|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 5965/2013)
17 Σεπτεμβρίου, 2013
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 11/9/2013
Λ. Λουκαΐδης, με Ν. Παπαμιλτιάδους, για τον Αιτητή.
Ολ. Σοφοκλέους (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Με απόφαση του ημερομηνίας 3/9/2013, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης (ο Υπουργός), διέταξε όπως ο George Smith (ο αιτητής), αποδοθεί στη Νότια Αφρική, για να δικαστεί για σειρά αδικημάτων, περιλαμβανομένου του αδικήματος του φόνου εκ προμελέτης, για τα οποία είχε ζητηθεί η έκδοση του.
Με στόχο την ακύρωση της απόφασης του Υπουργού και του εκδοθέντος συνεπεία αυτής διατάγματος έκδοσης του αιτητή, ο τελευταίος καταχώρισε την πιο πάνω προσφυγή. Παράλληλα, καταχώρισε μονομερή αίτηση, την παρούσα αίτηση, επιδιώκοντας την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, όπως και του διατάγματος, μέχρι εκδίκασης της προσφυγής του και/ή μέχρι νεώτερης διαταγής του Δικαστηρίου.
Με οδηγίες του Δικαστηρίου, η ενδιάμεση αίτηση επιδόθηκε στο Γενικό Εισαγγελέα. Η ευπαίδευτη συνήγορος που εμφανίστηκε για τη Δημοκρατία, αφού δήλωσε ότι ενίσταται στην αίτηση, με προφορικό αίτημα της ζήτησε, λόγω του κατεπείγοντος, όπως ανέφερε, που χαρακτηρίζει την αίτηση - σημειώνεται ότι στο μικρό διάστημα που μεσολάβησε για επίδοση της αίτησης, αφίχθηκε στην Κύπρο ομάδα αστυνομικών για σκοπούς παραλαβής και μεταφοράς του αιτητή στη Νότιο Αφρική - όπως της επιτραπεί να προωθήσει την ένσταση της προφορικά, αίτημα το οποίο έγινε δεκτό με τη συγκατάθεση της πλευράς του αιτητή, οι συνήγοροι του οποίου εκδήλωσαν επίσης την ετοιμότητα τους να επιχειρηματολογήσουν προς υποστήριξη της αίτησης τους χωρίς να παρίσταται ανάγκη καταχώρισης από πλευράς των καθ'ων η αίτηση ένστασης γραπτώς.
Ενόψει των καινοφανών ζητημάτων που ηγέρθηκαν στα πλαίσια της εκατέρωθεν επιχειρηματολογίας, ζητημάτων που άπτονται ζωτικών πτυχών της υπόθεσης, το Δικαστήριο επιφύλαξε την απόφαση του για σήμερα. Όμως, προτού αναφερθώ στα εν λόγω ζητήματα και στις σχετικές με αυτά πτυχές της εκατέρωθεν επιχειρηματολογίας, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω, στο βαθμό και την έκταση βέβαια που μας ενδιαφέρει για σκοπούς της παρούσας ενδιάμεσης διαδικασίας, τα γεγονότα που περιβάλλουν την αίτηση, τα οποία να σημειωθεί στην ουσία δεν αμφισβητούνται.
Της επίδικης απόφασης προηγήθηκε δικαστική διαδικασία. Συγκεκριμένα, ο Υπουργός στον οποίο υπεβλήθη το αίτημα της Νοτίου Αφρικής για έκδοση του αιτητή, καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού την Αίτηση Έκδοσης 2/12. Με απόφαση του ημερομηνίας 8/6/2012, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, αφού ικανοποιήθηκε ότι τα αδικήματα για τα οποία ο αιτητής διώκεται στη Νότιο Αφρική, είναι αδικήματα για τα οποία είναι δυνατή κατά Νόμο η έκδοση του τελευταίου, ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του ήταν επαρκή και ότι πληρούντο οι προϋποθέσεις του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου 97/70, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το Νόμο 97/90 (ο Νόμος), ενέκρινε το αίτημα του Υπουργού για προφυλάκιση του αιτητή.
Με στόχο την ανατροπή της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ο αιτητής, αρχικά προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο καταχωρώντας αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος τύπου Habeas Corpus, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 10 του Νόμου, αίτημα το οποίο όμως απορρίφθηκε. Αντιδρώντας ο αιτητής καταχώρισε έφεση εναντίον της εν λόγω απορριπτικής απόφασης, η οποία επίσης απορρίφθηκε στις 18/7/2013.
Την απόρριψη της έφεσης ακολούθησε η λήψη της επίδικης απόφασης από τον Υπουργό και η συνεπεία αυτής έκδοση του διατάγματος έκδοσης του αιτητή, ο οποίος όμως την 1/9/2013 καταχώρισε την παρούσα προσφυγή επιδιώκοντας την ακύρωση τόσο της απόφασης όσο και του διατάγματος.
Στην ένορκη δήλωση του εξουσιοδοτημένου από τον αιτητή, αδελφού του, η οποία συνοδεύει την παρούσα αίτηση, προβάλλονται αριθμός θέσεων και ισχυρισμών, να σημειωθεί ότι ο ενόρκως δηλών για λογαριασμό του αιτητή, εργάστηκε όπως αναφέρει στη Νότιο Αφρική, όπου και διέμενε από το 1999 - 2007, ενώ συνεχίζει και μετά την επιστροφή και εγκατάσταση του στην Κύπρο, να διατηρεί επαγγελματικούς δεσμούς με τη συγκεκριμένη χώρα. Μεταξύ των θέσεων και ισχυρισμών που προβάλλονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση είναι και τα πιο κάτω:
"6. Όπως με πληροφορούν οι δικηγόροι μου η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Νότια Αφρική έχει σοβαρές ελλείψεις με βάση δε εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ΗΠΑ και άλλων υπήρξαν πολλά περιστατικά η χρήση βίας από τα όργανα της τάξης και ανωμαλίες στις νομικές διαδικασίες.
7. Γνωρίζω και εγώ ιδιαίτερα, όπως κάθε μετανάστης Ελληνοκύπριος, την διαπλοκή, διαφθορά και την χρήση βίας των αστυνομικών οργάνων στην χώρα αυτή.
.......................................................................
12. Περί τις 3/5/2010 διαπράχθηκε μια δολοφονία σε οικία γνωστού του αιτητή στο Johannesburg. Ο αιτητής ήταν παρών διότι είχε συνοδεύσει το θύμα Emmanuel "Lolly" Jackson - το οποίο ήταν φίλος και εργοδότης του - στην σκηνή του εγκλήματος όπου συναντήθηκε με τον Radovan Krejcir με τον οποίο είχε κάποιες οικονομικές διαφορές και του οποίου ο συνοδός και φίλος ονόματι Cyril Beeka πυροβόλησε και σκότωσε το θύμα γεγονός το οποίο ο αιτητής κατήγγειλε τηλεφωνικά στον Αστυνόμο ονόματι Major General Khanyisa "Joey" Mabasa ο οποίος κάλεσε τον αιτητή να συναντηθούν στο Harbour Restaurant. Ο αιτητής πήγε στη εν λόγω συνάντηση όπου προς μεγάλη του έκπληξη συνάντησε τον εν λόγω Αστυνόμο να συναγελάζεται με τον εν λόγω δολοφόνο. Ο εν λόγω Αστυνόμος ήταν γνωστός διεφθαρμένος αστυνομικός που είχε στο παρελθόν δωροδοκηθεί επανειλημμένως περιλαμβανομένης μάλιστα στις δωροδοκίες δωροδοκία από τον δολοφονηθέντα.
13. Ο αιτητής όταν αντίκρισε την πιο πάνω σκηνή φιλικής συνάντησης του Αστυνόμου με τον δολοφόνο αισθάνθηκε ανασφάλεια και φόβο όσον αφορά την ζωή του από ένα καθεστώς και μια κατάσταση διεφθαρμένη και γι' αυτό αναχώρησε από την Νότια Αφρική και επέστρεψε στην Κύπρο το 2010. Μετά την εν λόγω αναχώρηση του αιτητή πληροφορήθηκε ότι ο Cyril Beeka που ήταν το πρόσωπο που κατήγγειλε σύμφωνα με τα πιο πάνω ο αιτητής ότι ήταν ο δολοφόνος, δολοφονήθηκε. Στην συνέχεια ο εν λόγω Αστυνόμος διέδωσε ψευδώς ότι δολοφόνος του Emmanuel "Lolly" Jackson ήταν ο αιτητής.
14. Μετά τον φόνο του Emmanuel "Lolly" Jackson άρχισε μια σειρά από δολοφονίες προσώπων σχετικά με την εν λόγω υπόθεση (βλ. επισυνημμένο απόκομμα εφημερίδας της Νότιας Αφρικής με μετάφραση στα Ελληνικά). Οι σχετικοί με το εν λόγω αρχικό περιστατικό του φόνου φόνοι συνεχίστηκαν και μετά την αναχώρηση του αιτητή με στόχο κυρίως πρόσωπα τα οποία πρόσκειντο στον δολοφόνο του Emmanuel "Lolly" Jackson.
15. Υπό το κράτος των εν λόγω ανεξέλεγκτων και ανεξιχνίαστων φόνων που ανέρχονταν σε 8 εκδίκησης και αντεκδίκησης μεταξύ διαφορετικών εγκληματικών ομάδων και της ψευδούς διάδοσης του Αστυνόμου που αναφέρθηκε προηγουμένως ότι ο αιτητής είναι υπεύθυνος για το φόνο του Emmanuel "Lolly" Jackson και ως αποτέλεσμα της διαφθοράς και διαπλοκής αξιωματικού της Αστυνομίας που ενεπλάκη στην υπόθεση του εν λόγω φόνου αλλά και λόγω των απειλών που έγιναν από ανώνυμους σε βάρος του αιτητή ότι θα τον δολοφονήσουν δημιουργείται σοβαρός κίνδυνος για την ζωή του σε περίπτωση που επιστρέψει στην Νότια Αφρική.
16. Στην εφημερίδα Saturday Star 26/5/2012 σελ. 11 που επισυνάπτεται στην παρούσα ένορκη δήλωση αναφέρει τα εξής:
Τίτλος: «Ο φάκελος Λουκά, και τα πτώματα συσσωρεύονται
(Υπότιτλος): Ο φερόμενος ως δολοφόνος του βασιλιά της διαφθοράς Lolly Jackson, Γιώργος Λουκά, αγωνίζεται στην Κύπρο εναντίον της έκδοσής του. Ήταν γνωστός συνεργάτης του Τσέχου φυγόδικου Radovan Krejcir. Πολλοί από τους συνεργάτες του Krejcir είναι νεκροί - οι υποθέσεις τους παραμένουν άλυτες ή μερικώς μόνο εξιχνιασθείσες. Παραθέτουμε ένα κατάλογο των γνωστών υποθέσεων».
17. Ο δικηγόρος του αιτητή κ. Νεόφυτος Παπαμιλτιάδους προέβη σε αρκετές παραστάσεις στον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης με κοινοποίηση στον Γενικό Εισαγγελέα για να αποφευχθεί η διαδικασία έκδοσης του αιτητή στην Νότια Αφρική σύμφωνα με το πιο πάνω διάταγμα. Οι παραστάσεις αυτές αποτελούνται από 2 επιστολές ημερομηνίας 24/7/2013 και 26/7/2013 αντιστοίχως με επισυνημμένα σχετικά έγγραφα που υποστήριζαν τις παραστάσεις αντίγραφα των οποίων επισυνάπτονται. Ο δικηγόρος κ. Παπαμιλτιάδους είχε προσωπικές συναντήσεις με μέλη της Νομικής Υπηρεσίας και του Γενικού Εισαγγελέα για τον ίδιο σκοπό. Επίσης ο κ. Παπαμιλτιάδους είχε και προσωπικές συναντήσεις με αρμόδιους λειτουργούς του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης. Προσπάθεια του κ. Παπαμιλτιάδους στις παραστάσεις και στις συναντήσεις του ήταν να αποφευχθεί η έκδοση του αιτητή στην Νότιο Αφρική διότι η επιστροφή του στην χώρα αυτή συνεπάγετο άμεσο κίνδυνο της ζωής του για τους λόγους που αναφέρονταν στις επιστολές του και διατυπώνονται επίσης πιο πάνω. Γνωρίζω προσωπικά τις εν λόγω επιστολές και παραστάσεις.
18. Γνωρίζω ότι ο αδελφός μου έλαβε απειλητικά τηλεφωνήματα από την Νότιο Αφρική για την ζωή του λόγω της ψευδούς διάδοσης του πιο πάνω Αστυνόμου περί εμπλοκής του στην εν λόγω δολοφονία.
19. Έχω πληροφορηθεί από τους δικηγόρους του αιτητή ότι η προσφυγή του είναι βάσιμη ενόψει των γεγονότων και της σχετικής νομολογίας του ΕΔΑΔ. Εν πάση περιπτώσει ενόψει του κινδύνου για την ζωή του αιτητή δημιουργείται και η υποχρέωση των οργάνων της Κυπριακής Δημοκρατίας να λάβουν τα αναγκαία μέτρα προστασίας του.
20. Έχει αποσταλεί στον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης από τους δικηγόρους του αιτητή η επισυνημμένη επιστολή ημερομηνίας 10/9/2013.
21. Έχουμε πληροφορηθεί από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ότι σήμερα θα αφιχθούν από την Νότια Αφρική εκπρόσωποι των αρμοδίων αρχών για να παραλάβουν τον αιτητή και να τον μεταφέρουν στην Νότια Αφρική. Σε τέτοια περίπτωση είναι φανερός ο κίνδυνος ότι μπορεί να υπάρξουν μη αναστρέψιμα αποτελέσματα μέχρι και ακόμη και μοιραίες συνέπειες για τον αιτητή. Για αυτό ζητούμε την ευκαιρία δικαστικής εξέτασης της απόφασης έκδοσης και στην αναστολή της μέχρι ωσότου να εξεταστεί η προσφυγή του αιτητή. Ευσεβάστως υποβάλλω ότι είναι φανερό πως το θέμα είναι πολύ επείγον και δικαιολογεί αναστολή βάσει δικαστικού εντάλματος κατόπιν μονομερούς αίτησης όπως η επισυνημμένη."
Οι θέσεις των καθ'ων η αίτηση, οι οποίες προβλήθηκαν στα πλαίσια της προφορικής ένστασης τους και προωθήθηκαν με την επιχειρηματολογία της ευπαίδευτης συνηγόρου τους, άπτονται αποκλειστικά της νομικής πτυχής της υπόθεσης. Δεν επεκτείνονται στα γεγονότα τα οποία, στο βαθμό και την έκταση που τέθηκαν ενώπιον μου από τον αιτητή, δεν έχουν αντικρουστεί. Συγκεκριμένα, οι θέσεις της κας Σοφοκλέους περιστρέφονται γύρω από τους πιο κάτω άξονες:
(α) Η επίδικη απόφαση και το συνεπεία αυτής εκδοθέν διάταγμα, δεν συνιστούν εκτελεστή πράξη υποκείμενη σε προσφυγή εντός της εννοίας του άρθρου 146 του Συντάγματος, με την έννοια ότι υιοθέτηση αντίθετης θέσης θα αντιστρατευόταν τις σχετικές πρόνοιες του Νόμου οι οποίες θέτουν προθεσμία για την έκδοση του φυγόδικου δύο μήνες, ενώ αυτές του άρθρου 146 θέτουν προθεσμία 75 ημερών. Τα κριτήρια άσκησης από τον Υπουργό της επί του προκειμένου διακριτικής του ευχέρειας, προκύπτουν από τη συνδυασμένη εφαρμογή των προνοιών των άρθρων 6, 10 και 11 του Νόμου. Υιοθέτηση της εισήγησης του αιτητή θα «άνοιγε», σύμφωνα με την κα Σοφοκλέους, «τους ασκούς του Αιόλου», γιατί δεν θα καθιστούσε εφικτή την έκδοση του φυγοδίκου προτού εκπνεύσει η περίοδος που προνοεί το άρθρο 146.
(β) Η παρούσα ενδιάμεση διαδικασία, αλλά και αυτή η ίδια η προσφυγή, συνιστούν κατάχρηση διαδικασίας, εφόσον σε κανένα στάδιο της δικαστικής διαδικασίας που προηγήθηκε της λήψης της επίδικης απόφασης, δεν ηγέρθηκαν τα θέματα που ο αιτητής προβάλλει με την παρούσα αίτηση του, ούτε και σε οποιοδήποτε στάδιο της εν λόγω διαδικασίας προβλήθηκε η θέση ότι σε περίπτωση έκδοσης του, η ζωή του θα τίθετο σε κίνδυνο.
Το δικονομικό πλαίσιο για την παροχή προσωρινής προστασίας σε υποθέσεις διοικητικής φύσης προσφέρεται από τις πρόνοιες του Κ. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Εκείνο που προκύπτει από την πλούσια ομολογουμένως νομολογία επί του θέματος είναι πως, πρωταρχική σημασία έχει η διασφάλιση της απρόσκοπτης λειτουργίας της διοίκησης ενώπιον της οποίας το προσωπικό συμφέρον του αιτητή υποχωρεί. Η άσκηση της παρεχόμενης στο Δικαστήριο, από τις πρόνοιες της Κ. 13 εξουσίας, τελεί κάτω από δύο προϋποθέσεις. Μια από τις εν λόγω προϋποθέσεις είναι η έκδηλη παρανομία της πράξης. Αναφορικά με την έννοια της έκδηλης παρανομίας παραπέμπω στην υπόθεση Α.ΤΗ.Κ. ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 248, 252, 253, στην οποία η έννοια του συγκεκριμένου όρου τέθηκε με αναφορά στην υπόθεση Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233, στην οποία υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Frangos and Others v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 53 (στη σελ. 57):
"Although what amounts to flagrant illegality is nowhere exhaustively defined, it appears to me to involve a clear violation of the procedure envisaged by the law or unquestionable disregard of the fundamental precepts of administrative law. The notion does not encompass any defective exercise of discretionary powers vested in an organ of public administration."
Σχετικές με την έννοια της έκδηλης παρανομίας είναι και οι αποφάσεις της Ολομέλειας στις υποθέσεις Economides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 837, Moyo and another v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 1203 και Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Co. Ltd. (2007) 3 Α.Α.Δ. 32.
Με εξαίρεση τις περιπτώσεις έκδηλης παρανομίας με την έννοια που ο εν λόγω όρος έχει ερμηνευθεί στην πιο πάνω νομολογία, η πιθανότητα πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς, αποτελεί την άλλη προϋπόθεση στην άσκηση της εξουσίας που οι πρόνοιες του Κ. 13 παρέχουν στο Δικαστήριο. Σύμφωνα με την ίδια νομολογία, στην οποία έχω ήδη κάμει αναφορά πιο πάνω, ανεπανόρθωτη ζημιά είναι η ζημιά η οποία δεν μπορεί να αποκατασταθεί με οποιαδήποτε από τις θεραπείες που μπορούν να παραχωρηθούν με την ακύρωση της συγκεκριμένης διοικητικής πράξης. Το βάρος απόδειξης ανεπανόρθωτης ζημιάς βρίσκεται στους ώμους του αιτητή, ο οποίος θα πρέπει να περιλάβει στην αίτηση του κατά τρόπο σαφή και λεπτομερή το σύνολο των στοιχείων που συνιστούν την ανεπανόρθωτη ζημιά (Sofocleous v. The Republic (1971) 3 C.L.R. 345).
Για σκοπούς ολοκλήρωσης του νομολογιακού πλαισίου που διέπει το θέμα, θα πρέπει να αναφερθεί επίσης πως το προσωρινό διάταγμα του διοικητικού δικαίου διαφέρει από το αντίστοιχο του ιδιωτικού δικαίου και συνεπώς οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν. 14/60, δεν τυγχάνουν εφαρμογής και πως η εξουσία που παρέχεται στο Δικαστήριο από τις πρόνοιες του Κ. 13, του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, θα πρέπει να χρησιμοποιείται με πολλή φειδώ. Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί πως τα στενά πλαίσια της ενδιάμεσης διαδικασίας που προβλέπει ο Κ. 13, δεν προσφέρονται για σκοπούς επίλυσης της ουσίας της διαφοράς ή των νομικών ζητημάτων που εγείρονται. Όπως έχει νομολογηθεί, επίλυση νομικών ζητημάτων στο στάδιο της διαδικασίας για χορήγηση προσωρινού διατάγματος αποτελεί σοβαρή επέμβαση στην πορεία της δίκης και στα επίδικα θέματα τα οποία θα εξεταστούν από το δικάζοντα Δικαστή (Οικονομίδης ν. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 837 (απόφαση Ολομέλειας)).
Στην κρινόμενη περίπτωση ο αιτητής έχει θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου ορισμένα γεγονότα τα οποία άπτονται του δικαιώματος προστασίας της ζωής. Τα εν λόγω γεγονότα δεν έχουν, όπως έχω ήδη επισημάνει, αντικρουστεί από τη Δημοκρατία, ούτε και έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου οποιαδήποτε εκδοχή της Δημοκρατίας αναφορικά με τα γεγονότα. Επομένως, η αίτηση θα εξεταστεί στη βάση των γεγονότων που έχει θέσει ο αιτητής.
Εδώ δεν προβάλλεται ευθέως θέμα έκδηλης παρανομίας της απόφασης. Εγείρεται όμως θέμα παραβίασης του δικαιώματος προστασίας της ζωής, δικαίωμα το οποίο διασφαλίζεται από το άρθρο 7 του Συντάγματος και άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Συγκεκριμένα, ο αιτητής ισχυρίζεται ότι, ενόψει των όσων τέθηκαν ενώπιον του Υπουργού, αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στη Νότιο Αφρική σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ενδεχόμενο να τεθεί σε άμεσο κίνδυνο η ζωή του αιτητή σε περίπτωση έκδοσης του στην εν λόγω χώρα, ο αρμόδιος Υπουργός άσκησε την επί του προκειμένου διακριτική του εξουσία εσφαλμένα και συνεπώς, έκδοση του αιτητή αναπόφευκτα θα συνεπάγεται, σύμφωνα με τους συνηγόρους του, «μη αναστρέψιμα αποτελέσματα μέχρι ακόμη και μοιραίες συνέπειες για τον αιτητή».
Εξέτασα τις εκατέρωθεν θέσεις πολύ προσεκτικά και έλαβα υπόψη το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Υπουργού σε συνδυασμό με τις αρχές που διέπουν τη χορήγηση προσωρινών διαταγμάτων, τις οποίες έχω ήδη παραθέσει πιο πάνω. Από το σύνολο των λόγων ακύρωσης, αυτό που προκύπτει είναι ότι, ενόψει της σπουδαιότητας του δικαιώματος ζωής, ο Υπουργός έπρεπε να είχε εξετάσει δεόντως το αίτημα για μη έκδοση και να εκδώσει αιτιολογημένη απόφαση. Επομένως, η προσφυγή εγείρει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα∙ το ζήτημα της επάρκειας της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης. Το τι αποτελεί επαρκή αιτιολογία σε μια συγκεκριμένη υπόθεση, εξαρτάται από τα περιστατικά της υπόθεσης Pissas v. The Republic (1974) 3 C.L.R. 476.
Στο παρόν στάδιο δεν θεωρώ αναγκαίο να αποφανθώ τελεσίδικα επί του θέματος της επάρκειας της αιτιολογίας. Αυτό κρίνω ότι συνιστά θέμα που θα πρέπει να αφεθεί να αποφασιστεί από το Δικαστή που θα εκδικάσει την ουσία της προσφυγής. Ωστόσο, θεωρώ ότι ενόψει των συνεπειών της έκδοσης επί του πιο πάνω δικαιώματος του αιτητή, η απόφαση που λαμβάνεται από τον Υπουργό δυνάμει του άρθρου 11 του Νόμου - το εδάφιο (1) του οποίου δίνει ευρύτατη διακριτική ευχέρεια στον Υπουργό - η απόφαση για έκδοση πρέπει να είναι δεόντως και επαρκώς αιτιολογημένη και το προϊόν δέουσας έρευνας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η αρχή που υπαγορεύει την αιτιολόγηση των διοικητικών πράξεων αποτελεί θεμελιακή αρχή του διοικητικού δικαίου σε συνάρτηση με τη σπουδαιότητα του δικαιώματος που έχει επικαλεστεί ο αιτητής και την αδιαμφισβήτητα ανεπανόρθωτη βλάβη που θα προκληθεί στον αιτητή, σε περίπτωση μη έγκρισης της παρούσας αίτησης, κρίνω ότι ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση της αιτούμενης αναστολής και συνεπώς θα ασκήσω τη διακριτική μου ευχέρεια υπέρ της έγκρισης της αίτησης.
Τα όσα ισχυρίζεται η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ'ων η αίτηση, εγείρουν, ουσιαστικά, πολύπλοκα και καινοφανή νομικά ζητήματα τα οποία άπτονται της ουσίας της προσφυγής. Η εξέταση τέτοιων ζητημάτων προϋποθέτει στάθμιση και κρίση στοιχείων και παραγόντων, τα στενά δε πλαίσια της παρούσας ενδιάμεσης διαδικασίας δεν προσφέρονται για το σκοπό αυτό. Το κατάλληλο πλαίσιο να εξεταστούν είναι το πλαίσιο εξέτασης της ουσίας της προσφυγής.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η παρούσα αίτηση επιτυγχάνει. Εκδίδεται διάταγμα ως η αίτηση. Τα έξοδα της αίτησης όμως, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, κρίνω, ενόψει των θεμάτων που εγείρονται, θα πρέπει να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της κυρίως προσφυγής. Εκδίδεται ανάλογο διάταγμα.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ