|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 481/2011)
2 Μαΐου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SHARRON GEORGIADOU
Αιτήτρια
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 8.2.2013 ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΕΦΕΣΗΣ ΕΚΠΡΟΘΕΣΜΑ
_________
Α. Βαρωσιώτου (κα) για Γεωργιάδη και Μυλωνά, για την Αιτήτρια.
Α. Καλησπέρα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
(Ex Tempore)
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Την 14.5.2012 είχα εκδώσει απόφαση στην προσφυγή της Αιτήτριας, η οποία αφορά επιβολή τελών εγγραφής για μεταχειρισμένο αυτοκίνητο το οποίο είχε εισάξει από την Αγγλία στην Κύπρο και τα οποία τέλη εγγραφής ισχυρίζετο ότι κακώς είχαν επιβληθεί. Σχεδόν εννέα μήνες μετά η Αιτήτρια υπέβαλε την αίτηση που είναι τώρα ενώπιον μου, με την οποία ζητά να της δοθεί άδεια για εκπρόθεσμη καταχώρηση έφεσης με επέκταση του χρόνου καταχώρησης της έφεσης κατά 20 μέρες από την καταχώρηση της άδειας για το λόγο ότι, ναι μεν το γραφείο των δικηγόρων που εχειρίζοντο την υπόθεση είχε πληροφορηθεί ότι η απόφαση θα εδίδετο στις 14.5.2013, αλλά υπήρξε κάποιο λάθος επικοινωνίας το οποίο εξηγεί γιατί οι δικηγόροι να μην έλαβαν γνώση της ειδοποίησης και να μην εμφανίσθησαν κατά την έκδοση της απόφασης ώστε να μπορούσαν και αναλόγως να είχαν ασκήσει έφεση.
Τα πράγματα βεβαίως, όπως τίθεται στην ένορκη δήλωση, δεν είναι πολύ καθαρά διότι λέγονται δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ουδέποτε υπήρξε γνώση της ειδοποίησης που εστάλη την 11.5.2012 και με έκπληξη τους οι δικηγόροι διαπίστωσαν εκ των υστέρων ότι η απόφαση είχε εκδοθεί, τυχαία μάλιστα όταν στα πλαίσια άλλης υπόθεσης επεσυνάφθη και η απόφαση αυτή. Σε άλλη παράγραφο όμως αναφέρεται ότι, ακόμα και στην περίπτωση που η εν λόγω ειδοποίηση αναμείχθηκε από λάθος με άλλα έγγραφα και δεν έλαβαν γνώση οι δικηγόροι, θα έπρεπε να δοθεί η άδεια διότι σε άλλες υποθέσεις που αφορούν το ίδιο θέμα έχουν εκδοθεί αποφάσεις οι οποίες είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση και τις οποίες έχει αποδεχθεί η Δημοκρατία εκ των υστέρων, ούτως ώστε να έχει διαμορφωθεί μια εικόνα των πραγμάτων όπου αυτή η υπόθεση θα είχε αποτέλεσμα προς αντίθετη κατεύθυνση. Ας σημειωθεί ότι έχει εκδοθεί και άλλη απόφαση από το Δικαστήριο, η 1477/2009, με το ίδιο απορριπτικό αποτέλεσμα, η οποία δεν έχει εφεσιβληθεί, ενώ οι άλλες αποφάσεις που έχουν εκδοθεί από άλλους Δικαστές έχουν εφεσιβληθεί από τη Δημοκρατία, εκ των υστέρων δε απεσύρθησαν οι εφέσεις και μάλιστα η Δημοκρατία σε άλλες προσφυγές δέχθηκε απόφαση ακυρωτική. Πλήττεται, λέγει, έτσι, η Αιτήτρια, το δημόσιο συμφέρον όπως και το δικό της βεβαίως, αφού η απόφαση αυτή αν παραμείνει δεν συνάδει με την άποψη που έχει διαμορφωθεί με τις άλλες αποφάσεις.
Η ευπαίδευτη συνήγορος για την Αιτήτρια έχει αναφερθεί σε νομολογία ως προς την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για την παραχώρηση άδειας για καταχώρηση έφεσης εκπρόθεσμα, τονίζοντας ακριβώς τη πτυχή του δημοσίου συμφέροντος και ότι το λάθος του δικηγόρου μπορεί να συγχωρεθεί, πόσο μάλλον αν έγινε κάποιο λάθος στη διαδικασία που διέπει τη λειτουργία του γραφείου. Από την άλλη πλευρά, η ευπαίδευτη συνήγορος για τη Δημοκρατία αναφέρθηκε στο πολύ μακρό του χρόνου που έχει μεσολαβήσει ώστε βεβαίως να έχει παρέλθει προ πολλού ο χρόνος καταχώρησης έφεσης και στο γεγονός ότι, εν πάση περιπτώσει, έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο που αφορά την ενώπιον μου υπόθεση, ώστε η προοπτική καταχώρησης έφεσης να ανατρέπει όλα όσα έχουν μέχρι τώρα ουσιαστικά τελειωθεί.
Δεν αμφιβάλλω ότι, αν η περίπτωση είναι τέτοια που να δικαιολογείται προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος να επιτραπεί η εκπρόθεσμη καταχώρηση έφεσης, αυτό θα μπορεί να γίνει ακόμα και αν έχει περάσει κάποιο υπολογίσιμο χρονικό διάστημα. Από την άλλη, οι προθεσμίες είναι εκεί για να τηρούνται και, ιδιαίτερα όταν έχει περάσει μακρό χρονικό διάστημα όπως στην προκειμένη περίπτωση των σχεδόν εννέα μηνών, είναι πολύ δύσκολο για το Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ του να επιτρέψει την καταχώρηση εκπρόθεσμης έφεσης. Μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση έχουν επιδικασθεί και έξοδα εναντίον της Αιτήτριας όσον αφορά την κατάληξη της πρωτόδικης διαδικασίας, ώστε η Δημοκρατία θα επηρεασθεί στο θέμα των εξόδων αν επιτραπεί η καταχώρηση εκπρόθεσμης έφεσης η οποία ενδεχομένως να επιτύχει στο τέλος της ημέρας. Δεν υπήρξε προθυμία εκ μέρους της άλλης πλευράς να λάβει υπόψη τον παράγοντα αυτό, με ανάλογες εισηγήσεις ως προς όρους που θα μπορούσαν να είχαν τεθεί για να αποφευχθεί αυτή η απώλεια της Δημοκρατίας, σε περίπτωση που θα εδίδετο η άδεια. Τούτο όμως δεν επηρεάζει την κρίση μου, εφ΄όσον ανάγεται μάλλον στην ευρύτερη διάσταση του γενικού κανόνα ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα.
Θα επικεντρωθώ στα όσα αναφέρονται στην ένορκη δήλωση και όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί από την τοποθέτηση της ευπαιδεύτου συνηγόρου σήμερα ενώπιον μου. Η ένορκη δήλωση εβασίζετο ουσιαστικά στο ότι ουδέποτε ειδοποιήθηκε το γραφείο για το ότι είχε στείλει ειδοποίηση για την έκδοση απόφασης. Αυτή είναι η βασική θέση η οποία υπάρχει στην παράγραφο 7, και μάλιστα γίνεται με αναφορά στο ότι εβρέθησαν προ εκπλήξεως οι δικηγόροι όταν διαπίστωσαν ότι στο φάκελο του Δικαστηρίου υπάρχει ειδοποίηση με ημερομηνία 11.5.2012 που φαίνεται ότι είχε αποσταλεί με φαξ στο γραφείο τους: «Όπως έχω ενημερωθεί, οι δικηγόροι του γραφείου μας δεν έλαβαν τέτοια ειδοποίηση, ούτε έλαβαν οι γραμματείς τέτοια ειδοποίηση, αφού αν λάμβαναν τέτοιου είδους έγγραφο θα το είχαν φυλάξει πρωτίστως στο ηλεκτρονικό αρχείο που φυλάγονται όλα τα έγγραφα του Δικαστηρίου, μετέπειτα θα το τοποθετούσαν στο φάκελο της υπόθεσης και θα το κατέγραφαν στα ημερολόγια των δικηγόρων και ως εκ τούτου, θα ενημερώνονταν οι δικηγόροι που χειρίζονται την υπόθεση. Όπως μας έχουν ενημερώσει οι γραμματείς τέτοιο έγγραφο δεν περιήλθε στα χέρια τους.»
Υπάρχει μια άλλη παράγραφος, η παράγραφος 8, που λέει ότι:
«Θεωρούμε πως ακόμη και στην περίπτωση που η εν λόγω ειδοποίηση αναμίχθηκε από λάθος με άλλα έγγραφα, χωρίς να περιπέσει στην αντίληψη μας, είναι προς το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης, να δοθεί στην Αιτήτρια άδεια .»
Όπως έχει προκύψει σήμερα όμως, τέτοια ειδοποίηση, όπως δήλωσε η ευπαίδευτη συνήγορος για την Αιτήτρια, όντως εστάλη στο γραφείο, όντως παρελήφθη στο φαξ και τα πράγματα δεν είναι όπως ετέθησαν στην παράγραφο 7 της ενόρκου δηλώσεως. Τούτο βεβαίως αντανακλά ευθέως στα γεγονότα τα οποία το Δικαστήριο θα μπορούσε να είχε ενώπιον του για να αποφασίσει το θέμα, με αποτέλεσμα, εφ΄όσον προκύπτει ότι η ειδοποίηση, κατ΄ομολογία, παρελήφθη, να ανατρέπεται αυτή ταύτη η βάση στην οποία είχε τεθεί το αίτημα μέσω της ενόρκου δηλώσεως.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα ήμουν διατεθειμένος να εγκρίνω το αίτημα εφ΄όσον προκύπτει ευθέως θέμα αξιοπιστίας των γεγονότων, αλλά και θέμα ευρύτερο, και αυτό είναι που έχει βεβαίως σημασία, των ορθών γεγονότων που θα μπορούσαν να είχαν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου. Δεν είναι σε θέση το Δικαστήριο να γνωρίζει το γιατί, παρά το ότι η ειδοποίηση όντως εστάλη και παρά το ότι, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 7, αν είχε ληφθεί, όπως και ελήφθη, θα εγίνοντο όλα τα δέοντα για να τεθεί ενώπιον των δικηγόρων, τούτο δεν έγινε. Η βεβαιότητα με την οποία τίθενται τα γεγονότα στην παράγραφο 7 είναι τέτοια που να μην επιδέχεται άλλη ερμηνεία. Τονίζω και πάλι την αναφορά ότι: «Όπως μας έχουν ενημερώσει οι γραμματείς τέτοιο έγγραφο δεν περιήλθε στα χέρια τους.». Σημαίνει αυτό ότι έγινε η δέουσα έρευνα στο γραφείο και διεπιστώθη ότι τέτοιο έγγραφο ποτέ δεν είχε σταλεί, εξ όσων προέκυπτε από την έρευνα. Τούτο σαφώς δεν είναι ορθό σύμφωνα με τη σημερινή δήλωση η οποία έγινε ενώπιον μου.
Η άλλη διάσταση βεβαίως του πράγματος είναι ότι, εν πάση περιπτώσει, θα μπορούσαν να είχαν διερωτηθεί οι ευπαίδευτοι συνήγοροι κατά πόσο, μετά από τόσους πολλούς μήνες και με δεδομένη την υποχρέωση του Δικαστηρίου να εκδώσει την απόφαση του έγκαιρα, δεν είχε εκδοθεί απόφαση, ώστε να διεπιστώνετο ενωρίτερα το λάθος και να εγίνετο η αίτηση εν ευθέτω χρόνω.
Κρίνω ότι, λαμβάνοντας υπ΄όψη και την ανάγκη για την τελεσιδικία των αποφάσεων, η οποία είναι το πρώτιστο το οποίο κατευθύνει τις προθεσμίες οι οποίες τίθενται, δεν θα ήταν προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να επιτραπεί η παραχώρηση άδειας για εκπρόθεσμη καταχώρηση έφεσης.
Έχει θέσει το ερώτημα η ευπαίδευτη συνήγορος για την Αιτήτρια κατά πόσο θα παραμείνει εκείνη «αδικημένη» από το αποτέλεσμα αν δεν ασκήσει έφεση, με την έννοια ότι άλλοι θα βρεθούν σε διαφορετική θέση. Αυτό όμως, όπως ήδη ελέχθη, αφορά όλους τους διαδίκους οι οποίοι, είτε μη ασκώντας προσφυγή εντός της τακτής προθεσμίας δεν προσφεύγουν στην επιδίωξη των δικαιωμάτων τους είτε μη ασκώντας έφεση εντός της τακτής προθεσμίας και πάλι δεν έχουν προωθήσει το δικαίωμά τους.
Η αίτηση απορρίπτεται. Υπάρχει θέμα εξόδων;
κα Καλησπέρα: Όχι.
Δικαστήριο: Καμιά διαταγή για έξοδα.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π