ. 23.4.13 και θα προβούν σε επανεξέταση του αιτήματος σας, έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης συμμόρφωση προς το δεδικασμένο της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ημερ. 6.2.13, και αφορά την Προσφυγή 51/12. Για τα αποτελέσματα της επανεξέτασης, θα ενημερωθείτε σε μεταγενέστερο στάδιο.»
Οι καθ΄ ων η αίτηση υποβάλλουν ότι, ενόψει της ανάκλησης της προσβαλλόμενης απόφασης, η προσφυγή κατέστη άνευ αντικειμένου και θα πρέπει να απορριφθεί, με έξοδα υπέρ του αιτητή. Εισηγούνται ότι, εκτός από τα έξοδα της διαδικασίας, τα οποία ο αιτητής δικαιούται, αυτός δεν έχει υποστεί οποιαδήποτε άλλη ζημιά, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση. Αναφέρονται, μεταξύ άλλων, στις υποθέσεις Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 973 και Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (2011) 3 ΑΑΔ 33.
Ο αιτητής, από την άλλη πλευρά, εισηγείται ότι, παρά την ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης η προσφυγή του συνεχίζει να έχει αντικείμενο καθότι, ως αποτέλεσμα της ανακληθείσας απόφασης ημερ. 23.4.13 αυτός έχει υποστεί έξοδα της διαδικασίας, μεγάλη ταλαιπωρία και άγχος για τα οποία ευθύνονται οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, εφόσον σκοπός τους είναι να ταλαιπωρούν και να παραπλανούν τον αιτητή αλλά και το δικαστήριο.
Οι αρχές με βάση τις οποίες μια προσφυγή μπορεί να καταστεί άνευ αντικειμένου μετά την ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης έχουν πράγματι επεξηγηθεί μεταξύ άλλων στις αποφάσεις Μιχαηλίδης και Παπαδόπουλος (ανωτέρω) αλλά και σε άλλες αποφάσεις όπως την Στράκκα Λτδ ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 643. Μετά την ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης το ζήτημα που τίθεται είναι το κατά πόσον υπήρξε ζημιά στον αιτητή η οποία του δίνει το δικαίωμα να επιμείνει στη συνέχιση της υπόθεσης του. Δηλαδή εάν ο αιτητής έχει υποστεί ζημιά η οποία δεν εξαφανίστηκε από την ανάκληση και/ή εάν συνεχίζει να έχει έννομο συμφέρον, τότε δικαιούται να συνεχίσει την προώθηση της προσφυγής του. Το δικαστήριο ερευνά εάν, εκ πρώτης όψεως, παραμένει ζημιά ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται (Δέστε: τις υποθέσεις Μιχαηλίδης και Παπαδόπουλος (ανωτέρω)). Εναπόκειται στον εκάστοτε αιτητή να αποδείξει ότι έχουν ήδη προκύψει σ΄ αυτόν ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη πράξη πριν την ανάκληση της ή την ικανοποίηση της αξίωσης του και ότι, επομένως, συντρέχει λόγος για τη συνέχιση της δίκης (Δέστε: υπόθεση Στράκκα, ανωτέρω).
Έχοντας υπόψιν τις προαναφερόμενες αρχές εξέτασα την παρούσα υπόθεση και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής απέτυχε να δείξει ότι έχει υποστεί οποιαδήποτε ζημιά ή βλάβη, η οποία παραμένει, παρά την ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης. Η προσβαλλόμενη απόφαση ανακλήθηκε και δηλώθηκε ρητά στον αιτητή ότι οι καθ΄ ων η αίτηση προτίθενται να συμμορφωθούν πλήρως με το δεδικασμένο της απόφασης στην Προσφυγή 51/12, ανωτέρω. Εκτός από τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας, τα οποία ο αιτητής υπέστη και δικαιούται, ο αιτητής παραπονείται για ταλαιπωρία και άγχος που του προξένησαν οι καθ΄ ων η αίτηση, όμως αυτά δεν θεωρώ ότι συνιστούν κατάλοιπο ζημιάς και βλάβης τα οποία παρέχουν στον αιτητή έννομο συμφέρον να συνεχίσει να προωθεί αυτή την προσφυγή του, μετά την ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης. Για οποιανδήποτε νέα απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, ο αιτητής θα έχει νέο δικαίωμα προσφυγής και η νέα προσφυγή προφανώς θα αφορά στην περίοδο από την 8.3.11 (ημερομηνία μείωσης του βοηθήματος) μέχρι την ημερομηνία της νέας απόφασης.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω, εκτιμώ ότι μετά την ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης ο αιτητής δεν έχει πλέον έννομο συμφέρον να προωθεί την προσφυγή του αυτή, η οποία κατέστη άνευ αντικειμένου.
Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα €300.- υπέρ του αιτητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.