|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1695/2011 )
4 Σεπτεμβρίου, 2013
[ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
PUSHPA RANASINGHE WEERAKK,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
Καθ΄ ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Μ. Παρασκευάς, για την Αιτήτρια.
Ε. Καρακάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για τους Καθ΄ ων η
Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια η οποία κατάγεται από τη Σρι Λάνκα, αφίχθηκε νόμιμα στην Κύπρο στις 27.5.2007 με άδεια εργασίας ως οικιακή βοηθός.
Στις 8.6.2011 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για παροχή πολιτικού ασύλου και στις 22.6.2011 διεξήχθη συνέντευξη της από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Με έκθεση την οποία ετοίμασε ο λειτουργός, εισηγείτο, για τους λόγους που εξηγούσε, την απόρριψη της αίτησης. Η εισήγηση έγινε δεκτή από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας ο οποίος και απέρριψε την αίτηση μερικές μέρες αργότερα.
Ειδοποιηθείσα για την απόρριψη της αίτησης της, η αιτήτρια, καταχώρησε μέσω του νομικού της εκπροσώπου διοικητική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων (Α.Α.Π.). Μετά την ετοιμασία έκθεσης προς την Α.Α.Π. και τη μελέτη της, η Αρχή αποφάσισε στις 11.10.2011 την απόρριψη της προσφυγής.
Αντικείμενο προσβολής στην παρούσα προσφυγή είναι η απορριπτική απόφαση της Α.Α.Π. της οποίας την ακύρωση επιζητεί η αιτήτρια. Περαιτέρω η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή της επιζητεί και την ακύρωση απόφασης ημερ. 12.10.2011 με την οποία κηρύχθηκε παράνομος μετανάστης.
Στο σημείο τούτο θα πρέπει να επισημανθεί ότι η δεύτερη από τις ανωτέρω ζητούμενες θεραπείες ξεκάθαρα αναφέρεται σε μια ξεχωριστή, αυτοτελή, διοικητική πράξη και δεν μπορεί να συνιστά αντικείμενο της ίδιας προσφυγής με την οποία προσβάλλεται η νομιμότητα της εκτελεστής διοικητικής πράξης της Α.Α.Π.
Εξ άλλου, το αίτημα για την παροχή της δεύτερης αυτής θεραπείας δεν φαίνεται να προωθήθηκε τελικά από την αιτήτρια, αφού κανένα γεγονός, στοιχείο ή νομικό επιχείρημα προτάθηκε σχετικά με τη δεύτερη αυτή διοικητική πράξη. Το αίτημα επομένως για παροχή αυτής της θεραπείας φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί.
Θα προχωρήσω να εξετάσω τους λόγους ακύρωσης τους οποίους προβάλλει η αιτήτρια.
1. Η κατ΄ ισχυρισμό παραβίαση διαδικασιών κατά τη διεξαγωγή της προσωπικής συνέντευξης.
Επικαλούμενη τις πρόνοιες του άρθρου 13Α(9) του περί Προσφύγων Νόμου σύμφωνα με τον οποίο η Υπηρεσία Ασύλου λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα τα οποία εξασφαλίζουν ότι οι προσωπικές συνεντεύξεις διεξάγονται σε συνθήκες που επιτρέπουν στον αιτητή να εκθέσει διεξοδικά τους λόγους της αίτησης του, η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι αυτή η υποχρέωση της διοίκησης παραβιάστηκε στην περίπτωσή της, για τους ακόλουθους λόγους:
α. Επειδή η χρονική διάρκεια της συνέντευξης ήταν μόνο 30 λεπτά περιλαμβανομένου και του χρόνου μετάφρασης.
β. Επειδή καμιά από τις πρακτικές, τεχνικές και βασικές αρχές που περιλαμβάνονται στο Εγχειρίδιο της Υπάτης Αρμοστείας, έχουν τηρηθεί κατά τη συνέντευξη και οι αρμόδιοι λειτουργοί δεν ενήργησαν καλόπιστα.
Μπορώ εξ αρχής να παρατηρήσω ότι αυτός ο λόγος ακύρωσης, με τον γενικό και αόριστο τρόπο που έχει παρατεθεί στην αγόρευση της αιτήτριας, δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί.
Πέραν του ότι τέτοιοι λόγοι και αιτιάσεις δεν ηγέρθηκαν ενώπιον της Α.Α.Π. κατά την εξέταση της προσφυγής της αιτήτριας και επομένως δεν μπορούν να εξετασθούν στο πλαίσιο της παρούσας προσφυγής, καμιά συγκεκριμενοποίηση τους δεν έχει επιχειρηθεί έτσι ώστε να μπορούσε κάποιος ευχερώς να αντιληφθεί το επακριβές αντικείμενό τους.
Από μόνο του βέβαια το γεγονός ότι η συνέντευξη κράτησε τριάντα λεπτά, τίποτε δεν μπορεί να σημαίνει, στην απουσία οποιουδήποτε στοιχείου από το οποίο να καταδεικνύεται ότι η αιτήτρια είχε οτιδήποτε άλλο σημαντικό να προσθέσει και της στερήθηκε το δικαίωμα λόγω παρέλευσης χρόνου, ή ότι γενικά δεν της δόθηκε η ευκαιρία να προβάλει όσα σημαντικά η ίδια επιθυμούσε.
Γενικά, μπορεί να λεχθεί ότι η έκταση και η ποιότητα μιας συνέντευξης, ως προς την επίτευξη του σκοπού για τον οποίο αυτή διενεργείται, δεν μπορεί να συναρτάται με αντικειμενικά, αλλά με υποκειμενικά χρονικά κριτήρια. Η χρονική διάρκεια δεν μπορεί παρά να συναρτάται προς τις ιδιαίτερες συνθήκες και ανάγκες μιας εκάστης αίτησης. Επομένως αυτός ο λόγος ακύρωσης δεν μπορεί να επιτύχει.
2. Η κατ΄ ισχυρισμό παραβίαση της διαδικασίας κατά το στάδιο της λήψης απόφασης από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου.
Δυστυχώς θα πρέπει να παρατηρήσω ότι οι ισχυρισμοί τους οποίους προβάλλει η αιτήτρια κάτω και από αυτό το λόγο ακύρωσης, παρέμειναν γενικοί, αόριστοι και ατεκμηρίωτοι, χωρίς έτσι να μπορούν να στοιχειοθετήσουν τη βάση του παραπόνου της.
Σε σχέση με τούτο, η αιτήτρια στην αγόρευσή της, απλά παραθέτει τις ουσιώδεις πρόνοιες του άρθρου 17 του περί Προσφύγων Νόμου, ως προς την υποχρέωση του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου όπως καθοδηγείται κατά τη λήψη της απόφασης του από το Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και Κριτήρια για τον Καθορισμό της Ιδιότητας του Πρόσφυγα που εκδίδεται από την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Μετά δε την παράθεση των προνοιών του άρθρου, η αιτήτρια απλά προβάλλει τη θέση ότι «ούτε ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ούτε ο Προϊστάμενος εφάρμοσαν ορθά τις διατάξεις του περί Προσφύγων Νόμου και ούτε καθοδηγήθηκαν από το Εγχειρίδιο.»
Έπεται ότι χωρίς την αναγκαία συγκεκριμενοποίηση, αυτός ο γενικός και αόριστος ισχυρισμός και λόγος ακύρωσης, δεν μπορεί να εξετασθεί.
3. Άλλοι λόγοι ακύρωσης.
Η αιτήτρια πέραν των ανωτέρω, δεν εξειδικεύει στην αγόρευσή της οποιουσδήποτε άλλους συγκεκριμένους λόγους ακύρωσης αλλά παραθέτει σε έκταση ουσιώδη γεγονότα και στοιχεία που αναφέρονται στην ίδια, στο σύζυγό της του οποίου αίτηση για άσυλο επίσης απορρίφθηκε καθώς επίσης και στοιχεία που τέθηκαν υπόψη της Υπηρεσίας και ακολούθως της Α.Α.Π. ως προς απειλές εναντίον της ίδιας, του συζύγου και μελών της οικογένειάς τους. Όλα αυτά τα στοιχεία, εάν ελαμβάνοντο υπόψη και αξιολογούντο ορθά, από τις αρχές, θα έπρεπε να είχαν οδηγήσει, σύμφωνα με την αιτήτρια σε αποτέλεσμα θετικό για την αίτησή της.
Όλα όμως τα ανωτέρω στοιχεία λήφθηκαν υπόψη και αξιολογήθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες οι οποίες κατέληξαν στις αποφάσεις τους το αποτέλεσμα των οποίων ήταν εύλογα επιτρεπτό. Η αιτήτρια, ως αποτέλεσμα των στοιχείων που παρέθεσε, κρίθηκε ως αναξιόπιστη στο σημείο όπου επικαλείτο δίωξη ένεκα του συζύγου της, δεδομένου μάλιστα ότι το σχετικό αίτημα του ιδίου του συζύγου της για άσυλο, είχε προηγουμένως εξετασθεί, αξιολογηθεί και απορριφθεί, κριθέν ως αναξιόπιστο.
Κρίθηκε δε από την Υπηρεσία Ασύλου, για καλούς λόγους οι οποίοι αιτιολογούνται στην απόφασή της και οι οποίοι έγιναν ακολούθως δεκτοί από την Α.Α.Π. ότι η ίδια η προσφεύγουσα-αιτήτρια, εγκατέλειψε τη χώρα της για οικονομικούς και μόνο λόγους χωρίς να αντιμετωπίσει ουδέποτε οποιοδήποτε φόβο δίωξης. Δεν υπέβαλε δε νωρίτερα αίτηση για παροχή ασύλου, άνκαι παρέμεινε στην Κύπρο για 4 χρόνια από την άφιξή της, επειδή, όπως η ίδια εξήγησε, είχε στο διάστημα αυτό άδεια παραμονής σε ισχύ.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται και ακολουθώντας το αποτέλεσμα, τα έξοδα επιδικάζονται εναντίον της αιτήτριας όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Κ. Κληρίδης,
Δ.
ΣΦ.