|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 514/2012)
21 Μαρτίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
Αναφορικά με το αρθρο 146 του Συντάγματος
ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΝΚΕΛΟ ΤΖΙΩΡΤΖΙΝΑ
Αιτήτρια
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ & Κ. ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΓΡΑΦΕΙΟΥ
Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________
Η Αιτήτρια εμφανίζεται αυτοπροσώπως.
Α. Ζερβού (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Αιτήτρια κατέστη λήπτρια δημοσίου βοηθήματος ως μόνος γονέας από το Μάρτιο του 2010. Την 16.1.2012 απεφασίσθη όπως το βοήθημα διακοπεί, εφ΄όσον οι Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων πληροφόρησαν τη λειτουργό Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας ότι η Αιτήτρια εργοδοτήθηκε. Προσβάλλοντας την απόφαση για διακοπή του βοηθήματος, η Αιτήτρια εισηγείται ότι αυτή ήταν παράνομη καθ΄όσον εκείνο που εδικαιούτο να κάνει η διοίκηση, όταν αυτή εργοδοτήθηκε με μηνιαίο μισθό €456, ήταν μόνο να αφαιρέσει από το ποσό του βοηθήματος, που ήταν €723.69, το ποσό των €250 αφού δυνάμει του άρθρου 9(ζ) του Ν. 95(Ι)/2006 (Ο περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμος του 2006), οι πρώτες £150 (€250) δεν λαμβάνονται υπ΄όψη, ώστε και συνέχιζε να εδικαιούτο βοηθήματος αφαιρουμένων των εν λόγω €250.
Η Δημοκρατία παραπέμπει στο άρθρο 3(10)(α) των περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμων, στο οποίο εβασίσθη η διακοπή του βοηθήματος, και το οποίο προβλέπει ότι δημόσιο βοήθημα δεν παρέχεται «για οποιαδήποτε περίοδο κατά την οποία ο Αιτητής απασχολείται πλήρως σε προσοδοφόρα εργασία». Το άρθρο 9(ζ) του Ν. 95(Ι)/2006, στο οποίο βασίζεται η Αιτήτρια, παρατηρεί η Δημοκρατία, έχει καταργηθεί με το άρθρο 4 του Ν. 67(Ι)/2012.
Στην απαντητική της αγόρευση η Αιτήτρια, πέραν της και πάλιν αναφοράς της στο άρθρο 9(ζ), εισηγείται περαιτέρω ότι, και αν ακόμα δεν θεωρηθεί δικαιούχος βοηθήματος ως μόνος γονέας, δικαιούται επιδόματος δυνάμει του άρθρου 3(1)(β) καθ΄όσον τα εισοδήματά της δεν επαρκούν για τις βασικές και ειδικές ανάγκες της, δηλαδή για ποσό €723.69-€456=€269.60.
Μου φαίνεται να υπάρχει κάποιο έλλειμμα στην παρουσίαση της υπόθεσης, προφανώς ως εκ του ότι η Αιτήτρια τη χειρίζεται μόνη της. Το άρθρο 9(ζ) καταργήθηκε με το άρθρο 4 του τροποποιητικού νόμου 67(Ι)/2012, ώστε η Αιτήτρια να μην μπορεί να βασισθεί έκτοτε σε αυτό. Το δε άρθρο 3(10)(α) όντως προνοεί για διακοπή του βοηθήματος αν ο αιτητής απασχοληθεί πλήρως σε προσοδοφόρα εργασία. Παρατηρώ όμως ότι η απόφαση για διακοπή του βοηθήματος ελήφθη την 16.1.2012, ενώ ο Νόμος 67(Ι)/2012 ετέθη σε ισχύ την 1.6.2012. Ήταν λοιπόν πεπλανημένη η απόφαση της διοίκησης, όταν αυτή ελήφθη, ότι η Αιτήτρια δεν εδικαιούτο πλέον οποιοδήποτε βοήθημα μετά την εργοδότησή της. Προφανώς, και μέχρι την 1.6.2012 που ο Νόμος 67(1)/2012 ετέθη σε ισχύ, η Αιτήτρια εδικαιούτο βοηθήματος εφαρμοζομένων των προνοιών του άρθρου 9(ζ).
Πέραν τούτου, είναι σχετική και η παραπομπή της Αιτήτριας στο άρθρο 3(1)(β) το οποίο προνοεί το δικαίωμα σε δημόσιο βοήθημα σε περίπτωση προσώπου «του οποίου το εισόδημα και οι άλλοι οικονομικοί πόροι δεν επαρκούν για την ικανοποίηση των βασικών και ειδικών αναγκών του». Η διοίκηση όφειλε να διεξήγαγε προς τούτο έρευνα αντί να διακόψει εντελώς το βοήθημα, ώστε να διαπιστωθεί αν και σε ποιο βαθμό τα εισοδήματα της Αιτήτριας από την εργασία της ήσαν επαρκή, ώστε, αν δεν ήσαν, να έπρεπε να συμπληρωθούν με δημόσιο βοήθημα, αναλόγως μειωμένο βεβαίως. Σχετική παραπομπή μπορεί να γίνει σε πρόσφατη παρόμοια υπόθεση, την Yaccoub ν. Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Τμήμα Γραφείου Ευημερίας, 1468/2011, 8.10.2012.
Η προσφυγή λοιπόν επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει τα πραγματικά έξοδα της Αιτήτριας, υπολογιζόμενα σε €100.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π