|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Yπόθεση Αρ.: 6174/2013)
31 Οκτωβρίου, 2013
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 25, 28, 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑLENA LIUTSKO
Αιτήτρια
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, μέσω
Λειτουργού Μετανάστευσης, Υπουργείο Εσωτερικών
Καθ΄ων η αίτηση.
__________
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 9.10.2013
Α. Καρεκλάς μαζί με Σαμπάζοβα (κα), για την Αιτήτρια.
Δ. Εργατούδη (κα), για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με μονομερή αίτηση της η αιτήτρια επιζητεί την έκδοση διατάγματος του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η καθ΄ ης η αίτηση να ακυρώσει την απόφαση κράτησης και απέλασης της αιτήτριας και να εφαρμόσει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 7.10.2013, μέχρι τελικής εκδίκασης της παρούσας προσφυγής.
Η αίτηση στηρίζεται στα άρθρα 13, 17 και 18 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, υποστηρίζεται δε από ένορκη δήλωση η οποία βασίζεται στα πιο κάτω γεγονότα: Η αιτήτρια με καταγωγή από τη Λευκορωσία αφήχθηκε στη Δημοκρατία στις 2.2.2008 για να εργαστεί έπειτα από άδεια εισόδου. Ακολούθως εκδόθηκε άδεια προσωρινής παραμονής με ισχύ μέχρι 6.8.2008, η οποία και ανανεώθηκε διαδοχικώς μέχρι τις 25.1.2011. Στις 10.7.2010 όμως η αιτήτρια αναχώρησε από τη Δημοκρατία και επανήλθε στις 14.1.2012 με άδεια εισόδου οπότε και εκδόθηκε άδεια προσωρινής παραμονής μέχρι τις 5.7.2012 η οποία και ανανεώθηκε μέχρι τις 5.7.2013.
Στις 4.10.2013 τα μέλη της ΥΑΜ εντόπισαν την αιτήτρια μετά από διαδικασία συνήθους ελέγχου στα υποστατικά εργασίας του εργοδότη της. Μετά τη διαπίστωση της λήξης της άδειας παραμονής και της παράνομης εργασίας της η αιτήτρια συνελήφθη και εκδόθηκαν εναντίον της διατάγματα κράτησης και απέλασης (Τεκμήριο 17 στην ένσταση) με το αιτιολογικό ότι η Λειτουργός Μετανάστευσης την κήρυξε ανεπιθύμητο μετανάστη, οπότε και της επιδόθηκε διάταγμα κράτησης και απέλασης και στη συνέχεια οδηγήθηκε στα Αστυνομικά Κρατητήρια.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 7.10.2013, ενώπιον του οποίου καταχωρίστηκε η ποινική υπόθεση υπ΄ αρ. 22501/13 με κατηγορίες εργασίας χωρίς προηγούμενη εξασφάλιση γραπτής άδειας του διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και της παράνομης παραμονής, απέρριψε αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής όπως η αιτήτρια παραμείνει υπόδικη μέχρι τη δίκη της και διέταξε την τελευταία να καταβάλει χρηματική εγγύηση, να παραδώσει τα ταξιδιωτικά της έγγραφα ώστε το όνομα της να μπει στον κατάλογο απαγορευμένων προσώπων καθώς και άλλους όρους οι οποίοι εμφαίνονται με λεπτομέρεια στην απόφαση του Δικαστηρίου. Ενώ η αιτήτρια ικανοποίησε τους όρους του Δικαστηρίου για την καταβολή χρηματικής εγγύησης οδηγήθηκε στα Αστυνομικά Κρατητήρια, δυνάμει απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση. Την ίδια ημέρα η διευθύντρια ανέστειλε την εκτέλεση του διατάγματος απέλασης για 15 ημέρες εν όψει της αναμονής της εξέλιξης της ποινικής υπόθεσης.
Το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες επίδοσης ώστε οι καθ΄ ων η αίτηση να λάβουν γνώση, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η καταχώριση ένστασης, η οποία συνοδεύεται από ένορκη δήλωση της Ξένιας Γεωργιάδου, διοικητικής λειτουργού στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και γνώστριας των γεγονότων της υπόθεσης. Προωθείται ως κύριος λόγος η θέση ότι η πράξη της οποίας επιζητείται η αναστολή δεν θα δημιουργήσει οποιαδήποτε ανεπανόρθωτη βλάβη στην αιτήτρια αν δεν ανασταλεί και ότι η διοικητική πράξη δεν προβάλλει ως έκδηλα παράνομη. Το διάταγμα κράτησης που εξεδόθη από την καθ΄ ης η αίτηση είναι ανεξάρτητο των δικαστικών ενεργειών και έχει εμβέλεια σε αναφορά με τη διοικητική πτυχή του θέματος ως προς την απέλαση της αιτήτριας, λόγω της παράνομης παραμονής της. Οι οδηγίες του Επαρχιακού Δικαστηρίου, τις οποίες επικαλείται η αιτήτρια, δόθηκαν για σκοπούς διασφάλισης της παρουσίας της αιτήτριας στη δίκη της και μόνο και δεν επηρεάζουν οποιαδήποτε άλλη διοικητική πράξη ή απόφαση η οποία νομίμως έχει εκδοθεί δυνάμει της σχετικής νομοθεσίας. Η αιτήτρια δεν έχει άδεια παραμονής στη Δημοκρατία. Από την ημέρα εισόδου της στη Δημοκρατία, 2.2.2008, οπότε και εκδόθηκε άδεια προσωρινής παραμονής, έχουν ήδη συμπληρωθεί 48 μήνες νόμιμης παραμονής για σκοπούς απασχόλησης, με αποτέλεσμα η αιτήτρια εκ πρώτης όψεως φαίνεται να μην δικαιούται περαιτέρω παράταση: Σχετική είναι και η απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής με αναφορά στην τήρηση σειράς προτεραιότητας στην πρόσβαση στην αγορά εργασίας από αλλοδαπούς Ευρωπαίους, ότι η ανώτατη χρονική περίοδος παραμονής εργασίας στην Κύπρο αλλοδαπών υπηκόων μειώνεται από έξι χρόνια σε τέσσερα χρόνια με εξαιρέσεις κάποιες περιπτώσεις, στις οποίες εισηγείται ότι δεν εμπίπτει η αιτήτρια.
Μελέτησα με ιδιαίτερη προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και δεδομένα όπως εξάγονται από τις ενόρκους δηλώσεις και τις εισηγήσεις όπως τις έχουν μεταφέρει οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δύο πλευρών. Έλαβα σοβαρά υπόψη μου τη θέση των καθ΄ ων η αίτηση, ότι το διάταγμα απέλασης έχει ανασταλεί για 15 μέρες εν αναμονή των εξελίξεων στην ποινική υπόθεση εναντίον της αιτήτριας. Λαμβάνω σοβαρά υπόψη επίσης ότι ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι αποτάθηκε για ανανέωση της άδειας παραμονής και εργασίας της εγκαίρως, πριν τη λήξη της άδειας της μέσω «έγκριτου ιδιωτικού γραφείου εργασίας», αμφισβητείται από τους καθ΄ ων η αίτηση. Οι ισχυρισμοί της αιτήτριας δεν έχουν τεκμηριωθεί και παρέμειναν ως απλή αναφορά: καμιά αίτηση ή άλλο σχετικό έγγραφο που να αποδεικνύει την καταχώριση εγκαίρως αίτησης για ανανέωση της άδειας της δεν έχει παρουσιαστεί. Κρίνω υπό τις περιστάσεις, ότι δεν έχει καταδειχθεί από τα γεγονότα έκδηλη παρανομία (A.TH.K. v. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 248, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Co. Ltd. (2007) 3 Α.Α.Δ. 32, Hellenic Petroleum Cyprus Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 602).
Ούτε και η άλλη προϋπόθεση όμως έχει τεκμηριωθεί. Η αναστολή του διατάγματος κράτησης, εν όψει της αναμονής της έκδοσης απόφασης από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, κρίνεται υπό τις περιστάσεις εύλογη. Η κράτηση της αιτήτριας βασίζεται στο διάταγμα κράτησης που εκδόθηκε ως αποτέλεσμα της διάπραξης εκ μέρους της ενδεχόμενου ποινικού αδικήματος, της παράνομης παραμονής και εργασίας, και το γεγονός ότι η αιτήτρια αφέθηκε ελεύθερη υπό όρους, όπως κρίθηκε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου, δεν μπορεί να προβάλλεται ως λόγος που να συνηγορεί υπέρ του αιτήματος ώστε η αιτήτρια να αφεθεί ελεύθερη στα πλαίσια της υπό κρίση αίτησης. Πρόκειται για διακριτές εξουσίες. Εδώ ελέγχεται η κρίση και απόφαση της Λειτουργού Μετανάστευσης που αφορά στην παρούσα διαδικασία και όχι η κρίση του Επαρχιακού Δικαστηρίου, αρμόδιου για εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης.
Το άρθρο 13 του ΚΕΦ. 105, το οποίο αφορά σε απαγορευμένους μετανάστες υπό ορισμένες προϋποθέσεις, δίνει εξουσία στο διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης να διατάξει τον απαγορευμένο μετανάστη, και εδώ την αιτήτρια, να εγκαταλείψει τη Δημοκρατία και εν τω μεταξύ να τεθεί υπό κράτηση. Το διάταγμα απέλασης αναστάληκε για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου ώστε να δοθεί η ευκαιρία στην αιτήτρια να προβάλει την υπεράσπισή της. Με βρίσκει σύμφωνη η κατάληξη στην Morteza Molla Zein Al v. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 123/05, ημερ. 10.6.2005, (Κωνσταντινίδης, Δ.), όπου κρίθηκε ότι στο παρόν στάδιο δεν εκδικάζεται η ουσία της προσφυγής και ότι δεν έχει και στην παρούσα περίπτωση καταδειχθεί έκδηλη παρανομία:
«Δεν έχω ικανοποιηθεί ότι ο αιτητής έχει δείξει τέτοια έκδηλη παρανομία, και, βεβαίως, δεν θα προχωρήσω σε οτιδήποτε που θα ήταν δυνατό να επηρεάσει την περαιτέρω πορεία. Ως προς την ανεπανόρθωτη ζημιά έχω υπόψη μου σειρά πρόσφατων απορριπτικών αποφάσεων (βλ. Milos Dejic ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 371/05, ημερομηνίας 23.5.05, Saeed Rasul v. Αναφορικά με την Κυπριακή Δημοκρατία κ.ά., Elena Bondar v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 1156/04, ημερομηνίας 14.1.05, Ηamoud M. Yasin v. Αναφορικά με την Κυπριακή Δημοκρατία κ.ά., Υπόθεση αρ. 1152/04 ημερομηνίας 11.1.05).»
Η αιτήτρια δεν έχει ικανοποιήσει όμως ούτε και την άλλη προϋπόθεση για χορήγηση της αιτούμενης θεραπείας: δεν έχει τεκμηριωθεί ότι στην περίπτωση της επήλθε τέτοια ζημιά, εξαιτίας της διάρκειας κράτησης της αφ΄ εαυτής ή οποιουδήποτε άλλου στοιχείου που σε κάθε περίπτωση απουσιάζει και ως απλή αναφορά (Ιωάννου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1556, Miltiadous v. The Republic (1972) 3 C.L.R. 341, Monica Rodat v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 937, Kadivari v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2924, Μoyo and Another v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 1203).
Η αίτηση απορρίπτεται.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ