|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Sigma Radio TV Ltd και Άλλοι ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 3 ΑΑΔ 134
Sigma Radio T.V. Ltd ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 2) (2010) 3 ΑΑΔ 579
Sigma Radio T.V. Ltd ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2003) 4 ΑΑΔ 1
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 373/2011)
6 Σεπτεμβρίου, 2013
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12, 19, 24, 25, 26, 28, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
P T HADJIGEORGIOU CO LTD,
Αιτήτρια,
-ΚΑΙ-
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ,
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ,
Καθ΄ων η Aίτηση.
- - - - - -
Α.Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Δ. Εργατούδη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Κατόπιν καταγγελίας ασθενούς και αποστολής σχετικού τιμολογίου κατά την 11.8.2010, οι καθ΄ων η αίτηση - Φαρμακευτικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας, διενήργησαν κατά την 19.8.2010, μέσω εντεταλμένων επιθεωρητών, επιθεώρηση στα γραφεία της αιτήτριας, σχετικά με την εισαγωγή και πώληση στην Κύπρο των Φαρμακευτικών προϊόντων Oliclinomel N4-550E Emulsion for Infusion και Multimel N8-800 Emulsion for Infusion, χωρίς να έχει εξασφαλιστεί τιμή από τις Φαρμακευτικές Υπηρεσίες.
Μια μέρα πριν από τη διενεργηθείσα επιθεώρηση, ήτοι κατά την 16.8.2010, η αιτήτρια, μέσω του Γενικού Διευθυντή της, απέστειλε με τηλεομοιότυπο επιστολή στους καθ΄ων η αίτηση με την οποία τους πληροφορούσε ότι, κατόπιν παραπόνου για την τιμή πώλησης του Oliclinomel, διενήργησε έλεγχο και διαπίστωσε ότι η αιτήτρια εταιρεία κατά λάθος πωλούσε το προϊόν τούτο χωρίς να έχει εγκεκριμένη τιμή από τους καθ΄ων η αίτηση. Στην íδια επιστολή, η αιτήτρια έδιδε κάποιες εξηγήσεις ως προς εσφαλμένη εντύπωση που είχε για το αν υπήρχε έγκριση για την τιμή πώλησης, δήλωνε ότι σταματούσε τις πωλήσεις μέχρι την έγκριση τιμής και έθετε εαυτό στη διάθεση των καθ΄ων η αίτηση για τα περαιτέρω.
Στη συνέχεια, η αιτήτρια υπέβαλε σχετική αίτηση και οι καθ΄ων η αίτηση καθόρισαν τιμή των προαναφερθέντων προϊόντων στις 20.9.2010. Το θέμα όμως που είχε προκύψει απασχόλησε συνεδρία των καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 16.11.2010, στην οποία προσκλήθηκε και ο Διευθυντής της αιτήτριας. Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι η αιτήτρια εισήγαγε και πωλούσε τα εν λόγω προϊόντα από το 2005 σε μη εγκεκριμένη τιμή, χωρίς όμως να το έχει αντιληφθεί. Ανέφερε ότι γνωρίζει ότι η εταιρεία θα υποστεί κύρωση και απολογήθηκε. Οι καθ΄ων η αίτηση, αφού έλαβαν υπόψη τη φύση, βαρύτητα και διάρκεια των παραβάσεων, αποφάσισαν όπως επιβάλουν διοικητικό πρόστιμο επί ενός εκάστου τιμολογίου που είχε εκδοθεί κατά την περίοδο 2005-2010, ήτοι συνολικού ύψους €221.000 για το προϊόν Oliclinomel και €45.000 για το προϊόν Multimel, λαμβανομένου επίσης υπόψη και του συνολικού ποσού υπερκέρδους από τις πωλήσεις των εν λόγω προϊόντων. Η αιτήτρια εταιρεία ενημερώθηκε εγγράφως για τη ληφθείσα απόφαση με επιστολή ημερομηνίας 10.1.2011, καθώς επίσης και για το δικαίωμά της όπως υποβάλει γραπτές παραστάσεις εντός 30 ημερών και/ή όπως ασκήσει προσφυγή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ενεργούσα μέσω δικηγορικού γραφείου, η αιτήτρια απέστειλε τις παραστάσεις της με επιστολή ημερομηνίας 20.1.2011, ζητώντας την επανεξέταση και/ή ανάκληση της απόφασης, πλην όμως, οι καθ΄ων η αίτηση σε συνεδρία τους, ημερομηνίας 22.2.2011, επέμειναν στην απόφασή τους και ενημέρωσαν την αιτήτρια με επιστολή ημερομηνίας 2.5.2011.
Με την παρούσα προσφυγή της, η αιτήτρια προσβάλλει τη νομιμότητα της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση η οποία της γνωστοποιήθηκε αρχικά με την επιστολή των καθ΄ων η αίτηση, ημερομηνίας 10.1.2011, και, εν συνεχεία, με την επιστολή 25.2.2011, με την οποία απέρριψαν την ένσταση που υπέβαλε κατά της πρώτης απόφασης. Προς υποστήριξη του αιτήματός της, η αιτήτρια προβάλλει διάφορους λόγους ακύρωσης, τους οποίους θα εξετάσω στη συνέχεια.
1. Η κατ΄ ισχυρισμό άσκηση εξουσίας από το Συμβούλιο Φαρμάκων καθ΄ υπέρβαση της εκ του Νόμου προβλεφθείσας διαδικασίας.
Για τη στοιχειοθέτηση αυτού του λόγου ακύρωσης, η αιτήτρια επικαλείται τις πρόνοιες του άρθρου 97(2) του περί Φαρμάκων Ανθρώπινης Χρήσης (Έλεγχος Ποιότητας, Προμήθειας και Τιμών) Νόμου του 2001, Νόμος 70(Ι)/2001, όπως τροποποιήθηκε ("Ο Νόμος").
Στο άρθρο τούτο του Νόμου προνοείται η ακολουθούμενη διαδικασία και οι εξουσίες του Συμβουλίου Φαρμάκων όταν διαπιστωθεί παράβαση οποιασδήποτε παράβασης των διατάξεων του εδαφίου (1) του ίδιου άρθρου. Μεταξύ των ενεργειών στις οποίες μπορεί να προβεί το Συμβούλιο, είναι και η επιβολή προστίμου ανάλογα με τη φύση, τη βαρύτητα και τη διάρκεια της παράβασης, μέχρι και Λ.Κ.25.000,00. Βασιζόμενη σ΄ αυτή τη νομοθετική πρόνοια, η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η μέγιστη ποινή που θα μπορούσε να της επιβληθεί ήταν διοικητικό πρόστιμο μέχρι Λ.Κ.25.000,00, ενώ θα μπορούσε και έπρεπε να εξετασθεί και το ενδεχόμενο επιβολής άλλων κυρώσεων που προβλέπονται στο ίδιο εδάφιο του άρθρου 97, όπως είναι η σύσταση τερματισμού παράβασης και αποφυγή επανάληψής της. Θα έπρεπε δε τουλάχιστο να είχαν αιτιολογήσει οι καθ΄ων η αίτηση γιατί δεν επέλεξαν την εναλλακτική αυτή ενέργεια.
Διαφωνώντας με αυτές τις θέσεις, η συνηγόρος των καθ΄ων η αίτηση επεσήμανε ότι στην υπό εξέταση περίπτωση δεν έλαβε χώρα μια και μόνο παράβαση στην οποία θα μπορούσε να επιβληθεί πρόστιμο μέχρι του μεγίστου προνοούμενου, αλλά διαπράχθηκαν πολλαπλές παραβάσεις οι οποίες αποδεικνύονται από τα σχετικά τιμολόγια.
Το σχετικό κείμενο του άρθρου 97(2), (3) του Νόμου Αρ. 70(Ι)/2011 έχει ως ακολούθως:
"(2) Όταν το Συμβούλιο Φαρμάκων, κατά τη δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1) διερεύνηση, διαπιστώσει παράβαση οποιασδήποτε διάταξης που αναφέρεται στο πιο πάνω εδάφιο, έχει εξουσία να προβαίνει στις πιο κάτω ενέργειες είτε διαζευκτικά είτε σωρευτικά, ανάλογα με τη φύση, διάρκεια και βαρύτητα της παράβασης.
(α) Να διατάξει ή να συστήσει στον παραβάτη όπως μέσα σε τακτική προθεσμία τερματίσει την παράβαση και αποφύγει επανάληψη της στο μέλλον ή σε περίπτωση που η παράβαση τερματίσθηκε πριν από την έκδοση της απόφασης του Συμβουλίου Φαρμάκων να βεβαίωσει με απόφαση του την παράβαση, και/ή
(β) να επιβάλει διοικητικό πρόστιμο ανάλογα με τη φύση, τη βαρύτητα και τη διάρκεια της παράβασης μέχρι και 25.000,00 λίρες, και/ή
(γ) να αποφασίσει ότι σε περίπτωση συνέχισης της παράβασης θα οφείλεται διοικητικό πρόστιμο μέχρι και 200,00 λίρες για κάθε μέρα συνέχισης της παράβασης ανάλογα με τη βαρύτητα αυτής.
(δ) Το Συμβούλιο Φαρμάκων έχει υποχρέωση να αιτιολογεί δεόντως την απόφαση του σε σχέση με την άσκηση οποιασδήποτε από τις εξουσίες που προβλέπονται στο εδάφιο (2)."
Εγκύπτοντας στο κείμενο του πιο πάνω άρθρου, η ερμηνεία που πρέπει να αποδοθεί στην παράγραφο (β) του εδαφίου (2) δεν παρουσιάζει, κατά την άποψή μου, ιδιαίτερη δυσκολία. Το προνοούμενο στο εδάφιο ως μέγιστο ποσό προστίμου αναφέρεται σε κάθε μια παράβαση των διατάξεων του άρθρου 97 και όχι σε όλες σωρευτικά τις παραβάσεις που ενδεχόμενα διαπράττει ένα πρόσωπο σε μια μεγάλη χρονική περίοδο. Μπορεί οι παραβάσεις να είναι παραβάσεις της ίδιας διάταξης, μπορεί να είναι παραβάσεις μέσω της πώλησης του ίδιου προϊόντος, μπορεί ακόμα να είναι και παραβάσεις μέσω του ίδιου προϊόντος και κατά την ίδια μέρα. Αυτές όμως συνιστούν ξεχωριστές παραβάσεις για κάθε μια πώληση η οποία διενεργείται με ξεχωριστό τιμολόγιο και κέρδος. Οποιαδήποτε διαφορετική ερμηνεία ή τρόπος εφαρμογής της διάταξης στην πράξη, θα είχε παράλογα αποτελέσματα. Θα είχε ως αποτέλεσμα, για παράδειγμα στην προκείμενη περίπτωση κατά την οποία αποδεδειγμένα και παραδεδεγμένα η αιτήτρια παρέβαινε τη διάταξη αυτή, πωλώντας φαρμακευτικά προϊόντα για 5 ολόκληρα χρόνια, να υπόκειται στην επιβολή ενός γενικού και μέγιστου ποσού προστίμου Λ.Κ. 25.000, τιθέμενη έτσι στην ίδια μοίρα ως προς τη μεταχείρισή της από τη διοίκηση με ένα άλλο πρόσωπο το οποίο παρέβηκε σε μια η πολύ λιγότερες εν πάση περιπτώσει από την αιτήτρια παραβάσεις της νομοθεσίας, αναφορικά πάντα με το μέγιστο ποσό προστίμου.
Αν χρειάζεται και νομολογιακή κάλυψη για την πιο πάνω θέση, παραπέμπω σε μια σειρά αποφάσεις Μονομέλειας και Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις οποίες εξετάστηκε ανάλογο θέμα με το μέγιστο ύψος προνούμενου διοικητικού προστίμου από την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου για κάθε παράβαση διάταξης του οικείου Νόμου. [Βλ. Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2010) 3 ΑΑΔ 579, στην οποία γίνεται ευρεία ανασκόπηση της σχετικής νομολογίας].
Όπως δε είχε θέσει παρόμοιο θέμα ο Κωνσταντινίδης Δ., στην απόφασή του στην Υπόθεση Αρ. 362/2003, Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ημερομηνίας 27.2.2004:
"Η ελέγχουσα έννοια είναι εκείνη της παράβασης. Πράξη ή παράλειψη επισύρει ποινή εφόσον συνιστά "παράβαση". Εν προκειμένω, κάποιας συγκεκριμένης διάταξης των Κανονισμών. Αν έχουμε μια παράβαση σε ορισμένη μέρα επιβάλλεται ποινή γι΄ αυτή. Αν έχουμε μια παράβαση που ίδια επαναλαμβάνεται σε άλλη μέρα, επιβάλλεται ποινή για κάθε μέρα παράβασης και σημειώνω πως ποινές προβλέπονται και για τις παραβάσεις όρων της άδειας που είναι δυνατό να επισύρουν ποινή για όσες μέρες διαρκούν."
Στην υπό εξέταση δε περίπτωση, οι καθ΄ων η αίτηση ξεκάθαρα ανέφεραν στην απόφασή τους ότι θα επέβαλλαν διοικητικό πρόστιμο "για κάθε παράβαση (για κάθε τιμολόγιο που εκδόθηκε)." και ότι το πρόστιμο θα ανερχόταν σε €467 ανά τιμολόγιο για το προϊόν Oliclinomel και σε πρόστιμο €394 ανά τιμολόγιο για το προϊόν Multimel. Υπολόγισαν δε ακολούθως με σχετικό πολλαπλασιασμό το συνολικά επιβαλλόμενο πρόστιμο. Είχαν δε δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, να ενεργήσουν εφαρμόζοντας αυτή την προσέγγιση.
Αναφορικά προς το θέμα της κατ΄ ισχυρισμό μη αιτιολόγησης γιατί οι καθ΄ων η αίτηση δεν επέλεξαν τον εναλλακτικό τρόπο επιβολής κύρωσης, αυτό δηλαδή της σύστασης τερματισμού της παράβασης ή της επιβολής προστίμου σε περίπτωση συνέχισης της παράβασης, πιστεύω ότι αυτή η αιτιολογία υπάρχει και διακρίνεται μέσα στην ίδια την προσβαλλόμενη απόφαση. Όπως εκεί αναφέρεται:
"... το Συμβούλιο μελέτησε το θέμα και εξέφρασε την άποψη ότι η ποινή θα πρέπει να είναι αποτρεπτική και να ανταποκρίνεται στα ποσά υπερκέρδους που είχε η εταιρεία για την περίοδο 2005-2010.
Ως εκ τούτου, το Συμβούλιο αφού έλαβε υπόψη του τη φύση, βαρύτητα και διάρκεια των παραβάσεων, αποφάσισε όπως επιβάλει."
Σημειωτέον ότι το αποδεδειγμένο συνολικό ποσό υπερκέρδους της αιτήτριας από τις πωλήσεις των δύο προϊόντων, ανερχόταν σε €211.528 και €40,582 αντίστοιχα.
Επομένως, αυτός ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
2. Η κατ΄ ισχυρισμό παραβίαση του δικαιώματος της αιτήτριας όπως ακουσθεί πριν την επιβολή της ποινής προστίμου.
Αφ΄ ης στιγμής οι καθ΄ων η αίτηση αποφάσισαν όπως μη προβούν σε σύσταση τερματισμού πωλήσεων και επροτίθεντο να επιβάλουν διοικητικό πρόστιμο, τότε υποχρεούντο, σύμφωνα με την αιτήτρια, να δώσουν στην αιτήτρια το δικαίωμα να ακουσθεί προς επιμέτρηση του ύψους του προστίμου.
Σε σχέση με το θέμα τούτο, σημειώνεται κατ΄ αρχάς ότι στον εφαρμοζόμενο στην περίπτωση Νόμο, δεν τίθεται μια τέτοια διαδικαστική υποχρέωση, όπως δοθεί δηλαδή το δικαίωμα σε εμπλεκόμενο σε παράβαση πρόσωπο όπως ακουσθεί για σκοπούς μετριασμού της διοικητικής κύρωσης.
Περαιτέρω, επισημαίνεται ότι, στην υπό εξέταση περίπτωση, πέραν του ότι οι καθ΄ων η αίτηση είχαν ήδη πάρει την επιστολή της αιτήτριας με όλες τις παραστάσεις τις οποίες αυτή είχε προβάλει, κατά την ημερομηνία λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης είχε παραστεί και ακουσθεί ο Διευθυντής της αιτήτριας, ο οποίος και προέβαλε τις παραστάσεις της εταιρείας του, οι οποίες είχαν σχέση και με το μετριασμό της ποινής. Πρόσθετα, η αιτήτρια είχε, της δόθηκε και άσκησε, το δικαίωμα υποβολής περαιτέρω παραστάσεων και μετά τη λήψη και κοινοποίηση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Πέραν τούτων, το θέμα άπτεται και είναι άρρηκτα συνυφασμένο με το θέμα του ύψους του επιβληθέντος προστίμου, θέμα δηλαδή το οποίο εκφεύγει του αναθεωρητικού ελέγχου του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην Υπόθεση Αρ. 303/2003, Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ημερομηνίας 14.2.2006, είχαν λεχθεί και τα ακόλουθα, τα οποία αργότερα επικροτήθηκαν στην απόφαση της Ολομέλειας στην Αναθεωρητική Έφεση αρ. 58/2008, ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ημερομηνίας 4.2.2011:
"Όπως ανέφερα και στην απόφασή μου στην υπόθεση υπ΄ αρ. 320/99, ανωτέρω, η προσφυγή κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος έχει μόνο ακυρωτικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να υπεισέλθει στην ουσία της υπόθεσης, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ερευνηθεί το ύψους του προστίμου με βάση την αρχή της αναλογικότητας. Ένας τέτοιος πλήρης δικαστικός έλεγχος θα ήταν δυνατός αν η Αρχή επέλεγε να προσφύγει, όπως της επιτρέπει το άρθρο 48(6) του Νόμου, στο αρμόδιο ποινικό δικαστήριο. Έτσι προκύπτει ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί από το παρόν δικαστήριο, κατά την άσκηση της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας, η ουσία της υπόθεσης και στην προκείμενη περίπτωση το ύψος του προστίμου. Δεν ελέγχεται η κρίση του πειθαρχικού δικαστηρίου σχετικά με τη βαρύτητα του παραπτώματος και της επιβληθείσας ποινής, γιατί αυτά ανήκουν στην ελεύθερη εκτίμηση του δικάζοντος οργάνου. Ο έλεγχος περιορίζεται στη νομιμότητα της απόφασης του πειθαρχικού οργάνου. Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν ελέγχει την κρίση του πειθαρχικού οργάνου περί της βαρύτητας του παραπτώματος και της επιβλητέας ποινής (βλέπε Sigma Radio T.V. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθ. Αρ. 1096/2001, ημερ. 7.1.2003)."
Επομένως, δεν ευσταθεί ούτε αυτός ο λόγος ακύρωσης.
3. Η κατ΄ ισχυρισμό έλλειψη αιτιολογίας και δέουσας έρευνας για την επιβολή του διοικητικού προστίμου.
Παραπέμποντας σε σωρεία αποφάσεων της νομολογίας, η αιτήτρια ισχυρίζεται, κάτω από αυτό το λόγο ακύρωσης, ότι δε δόθηκε καμιά αιτιολογία από τους καθ΄ων η αίτηση, κατά παράβαση της ρητής περί τούτου πρόνοιας στο προμνησθέν κείμενο του Άρθρου 97(3) του Νόμου και, επίσης, κατά παράβαση του άρθρου 26 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου - Νόμος αρ. 158(Ι)/1999.
Αυτός ο λόγος ακύρωσης έχει ήδη καλυφθεί πιστεύω, από τα όσα έχω αναφέρει προηγουμένως και, ιδιαίτερα, αναφορικά με το διατυπωμένο στην απόφαση σκεπτικό των καθ΄ων η αίτηση ως προς τα στοιχεία που έλαβαν υπόψη, έτσι ώστε να καταλήξουν στο είδος της επιβληθησόμενης κύρωσης, όπως επίσης και ως προς τον τρόπο υπολογισμού και το ύψος του προστίμου. Όλες οι παράμετροι είναι καταγραμμένες και συνιστούν μέρος του διοικητικού φακέλου.
Επανέρχεται όμως η αιτήτρια και επαναφέρει θέμα παράνομης επιβολής προστίμου πέραν του επιτρεπόμενου μεγίστου ορίου.
Δε θα ασχοληθώ ξανά με το θέμα τούτο, το οποίο έχει ήδη υπερκαλυφθεί.
Ούτε αυτός ο λόγος ακύρωσης μπορεί επομένως να ευσταθήσει.
4. Ισχυρισμός περί διαδικασίας πάσχουσας από το προπαρασκευαστικό της στάδιο.
Σύμφωνα με την αιτήτρια και προς υποστήριξη αυτού του λόγου ακύρωσης, οι καθ΄ων η αίτηση κατά την έναρξη και εξέλιξη της διαδικασίας, παραβίασαν κανόνες φυσικής δικαιοσύνης, υποδυόμενοι πέραν του ενός ρόλους.
Ενήργησαν δηλαδή ως κατήγορος και ως δικαστής.
Όμως, και αυτό το θέμα έχει επιλυθεί, αρνητικά για την αιτήτρια, σε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις οποίες εξετάστηκαν παρόμοιοι λόγοι ακύρωσης αναφορικά με διαδικασίες που ακολουθούνται από άλλα διοικητικά όργανα και απολήγουν στην επιβολή διοικητικών προστίμων ή άλλων κυρώσεων. Στην απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου στην Υπόθεση Αρ. 1612/2010, Χριστοφή Ιωάννα κ.ά. ν. Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, ημερομηνίας 5.10.2012, είχαν αναφερθεί και τα ακόλουθα, τα οποία εφαρμόζονται και στην παρούσα υπόθεση:
"Όπως ισχυρίζονται οι αιτητές, ο καθ΄ου η αίτηση Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας δεν είναι ανεξάρτητο και αμερόληπτο όργανο εντός της εννοίας του Άρθρου 30.2 του Συντάγματος και του άρθρου 6(1) της Σύμβασης. Και δεν είναι, επειδή έχει υποδυθεί τρεις ρόλους στην όλη διαδικασία, δηλαδή αυτό του ερευνητή (investigator), του διώκτη (prosecutor) και του δικαστή της ίδιας αυτού υπόθεσης (judge in his own cause).
....................................................................................................
....................................................................................................
Όπως όμως ορθά εντοπίστηκε και στην απόφαση στις προαναφερθείσες Συνεκδικαζόμενες Προσφυγές αρ. 791/2010 κ.ά., αυτά τα ζητήματα που άπτονται ή καθάπτονται, κατά τον ισχυρισμό, της ανεξαρτησίας και αμεροληψίας ενός διοικητικού οργάνου, το οποίο υπό παρόμοιες περιστάσεις ερευνά και επιβάλλει διοικητικά πρόστιμα, έχει ήδη εξετασθεί και κριθεί από την Πλήρη Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου στην υπόθεση Sigma Radio TV v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 3 ΑΑΔ 134. Δε θα αναφερθώ σε έκταση στα διάφορα σημεία της απόφασης της πλειοψηφίας της Πλήρους Ολομέλειας αρκούμενος να επαναλάβω τα όσα έχουν εκεί αποφασισθεί σε σχέση με άλλο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου που διεξάγει έρευνα διοικητικής φύσεως και ενδεχόμενα επιβάλλει κυρώσεις. Τα ίδια εφαρμόζονται και στην περίπτωση της Κεντρικής Τράπεζας, η οποία εδώ ενεργεί μέσω του Διοικητή της. Εξάλλου, η ορθότητα της απόφασης στην υπόθεση Sigma Radio TV εξετάστηκε και επιβεβαιώθηκε από το ίδιο το ΕΔΑΔ στο οποίο οι εκεί αιτητές προσέφυγαν. (Sigma Radio Television Ltd v. Cyprus, Applications Nos. 32181/04 και 35122/05 ημερομηνίας 21.7.2011). Κατά τα άλλα, και αναφορικά με την απόφαση στην Dubus S.A. v. France (ανωτέρω), συμφωνώ πλήρως με την προσέγγιση στις Συνεκδικασθείσες Υποθέσεις 791/2010 κ.ά."
Υπό το φως των πιο πάνω, ούτε αυτός ο τελευταίος λόγος ακύρωσης μπορεί να ευσταθήσει.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της αιτήτριας, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
K. Κληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ