|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 119/2009)
28 Ιουνίου, 2013
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
BLADE ENTERPRISES LTD,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Αρ. Ζερβού (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Ξ. Ξενοφώντος, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την προσφυγή τους οι αιτητές επιζητούν ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων αίτηση ημερ. 23.12.2008, με την οποία κατακυρώθηκε στην εταιρεία Matrix Media (στο εξής «το ενδιαφερόμενο μέρος»), η προσφορά για παροχή υπηρεσιών για την αποδελτίωση τηλεόρασης, ραδιοφώνου, διαδικτύου και τύπου. Το Υπουργείο Εμπορίου Βιομηχανίας και Τουρισμού, κρίνοντας ότι ήταν ανάγκη να καλυφθεί παροχή υπηρεσιών αποδελτίωσης, απέστειλε με φωτοτηλεμήνυμα, (fax), επιστολές σε δύο εταιρείες, στο ενδιαφερόμενο μέρος και στην αιτήτρια, με ημερ. 2.12.2008, με τις οποίες ζητούσε την υποβολή προσφορών σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 84(1)(β) του Νόμου 12(Ι)/2006. Οι εν λόγω προσφορές έπρεπε να υποβληθούν μέχρι τις 15.12.2008 στο Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εμπορίου Βιομηχανίας και Τουρισμού. Επειδή στις 16.12.2008 οι καθ΄ ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν είχε παραλάβει το φωτοτηλεμήνυμα με το οποίο ζητήθηκαν προσφορές, τους ειδοποίησαν να παραλάβουν τη σχετική επιστολή από το Υπουργείο Εμπορίου Βιομηχανίας και Τουρισμού την ίδια ημέρα, για να υποβάλουν την προσφορά τους, όπως και την υπέβαλαν στις 17.12.2008.
Η αρμόδια Επιτροπή Αξιολόγησης με επιστολή της ημερ. 22.12.2008 απέστειλε με φωτοτηλεμήνυμα νέο ερώτημα προς τους προσφοροδότες, εάν συνεχίζουν να ενδιαφέρονται για την προσφορά και αυτό επειδή, με αφορμή το θάνατο του τέως προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, η κυβέρνηση κήρυξε την 15.12.2008 που ήταν η ημερομηνία λήξης υποβολής των προσφορών, ως δημόσια αργία. Την ίδια ημέρα, 22.12.2008, είναι η θέση των καθ΄ ων η αίτηση, και οι δύο προσφοροδότριες εταιρείες, η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος, επιβεβαίωσαν τηλεφωνικώς την προσφορά τους.
Στις 23.12.2008, η Επιτροπή Αξιολόγησης προχώρησε με αξιολόγηση των προσφορών και αποφάσισε την κατακύρωση της προσφοράς στο ενδιαφερόμενο μέρος. ΄Εκρινε ότι η προσφορά του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν η πιο φθηνή. Σημειώνεται ότι η προσφορά των αιτητών ανερχόταν στις €15.660, ενώ του ενδιαφερόμενου μέρους στις €7.176.
Οι αιτητές προβάλλουν τέσσερις λόγους ακύρωσης: η προσφορά του ενδιαφερόμενου μέρους καταχωρίστηκε εκπρόθεσμα, η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης τήρησης πρακτικών από την Επιτροπή Αξιολόγησης, κακή σύνθεση της Επιτροπής Αξιολόγησης, έλλειψη τεχνικών γνώσεων της Επιτροπής και κατ΄ επέκταση καθορισμός ενός και μόνο κριτηρίου για κατακύρωση της προσφοράς.
Το ενδιαφερόμενο μέρος με τη γραπτή του αγόρευση εγείρει προδικαστική ένσταση: έλλειψη εννόμου συμφέροντος των αιτητών. Προβάλλει ότι οι αιτητές δεν είχαν εξασφαλίσει άδειες για χρήση των πνευματικών δικαιωμάτων του υλικού για το οποίο θα παρείχαν αποδελτίωση. Με σκοπό την προώθηση της πιο πάνω ένστασης καταχώρισε δύο φορές αίτηση για να του παρασχεθεί άδεια προσαγωγής μαρτυρίας σχετικά με το εν λόγω ζήτημα, η οποία όμως απορρίφθηκε και τις δύο φορές από το εκδικάζον Δικαστήριο.
Προς υποστήριξη της θέσης του ο ευπαίδευτος συνήγορος του ενδιαφερόμενου μέρους, παρέθεσε τις αποφάσεις: Υποθ. Αρ. 1093/2009, Blade Enterprises Ltd v. Δημοκρατίας, μέσω Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλοντος, ημερ. 10.10.2012 (Νικολάτος, Δ.) και Υποθ. Αρ. 413/2011, Blade Enterprises Ltd v. Δημοκρατίας, μέσω Υπουργείου Συγκοινωνιών και ΄Εργων, ημερ. 7.12.2012 (Χατζηχαμπής, Δ.), όπου και στις δύο, το Δικαστήριο εξετάζοντας το ζήτημα, μέσα στα πλαίσια της νομολογίας αλλά και του σχετικού Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Συγγενικών Δικαιωμάτων Νόμου του 1976, Νόμος 59/76 (όπως τροποποιήθηκε), κατέληξε ότι η αναπαραγωγή προστατευσίμων έργων, χωρίς την άδεια των δικαιούχων, συνιστά από μόνη της προσβολή των ιδιοκτησιακών πνευματικών δικαιωμάτων των έργων αυτών και εφ΄ όσον η αιτήτρια, όπως και εδώ η εταιρεία Blade Enterprises Ltd, δεν συμμορφώθηκε με νόμιμο και ουσιώδη όρο του διαγωνισμού, στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την απόφαση κατακύρωσης της επίδικης προσφοράς στο ενδιαφερόμενο μέρος, με αποτέλεσμα να επικυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση. Στη δική του απόφαση ο Χατζηχαμπής, Δ. συμφωνώντας με την απόφαση του Νικολάτου, Δ., πρόσθεσε ότι θα απέρριπτε την προσφυγή και για ένα ακόμη λόγο. Ότι προσβάλλει την αποδοχή της προσφοράς του ενδιαφερόμενου μέρους και την απόρριψη της προσφοράς της αιτήτριας, χωρίς όμως να προσβάλλει τη νομιμότητα του εν λόγω όρου, όπως θα έπρεπε, αν η αιτήτρια θεωρούσε τον εν λόγω όρο ως παράνομο. Μεταξύ των όρων που τέθηκαν με τη σχετική πρόσκληση ήταν και η υποχρέωση προσκόμισης στοιχείων που να βεβαίωναν ότι οι προσφοροδότες είχαν εξασφαλίσει τα πνευματικά δικαιώματα των δημοσιευμάτων που θα απέστελλαν, ενώ η αιτήτρια παρέλειψε να προσκομίσει τέτοια στοιχεία, με αποτέλεσμα η προσφορά της να μη γίνει δεκτή.
Στη δική μας περίπτωση δεν συντρέχουν οι λόγοι πάνω στους οποίους στηρίχθηκε το εκδικάζον Δικαστήριο για να ακυρώσει την απόφαση, εφ΄ όσον δεν συμπεριλαμβανόταν οποιοσδήποτε άλλος ή συναφής όρος για υποβολή προσφορών. Αντιθέτως, οι καθ΄ ων η αίτηση αποτάθηκαν στην αιτήτρια και στο ενδιαφερόμενο μέρος, ως τους δύο μοναδικούς προσφοροδότες, χωρίς να θέσουν οποιοδήποτε όρο, ώστε συμμόρφωση των αιτητών με αυτόν να αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό (KPM Transport v. E.F.A. and others (1987) 3 C.L.R. 1939). H υπόθεση διαφοροποιείται παντελώς από τις δύο προηγούμενες αποφάσεις και υπό τας περιστάσεις, η προδικαστική ένσταση θα πρέπει να απορριφθεί. Η αιτήτρια έχει έννομο συμφέρον να στραφεί εναντίον της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση. Το ζήτημα του εάν και κατά πόσο η αιτήτρια εταιρεία με τις ενέργειές της, αποδελτίωση τύπου και άλλων, παραβίαζε δικαιώματα δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα, είτε κάτω από το συναφή Νόμο, είτε την Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Οδηγία 2001/29/ΕΚ, δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης στα πλαίσια της παρούσας προσφυγής. Πρόσωπα τα οποία κρίνουν ότι προσβάλλονται τα πνευματικά τους δικαιώματα μπορούν να στραφούν στο Πολιτικό Δικαστήριο για διεκδίκηση αποζημιώσεων και αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους. Ορθά επισημαίνεται στη γραπτή αγόρευση των καθ΄ ων η αίτηση, ότι το ζήτημα ως ιδιωτική διαφορά εκφεύγει του ακυρωτικού ελέγχου από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Η επίλυση του ζητήματος του εκπρόθεσμου της προσφοράς του ενδιαφερόμενου μέρους βρίσκεται στον ίδιο τον Νόμο: Ο Περί του Συντονισμού των Διαδικασιών Σύναψης Δημόσιων Συμβάσεων Προμηθειών, ΄Εργων και Υπηρεσιών και για Συναφή Θέματα Νόμος του 2006, Ν.12(Ι)/2006, όπου το Δικαστήριο ανέτρεξε για να απαντήσει τα ερωτήματα που προκύπτουν από την αίτηση και ένσταση και τα οποία δεν συζητήθηκαν από τους συνηγόρους των διαδίκων μερών, οι οποίοι παρέμειναν σε άλλες παραμέτρους.
Ο Νόμος με το άρθρο 32 ορίζει τις περιπτώσεις εκείνες όπου οι αναθέτουσες αρχές δύνανται να συνάπτουν δημόσιες συμβάσεις προσφεύγοντας σε διαδικασία με διαπραγμάτευση, αφού προηγηθεί δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού, στις περιπτώσεις που καταγράφει και που δεν καλύπτουν την παρούσα περίπτωση, η οποία και τίθεται κάτω από την επιφύλαξη του ιδίου του άρθρου:
«32.-(1) ...........................
(α) ..........................
Νοείται ότι, οι αναθέτουσες αρχές δύνανται να μην δημοσιεύουν προκήρυξη διαγωνισμού, εάν στη διαδικασία με διαπραγμάτευση καλούν μόνον εκείνους τους προσφέροντες οι οποίοι πληρούν τα κριτήρια των άρθρων 51 έως 58 και, οι οποίοι, κατά την ανοικτή ή κλειστή διαδικασία ή τον προηγηθέντα ανταγωνιστικό διάλογο, υπέβαλαν προσφορές σύμφωνες προς τις τυπικές απαιτήσεις της διαδικασίας σύναψης της σύμβασης.».
Από το Παράρτημα IV που επισυνάπτεται στην ένσταση, προκύπτει ότι η προσφορά έγινε με τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης και ότι οι καθ΄ ων η αίτηση επέλεξαν τη μη δημοσίευση της προκήρυξης διαγωνισμού, αλλά την κλήση μόνο της αιτήτριας και του ενδιαφερόμενου μέρους εφ΄ όσον έκριναν ότι πληρούνταν τα κριτήρια του Νόμου.
Σύμφωνα δε με το εδάφιο (3) του άρθρου 32 του Νόμου:
«(3) Κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, οι αναθέτουσες αρχές εξασφαλίζουν την ίση μεταχείριση όλων των προσφερόντων και, ειδικότερα, δεν παρέχουν, κατά τρόπο που να δημιουργεί διακρίσεις, πληροφορίες που ενδέχεται να ευνοούν ορισμένους προσφέροντες σε σχέση με άλλους.».
Ο Νόμος ορίζει επίσης για τις προθεσμίες που τάσσονται για την παραλαβή των αιτήσεων συμμετοχής και για την παραλαβή των προσφορών.
Σύμφωνα με το άρθρο 43:
«43.-(1) Κατά τον καθορισμό των προθεσμιών παραλαβής των αιτήσεων συμμετοχής και των προσφορών, οι αναθέτουσες αρχές λαμβάνουν υπόψη, ιδίως, το πολύπλοκο της σύμβασης και τον χρόνο που απαιτείται για την προετοιμασία των προσφορών, με την επιφύλαξη των ελάχιστων προθεσμιών που καθορίζονται στο παρόν άρθρο.
(2) ..............................
(3) (α) Στις κλειστές διαδικασίες, στις οριζόμενες στο άρθρο 32 διαδικασίες με διαπραγμάτευση με δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού και στον ανταγωνιστικό διάλογο η ελάχιστη προθεσμία παραλαβής των αιτήσεων συμμετοχής ανέρχεται σε τριάντα επτά (37) ημέρες από την ημερομηνία αποστολής της προκήρυξης του διαγωνισμού.».
Ως προς τον τρόπο αποστολής των προκηρύξεων, το εδάφιο (5) του άρθρου 43 προνοεί:
«(5) Όταν οι προκηρύξεις καταρτίζονται και αποστέλλονται με ηλεκτρονικά μέσα, σύμφωνα με την μορφή και τις λεπτομέρειες διαβίβασης της παραγράφου (3) του Παραρτήματος VII, οι προθεσμίες παραλαβής των προσφορών που ορίζονται στα εδάφια (2) και (4), για την ανοικτή διαδικασία, και η προθεσμία παραλαβής των αιτήσεων συμμετοχής που ορίζεται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (3), για την κλειστή διαδικασία, τη διαδικασία με διαπραγμάτευση και τον ανταγωνιστικό διάλογο, δύνανται να συντμηθούν κατά επτά (7) ημέρες.».
Το ουσιαστικό για την παρούσα περίπτωση καταγράφεται στο εδάφιο (7) του άρθρου 43:
«(7) Όταν, για οποιοδήποτε λόγο, τα έγγραφα του διαγωνισμού και τα συμπληρωματικά έγγραφα ή οι πληροφορίες δεν παρασχέθηκαν εντός των προθεσμιών που ορίζονται στα άρθρα 44 και 48, παρά το ότι ζητήθηκαν εμπρόθεσμα ή όταν οι προσφορές δύνανται να συνταχθούν μόνον έπειτα από επιτόπια επίσκεψη ή από επιτόπια εξέταση εγγράφων προσαρτημένων στα έγγραφα του διαγωνισμού, οι προθεσμίες παραλαβής των προσφορών παρατείνονται, ούτως ώστε όλοι οι ενδιαφερόμενοι οικονομικοί φορείς να δύνανται να λαμβάνουν γνώση όλων των αναγκαίων πληροφοριών για τη διατύπωση των προσφορών.».
Όσον αφορά τον τρόπο υπολογισμού των προθεσμιών το άρθρο 45 προνοεί:
«45. Για τον υπολογισμό των προθεσμιών που αναφέρονται στον παρόν Μέρος εφαρμόζεται ο Κανονισμός (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1182/71.».
Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι ο πιο πάνω κανονισμός τυγχάνει άμεσης εφαρμογής για τον υπολογισμό της προθεσμίας: «ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΟΚ, ΕΥΡΑΤΟΜ) αριθ. 1182/71 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 3ης Ιουνίου 1971 περί καθορισμού των κανόνων που εφαρμόζονται στις προθεσμίες, ημερομηνίες και διορίες».
Κάτω από το Κεφάλαιο «Προθεσμίες», ΄Αρθρο 2 προνοείται:
«1. Για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, ως «αργίες» νοούνται όλες οι ημέρες που προβλέπονται ως αργίες στο Κράτος μέλος ή στο όργανο των Κοινοτήτων, όπου πρέπει να αναληφθεί κάποια ενέργεια.
Προς το σκοπόν αυτόν κάθε Κράτος μέλος διαβιβάζει στην Επιτροπή κατάλογο των ημερών που προβλέπονται ως αργίες από τη νομοθεσία του. Η Επιτροπή δημοσιεύει στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων τους καταλόγους που της έχουν διαβιβασθεί από τα Κράτη μέλη, συμπληρωμένους με τις ημέρες που προβλέπονται ως αργίες στα όργανα της Κοινότητος.
2. Για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, ως «εργάσιμες ημέρες», νοούνται όλες οι ημέρες, εκτός από τις αργίες, τις Κυριακές και τα Σάββατα.».
«΄Αρθρο 3.
1. ...............................
2. ..............................
3. .............................
4. Αν η τελευταία ημέρα προθεσμίας που δεν προσδιορίζεται κατά ώρες είναι αργία, Κυριακή ή Σάββατο, η προθεσμία λήγει με την παρέλευση της τελευταίας ώρας της επόμενης εργάσιμης ημέρας.
Η διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται στις προθεσμίες που υπολογίζονται αναδρομικά από ορισμένη ημερομηνία ή ορισμένο γεγονός.
5. Κάθε προθεσμία δύο ή περισσοτέρων ημερών περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο εργάσιμες ημέρες.».
Καθίσταται φανερό από την παράθεση του νομοθετικού πλαισίου που ρυθμίζει το ζήτημα και από τα γεγονότα όπως έχουν τεθεί ενώπιόν μου, ιδιαιτέρως του παραδεκτού γεγονότος ότι η 15.12.2008, ημερομηνία λήξης υποβολής των προσφορών, κηρύχθηκε ως δημόσια αργία, η αρμόδια αρχή είχε εξουσία να παρατείνει την προθεσμία στη βάση του άρθρου 3(4) του σχετικού Κανονισμού 1182/71, έτσι ώστε η προθεσμία να έληγε με την παρέλευση της τελευταίας ώρας της επόμενης εργάσιμης ημέρας, της 16ης. Ο τρόπος με τον οποίο ενήργησαν οι καθ ων η αίτηση αντίκειται στις αρχές της χρηστής διοίκησης: ειδοποίησαν στις 16.12.2008 το ενδιαφερόμενο μέρος να παραλάβει την επιστολή με την οποία προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός, ημερ. 2.12.2008 και στις 17.12.2008 υποβλήθηκε η προσφορά του. Οι καθ΄ ων η αίτηση είχαν την ευχέρεια να παρατείνουν το χρόνο υποβολής κατά μία ημέρα, δηλαδή την επομένη της 15.12.2008, λόγω της δημόσιας αργίας. Αντιθέτως, παρέλαβαν εκπρόθεσμα την επιστολή του ενδιαφερόμενου μέρους, χωρίς να παρατείνουν την προθεσμία, και ήλθαν εκ των υστέρων με επιστολή τους ημερ. 22.12.2008, η οποία και πάλι στάληκε με φωτοτηλεμήνυμα να «ρωτήσουν» τους δύο προσφοροδότες αν εξακολουθούν να ενδιαφέρονται και αφού επιβεβαιώθηκε τηλεφωνικώς ότι εξακολουθούσαν να ενδιαφέρονται, προχώρησαν στις 23.12.2008 να κατακυρώσουν την προσφορά στο ενδιαφερόμενο μέρος. ΄Εκριναν λανθασμένα, κατά την κρίση μου, οι καθ΄ ων η αίτηση, ότι έτσι μπορούσαν να θεραπεύσουν και να νομιμοποιήσουν αναδρομικά το εκπρόθεσμο της υποβολής της προσφοράς του ενδιαφερόμενου μέρους, κατά παράβαση του Νόμου και της σχετικής Οδηγίας.
Στην Tamassos Tobacco Suppliers and Co. v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60, 75, αναφέρεται:
«Στο διοικητικό δίκαιο ισχύει η αρχή της καλής πίστης που αποβλέπει στη διασφάλιση σύμμετρης λειτουργίας των διοικητικών οργάνων και τον αποκλεισμό της αυθαιρεσίας. Η αρχή αυτή γίνεται δεκτή και από τη νομολογία των κυπριακών δικαστηρίων (βλ. μεταξύ άλλων, Vassiliou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 220, Papadopoulou v. Republic (1984) 3 C.L.R. 332, και Droushiotis v. C.B.C. (1984) 3 C.L.R. 546). Η αρχή της καλής πίστης δεν επιτρέπει εκτροπή από τις αρχές του διοικητικού δικαίου ή τη λειτουργία της Διοίκησης έξω από τους κανόνες της χρηστής διοίκησης. Η πρόσκληση των εφεσιβλήτων για την προσκόμιση του πληρεξουσίου συνιστούσε εκτροπή από τη σύννομη λειτουργία του διοικητικού οργάνου η οποία άφησε αμετάβλητο το νομικό καθεστώς ως προς την εγκυρότητα της προσφοράς των εφεσειόντων.».
Στη Lanitis Solar Limited κ.α. ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, Υποθ. Αρ. 1043/2009, ημερ. 27.7.2012 (Ερωτοκρίτου, Δ.) κρίθηκε ότι:
«Με την προκήρυξη μιας προσφοράς, πάντοτε τίθεται καταληκτική προθεσμία, η τήρηση της οποίας είναι αποφασιστικής σημασίας για τη λήψη απόφασης για κατακύρωση της προσφοράς (βλ. Tamassos Tobacco Suppliers and Co. v. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 60). Επίσης, ο σχετικός όρος που αφορά στην προθεσμία υποβολής της προσφοράς, ανέκαθεν ερμηνεύθηκε με αυστηρότητα, ώστε να διασφαλίζεται η ουσιαστική ισότητα μεταξύ των προσφοροδοτών και να αποφεύγονται υποκειμενικές εξαιρέσεις με ενδεχόμενα ρήγματα στην αρχή της νομιμότητας (βλ. Petros Matsouka (No. 2) v. The Republic (1985) 3(B) CLR 686)».
Οι εξηγήσεις που έδωσαν οι καθ΄ ων η αίτηση περί μη παραλαβής του φωτοτηλεμηνύματος με το οποίο ζητήθηκαν οι προσφορές, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ενταχθούν κάτω από το άρθρο 43(7), εφ΄ όσον εδώ δεν επρόκειτο για έγγραφα ή συμπληρωματικά έγγραφα του διαγωνισμού. ΄Αλλωστε, ούτε οι καθ΄ ων η αίτηση πρόβαλαν με τη γραπτή τους αγόρευση τέτοιο ισχυρισμό. Ακόμη και να δεχόμουν ότι συνέτρεχαν οι πρόνοιες του άρθρου 43(7), οι καθ΄ων η αίτηση όφειλαν ρητώς να παρατείνουν την προθεσμία.
Βρίσκω ότι στην παρούσα περίπτωση δεν ισχύει το δόγμα της ταυτόχρονης επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας, στη βάση του ότι οι αιτητές όταν ρωτήθηκαν μετά τη λήξη της προθεσμίας, εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους, δηλώνοντας ότι ίσχυε η προσφορά που είχε ο καθένας καταθέσει κατά τον αντίστοιχο χρόνο. Διότι σε τι συγκατατέθηκαν στο τέλος της ημέρας οι αιτητές, εφ΄ όσον ουδέποτε τέθηκε θέμα ανάκλησης του διαγωνισμού και επαναπροκήρυξής του σύμφωνα με τις γνωστές αρχές του διοικητικού δικαίου και του νόμου.
Υπό τας περιστάσεις βρίσκω ότι οι καθ΄ ων η αίτηση ενήργησαν κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και σε αντίθεση με τις πρόνοιες του άρθρου 32(3) για εξασφάλιση της ίσης μεταχείρισης των προσφοροδοτών, αλλά και των προνοιών για τήρηση των προθεσμιών (Tamassos Tobacco Suppliers and Co. v. Δημοκρατίας, ανωτέρω), κατά τρόπο που δημιουργεί διακρίσεις ή εύνοια σε ορισμένους από αυτούς.
Για τους λόγους που έχω εξηγήσει, κρίνω ότι η προσφυγή πρέπει να επιτύχει. Η απόφαση των αιτητών αντίκειται στις αρχές της ίσης μεταχείρισης και της χρηστής διοίκησης και έρχεται σε αντίθεση με τις ίδιες τις πρόνοιες του Νόμου που διέπει τα του εν λόγω διαγωνισμού. Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με €1.500 έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.
Δ. Μιχαηλίδου, Δ.
/ΜΔ