|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
AEROLESCHI KYPROU ν. REPUBLIC (1985) 3 CLR 2703
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ FREDERICK κ.α. ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Υπόθεση Αρ. 1226/2010, 20/12/2012
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 207/2012)
30 Αυγούστου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 20, 25, 26, 28, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ FREDERICK,
2. ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ,
3. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Αιτητές,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Ρ. Πετρίδου (κα.), Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, που στάληκε με επιστολή τους η οποία παραλήφθηκε από τους αιτητές στις 24.11.11 και με την οποία, μεταξύ άλλων, όρισαν επαναφορά του ύψους των διδάκτρων που οι σπουδαστές των αιτητών πανεπιστημίων καταβάλλουν, στο επίπεδο των εγκεκριμένων διδάκτρων του 2010-2011, είναι άκυρη και χωρίς νομική ισχύ.
Είναι θέση των αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε, μεταξύ άλλων, αντισυνταγματικά, παράνομα, αυθαίρετα και κατά παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης.
Οι αιτητές είναι ιδιωτικά πανεπιστήμια της Κύπρου και παραπονούνται επειδή ο αρμόδιος Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού με την προαναφερόμενη απόφαση του καθόρισε το ύψος των διδάκτρων των ιδιωτικών πανεπιστημίων για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012 στο ίδιο ύψος διδάκτρων που οι σπουδαστές κατέβαλαν, ως εγκεκριμένα δίδακτρα για το προηγούμενο έτος 2010-2011.
Οι καθ΄ ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση σύμφωνα με την οποία οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος να προσβάλουν την προαναφερόμενη απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση. Θεωρώ σκόπιμο να εξετάσω κατά προτεραιότητα την προδικαστική ένσταση.
Οι καθ΄ ων η αίτηση βασίζουν την προδικαστική τους ένσταση στον περί Ιδιωτικών Πανεπιστημίων (Ίδρυση, Λειτουργία και Έλεγχος) Νόμο του 2005, Ν 109(Ι)/2005 (ο Νόμος), όπως τροποποιήθηκε. Στο άρθρο 8(1) (ii) του Νόμου αναγράφεται ότι ο αρμόδιος Υπουργός, δηλαδή ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, εκδίδει εντός του Ιουνίου κάθε έτους διάταγμα στο οποίο καθορίζεται η ανώτατη επί της εκατόν αύξηση που μπορεί να εγκριθεί, στο ύψος των ήδη εγκεκριμένων διδάκτρων και άλλων οικονομικών επιβαρύνσεων των φοιτητών (των ιδιωτικών πανεπιστημίων). Στο άρθρο 8(1) (v) προνοείται ότι αίτηση για αναθεώρηση (ύψους διδάκτρων) μπορεί να υποβάλλεται μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου κάθε έτους και οποιαδήποτε αναθεώρηση ήθελε εγκριθεί θα ισχύει από τον Σεπτέμβριο του αμέσως επόμενου ακαδημαϊκού έτους και μόνον έναντι φοιτητών οι οποίοι θα εγγραφούν για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών στο οποίο αφορά η αναθεώρηση.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία φαίνεται ότι για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012 δεν είχε υποβληθεί οποιαδήποτε αίτηση αναθεώρησης του ύψους των διδάκτρων μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου του 2011 ή καθ΄ οιανδήποτε άλλη ουσιώδη ημερομηνία. Για το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 είχε εγκριθεί ποσοστό αύξησης των διδάκτρων ύψους 0.45% στη βάση του ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο του 2009 το ύψος του ετήσιου πληθωρισμού ανερχόταν στο 0.3%. Σχετική είναι η απόφαση του παρόντος δικαστηρίου στην Υπόθεση 1226/10, ημερ. 20.12.12, μεταξύ των ιδίων διαδίκων (η οποία είναι υπό έφεση).
Είναι η θέση των καθ΄ ων η αίτηση ότι εφόσον οι αιτητές δεν υπέβαλαν εμπρόθεσμα αίτηση για αύξηση του ύψους των διδάκτρων για το συγκεκριμένο ακαδημαϊκό έτος, όπως όφειλαν σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου, και εφόσον ουδεμία έγκριση αύξησης διδάκτρων έγινε, σύμφωνα με τον Νόμο, από τον αρμόδιο Υπουργό, οι αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρον και δεν νομιμοποιούνται να προσβάλουν την προαναφερόμενη απόφαση με την οποία καθορίζεται ως ύψος διδάκτρων για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012 το ίδιο ύψος διδάκτρων που ίσχυε και για το προηγούμενο έτος 2010-2011. Υποστηρίζουν τη θέση τους, οι καθ΄ ων η αίτηση, λέγοντας ότι νόμιμα οι αιτητές δεν είχαν δικαίωμα να επιβάλουν οποιανδήποτε αύξηση διδάκτρων για το έτος 2011-2012.
Οι αιτητές, αντίθετα, ισχυρίζονται ότι ανεξάρτητα από τις πρόνοιες του Νόμου το δικαίωμα τους να συμφωνήσουν τα δίδακτρα που πληρώνουν οι φοιτητές τους κατοχυρώνεται από το δικαίωμα του συμβάλλεσθαι και εφόσον οι ίδιοι οι αιτητές συμφώνησαν τα δίδακτρα τους με τους φοιτητές τους για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012, έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την προαναφερόμενη απόφαση η οποία θίγει άμεσα τα οικονομικά και άλλα τους συμφέροντα.
Είναι θεμελιωμένο ότι για να έχει δικαίωμα προσβολής διοικητικής πράξης δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος, ο αιτητής, θα πρέπει να έχει έννομο συμφέρον σε όλα τα στάδια της διαδικασίας (Δέστε: Άρθρο 146.2 του Συντάγματος). Είναι προφανές ότι το συμφέρον του αιτητή πρέπει πρώτα απ΄ όλα να είναι έννομο. Δηλαδή το συμφέρον του αιτητή, το οποίο επηρεάζεται πρέπει να έχει νομικό έρεισμα, να εκπορεύεται δηλαδή από τα νομικά δικαιώματα του προσφεύγοντος και να συσχετίζεται με την ιδιαιτερότητα της θέσης του (Δέστε: Γεωργίου κ.α. ν. Παναγή κ.α. και Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 81). Το βάρος απόδειξης της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος το έχει ο αιτητής. Το συμφέρον που θίγεται μπορεί να είναι υλικό ή ηθικό (Δέστε: Vakana and Others v. Republic (1987) 3 C.L.R, 316).
Η προϋπόθεση ότι το συμφέρον του αιτητή πρέπει να είναι έννομο εξυπακούει ότι αυτό δεν πρέπει να αντίκειται σε μια κατάσταση ή ιδιότητα που αναγνωρίζει ο νόμος ως νόμιμη και από την οποία ο αιτητής, βάσει ειδικού δεσμού, αντλεί ωφέλεια η οποία θίγεται αμέσως ή εμμέσως από την προσβαλλόμενη πράξη. Το συμφέρον θα πρέπει να αναγνωρίζεται από το δίκαιο, ως άξιο έννομης προστασίας (Δέστε: Aeroleschi Kyprou v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2703 και Ν. Χρ. Χαραλάμπους, Η Δράση και ο Έλεγχος της Δημόσιας Διοίκησης, 2η έκδοση, σελ. 136-140).
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία. Για σκοπούς της παρούσας απόφασης υιοθετώ τα όσα ανέφερα στην Υπόθεση αρ. 1226/10 (ανωτέρω). Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι, εφόσον οι αιτητές για να προβούν σε οποιαδήποτε νόμιμη αύξηση των διδάκτρων για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012, θα έπρεπε να είχαν υποβάλει έγκαιρα αίτηση σύμφωνα με το Νόμο και θα έπρεπε να είχαν εξασφαλίσει την έγκριση του αρμοδίου Υπουργού, σύμφωνα με το Νόμο, πράγμα που δεν έπραξαν, δεν μπορεί να θεωρηθούν ότι έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την προσβαλλόμενη απόφαση, σύμφωνα με την έννοια του εννόμου συμφέροντος όπως εξηγήθηκε προηγουμένως. Δεν μπορώ να συμφωνήσω με τους αιτητές ότι το δικαίωμα τους του συμβάλλεσθαι είναι απεριόριστο και ανεξέλεγκτο, εφόσον αυτό περιορίζεται από το σχετικό Νόμο. Επομένως η προδικαστική ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση επιτυγχάνει και δεν θεωρώ σκόπιμο να προχωρήσω στην εξέταση της ουσίας της υπόθεσης ενόψει και της απόφασης μου στην Υπόθεση αρ. 1226/10 (ανωτέρω).
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200.- έξοδα εις βάρος των αιτητών και υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.