|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 582/2011)
7 Φεβρουαρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΕΡΓΗ,
Αιτητής,
ν.
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΛΙΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ε. Κορακίδης, για τον Αιτητή.
Δ. Εργατούδη (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής ζητά από το Δικαστήριο τρεις θεραπείες:-
Α. Ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση ημερ. 23.2.2011, με την οποία απέρριψαν την ιεραρχική προσφυγή του εναντίον της απόφασης τους να μην ανανεώσουν την Επαγγελματική του Άδεια Παράκτιας Αλιείας κατηγορίας Β΄ για το έτος 2011.
Β. Ακύρωση της απόφασης ημερ. 3.3.2011 του Διευθυντή του Τμήματος Αλιείας για «από-ένταξη» του Αιτητή από το Σχέδιο Χορηγιών (πρόταση αρ. 04.02.030.1.3.2.186).
Γ. Ακύρωση της απόφασης ημερ. 3.3.2011 του Διευθυντή του Τμήματος Αλιείας για «από-ένταξη» του Αιτητή από άλλο Σχέδιο Χορηγιών (πρόταση αρ. 04.02.030.1Α3.39).
Η προϊστορία
Ο Αιτητής είναι κάτοχος αλιευτικού σκάφους και εγγεγραμμένος στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως ψαράς από το 1997. Από το 2001 μέχρι το 2010, με εξαίρεση τα έτη 2006 και 2011, κατείχε επαγγελματική άδεια «Παράκτιας Αλιείας Β΄». Για το έτος 2006 υπέβαλε αίτηση για έκδοση ετήσιας άδειας «Παράκτιας Αλιείας», αλλά αυτή απερρίφθη επειδή κρίθηκε ότι η ετήσια παραγωγή του και οι μέρες εργασίας του για τον προηγούμενο χρόνο, δεν ήταν οι απαιτούμενες από τη νομοθεσία. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι λόγω προβλημάτων υγείας αναγκάστηκε να περιορίσει την επαγγελματική του δραστηριότητα ως ψαράς. Όμως το Τμήμα Αλιείας μετά από έρευνα διαπίστωσε ότι ο Αιτητής δεν ασχολείτο πλήρως με την επαγγελματική αλιεία και ότι είχε δημιουργήσει άλλη επιχείρηση χωματουργικών εκσκαφών.
Οι Καθ' ων η αίτηση με επιστολή τους ημερ. 20.3.2006 κοινοποίησαν την αρνητική απόφασή τους στον Αιτητή. Ακολούθησε ιεραρχική προσφυγή η οποία απορρίφθηκε. Ο Αιτητής καταχώρησε την προσφυγή 2313/06 κατά της απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής του. Η προσφυγή έγινε δεκτή, με αποτέλεσμα την ακύρωση της απόφασης για απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής, για το λόγο ότι η Επιτροπή Εξέτασης Ιεραρχικών Προσφυγών δεν τήρησε Πρακτικά και ότι δεν υπήρξε έγγραφη καταχώρηση του Υπουργού σε σχέση με τη σύσταση.
Τα γεγονότα αναφορικά με την απόρριψη της αίτησης για απόκτηση άδειας B´ για το 2011 (Θεραπεία Α)
Ακολούθως, ο Αιτητής, μετά τη δημοσιευθείσα στον εγχώριο τύπο πρόσκληση για υποβολή αιτήσεων για το 2011, υπέβαλε στις 23.9.2010, αίτηση για Έκδοση Άδειας Παράκτιας Αλιείας Μικρών Σκαφών Κατηγορίας Α' ή Β' για το έτος 2011 σε σχέση με το αλιευτικό του σκάφος. Ο Διευθυντής του Τμήματος Αλιείας, στο εξής «ο Διευθυντής», απέρριψε την αίτηση του και ταυτόχρονα αποφάσισε να του χορηγήσει Άδεια Παράκτιας Αλιείας Γ' με τη χρήση σκάφους.
Ο Αιτητής ανταποκρίθηκε και κατέβαλε το σχετικό τέλος για απόκτηση Επαγγελματικής Άδειας Παράκτιας Αλιείας Γ' και έτσι για το έτος 2011 ήταν κάτοχος της υπ' αριθμό 89/2011 Επαγγελματικής Άδειας Αλιείας Γ' με τη χρήση σκάφους (περιοδικής απασχόλησης).
Οι λόγοι απόρριψης από το Διευθυντή της Αίτησης του για απόκτηση Επαγγελματικής Άδειας Παράκτιας Αλιείας Β' και η απόφαση για χορήγηση για το έτος 2011, Άδειας Παράκτιας Αλιείας Γ' (περιοδικής απασχόλησης) ήταν ότι μετά από έρευνα του Διευθυντή, σύμφωνα με τον περί Αλιείας Νόμο, Κεφ. 135, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το Νόμο του 2007 (Ν. 132(Ι)/2007), στο εξής «ο Νόμος», διαπιστώθηκε ότι ο Αιτητής ασχολείτο μόνο περιοδικά με το επάγγελμα της αλιείας. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι ο Αιτητής παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του Τμήματος, δεν προσκόμισε, όπως απαιτείται από το άρθρο 13(3)(δ)(i) του Νόμου, καμία απόδειξη σχετικά με την ετήσια παραγωγή του, ώστε να αποδεικνύεται ότι η παραγωγή του υπερέβαινε τα 1000 κιλά και ότι οι ημέρες εργασίας του εντός του 2010 υπερέβαιναν τις 120. Κατά την εξέταση της όλης υπόθεσης, οι Καθ' ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι ο Διευθυντής έλαβε επίσης υπόψη:- (α) την Ιατρική Βεβαίωση του Νοσοκομείου Πάφου ότι ο Αιτητής έπασχε από υπερθυρεοειδισμό και χειρουργήθηκε στις 13.1.2010, με αποτέλεσμα για την περίοδο Οκτωβρίου 2009-Ιανουαρίου 2010 να μην μπορεί να εργαστεί ως εκ της ασθενείας του και (β) την έκδοση στο μέσο του χρόνου (7 Ιουνίου 2010) της Επαγγελματικής Άδειας Παράκτιας Αλιείας Κατηγορίας Β', με αρ. 300/2010, για το προηγούμενο έτος (2010) μετά την επιτυχία της ιεραρχικής του προσφυγής για το ίδιο έτος. Ο Αιτητής, όπως προβάλλουν οι Καθ' ων η αίτηση, δεν κατέθεσε σύμφωνα με Νόμο, αποδείξεις της παραγωγής του και των εξορμήσεων του για τους υπόλοιπους εφτά μήνες του 2010, κατά τους οποίους κατείχε την άδεια, βάσει των οποίων θα κρινόταν με αναγωγή για όλο το έτος λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη και άλλους παράγοντες, όπως την εποχική παραγωγή, καιρικές συνθήκες κλπ.
Μετά την απόρριψη από το Διευθυντή της Αίτησης για χορήγηση Επαγγελματικής Άδειας Αλιείας Κατηγορίας Β' για το 2011 και την έγκριση για έκδοση άδειας Κατηγορίας Γ' για το ίδιο έτος, ακολούθησε η υποβολή ιεραρχικής προσφυγής στον Υπουργό.
Ενόψει τούτου ο Υπουργός, βάσει του άρθρου 25(2) των περί Αλιείας Κανονισμών, διόρισε Επιτροπή για να εξετάσει τόσο την ιεραρχική προσφυγή του Αιτητή, όσο και άλλων προσφυγών, για τη μη παραχώρηση επαγγελματικών αδειών αλιείας Α' ή Β' για το έτος 2011. Η Επιτροπή αφού εξέτασε τις προσφυγές, υπέβαλε το Πόρισμα της στον Υπουργό, ο οποίος απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του Αιτητή. Ο ίδιος ενημερώθηκε με επιστολή των Καθ' ων η αίτηση ημερ. 23.2.2011, στην οποία αναφέρεται ότι ο λόγος απόρριψης ήταν ότι δεν προσκόμισε τις απαιτούμενες αποδείξεις για την ετήσια παραγωγή και τις ημέρες εργασίας του, σύμφωνα με το άρθρο 13(3)(δ)(i) του Νόμου.
Τα γεγονότα αναφορικά με το Σχέδιο Χορηγιών 2007-2013 (04.02.030.1.3.2.186) (Θεραπεία Β) και το Σχέδιο Χορηγιών 2007-2013 (04.02.030.1Α.3.39) (Θεραπεία Γ)
Ο Αιτητής είχε ενταχθεί στα εξής δύο Σχέδια:- (α) Στο «Σχέδιο Χορηγιών για Επενδύσεις επί των Αλιευτικών Σκαφών και Επιλεκτικότητα» - Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας 2007-2013, Πρόταση Αρ. 04.02.030.1.3.2.186 για αντικατάσταση δικτύων, 17 ζεμπύλες, με ποσοστό χρηματοδότησης 60% για ποσό €3.060 και (β) στο «Σχέδιο Χορηγιών για Επενδύσεις επί των Αλιευτικών Σκαφών και Επιλεκτικότητα» - Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας 2007-2013, για αντικατάσταση βαρούλκου στο αλιευτικό του σκάφος με ποσοστό χρηματοδότησης 60% για ποσό €360. Και για τα δύο Σχέδια υπέγραψε τις σχετικές Συμβάσεις και αποδέχθηκε τους όρους τους οι οποίοι στην ουσία ήταν όμοιοι. Σημειώνεται ότι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για δικαίωμα ένταξης στα εν λόγω Σχέδια ήταν και η κατοχή Επαγγελματικής Άδειας Παράκτιας Αλιείας Α' ή Β'.
Σύμφωνα με το άρθρο 56 του Κανονισμού (ΕΚ) 1198/2006 ένα έργο διατηρεί τη συνεισφορά του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας (ΕΤΑ), μόνο εάν εντός πέντε ετών από την ημερομηνία της απόφασης χρηματοδότησης το εν λόγω Έργο δεν υποστεί σημαντική τροποποίηση. Ως εκ τούτου, ο Δικαιούχος, όπως ο Αιτητής, σύμφωνα με την παράγραφο 5 των δύο Συμβάσεων Συνεργασίας που υπέγραψε:-
«5.(i) Πρέπει να τηρεί τους όρους και τις προϋποθέσεις για χορήγηση επαγγελματικής άδειας (παράκτιας αλιείας μικρής κλίμακας Α' και Β', πολυδύναμων, τράτας βυθού) για τα επόμενα 5 χρόνια από την ημερομηνία πληρωμής.
(ii) Είναι υποχρεωμένος για χρονική περίοδο 5 χρόνων από την ημερομηνία πληρωμής να διατηρεί επί του σκάφους του το χρηματοδοτούμενο εξοπλισμό.
(iii) Σε περίπτωση που η χρονική περίοδος συνεχούς χρήσης του χρηματοδοτούμενου εξοπλισμού είναι κάτω από 5 έτη από την ημερομηνία πληρωμής ή ο Δικαιούχος δεν πληροί τις προϋποθέσεις για χορήγηση επαγγελματικής άδειας αλιείας, είναι υποχρεωμένος να επιστρέψει το κατ' αναλογία ποσό σύμφωνα με τα χρόνια λειτουργίας.»
Ενόψει των πιο πάνω, ο Διευθυντής του Τμήματος Αλιείας, ο οποίος ενήργησε ως Ενδιάμεσος Φορέας, είχε υποχρέωση μετά την απόρριψη από τον Υπουργό της ιεραρχικής προσφυγής του Αιτητή για τη μη παραχώρηση άδειας Β΄ για το 2011, να προχωρήσει στην «από-ένταξη» των δύο Έργων και ο Αιτητής ενημερώθηκε γραπτώς με επιστολή του Διευθυντή ημερ. 3.3.2011.
Ενόψει των πιο πάνω, οι Καθ' ων η αίτηση προβάλλουν ότι την «από-ένταξη» του Αιτητή και από τα δύο Σχέδια Χορηγιών επέβαλαν τόσο οι σχετικοί Κοινοτικοί Κανονισμοί όσο και οι όροι-υποχρεώσεις των Συμβάσεων Συνεργασίας μεταξύ του Ενδιάμεσου Φορέα και του Δικαιούχου (Αιτητή) τις οποίες και ο ίδιος υπέγραψε.
Περαιτέρω θα πρέπει να σημειωθεί ότι μετά την απόφαση του Υπουργού να απορρίψει τις ιεραρχικές προσφυγές για το έτος 2011, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Αιτητή, έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος αριθμός των 500 Επαγγελματικών Αδειών Παράκτιας Αλιείας Μικρών Σκαφών για το έτος 2011, αριθμός που καθορίζεται από τη νομοθεσία.
Ο Αιτητής προβάλλει 3 λόγους για ακύρωση της πιο πάνω απόφασης:- (1) Αντισυνταγματικότητα των άρθρων 6(στ) και 13(3) του Νόμου λόγω αντίθεσης τους με το Άρθρο 25 του Συντάγματος, (2) έλλειψη δέουσας έρευνας και (3) παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Αντισυνταγματικότητα των άρθρων 6(στ) και 13(3) λόγω αντίθεσης τους με το Άρθρο 25 του Συντάγματος-Λόγος ακύρωσης 1
Το κύριο επιχείρημα του Αιτητή είναι ότι τα άρθρα 6(στ) και 13(3) του περί Αλιείας Νόμου, στα οποία αναφέρονται τα απαιτούμενα για τη χορήγηση της επίδικης άδειας προσόντα, συγκρούονται με το Άρθρο 25 του Συντάγματος, το οποίο προστατεύει το δικαίωμα στην εργασία. Ο δικηγόρος του Αιτητή προβάλλει ότι οι όροι που επιβάλλονται στον επίδικο Νόμο για τη χορήγηση της σχετικής άδειας, δεν είναι λογικοί και δεν μπορούν να κριθούν ως απαραίτητοι για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, ώστε να δικαιολογούν τον αποκλεισμό του Αιτητή από την άσκηση του επαγγέλματος του ψαρά.
Είναι γεγονός ότι στο δικόγραφο της προσφυγής, το θέμα της συνταγματικότητας εγείρεται κατά τρόπο γενικό και αόριστο και ορθά σχολιάστηκε το γεγονός από τη συνήγορο των Καθ' ων η αίτηση. Όμως ο ευπαίδευτος δικηγόρος για τον Αιτητή κατά το στάδιο των διευκρινίσεων εξήγησε ότι το παράπονο του πελάτη του είναι ότι οι περιοριστικοί όροι που θέτουν τα πιο πάνω δύο άρθρα του Νόμου, είναι τόσο περιοριστικοί που στην ουσία στερούν κάποιου το δικαίωμα να ασκήσει το επάγγελμά του. Έκαμε ειδική αναφορά στους περιοριστικούς όρους που αφορούν στις ποσότητες ψαριών που ψαρεύτηκαν στο σύνολο των ημερών αλιείας του προηγούμενου χρόνου, για να διερωτηθεί πώς είναι δυνατό ένας ψαράς όταν είναι άρρωστος και δεν μπορεί να ψαρέψει, να χάνει την άδεια του για τον επόμενο χρόνο επειδή δεν πληροί τα ποσοτικά κριτήρια των δύο άρθρων του Νόμου;
Ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
Οι άδειες παράκτιας αλιείας μικρών σκαφών χορηγούνται σύμφωνα με το άρθρο 13(2) του Νόμου, υπό όρους. Οι Άδειες Κατηγορίας Α΄ αφορούν σε αιτητές που είναι πλήρως απασχολημένοι με την αλιεία, οι άδειες Β΄ σε όσους απασχολούνται μερικώς με την αλιεία και οι άδειες Γ΄ σε όσους η ενασχόληση τους είναι περιοδική. Για την κάθε κατηγορία υπάρχουν ειδικοί όροι. Ο Αιτητής για το 2010 κατείχε άδεια κατηγορίας Β΄. Το άρθρο 13(2)(δ) προβλέπει τους όρους για χορήγηση ετησίως της πιο πάνω άδειας:-
«13(2)(α) Τηρουμένων των διατάξεων του Κανονισμού 3 των περί Αλιείας Κανονισμών και του εδαφίου (3) του παρόντος άρθρου, ο Διευθυντής εκδίδει την άδεια αλιείας της κατηγορίας που κρίνει κατάλληλη, ανάλογα με το σκάφος σε σχέση με το οποίο χορηγείται η άδεια αλιείας και το είδος αλιείας για το οποίο χρησιμοποιείται το σκάφος αυτό, όπως καθορίζεται στο Παράρτημα ΙΙ του παρόντος Νόμου.
..............................
(δ) Οι άδειες κατηγορίας Β΄ χορηγούνται κατά προτεραιότητα σε σχέση με σκάφη των οποίων οι ιδιοκτήτες/αιτητές:
(i) Προσκομίζουν αποδείξεις ότι η ετήσια παραγωγή τους υπερβαίνει τα 1000 kg και οι ημέρες εργασίας τους εντός του έτους υπερβαίνουν τις 120:
Νοείται ότι σε περίπτωση που οι ιδιοκτήτες/αιτητές που πληρούν τις προϋποθέσεις της υποπαραγράφου (α) είναι περισσότεροι από τον καθοριζόμενο αριθμό αδειών, ο Διευθυντής χορηγεί άδεια στον ιδιοκτήτη/αιτητή που αποδεικνύει μεγαλύτερο αριθμό ημερών εργασίας·
............................»
Δεν συμφωνώ ότι οι πιο πάνω όροι αντιστρατεύονται το δικαίωμα εργασίας που διασφαλίζεται με το Άρθρο 25 του Συντάγματος. Όπως προβλέπεται από τις παραγράφους 2 και 3 του Άρθρου 25, η άσκηση του δικαιώματος που διασφαλίζεται, δύναται να υπαχθεί σε όρους και περιορισμούς μεταξύ άλλων και για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Ως εκ τούτου έχει νομολογηθεί ότι το δικαίωμα άσκησης επαγγέλματος δεν είναι απόλυτο όπως είναι άλλα συνταγματικά δικαιώματα (βλ. Σύγγραμμα Α. Λοΐζου, «Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας» σελ. 163, Shistris ν. CTO (1983) 2 CLR 72 και Partastampo Shipping and Fishing Ltd v. Δημοκρατίας κ.α., Υπόθ. Αρ. 428/06, 23.4.08 η οποία επικυρώθηκε κατ' έφεση στην Partastampo Shipping and Fishing Ltd v. Δημοκρατίας κ.α. (2011) 3 ΑΑΔ 370). Στην περίπτωση που καθίσταται αναγκαίο να επιβληθούν περιορισμοί ή όροι στην άσκηση ενός επαγγέλματος, θα πρέπει με βάση την αρχή της αναλογικότητας αυτοί να είναι εύλογοι και απαραίτητοι. Στη Voyias v. The Republic (1974) 3 CLR 390 αναγνωρίστηκε το δικαίωμα της Πολιτείας να θέτει όρους για χάριν της προστασίας των δικαιωμάτων των άλλων ή της κοινωνίας γενικά.
Στην προκειμένη περίπτωση οι όροι που τίθενται στο Νόμο είναι απαραίτητοι όχι μόνο για διασφάλιση αυτού του ίδιου του επαγγέλματος των επαγγελματιών ψαράδων, αλλά και για προστασία του θαλάσσιου πλούτου του κράτους (βλ. Μαρκίτσης ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1501/00, ημερ. 5.7.2002 και Partastampo Shipping Ltd v. Δημοκρατίας κ.α., ανωτέρω). Περαιτέρω οι όροι κατά την κρίση μου δεν είναι δυσανάλογοι προς το σκοπό που απέβλεπαν να εξυπηρετήσουν (βλ. την Αναφορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας ν. Βουλής των Αντιπροσώπων (Αρ. 2) (1992) 3 ΑΑΔ 165). Με κανένα τρόπο δεν μπορώ να δεχθώ ότι οι συγκεκριμένοι όροι περιορίζουν αυθαίρετα και ουσιαστικά το δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος ενός ψαρά ή στερούν παντελώς κάποιου επαγγελματία το δικαίωμα να ασκεί το επάγγελμα του ψαρά. Αντίθετα του επιτρέπουν να το ασκεί, δίνοντας του τη δυνατότητα να καταταχθεί στην κατάλληλη κατηγορία επαγγελματιών ψαράδων και να εξασφαλίσει τη σχετική άδεια Α΄ ή Β΄ ή Γ΄, ανάλογα με τη δραστηριότητα που επέδειξε τον προηγούμενο χρόνο.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Αιτητής εν πάση περιπτώσει, δεν απέδειξε ότι η ασθένεια του ήταν η κύρια αιτία που είχε μειωμένη απόδοση. Ο Νόμος δίδει την ευχέρεια στο Διευθυντή να επιβεβαιώσει μετά από δέουσα έρευνα ότι ο ιδιοκτήτης σκάφους εξακολουθεί να ασχολείται πλήρως με το επάγγελμα της αλιείας. Στην προκειμένη περίπτωση η διαπίστωση του Διευθυντή ήταν αντίθετη, αφού η έρευνα του απεκάλυψε ότι ο Αιτητής ασχολείτο με άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Εν πάση περιπτώσει, ο Αιτητής δεν στερήθηκε του δικαιώματος να ασκεί το επάγγελμα του ψαρά, αφού ανάλογα με τις ώρες που αφιέρωσε τον προηγούμενο χρόνο, του παραχωρήθηκε άδεια κατηγορίας Γ΄ (περιοδικής απασχόλησης).
Μη δέουσα έρευνα - Λόγος ακύρωσης 2
Ο Αιτητής συγκεκριμένα προβάλλει ότι οι Καθ' ων η αίτηση κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης περιορίστηκαν μόνο στο να λάβουν υπόψη το μέγεθος παραγωγής και τον κύκλο εργασίας του Αιτητή, χωρίς να λάβουν υπόψη οτιδήποτε άλλο που δικαιολογούσε τη μείωση της παραγωγής και τη μείωση των ημερών εργασίας του.
Ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί. Κατά την άποψη μου οι Καθ' ων η αίτηση προέβησαν σε πλήρη έρευνα των πραγματικών γεγονότων, αφού όπως καταγράφεται στο φάκελο της υπόθεσης και στην προσβαλλόμενη απόφαση, πριν καταλήξουν ότι ο Αιτητής δεν πληροί τις σχετικές πρόνοιες του Νόμου, έλαβαν υπόψη το περιεχόμενο της αίτησης του ημερ. 23.9.2010 και όπως αναφέρουν στην επιστολή τους προς τον Αιτητή, ημερ. 3.12.2010, κατέληξαν στην απόφαση τους κατόπιν έρευνας ότι ο Αιτητής ασχολείτο μόνο περιοδικά με το επάγγελμα του ψαρά και ότι η ετήσια παραγωγή του δεν υπερέβαινε τα 1000 κιλά ετησίως, ενώ ο ίδιος δεν είχε προσκομίσει οποιαδήποτε απόδειξη προς αντίκρουση των διαπιστώσεων αυτών. Τα ίδια επαναλήφθηκαν και στην προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του Αιτητή, χωρίς ο ίδιος να προσκομίσει οποιαδήποτε απόδειξη περί του αντιθέτου.
Παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης-Λόγος ακύρωσης 3
Ο Αιτητής επικαλούμενος τα άρθρα 40 και 51 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/1999), προβάλλει ότι οι Καθ' ων η αίτηση όφειλαν να ενεργήσουν σύμφωνα με το περί δικαίου αίσθημα, να αποφεύγουν ανεπιεικείς και άδικες λύσεις και να μην ενεργούν κατά τρόπο ασυνεπή, αντιφατικό και κακόπιστο, ώστε να ταλαιπωρούν χωρίς λόγο το διοικούμενο.
Ούτε αυτός ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί. Κατ' αρχάς ο λόγος είναι διατυπωμένος με γενικό και αόριστο τρόπο, χωρίς να διευκρινίζεται και να συγκεκριμενοποιείται με ποιο τρόπο η διοίκηση ενήργησε κατά τρόπο ανεπιεική και αντιφατικό. Η απλή επίκληση των σχετικών αρχών του διοικητικού δικαίου δεν είναι αρκετή. Το μόνο που συγκεκριμενοποιεί ο Αιτητής στην αγόρευση του δικηγόρου του, είναι ότι η διοίκηση αγνόησε ότι η ίδια ήταν υπεύθυνη για την καθυστέρηση στην ανανέωση της επαγγελματικής του άδειας και ότι ο Αιτητής είχε υποστεί έξοδα για να ενταχθεί στα Σχέδια Χορηγιών.
Οι Καθ' ων η αίτηση, κατά την κρίση μου, ενήργησαν καθ' όλα καλόπιστα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ηγέρθη πρόβλημα σε σχέση με τον Αιτητή, ως προς την τήρηση των όρων της άδειας του. Το 2006 ηγέρθη και πάλιν το ίδιο πρόβλημα. Στην περίπτωση της αίτησης για χορήγηση άδειας για το 2011 ο Διευθυντής έλαβε υπόψη τόσο την περίοδο ασθενείας του Αιτητή (Οκτώβριος 2009-Ιανουάριος 2010), όσο και την καθυστέρηση στην έκδοση της άδειας του για το 2010 (7.6.2010), ως αποτέλεσμα της εξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής του. Οι Καθ' ων η αίτηση ενεργώντας καλόπιστα, ζήτησαν από τον Αιτητή να τους προμηθεύσει με αποδείξεις της παραγωγής του για τους υπόλοιπους επτά περίπου μήνες του 2010 που κατείχε άδεια, ώστε κατ' αναλογία να κρινόταν η παραγωγή του για ολόκληρο το έτος. Δυστυχώς ο Αιτητής δεν συμμορφώθηκε και αδίκως παραπονείται ότι η διοίκηση τον ταλαιπωρεί χωρίς λόγο.
Εν πάση περιπτώσει, τίθεται και ένα άλλο θέμα το οποίο δεν συζητήθηκε. Η αίτηση για χορήγηση της επίδικης άδειας για το 2011 απορρίφθηκε για λόγους που εμπίπτουν στις πρόνοιες του Νόμου και ως εκ τούτου, οι αιτούμενες θεραπείες Β΄ και Γ΄ δεν μπορούν να εξετασθούν στο πλαίσιο της παρούσας προσφυγής, αφού αφορούν σε άλλα πραγματικά γεγονότα και εμπίπτουν σε άλλες νομοθετικές διατάξεις. Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει καμία συνάφεια μεταξύ της απόφασης απόρριψης αίτησης χορήγησης της επίδικης άδειας αλιείας για το 2011 και της απόρριψης της αίτησης του Αιτητή σε σχέση με τα Σχέδια Χορηγιών.
Ενόψει των πιο πάνω, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €1.400 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠς