|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 366/2012)
11 Απριλίου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΕΝΗ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ,
Αιτήτρια,
ΚΑΙ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Η Αιτήτρια παρουσιάζεται προσωπικά.
Ν. Γρηγορίου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή της η αιτήτρια, η οποία εμφανίζεται χωρίς δικηγόρο, ζητά:
«. τα δικαιώματα μου από το Γραφείο Ευημερίας. Από τον 10/2010 αιτήθηκα δημόσιο βοήθημα. Δυστυχώς μέχρι σήμερα παίρνω μέρος του επιδόματος. Ζητώ αναδρομικά τα δικαιώματα μου. Ζητώ έγκριση της προσφυγής μου».
Στα γεγονότα στα οποία βασίζεται η προσφυγή, η αιτήτρια αναφέρει ότι ζήτησε δημόσιο βοήθημα τον Οκτώβριο του 2010 αλλά μέχρι σήμερα το Γραφείο Ευημερίας της δίνει μέρος του επιδόματος και αρνείται να της δώσει το επίδομα μονογονιού, το αναπηρικό της επίδομα και τους τόκους της υποθήκης του στεγαστικού της δανείου. Όπως αναφέρει «ζητώ αναδρομικά από την πρώτη μέρα της αιτήσεως μου μέχρι σήμερα».
Η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 8.3.2012. Ένσταση καταχωρήθηκε στις 23.8.2012. Στην ένσταση αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, χωρίς να αναφέρεται ποια είναι αυτή, είναι καθόλα νόμιμη, ορθή και δεόντως αιτιολογημένη. Στην ένσταση επίσης αναγράφεται ότι η αιτήτρια είναι ηλικίας 46 ετών, έχει ένα παιδί που γεννήθηκε εκτός γάμου, με το οποίο διαμένει σε ιδιόκτητη κατοικία. Αυτή άρχισε να λαμβάνει δημόσιο βοήθημα από το 1998. Στη συνέχεια το επίδομα διακόπηκε λόγω εργοδότησης της, άρχισε να καταβάλλεται ξανά το 1999, το 2000 γέννησε το γιό της Χαράλαμπο, το 2000 έγινε διακοπή του δημόσιου βοηθήματος της ίδιας και του παιδιού της λόγω μετάβασης της στο εξωτερικό και επανάρχισε η παροχή δημοσίου ωφελήματος τον Απρίλιο του 2003 όταν επέστρεψε στην Κύπρο. Εγκρίθηκε τότε μηνιαίο επίδομα ύψους £245,50.- για κάλυψη βασικών αναγκών της ίδιας και του παιδιού της. Την 1.6.2003 προστέθηκε στο μηνιαίο της επίδομα και το ποσό των τόκων ενυπόθηκου δανείου για ιδιοκατοίκηση.
Την 1.8.2006 διακόπηκε το δημόσιο βοήθημα λόγω αύξησης των εισοδημάτων της αιτήτριας αφού συνυπολογίστηκε και το εισόδημα του συμβίου της. Στις 26.9.2006 εγκρίθηκε παροχή δημόσιου βοηθήματος για το παιδί της μόνο, ύψους £206.- μηνιαίως. Τον Οκτώβριο του 2006 η αιτήτρια τέλεσε γάμο με τον Πολωνικής καταγωγής συμβίο της. Το 2010 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση διαζυγίου και παράλληλα νέα αίτηση παροχής βοηθήματος για την ίδια. Στην αίτηση της δήλωσε ως περιουσιακά στοιχεία μισό μερίδιο χωραφιού στο Καλό Χωριό και μισό μερίδιο οικίας στον Άγιο Παύλο.
Από έρευνα που έγινε στο Κτηματολόγιο βρέθηκε ότι στις 15.9.2000 η αιτήτρια μεταβίβασε στο ανήλικο παιδί της, δυνάμει δωρεάς, ένα δεύτερο μερίδιο διώροφης κατοικίας στον Άγιο Παύλο και ένα δεύτερο μερίδιο χωραφιού στο Καλό Χωριό. Επίσης η έρευνα έδειξε ότι η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια ενός δευτέρου μεριδίου οικοπέδου στην περιοχή Αγίας Φύλας.
Την 1.12.2010 εγκρίθηκε μηνιαίο δημόσιο βοήθημα στην αιτήτρια, ύψους €237,60.- αφού στα εισοδήματα της υπολογίστηκε και ποσό ύψους €350.- από την ενοικίαση βοηθητικών δωματίων. Ενόψει του ότι η αιτήτρια δεν δήλωσε την ακίνητη περιουσία της, ενώ ήταν λήπτρια δημοσίου βοηθήματος, οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας αποφάσισαν όπως θεωρηθεί ότι αυτή είχε λάβει υπερπληρωμή. Όσον αφορά τον ισχυρισμό της ότι είναι ανάπηρο άτομο οι καθ΄ ων η αίτηση απαντούν ότι αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ανάπηρη με βάση ιατρικό πιστοποιητικό που προσκόμισε. Για τους τόκους οικιστικού δανείου οι καθ΄ ων η αίτηση λέγουν ότι ενώ στο παρελθόν η αιτήτρια ελάμβανε σχετικό επίδομα, δεν το χρησιμοποιούσε για το σκοπό που το έπαιρνε.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία. Καταρχήν παρατηρώ ότι με την προσφυγή της αιτήτριας δεν προσβάλλεται συγκεκριμένη απόφαση συγκεκριμένης ημερομηνίας, που προέρχεται από κάποιο διοικητικό όργανο ή Αρχή. Η αίτηση της απευθύνεται προς το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και το Γραφείο Ευημερίας. Λέγει ότι από τον 10/2010 ζήτησε δημόσιο βοήθημα αλλά μέχρι σήμερα παίρνει, μέρος μόνο, του επιδόματος. Δεν γνωρίζω ποιας ημερομηνίας είναι η τυχόν απορριπτική απόφαση ώστε να ελέγξω κατά πόσον η αίτηση ακυρώσεως που καταχωρήθηκε στις 8.3.2012 είναι ή όχι εμπρόθεσμη. Αναγνωρίζω όμως ότι δεν υπάρχει προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.
Στα γεγονότα επί των οποίων βασίζεται η αίτηση γίνεται αναφορά στο ότι το Γραφείο Ευημερίας αρνείται να δώσει στην αιτήτρια επίδομα μονογονιού, αναπηρικό επίδομα και τόκους υποθήκης και στεγαστικού δανείου. Στη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας αναγράφεται ότι εγκρίθηκε γι΄ αυτήν το ποσό των €587,60.- μηνιαίως και εφόσον λήφθηκε υπόψη άλλο εισόδημα της ανερχόμενο αρχικά σε €350.- και στη συνέχεια σε €380.-, πλέον €50.- μηνιαία κράτηση για υπερπληρωμή, της καταβαλλόταν αρχικά (Ιούλιος του 2011) ποσό €237,60.- μηνιαίως, ενώ αργότερα (Ιούνιος του 2012) της καταβαλλόταν ποσό €157,60.- μηνιαίως.
Έστω και αν εξαντλήσω όλη τη δυνατή επιείκεια προς την αιτήτρια, η οποία εμφανίζεται χωρίς δικηγόρο, δεν μπορώ να θεωρήσω ότι η προσφυγή της στρέφεται εναντίον συγκεκριμένης εκτελεστής διοικητικής πράξης συγκεκριμένης ημερομηνίας. Ακόμα όμως και αν θεωρούσα ότι η προσφυγή της στρέφεται εναντίον συγκεκριμένης εκτελεστής διοικητικής πράξης παρατηρώ ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, αυτή δικαιούται σε ποσό €452.- μηνιαίως για τον εαυτό της πλέον €135,60.- για το εξαρτώμενο παιδί της. Η αξίωση της για επίδομα ανάπηρου ατόμου δεν υποστηρίζεται από οτιδήποτε που τέθηκε ενώπιον μου, σύμφωνα με το οποίο να φαίνεται ότι αυτή έχει μόνιμο, ή απροσδιόριστης διάρκειας σωματικό, διανοητικό ή ψυχικό περιορισμό, σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Ν 67(Ι)/2012. Αν και η αιτήτρια έχει κάποια προβλήματα υγείας, δεν ισχυρίστηκε, στις αιτήσεις της, ότι είναι ανάπηρη.
Η αξίωση της για επίδομα μονογονιού μπορεί να αφορά μόνο στην περίοδο 10/2010, που η αιτήτρια λέγει ότι υπέβαλε σχετικό αίτημα, και 1.6.2012 που το επίδομα αυτό καταργήθηκε (Δέστε: το άρθρο 2 του Ν 67(Ι)/2012 που τροποποιεί το Ν 95(Ι)/2006). Αν είναι γι΄ αυτήν την περίοδο που η αιτήτρια παραπονείται, θεωρώ ότι είναι ορθό να υποβάλει νέα αίτηση με συγκεκριμένο αίτημα, και αν απορριφθεί από τους καθ΄ ων η αίτηση, να καταχωρήσει νέα προσφυγή εκθέτοντας τους συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση είναι παράνομη και ακυρώσιμη. Με το υφιστάμενο δικόγραφο, κρίνω ότι είναι αδύνατο να δοθεί θεραπεία στην αιτήτρια.
Υπάρχουν στοιχεία ότι η αιτήτρια εισπράττει ενοίκιο €380.- μηνιαίως και ότι παρέλειψε στο παρελθόν να δηλώσει τα περιουσιακά της στοιχεία, όπως είχε υποχρέωση, ως λήπτρια δημοσίου βοηθήματος. Επίσης φαίνεται ότι παρέλειψε στο παρελθόν να καταβάλλει επιδόματα οικιστικού δανείου για τους σκοπούς που της δίδονταν. Κατά συνέπεια δεν μπορώ να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι το ποσό των €587,60.- που της καταβάλλεται μηνιαίως για τις βασικές της ανάγκες, από το οποίο αφαιρείται ποσό €380.- ως ενοίκιο εισπραττόμενο από ακίνητη περιουσία της και €50.- ως μηνιαία κράτηση για υπερπληρωμή, είναι αποτέλεσμα πλάνης περί το νόμο ή τα πράγματα.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η προσφυγή απορρίπτεται. Ένεκα όμως της οικονομικής αλλά και της γενικά δύσκολης οικογενειακής κατάστασης της αιτήτριας, θεωρώ ορθό και δίκαιο να μην επιδικάσω έξοδα εις βάρος της.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.