|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Αρχή Λιμένων Κύπρου ν. Ανδρέα Πάταλλου (1999) 3 ΑΑΔ 399
Κουμέρας Ιωάννης ν. Aρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2007) 3 ΑΑΔ 537
ΙΟΥΛΙΑ ΣΥΚΟΠΕΤΡΙΤΟΥ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ , Υπόθεση Αρ. 1125/2011, 14/12/2012
ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ κ.α. ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 1149/2011, 31/1/2013
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 1117/2011, 8/2/2013
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1118/2011)
31 Οκτωβρίου, 2013
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 35, 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Ανδρέας Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Λαμπρινή Λάμπρου - Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, Λειτουργός του Υπουργείου Εξωτερικών, με την προσφυγή του, αμφισβητεί την εγκυρότητα της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, (η «Επιτροπή»), ημερομηνίας 22/08/2011, με την οποία αυτός τέθηκε σε δεκαπενθήμερη διαθεσιμότητα, στα πλαίσια έρευνας για πιθανή εκ μέρους του διάπραξη πειθαρχικών αδικημάτων σε σχέση με τη σύνταξη και την εκ προθέσεως διαρροή εγγράφου με ανακριβή στοιχεία, σχετιζόμενα με το καταστροφικό συμβάν που έλαβε χώρα στο Μαρί στις 11/07/2011.
Η Υπουργός Εξωτερικών, (η «Υπουργός»), με επιστολή της ημερομηνίας 19/08/2011, προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής, ανέφερε ότι, μετά από σχετικό διάβημα του Γενικού Εισαγγελέα, προέκυπτε η ενδεχόμενη διάπραξη σοβαρών πειθαρχικών αδικημάτων από τέσσερις λειτουργούς του Υπουργείου Εξωτερικών, μεταξύ των οποίων και ο αιτητής, ο οποίος κατείχε τη θέση του Γραμματέα Α΄ ή Πρόξενου. Ειδικότερα, ανέφερε ότι τα συγκεκριμένα πρόσωπα, στις 11/07/2011, σε συνεννόηση μεταξύ τους, συνέταξαν πρακτικό σε σχέση με την έκρηξη στο Μαρί, το οποίο αφορούσε στα όσα διημείφθησαν σε σύσκεψη που έγινε στο Υπουργείο ΄Αμυνας στις 7/02/2011. Περαιτέρω, ανέφερε ότι, όπως προέκυπτε από τις πληροφορίες του Γενικού Εισαγγελέα και την ποινική ανάκριση που διενεργήθηκε από την Αστυνομία, τα εν λόγω πρόσωπα ετοίμασαν σχετικό πρακτικό χωρίς ημερομηνία και με περιεχόμενο που δεν απέδιδε την ορθή εικόνα όλων όσα είχαν αναφερθεί στην πιο πάνω σύσκεψη και το οποίο εσκεμμένα διέρρευσε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στον αιτητή καταλογιζόταν ότι υπέδειξε σε άλλη λειτουργό να καταγράψει στο πρακτικό στοιχεία που δεν ανταποκρίνονταν στην αλήθεια. Ενόψει των πιο πάνω και της σοβαρότητας της υπόθεσης, η Υπουργός σημείωσε ότι είχε ζητήσει από το Υπουργικό Συμβούλιο το διορισμό Ερευνώντα Λειτουργού, για τη διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας και, για τη διευκόλυνσή της, εισηγήθηκε στην Επιτροπή όπως και οι τέσσερις εμπλεκόμενοι τεθούν σε διαθεσιμότητα.
Η Επιτροπή, σε συνεδρία της στις 22/08/2011, εξέτασε το ζήτημα και αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, ότι συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις, που επέβαλλαν - (βλ. ΄Αρθρο 85(1Β)(α) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, (Ν. 1/90), (όπως έχει τροποποιηθεί), (ο «Νόμος»)) - για λόγους δημοσίου συμφέροντος, την άμεση διαθεσιμότητα και των τεσσάρων λειτουργών, για περίοδο δεκαπέντε ημερών, από 22/08/2011 μέχρι 5/09/2011, συμπεριλαμβανομένης, και ότι, διαρκούσης της διαθεσιμότητας τους, αυτοί θα λάμβαναν το ήμισυ των απολαβών της θέσης τους.
Η απόφαση της Επιτροπής κοινοποιήθηκε στον αιτητή, με επιστολή ημερομηνίας 22/08/2011, με την οποία του δόθηκε το δικαίωμα υποβολής γραπτής ένστασης μέχρι τις 26/08/2011. Ο αιτητής, στις 23/08/2011, καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.
Μεταγενέστερη ένσταση του δικηγόρου τριών από τους επηρεαζόμενους λειτουργούς, περιλαμβανομένου και του αιτητή, απορρίφθηκε από την Επιτροπή στις 26/08/2011. Αποφασίστηκε, κατά πλειοψηφία, ότι δε συνέτρεχαν λόγοι δημοσίου συμφέροντος για αναθεώρηση της απόφασης ημερομηνίας 22/08/2011.
Σημειώνεται ότι, για το ίδιο ζήτημα, έχουν, ήδη, εκδοθεί τρεις πρωτόδικες αποφάσεις.
Στην Ιουλία Συκοπετρίτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 1125/11, 14/12/12, κρίθηκε ότι η απόφαση της Επιτροπής για ενεργοποίηση των προνοιών του ΄Αρθρου 85(1Β)(α) του Νόμου και η συνακόλουθη αποστέρηση του δικαιώματος ακρόασης της αιτήτριας πριν την επιβολή της διαθεσιμότητάς της ήταν αναιτιολόγητη.
Στην Αιμιλίου Νικόλαος κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 1149/11, 31/1/13 - (η προσφυγή στρεφόταν εναντίον της απόφασης της Επιτροπής, ημερομηνίας 26/08/2011, μετά την υποβολή των ενστάσεων, με την οποία αποφασίστηκε να παραμείνουν σε διαθεσιμότητα οι αιτητές, με τους ίδιους όρους) - αποφασίστηκε ότι η ακυρότητα της προηγηθείσας διαδικασίας, που διαπιστώθηκε στην Ιουλία Συκοπετρίτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (πιο πάνω), οδηγούσε το υπόβαθρο στο οποίο στηρίχτηκε η προσβαλλόμενη απόφαση σε κατάρρευση.
Στη Νικολάου Αιμιλίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 1117/11, 8/02/13, στην οποία εξετάστηκε η νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής της 22/08/2011 σε σχέση με το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών, που ήταν ένας από τους τέσσερις εμπλεκόμενους λειτουργούς, διαπιστώθηκε, αφενός, ότι η Υπουργός ενήργησε αναρμοδίως, γιατί η αρμόδια αρχή ήταν, για το συγκεκριμένο πρόσωπο, το Υπουργικό Συμβούλιο και, αφετέρου, ότι δεν εξηγήθηκε από την Επιτροπή ο λόγος που κρίθηκε ότι η περίπτωση θα έπρεπε να θεωρηθεί ως εξαιρετική και να παρακαμφθεί, τοιουτοτρόπως, το ΄Αρθρο 85(1Α) του Νόμου και το συνακόλουθο δικαίωμα ακρόασης του αιτητή.
Οι καθ' ων η αίτηση προβάλλουν, υπό μορφή προδικαστικού ζητήματος, ότι η προσφυγή κατέστη χωρίς αντικείμενο, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση έπαυσε να ισχύει, ως περιορισμένης διάρκειας. Η προσφυγή, εισηγούνται, έχει απολέσει το αντικείμενό της και ο αιτητής έχασε το έννομο συμφέρον του, με δεδομένο ότι δεν έχει υποβληθεί πρόταση από την αρμόδια αρχή για παράταση της διαθεσιμότητάς του, ούτε η αυτοδίκαιη άρση της άφησε κατάλοιπο υλικής ζημιάς ή οποιασδήποτε οφειλής, ώστε να γίνεται λόγος για διεκδίκηση αποζημιώσεων, με βάση το ΄Αρθρο 146.6 του Συντάγματος.
Το ίδιο ζήτημα εξετάστηκε στην Ιουλία Συκοπετρίτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας. Με κάθε εκτίμηση, όμως, προς τον αδελφό Δικαστή που εξέδωσε την απόφαση, δε συμφωνώ ότι υπάρχει συγκρουόμενη νομολογία ως προς το ζήτημα που εδώ εγείρεται, δηλαδή της απώλειας του αντικειμένου της προσφυγής, λόγω αυτοδίκαιης παύσης της ισχύος της προσβαλλόμενης απόφασης. Στην Κουμέρας ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 537, δεν ετίθετο ζήτημα υλικής ζημιάς, ούτε υπήρχαν πιθανολογημένα επαχθή για τον εφεσείοντα αποτελέσματα, αφού, σε χρόνο πολύ κοντά στη διαθεσιμότητά του, αυτός κρίθηκε κατάλληλος υποψήφιος για προαγωγή, σε αντίθεση με τον εφεσείοντα στην Αρχή Λιμένων Κύπρου ν. Πάταλλου (1999) 3 Α.Α.Δ. 399, ο οποίος, εξαιτίας της απομάκρυνσής του, απώλεσε τη δυνατότητα υπερωριακής εργασίας.
Στην παρούσα περίπτωση, έχοντας υπόψη τα γεγονότα και, ιδιαίτερα, το γεγονός ότι, κατά την περίοδο της διαθεσιμότητας του αιτητή, του καταβαλλόταν μόνο το ήμισυ των απολαβών του, θεωρώ ότι η προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί. Σε περίπτωση ακυρωτικής απόφασης, προκύπτει θέμα για τους καθ' ων η αίτηση να ικανοποιήσουν νόμιμη αξίωσή του για καταβολή του υπολοίπου των απολαβών του. Εν πάση περιπτώσει, σημειώνεται ότι, μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ε.Δ.Α.Δ.) στην Kyriakides v. Cyprus, Application No 39058/05, 16/10/08, είναι ξεκάθαρο, πλέον, ότι δεν καλύπτεται μόνο η υλική ζημιά.
Με την απόρριψη της προδικαστικής ένστασης, προχωρώ να εξετάσω την προσφυγή στην ουσία της.
Ο αιτητής, μεταξύ άλλων, ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή αναιτιολόγητα, αυθαίρετα και χωρίς έρεισμα από το ενώπιόν της υλικό θεώρησε πως συνέτρεχαν «εξαιρετικές περιστάσεις» και του στέρησε το δικαίωμα ακρόασης, που προβλέπεται ως ο κανόνας στο ΄Αρθρο 85(1Α) του Νόμου. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, συνεχίζει ο αιτητής, η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί μια γενική και αόριστη επανάληψη των όρων ή των λέξεων του Νόμου. Από την έκρηξη στο Μαρί είχαν, ήδη, παρέλθει 38 ημέρες. Συνεπώς, δεν υπήρχε βάση στην αιτιολόγηση της περίπτωσης ως εξαιρετικής.
Η εισήγηση του αιτητή είναι βάσιμη. Στα πρακτικά της Επιτροπής ημερομηνίας 22/08/2011, γίνεται, μεταξύ άλλων, αναφορά στις υπό διερεύνηση παραβάσεις και στη θέση του Γενικού Εισαγγελέα ότι αυτός «θεωρεί τη συμπεριφορά όλων των εμπλεκομένων εξαιρετικά σοβαρή, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερη σημασία την οποία έχει η ποινική ανάκριση, η οποία διεξάγεται με σκοπό τη διαπίστωση των τυχόν ποινικών αδικημάτων και των προσώπων που τυχόν ενέχονται σ' αυτά, σε σχέση με την έκρηξη στο Μαρί» και, στη συνέχεια, αφού παρατίθενται οι σχετικές νομοθετικές διατάξεις, σημειώνονται τα ακόλουθα:-
«Η πλειοψηφία της Επιτροπής (Πρόεδρος, κ.κ. Κ. Φλουρέντζου-Μελισσηνού, Σ. Χατζηγιάννης, Χρ. Χριστοφόρου), αφού έλαβε υπόψη τη φύση και σοβαρότητα των αδικημάτων στα οποία φέρεται να εμπλέκονται οι πιο πάνω λειτουργοί και/ή τις έκνομες ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί, όπως έχουν εκτεθεί πιο πάνω, τις θέσεις που κατέχουν στο Υπουργείο Εξωτερικών, το γεγονός ότι σχετίζονται και/ή σχετίζονται σε κάποιο βαθμό με τα καθήκοντα της θέσης τους και/ή διαπράχθησαν εν ώρα εργασίας και/ή άλλως πως, την πιθανότητα και/ή δυνατότητα επηρεασμού μαρτύρων και την αλλοίωση και/ή εξαφάνιση μαρτυρικού υλικού και/ή άλλων στοιχείων και τεκμηρίων, από την παραμονή τους στα καθήκοντά τους, νοουμένου μάλιστα ότι θα ληφθούν καταθέσεις και από υφισταμένους τους και με δεδομένο ότι υπάρχει μαρτυρία και/ή ισχυρισμός για εξαφάνιση και άλλων εγγράφων, καθώς και τους λεπτούς χειρισμούς που απαιτεί η διερεύνηση της όλης υπόθεσης, έκρινε ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις σύμφωνα με το άρθρο 85(1Β)(α) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων και ότι επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος να τεθούν αμέσως σε διαθεσιμότητα και αποφάσισε, δυνάμει του άρθρου 85, να θέσει τους ΑΙΜΙΛΙΟΥ Νικόλα, Πρέσβη (εκτελούντα χρέη Γενικού Διευθυντή, Υπουργείο Εξωτερικών), ΣΤΑΥΡΙΝΟ Μιχάλη, Πληρεξούσιο Υπουργό, ΓΙΑΓΚΟΥ Γεώργιο, Γραμματέα Α΄ ή Πρόξενο, και ΣΥΚΟΠΕΤΡΙΤΟΥ Ιουλία, Ακόλουθο, Εξωτερικές Υπηρεσίες, σε διαθεσιμότητα από σήμερα, 22.8.2011, και για περίοδο 15 ημερών, ήτοι μέχρι 5.9.2011συμπεριλαμβανομένης, εκτός εάν η απόφαση της Επιτροπής διαφοροποιηθεί όταν θα επανεξετάσει το θέμα, αφού λάβει υπόψη τις παραστάσεις που τυχόν θα υποβάλουν οι υπάλληλοι ή και σε περίπτωση που η πειθαρχική έρευνα ολοκληρωθεί ενωρίτερα και/ή προκύψουν εξελίξεις που να δικαιολογούν τερματισμό της διαθεσιμότητάς τους.»
Το πιο πάνω πρακτικό αποτέλεσε αντικείμενο εξέτασης στην Ιουλία Συκοπετρίτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, με το σκεπτικό της οποίας συμφωνώ. Το παραθέτω, αφού αυτό σφραγίζει και το αποτέλεσμα της παρούσας:-
«Εγκύπτοντας στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης δεν μπορώ παρά να συμπεράνω ότι ακολουθήθηκε μια εσφαλμένη διαδικασία και εντοπίζονται επίσης τρωτά σημεία από απόψεως εφαρμογής αρχών του διοικητικού δικαίου, ως ακολούθως:
Κατ' αρχάς, από την ανάγνωση του σχετικού αποσπάσματος είναι αδύνατο να διακρίνει κάποιος ποια από τα παρατιθέμενα στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν για να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο περί 'εξαιρετικής περίπτωσης' που δικαιολογούσε την άμεση διαθεσιμότητα. Ο λόγος προς τούτο είναι ότι η καθ' ης η αίτηση στην απόφασή της, μετά που παραθέτει ευάριθμα στοιχεία, τα οποία και εξειδικεύει, όπως π.χ. τις θέσεις που κατέχουν οι υπό αναφορά λειτουργοί, τη σοβαρότητα των υπό διερεύνηση αδικημάτων, την πιθανότητα ή δυνατότητα επηρεασμού μαρτύρων κλπ, προχωρεί η Επιτροπή να κρίνει ότι συντρέχουν 'εξαιρετικές περιστάσεις', όπως τις χαρακτηρίζει, σύμφωνα με το άρθρο 85(1Β)(α) του Νόμου και 'ότι επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος να τεθούν αμέσως σε διαθεσιμότητα'. Κατ' αυτό τον τρόπο παρουσιάζεται η Επιτροπή να δικαιολογεί την απόφασή της περί άμεσης διαθεσιμότητας δυνάμει του άρθρου 85(1Β)(α) του Νόμου με την επίκληση του δημόσιου συμφέροντος. ΄Ομως, το 'δημόσιο συμφέρον' δεν είναι το κριτήριο το οποίο εάν ικανοποιείται, τότε η διαθεσιμότητα μπορεί να είναι άμεση. Το δημόσιο συμφέρον είναι απλά το προαπαιτούμενο έτσι ώστε να μπορεί να τεθεί υπάλληλος σε διαθεσιμότητα. Δεν μπορεί επομένως να γίνεται επίκλησή του, δυνάμει του άρθρου 85(1Β)(α) του Νόμου για να στοιχειοθετηθεί ή να δικαιολογηθεί η ύπαρξη 'εξαιρετικής περίπτωσης' και επιβολή διαθεσιμότητας άμεσης ισχύος κατά παρέκκλιση του κανόνα. Ούτε και θα μπορούσε να προταχθεί ότι, ανεξάρτητα από την λεκτική επίκληση του δημοσίου συμφέροντος για ενεργοποίηση των προνοιών του άρθρου 85(1Β)(α) του Νόμου, αυτό θα μπορούσε να παραβλεφθεί, δεδομένου ότι προηγείται η παράθεση τέτοιων στοιχείων που θα εδικαιολογούσαν εν πάση περιπτώσει την ενεργοποίησή του. Και τούτο επειδή, αν και πράγματι, όπως έχω προαναφέρει, παρατίθεται στην προσβαλλόμενη απόφαση μεγάλος αριθμός στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη, εντούτοις, δε γίνεται κανένας διαχωρισμός και δεν επεξηγείται κατά πόσο το ένα ή το άλλο στοιχείο, ή ποια από τα στοιχεία εκείνα στοιχειοθετούσαν και/ή δικαιολογούσαν την ενεργοποίηση της εξαίρεσης κάτω από το άρθρο 86(1Β)(α). Λαμβάνω για παράδειγμα το στοιχείο που λήφθηκε υπόψη, της πιθανότητας ή δυνατότητας επηρεασμού μαρτύρων και της αλλοίωσης ή εξαφάνισης μαρτυρικού υλικού. ΄Ενα τέτοιο στοιχείο είναι κλασσικό κατά τη διάγνωση του κατά πόσο ένας υπάλληλος θα έπρεπε να παραμείνει εκτός του χώρου εργασίας και της άσκησης των καθηκόντων του εκκρεμούσας μιας έρευνας. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα μπορούσε ταυτόχρονα ή εναλλακτικά να προσφέρεται και προς το σκοπό της κατάδειξης του στοιχείου της 'εξαιρετικής περίπτωσης' δικαιολογώντας ή αιτιολογώντας την άμεση ισχύ του μέτρου της διαθεσιμότητας. ΄Οπως άλλωστε υπέδειξε και το μέλος της Επιτροπής το οποίο διαφώνησε με το να μη δοθεί προηγουμένως στους υπό αναφορά υπαλλήλους το δικαίωμα να ακουσθούν, υπήρχαν στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον της Επιτροπής που κατεδείκνυαν, κατά την άποψή του, ότι δεν συνέτρεχε το στοιχείο της 'εξαιρετικής περίπτωσης', αφού τα σχετικά έγγραφα είχαν τεθεί προ καιρού ενώπιον της Αστυνομίας η οποία ήδη διεξήγαγε έρευνα και είχαν ήδη ληφθεί και σχετικές μαρτυρικές καταθέσεις στο πλαίσιο της ποινικής ανάκρισης.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η καθ' ης η αίτηση δεν αιτιολόγησε ούτε στοιχειοθέτησε επαρκώς την κρίση της όπως προχωρήσει και ενεργοποιήσει τις εξαιρετικές πρόνοιες του άρθρου 85(1Β)(α) και, συνακόλουθα, η αποστέρηση από την αιτήτρια του δικαιώματός της όπως ακουσθεί προτού της επιβληθεί η διαθεσιμότητα, όπως επιτάσσει το άρθρο 85(1Α) ήταν επίσης αδικαιολόγητη και αναιτιολόγητη.»
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ του αιτητή, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ