|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1481/2010)
28 Mαΐου, 2013
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΕΥΚΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Αγνή Ευσταθίου Νικολετοπούλου (κα), για τον Αιτητή.
Μαρία Κυπριανού-Τρυφωνοπούλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιζητεί την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση με την οποία προήγαγαν το ενδιαφερόμενο μέρος Κυριάκο Κολιό (στο εξής «το ενδιαφερόμενο μέρος»), στη μόνιμη θέση Ανώτερου Τεχνικού Επιθεωρητή, Υπουργείο Εσωτερικών, από 15.10.2010. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή»), στις 10.5.2010 συνεδρίασε κατόπιν πρότασης του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, για την πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης Ανώτερου Τεχνικού Επιθεωρητή, Υπουργείο Εσωτερικών, και αποφάσισε, επειδή επρόκειτο για θέση προαγωγής, να επιληφθούν της πρότασης στην επόμενη συνεδρία τους, ώστε να παραστεί σ΄αυτήν και ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών (στο εξής «ο Διευθυντής»). ΄Ετσι, στις 15.9.2010, σε συνεδρία της η Επιτροπή αφού άκουσε τη σύσταση του Διευθυντή, ο οποίος σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος και στη συνέχεια αποχώρησε, και έλαβε υπ΄ όψιν όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης και της σύστασης του Διευθυντή, έκρινε ως καταλληλότερο για προαγωγή για την επίδικη θέση το ενδιαφερόμενο μέρος.
Ο αιτητής προσβάλλει την πιο πάνω απόφαση προβάλλοντας ουσιαστικά ένα λόγο ακύρωσης. Τόσον η σύσταση του Διευθυντή όσο και η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας πάσχουν: είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και μη δέουσας έρευνας: Εσφαλμένως, ενώ στα αξιολογικά κριτήρια, αξία αρχαιότητα και προσόντα ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος κρίθηκαν ίσοι, βάσισε ουσιαστικά την επιλογή της στο γεγονός ότι δύο χρόνια προηγουμένως από την προκήρυξη της επίδικης θέσης, επιβλήθηκε στον αιτητή η πειθαρχική ποινή της αυστηρής επίπληξης για πειθαρχικό αδίκημα, το οποίο είχε διαπράξει το 1998, ενώ δεν έπρεπε να ληφθεί υπ΄ όψιν τόσο από το Διευθυντή όσο και από την Επιτροπή αφού είχε παρέλθει η διετία.
Η κα Κυπριανού εισηγείται ότι στη σύστασή του ο Διευθυντής, ορθά έλαβε υπ΄ όψιν και το γεγονός της επιβολής πειθαρχικής ποινής, αυστηρής επίπληξης στον αιτητή στις 22.5.2007, εφ΄ όσον βρέθηκε ένοχος σε πειθαρχική υπόθεση εναντίον του στην κατηγορία που αφορούσε σε «ενέργεια ή παράλειψη κατά τρόπο που ισοδυναμεί με παράβαση οποιουδήποτε από τα καθήκοντα ή τις υποχρεώσεις δημοσίου υπαλλήλου» κατά παράβαση του άρθρου 73(1)(β) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2009.
Εν προκειμένω, είναι η εισήγησή της, ο αιτητής διατήρησε το δικαίωμά του για προαγωγή εφ΄όσον πέρασε η διετία από την επιβολή της πειθαρχικής ποινής της αυστηρής επίπληξης, άρθρο 35(2)(γ) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990, Ν.1/90, όμως, σύμφωνα με το άρθρο 80(1), η ποινή της αυστηρής επίπληξης διαγράφεται μετά από πέντε χρόνια.
Συνεπώς, οι καθ΄ ων η αίτηση ενήργησαν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 80 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων, εφ΄ όσον η ποινή δεν έχει ακόμα διαγραφεί, δεν έχει περάσει ακόμα η πενταετία από την επιβολή της, επιβλήθηκε στις 22.5.2007, ενώ η απόφαση λήφθηκε στις 15.9.2010 και συνεχίζει να αποτελεί στοιχείο κρίσης, εφ΄ όσον περιέχεται στον προσωπικό φάκελο του αιτητή. Ο Διευθυντής λοιπόν όφειλε να λάβει υπ΄ όψιν του το στοιχείο της καταδίκης, προκειμένου να σχηματίσει κρίση, το ίδιο και η Επιτροπή η οποία έλαβε υπ΄ όψιν της τα τρία κριτήρια - αξία, προσόντα, αρχαιότητα συν το γεγονός ότι είχε επιβληθεί στον αιτητή η πειθαρχική ποινή και το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος διέθετε υπέρ του και τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή. Συνεπώς είχε προχωρήσει σε δέουσα έρευνα προτού καταλήξει στην απόφασή της, την οποία κρίνει ως πλήρως αιτιολογημένη. Παρέπεμψε δε στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 700/90 και 701/90, Χαράλαμπος Κτωράς ν. Δημοκρατίας, ημερ. 14.7.1995, καθώς και στη Νέστωρας Ιωάννου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (2004) 3 Α.Α.Δ. 524.
Από τα στοιχεία των φακέλων και τα επισυνημμένα στην αίτηση έγγραφα, διαπιστώνω ότι ο αιτητής βρέθηκε ένοχος μετά από ακρόαση στην κατηγορία για ενέργεια ή παράλειψη κατά τρόπο που ισοδυναμεί με παράβαση οποιουδήποτε από τα καθήκοντα ή τις υποχρεώσεις δημοσίου υπαλλήλου κατά παράβαση του άρθρου 73(1)(β) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2009. Ο αιτητής ενώ ήταν δημόσιος υπάλληλος και κατείχε κατά τον ουσιώδη χρόνο τη θέση Ανώτερου Τεχνικού στο Υπουργείο Εσωτερικών, κατά ή περί το Δεκέμβριο του 1998 και ήταν υπεύθυνος του Κλάδου Πληρωμών για τεχνικά έργα και στα πλαίσια των καθηκόντων του, παρέλειψε να ελέγξει ένα πιστοποιητικό, με αποτέλεσμα να ζημιωθεί το δημόσιο με το ποσό των £11.000 περίπου. Η Ε.Δ.Υ. (πειθαρχική διαδικασία) κατά την επιμέτρηση της ποινής αποφάσισε ανάμεσα σ΄ άλλα και τα πιο κάτω:
«Η Επιτροπή, θεωρεί το πειθαρχικό παράπτωμα που διέπραξε ο καθ΄ ου η δίωξη αρκετά σοβαρό. Κατά τον ουσιώδη χρόνο ο υπάλληλος κατείχε τη θέση Ανώτερου Τεχνικού στο Υπουργείο Εσωτερικών και ασκούσε καθήκοντα προϊσταμένου του Κλάδου Χωρητικών Αρχών και ήτο υπεύθυνος του Κλάδου Πληρωμών. Η Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας ενεπιστεύθη στον Χριστοδούλου ένα πόστο πολύ υπεύθυνο και σημαντικό. Είχε υπό την εποπτεία και/ή υπό τον έλεγχο του το επίδικο έργο του διαχωρισμού οικοπέδων που θα παραχωρούνταν σε πτωχές οικογένειες στην Κοκκινοτριμιθιά. Ο υπάλληλος κατά την εκτέλεση του έργου επέδειξε αμέλεια με αποτέλεσμα να τοποθετηθεί λιγότερο πρέμιξ στο έργο και να ζημιωθεί το Δημόσιο με το ποσό των £11,600. ............................
................................
Η Επιτροπή, θεωρεί ταυτόχρονα, ότι οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες διεπράχθη το αδίκημα θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής. Στη συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση είναι τέτοιες που έχουν καταλυτικό ρόλο στην ποινή που θα επιβληθεί. Έτσι λαμβάνεται υπόψη το χρονικό διάστημα που διέρρευσε από την διάπραξη του αδικήματος το οποίο ανέρχεται σε σχεδόν εννέα χρόνια. Αυτό δεικνύει και/ή επιβάλλει στα διάφορα θεσμικά όργανα του κράτους, ιδιαίτερα στις ανακριτικές ή άλλες αρμόδιες αρχές, ότι θα πρέπει να ενεργούν με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα. Το γεγονός της καθυστέρησης είχε, τόσο οικονομικές συνέπειες για τον ίδιο και την οικογένεια του, όσο και μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία.».
Η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν όλα τα πιο πάνω, καθώς και το γεγονός ότι ο αιτητής είχε μια μακρά σταδιοδρομία στη δημόσια υπηρεσία, χωρίς κανένα πειθαρχικό προηγούμενο και με εξαίρετες διαχρονικά υπηρεσιακές εκθέσεις και ότι βρισκόταν κοντά στην αφυπηρέτηση, του επέβαλε την πειθαρχική ποινή της αυστηρής επίπληξης.
Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι για ένα αδίκημα το οποίο συνετελέσθη το 1998, καταχωρίστηκε η υπόθεση το 2005, επεβλήθη ποινή το 2007. Εννέα σχεδόν χρόνια από τη διάπραξη του αδικήματος, ενώ ο αιτητής στις 18.12.2003 είχε αθωωθεί σε Ποινική Υπόθεση η οποία είχε καταχωριστεί εναντίον του.
Σύμφωνα με το άρθρο 35(2)(γ) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων: «Κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν προάγεται σε άλλη θέση εκτός αν δεν τιμωρήθηκε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης διετίας για πειθαρχικό παράπτωμα σοβαρής μορφής: ..».
Σύμφωνα με το άρθρο 80(1): «Η ποινή της επίπληξης μετά τρία έτη από την επιβολή της, της αυστηρής επίπληξης μετά πέντε έτη και οι λοιπές ποινές, εκτός από τις ποινές της αναγκαστικής αφυπηρέτησης και της απόλυσης, μετά δέκα έτη από την επιβολή τους διαγράφονται». Σύμφωνα δε με το εδάφιο (2) του ιδίου άρθρου: «Οι ποινές που διαγράφονται αποσύρονται από τον Προσωπικό Φάκελο του υπαλλήλου και δεν επιτρέπεται εφεξής να αποτελέσουν στοιχεία κρίσης του».
Από τις συνδυασμένες πρόνοιες των πιο πάνω άρθρων, είναι αδιαμφισβήτητο ότι το πειθαρχικό παράπτωμα του αιτητή και η καταδίκη του, αποτελούν στοιχεία κρίσης, μέσα στα πλαίσια του σχετικού Νόμου μέχρι τη διαγραφή του. Αποτελεί επίσης κοινό έδαφος ότι δεν είχε παρέλθει ο χρόνος διαγραφής της καταδίκης και ως εκ τούτου αποτελούσε νόμιμο στοιχείο κρίσης που δεν μπορούσε να παραβλεφθεί. Αντιθέτως συμπλήρωνε την όλη εικόνα η οποία σχηματίζεται για τον αιτητή:
«Από τον πιο πάνω Κανονισμό είναι φανερό ότι ένα από τα απαραίτητα στοιχεία που έπρεπε να λάβει υπόψη το Συμβούλιο ήταν και το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων μέρος του οποίου αποτελούσε η πειθαρχική καταδίκη του εφεσείοντα. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κρίνεται ότι η απόφαση του εφεσίβλητου Συμβουλίου στις 3/3/2000 να λάβει υπόψη το πειθαρχικό παράπτωμα ήταν εύλογα επιτρεπτή, λαμβανομένου μάλιστα υπόψη του γεγονότος ότι επρόκειτο για πρόσφατο παράπτωμα του 1998.».(Νέστωρας Ιωάννου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού, ανωτέρω).
Ο αιτητής παραπονείται ότι η Επιτροπή δεν έδωσε επαρκή και ειδική αιτιολογία και ότι ουσιαστικά βασίστηκε στην καταδίκή του και στο πειθαρχικό του παράπτωμα προσδίδοντάς της υπέρμετρη βαρύτητα, για να προάξει το ενδιαφερόμενο μέρος αντί του ιδίου, ενώ παραγνώρισε την ιδιαίτερη σημασία που είχαν τα προσόντα του, ως βασικά στοιχεία για τη διαμόρφωση κρίσης.
Ορθώς, από τη στιγμή που η πειθαρχική καταδίκη του εφεσείοντα αποτελούσε μέρος του προσωπικού του φακέλου, θα έπρεπε να ληφθεί υπ΄ όψιν τόσο από το Διευθυντή όσο και από την Επιτροπή. Όμως, τόσο ο Διευθυντής όσο και η Επιτροπή, δεν προχώρησαν να εξετάσουν εμπεριστατωμένα και να δώσουν στο στοιχείο αυτό τη βαρύτητα που του αναλογούσε και μάλιστα να ανατρέξουν στην ίδια την απόφαση της Ε.Δ.Υ., ούτως ώστε να έχουν αντίληψη των γεγονότων που λήφθηκαν υπ΄ όψιν κατά την επιμέτρηση της ποινής και να τα αξιολογήσουν αναλόγως, εντάσσοντάς τα στο γενικότερο πλαίσιο των αξιολογούμενων στοιχείων.
Ο Γενικός Διευθυντής προβαίνοτας στη σύσταση ανέφερε τα εξής:
«Προκειμένου να προβώ σε σύσταση για την πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης Ανώτερου Τεχνικού Επιθεωρητή, Υπουργείο Εσωτερικών, έχω μελετήσει με προσοχή τόσο τους Προσωπικούς Φακέλους όσο και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των δύο υποψηφίων που κατέχουν τη θέση Τεχνικού Επιθεωρητή.
Με βάση τα πιο πάνω και λαμβάνοντας υπόψη τα καθιερωμένα κριτήρια - αξία, προσόντα, αρχαιότητα -, σταθμίζοντας και συνεκτιμώντας αυτά στο σύνολό τους και αποδίδοντας σ΄ αυτά και σε καθένα από αυτά την ανάλογη βαρύτητα και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας της υπό πλήρωσης θέσης και την καταλληλότητα των υποψηφίων γι΄ αυτήν, συστήνω για προαγωγή τον υποψήφιο Κολιό Κυριάκο.
Συστήνοντας τον Κολιό Κυριάκο, έλαβα υπόψη ότι αυτός δεν υστερεί έναντι του ανθυποψηφίου του σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση σ΄ αυτές των τελευταίων έξι χρόνων, που μπορούν να συγκριθούν, αφού για τα έτη 2000-2003 ο υποψήφιος Χριστοδούλου Λεύκιος δεν αξιολογήθηκε, δεδομένου ότι βρισκόταν σε διαθεσιμότητα. Σ΄ ό,τι αφορά τα προσόντα, έχω λάβει υπόψη ότι διαθέτουν και οι δύο μεταλυκειακή εκπαίδευση τριετούς τουλάχιστο διάρκειας, προσόν το οποίο δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, είναι όμως σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης και του έδωσα την ανάλογη βαρύτητα.
Κατά την πιο πάνω σύσταση, έλαβα, επίσης, υπόψη το γεγονός ότι ο υποψήφιος Χριστοδούλου Λεύκιος υπερτερεί έναντι του υποψήφιου Κολιού Κυριάκου σε αρχαιότητα, η οποία ανάγεται στην ημερομηνία προαγωγής στην παρούσα θέση Τεχνικού Επιθεωρητή και συνίσταται σε 15 μήνες, η οποία όμως, λαμβανομένου υπόψη του επιπέδου της υπό πλήρωση θέσης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστική.
Συστήνοντας όμως τον Κολιό Κυριάκο, έλαβα, επίσης, σοβαρά υπόψη και το γεγονός ότι ο υποψήφιος Χριστοδούλου Λεύκιος έχει τιμωρηθεί από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας με την πειθαρχική ποινή της αυστηρής επίπληξης στις 22.5.07, αφού βρέθηκε ένοχος σε πειθαρχική υπόθεση εναντίον του, στην κατηγορία που αφορούσε 'ενέργεια ή παράλειψη κατά τρόπο που ισοδυναμεί με παράβαση οποιουδήποτε από τα καθήκοντα ή τις υποχρεώσεις δημοσίου υπαλλήλου' κατά παράβαση του άρθρου 73(1)(β) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2009.».
Είναι φανερό λοιπόν ότι ο Διευθυντής περιορίστηκε στο γράμμα του Νόμου και στο γεγονός της ίδιας της καταδίκης. Επί της καταδίκης το ίδιο έπραξε και η Επιτροπή η οποία διαφοροποιώντας την κρίση της ως προς τα προσόντα και την αρχαιότητα, αποφάσισε:
«Η Επιτροπή, καταλήγοντας στην απόφασή της, έλαβε υπόψη ότι ο επιλεγείς, σ΄ ό,τι αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση αυτές των τελευταίων χρόνων στις οποίες αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, είναι ίσος με τον ανθυποψήφιό του, αξιολογηθείς ως καθόλα εξαίρετος. Σ΄ ό,τι αφορά τα προσόντα, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι ο Χριστοδούλου Λεύκιος, ο οποίος κατέχει Πτυχίο Τεχνικού Βοηθού Δομικών ΄Εργων, υπερέχει οριακά του επιλεγέντος ο οποίος κατέχει Απολυτήριο Τμήματος Εργοδηγών Δομικών ΄Εργων, Πρότυπος Τεχνολογική Σχολή Αθηνών, και σ΄ ό,τι αφορά την αρχαιότητα η Επιτροπή δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι ο επιλεγείς υστερεί του ανθυποψηφίου του. Ωστόσο, η Επιτροπή έλαβε σοβαρά υπόψη τα όσα ο Γενικός Διευθυντής δήλωσε στη σύσταση του αναφορικά με τον υποψήφιο Χριστοδούλου Λεύκιο και προς τούτο ανέτρεξε και στον Προσωπικό του Φάκελο, όπου επιβεβαίωσε τη δήλωση του Γενικού Διευθυντή, ότι δηλαδή του έχει επιβληθεί από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας στις 22.5.07 η πειθαρχική ποινή της αυστηρής επίπληξης. Περαιτέρω, η Επιτροπή έλαβε επίσης υπόψη το γεγονός ότι ο επιλεγείς διαθέτει υπέρ του και τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή».
Επομένως, η Επιτροπή ανατρέχοντας στο φάκελο για να επιβεβαιώσει τη δήλωση του Διευθυντή για την επιβολή της πειθαρχικής ποινής, δεν αξιολόγησε η ίδια το στοιχείο αυτό σε συνάρτηση με τα λοιπά προς αξιολόγηση στοιχεία. Και μάλιστα ενώ η ίδια κατέληξε, σε αντίθεση με το Διευθυντή, ότι ο αιτητής υπερείχε οριακά του ενδιαφερομένου μέρους, ως προς τα προσόντα και υπερτερεί σε αρχαιότητα, χωρίς να σταθμίσει το σύνολο της σταδιοδρομίας του αιτητή και όλα τα στοιχεία που αναφέρονται στην υπαλληλική ικανότητα και ποιότητά του, έδωσε και η ίδια υπέρμετρη βαρύτητα στην καταδίκη αυτή καθ΄ εαυτή ως τυπικό και μόνο στοιχείο.
Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, Μ. Στασινόπουλου, αναφέρονται τα εξής:
«στ΄ Στοιχεία κρίσεως
Κατά γενικήν αρχήν το αρμόδιον προς διενέργειαν προαγωγών όργανον οφείλει να σταθμίση το σύνολον της σταδιοδρομίας του κρινομένου υπαλλήλου και πάντα τα στοιχεία τ΄ αναφερόμενα εις την υπαλληλικήν ικανότητα και ποιότητα αυτού, εφ΄ όσον ο νόμος δεν αποκλείει τούτο ρητώς: 1593, 1669, 2179 (57), 641 (51), 18 (50), 821 (48), 290 (44). Δεν είναι συνεπώς νόμιμος η κρίσις, οσάκις προς σχηματισμόν αυτής ελήφθησαν υπ΄ όψιν ωρισμένα μόνον εκ των στοιχείων τούτων, ως π.χ. στοιχεία ωρισμένης χρονικής περιόδου ή ωρισμένης μόνον κατηγορίας: 1593, 1669, 2179 (57)».
Καταλήγω ότι κατά την τελική στάθμιση και τη διαμόρφωση κρίσης η Επιτροπή αντίκρισε την καταδίκη του αιτητή ως ένα εντελώς τυπικό γεγονός, χωρίς να το εντάξει και να το σταθμίσει με όλα τα αξιολογικά στοιχεία της πειθαρχικής καταδίκης, ώστε η ίδια να αποφασίσει τι σημασία θα μπορούσε να της αποδοθεί, ενώ όφειλε να το είχε πράξει. Μάλιστα αν το έπραττε θα έπρεπε να αξιολογήσει ακόμη ένα παράγοντα: τη μεγάλη καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης χωρίς υπαιτιότητα του αιτητή, που είχε ως αποτέλεσμα να περιέλθει σε δυσμενέστερη θέση εφ΄ όσον το αδίκημα θα μπορούσε να διαγραφεί αν η υπόθεση εκδικαζόταν μέσα σε εύλογο χρόνο. Πάρθηκε λοιπόν η απόφαση χωρίς δέουσα έρευνα και παρέμεινε αναιτιολόγητη ως προς το γιατί η πειθαρχική καταδίκη θα έπρεπε να προσμετρούσε τόσο δραστικά, ενώ ο αιτητής υπερτερούσε του ενδιαφερόμενου μέρους έστω οριακά ως προς τα προσόντα (Ανδρέας Λάμπρου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2002) 4 Α.Α.Δ. 1197), ή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υστερούσε ως προς την αρχαιότητα.
Η προσφυγή για τους λόγους που έχω διατυπώσει πιο πάνω και στην έκταση που διαγράφηκαν επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται βάσει του΄Αρθρου 146.4 (β) του Συντάγματος, με €1.500 εναντίον των καθ΄ων η αίτηση.
Δ. Μιχαηλίδου, Δ.
/ΜΔ