|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1392/2011)
11 Απριλίου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΣΤΕΛΛΑΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΜΕΡΙΜΝΗΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Ο Αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά.
Μ. Στυλιανού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του, η οποία καταχωρήθηκε από τον αιτητή αυτοπροσώπως, ζητείται όπως «. ο νόμος που διέπει τα εισοδηματικά κριτήρια είναι αντισυνταγματικός. Πιστεύω ότι το αίτημα μου έπρεπε να είχε εγκριθεί και για το λόγο αυτό ζητώ όπως εγκριθεί η προσφυγή μου.»
Στα γεγονότα επί των οποίων βασίζεται η προσφυγή, η οποία απευθύνεται προς το Υπουργείο Εσωτερικών, Υπηρεσία Μέριμνας, αναγράφεται ότι η αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Εσωτερικών έχει απορρίψει το αίτημα του αιτητή για παροχή οικοπέδου. Συναφώς παρατηρώ ότι δεν αναγράφεται η ημερομηνία οποιασδήποτε απόφασης. Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι το εισοδηματικό κριτήριο είναι παράνομο, από τη στιγμή που δεν αυξάνεται αναλόγως της ηλικίας του αιτητή.
Στην ένσταση αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι το 1998 παραχωρήθηκε στον αιτητή το ένα δεύτερο μερίδιο τίτλου ιδιοκτησίας στον Κυβερνητικό Οικισμό Στρόβολος ΙΙΙ, το οποίο όμως, στη συνέχεια, το 2008, ο αιτητής μεταβίβασε δυνάμει δωρεάς στη μητέρα του, η οποία ήταν συνιδιοκτήτρια του άλλου ενός δευτέρου μεριδίου, αλλά το 2001 είχε μεταβιβάσει το μερίδιο της στον αιτητή. Μετά απ΄ αυτή την ενέργεια ο αιτητής υπέβαλε αίτημα παραχώρησης κυβερνητικού οικοπέδου και οικονομικής βοήθειας για αυτοστέγαση στην κοινότητα Αγίας Βαρβάρας της επαρχίας Λευκωσίας. Το αίτημα του απορρίφθηκε, επειδή το σύνολο των ετήσιων εισοδημάτων της οικογένειας του αιτητή υπερέβαινε, κατά €3.000.-, το καθορισμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο εισοδηματικό κριτήριο των €21.360.-, που ίσχυε για τις περιπτώσεις ζευγών. Το 2009 ο αιτητής υπέβαλε νέο αίτημα για παραχώρηση κυβερνητικού οικοπέδου αυτοστέγασης, κλήθηκε σε συνέντευξη, δεν παρουσιάστηκε και το αίτημα του απορρίφθηκε. Καταχώρησε προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο, την υπ΄ αρ. 412/09, και το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την απορριπτική απόφαση λόγω παράνομης συγκρότησης της Επιτροπής Στεγαστικής Βοήθειας. Αργότερα η Επιτροπή, υπό νέα σύνθεση, αποφάσισε, στις 29.8.2011, την απόρριψη του αιτήματος του αιτητή αφού επανεξέτασε την αίτηση του.
Υποθέτω ότι είναι την απόφαση της 29.8.2011 που προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής. Δεν αναγράφεται πότε πληροφορήθηκε την απόφαση αυτή ο αιτητής, όμως η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 4.6.2012 και είναι πιθανόν να είναι και εκπρόθεσμη.
Μελέτησα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η προσφυγή του αιτητή δεν μπορεί να επιτύχει για διάφορους λόγους. Καταρχήν δεν αναφέρεται στην προσφυγή ποια είναι η διοικητική πράξη ή απόφαση που προσβάλλεται, με αυτή. Αναγράφεται ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός αλλά δεν γίνεται αναφορά σε οποιοδήποτε συγκεκριμένο νόμο που είναι αντισυνταγματικός και ποια άρθρα ή πρόνοιες του Συντάγματος είναι που καταστρατηγεί. Παρόλο που διάδικος που εμφανίζεται χωρίς δικηγόρο δεν υποχρεούται να συμμορφώνεται με τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, εντούτοις θεωρώ ότι, τουλάχιστον, θα πρέπει να εξηγεί στο δικαστήριο ποιαν απόφαση προσβάλλει, ποιας ημερομηνίας είναι και αν προσβάλλει ως αντισυνταγματικό κάποιο νόμο θα πρέπει να τον συγκεκριμενοποιήσει και να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους είναι αντισυνταγματικός.
Στην παρούσα υπόθεση, εκτός από τη μη αναφορά σε συγκεκριμένη απόφαση, γίνεται ισχυρισμός ότι ο νόμος για παραχώρηση οικοπέδου σε κυβερνητικό οικισμό και βοήθειας για αυτοστέγαση, Ν 46(Ι)/2005, όπως αντιλαμβάνομαι, είναι αντισυνταγματικός επειδή τα εισοδηματικά κριτήρια που θέτει δεν λαμβάνουν υπόψη τον παράγοντα ηλικία, όπως θα έπρεπε. Η εξήγηση του αιτητή είναι ότι ένα νεαρό άτομο έχει συνήθως χαμηλότερα εισοδήματα, ενώ ένα άτομο κάπως προχωρημένης ηλικίας, όπως είναι ο αιτητής, έχει συνήθως υψηλότερα εισοδήματα.
Το ακυρωτικό δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στη φιλοσοφία ενός νόμου αλλά μόνον στη νομιμότητα του υπό την έννοια του κατά πόσον καταστρατηγεί ή όχι κάποια (συγκεκριμένη) πρόνοια ή κάποια συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος. Από τα λεγόμενα του αιτητή, όπως φαίνονται και στις αγορεύσεις και συμπληρωματικές αγορεύσεις του, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι ο προαναφερόμενος νόμος είναι αντισυνταγματικός για οποιοδήποτε λόγο. Από την άλλη, συμφωνώ με τους καθ΄ ων η αίτηση ότι ο αιτητής δεν δικαιούται, ταυτόχρονα, να επιδοκιμάζει και να αποδοκιμάζει ένα νόμο και την εφαρμογή του. Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για βοήθεια στην αρμόδια επιτροπή ουσιαστικά αναγνωρίζοντας τη νομιμότητα και την αρμοδιότητα της να ενεργεί δυνάμει του σχετικού νόμου. Στη συνέχεια, όταν το αίτημα του απορρίφθηκε στην βάση του εισοδηματικού κριτηρίου, που ο νόμος προνοεί, ο αιτητής θυμήθηκε ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός επειδή το εισοδηματικό κριτήριο δημιουργεί αδικία για τους πιο ηλικιωμένους έναντι των νεοτέρων. Δεν μπορώ να συμφωνήσω με τον αιτητή και θεωρώ ότι αυτός κωλύεται να προωθήσει την παρούσα προσφυγή ένεκα των ενεργειών του που έρχονται σε αντίθεση με το δόγμα της επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας, ταυτόχρονα.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η προσφυγή απορρίπτεται. Υπό τις περιστάσεις όμως επιδικάζονται μειωμένα μόνον έξοδα εις βάρος του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση, καθοριζόμενα σε €500.-
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.