|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 51/2009)
22 Φεβρουαρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ξ. Ξενοφώντος, για τον Αιτητή.
Μ. Αντωνίου (κα) για Π. Πολυβίου, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά όπως ακυρωθεί η παράλειψη και/ή άρνηση των Καθ' ων η αίτηση να τον τοποθετήσουν στη δέουσα βαθμίδα της κλίμακας Α5 μόλις έφτασε στο αντίστοιχο σημείο της κλίμακας Α2 του Σχεδίου Υπηρεσίας βάσει του οποίου προσλήφθηκε για τη θέση του Τροχονόμου.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Σύμφωνα με τα γεγονότα, όπως τα έχω συνοψίσει στην ενδιάμεση απόφασή μου ημερ. 6.6.2011 στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης, «ο Αιτητής το 1998 προσλήφθηκε ως έκτακτος τροχονόμος στην υπηρεσία των Καθ' ων η αίτηση, στο εξής «ο Δήμος». Ισχυρίζεται ότι η πρόσληψή του έγινε στη βάση προϋπάρχοντος Σχεδίου Υπηρεσίας, το οποίο, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, αναφερόταν τόσο στην προκήρυξη της θέσης, όσο και στην επιστολή προσφοράς του Δήμου, ημερ. 5.10.1998. Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται, η Σημείωση 2 του Σχεδίου, προέβλεπε ότι οι υπάλληλοι θα προχωρούσαν από την κλίμακα Α2 στην κλίμακα Α5 μόλις έφθαναν στο σημείο της κλίμακας Α2 που αντιστοιχούσε με την αφετηρία της κλίμακας Α5 και στη συνέχεια από την κλίμακα Α5 στην κλίμακα Α7, μόλις έφθαναν στο σημείο της κλίμακας Α5 που αντιστοιχούσε με την αφετηρία της κλίμακας Α7. Δύο χρόνια αργότερα, ο Δήμος με επιστολή του ημερ. 22.5.2000 πληροφόρησε τον Αιτητή ότι μονιμοποιείτο στη συνδυασμένη κλίμακα Α2-Α5/Α7. Το 2004, ο Αιτητής έφτασε στο σημείο της κλίμακας Α2 που αντιστοιχεί με την αφετηρία της κλίμακας Α5. Όμως ο Δήμος, κατά παράβαση των προνοιών του πιο πάνω Σχεδίου Υπηρεσίας, αρνήθηκε να τον τοποθετήσει στην κλίμακα Α5, τοποθετώντας τον στην 7η βαθμίδα της κλίμακας Α2 και αργότερα (2005), έπειτα από 2 προσαυξήσεις, τοποθετήθηκε στην 9η βαθμίδα της κλίμακας Α2. Όταν περί το τέλος του 2008 έφτασε στη 12η βαθμίδα της κλίμακας Α2, ζήτησε να τοποθετηθεί στην 4η βαθμίδα της κλίμακας Α5, η οποία αντιστοιχούσε με τη βαθμίδα και κλίμακα που βρισκόταν τότε. Όμως και πάλιν ο Δήμος, κατά παράβαση του Σχεδίου Υπηρεσίας, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημά του, τοποθετώντας τον στη 13η βαθμίδα της κλίμακας Α2. Ο Αιτητής προσέφυγε στο Δικαστήριο και με την υπό κρίση προσφυγή, ζητά όπως ακυρωθεί η απόφαση του Δήμου. Στην προσφυγή του επισυνάπτει ως Παράρτημα Ι, αντίγραφο του Σχεδίου Υπηρεσίας που ισχυρίζεται ότι επισυναπτόταν στην επιστολή πρόσληψής του το 1998.
Στην ένστασή του, ο Δήμος επισύναψε διαφορετικό Σχέδιο Υπηρεσίας, ισχυριζόμενος ότι αυτό ίσχυε κατά το χρόνο πρόσληψης του Αιτητή και όχι εκείνο που επισυνάπτει ο Αιτητής στο δικόγραφο της προσφυγής του. Φαίνεται ότι η διαφορά μεταξύ των δύο πλευρών είναι ότι το αντίγραφο του Σχεδίου που ο Δήμος ισχυρίζεται ότι ίσχυε, αναφέρει στη Σημείωση 2 ότι ισχύει για υπαλλήλους που «κατείχαν την θέση αυτή κατά τις 16.2.1996» δηλαδή προτού προσληφθεί ο Αιτητής (2.11.1998), ενώ στο αντίγραφο που επισυνάπτει ο Αιτητής, αναφέρεται ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας ισχύει για «υπαλλήλους» γενικά, χωρίς τον πιο πάνω περιορισμό.»
Ενόψει της διαφοράς που προέκυψε, επετράπη στον Αιτητή να προσκομίσει με ένορκη δήλωση μαρτυρία για τo συγκεκριμένo Σχέδιo Υπηρεσίας, το οποίο αναφερόταν και επισυναπτόταν στην επιστολή προσφοράς διορισμού ημερ. 5.10.1998 που του στάληκε από το Δήμο. Ο Αιτητής στις 17.6.2011, καταχώρησε ένορκη δήλωση με την οποία επιβεβαίωνε ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας που επισύναψε στην προσφυγή του, ήταν εκείνο που δινόταν σε όσους θα υπέβαλλαν αίτηση για τη θέση τροχονόμου και ήταν επίσης επισυνημμένο στην επιστολή διορισμού την οποία του απέστειλε ο Δήμος. Στη Σημείωση 2 του συγκεκριμένου Σχεδίου, αναφέρονται τα εξής:-
«ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. ...........................
2. Οι υπάλληλοι:
(α) Θα προχωρούν από την Κλίμακα Α2 στην Κλίμακα Α5, μόλις φθάσουν στο σημείο της Κλίμακας Α2 που αντιστοιχεί με την αφετηρία της Κλίμακας Α5 και στη συνέχεια από την Κλίμακα Α5 στην Κλίμακα Α7, μόλις φθάσουν στο σημείο της Κλίμακας Α5 που αντιστοιχεί με την αφετηρία της Κλίμακας Α7. Αν όμως ευρίσκοντο σε σημείο της Κλίμακας Α2 ψηλότερο από την αφετηρία της Κλίμακας Α5 θα τοποθετούνται στην Κλίμακα Α5 με βάση το μισθό τους στην Κλίμακα Α2. Ανάλογη ρύθμιση θα γίνεται και για εκείνους που ευρίσκοντο σε σημείο της Κλίμακας Α5 ψηλότερο από την αφετηρία της Κλίμακας Α7 και θα τοποθετούνται στην Κλίμακα Α7 με βάση το μισθό τους στην Κλίμακα Α5.
(β) Θα παίρνουν μια προσαύξηση με την ένταξή τους στην κλίμακα Α7, η οποία αντιστοιχεί με την προσαύξηση που θα έπαιρναν κατά την προαγωγή τους στην προηγούμενη θέση Τροχονόμου 1ης Τάξης (Κλ. Α7).»
Οι Καθ' ων η αίτηση, όπως είχαν δικαίωμα, καταχώρησαν και αυτοί ένορκη δήλωση, την οποία ορκίστηκε η Λειτουργός τους Μαρία Πέτσα και στην οποία αναφέρονται τα πιο κάτω:-
«2. ...........................
(α) Ο αιτητής προσλήφθηκε στην υπηρεσία των καθ' ων η αίτηση ως τροχονόμος στις 2.11.1998.
(β) Ο Περί Προϋπολογισμού (Τροποποιητικός) Νόμος του 1996 (Ν. 8(ΙΙ)/96), που δημοσιεύτηκε στο Παράρτημα Πρώτο της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας Αρ. 3041 της 16.2.1996, αντικατέστησε το θεσμό των συνδυασμένων θέσεων/τάξεων με τις συνδυασμένες κλίμακες για τις θέσεις με μισθολογική κλίμακα Α2-Α5/Α7, Α2-Α4/Α7 και Α4/Α7 (Τεκμήριο 1).
(γ) Οι καθ' ων η αίτηση έλαβαν εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών ημερ. 27.2.96 σχετικά με το πιο πάνω θέμα (Τεκμήριο 2).
(δ) Αν και η θέση του τροχονόμου δεν περιλαμβάνεται στον Πίνακα του Ν.8(ΙΙ)/96, οι καθ' ων η αίτηση εφάρμοσαν κατ' αναλογία τις πρόνοιες που ορίζονται σε αυτόν και στη θέση του τροχονόμου, η οποία επηρεάζετο.
(ε) Ως εκ τούτου οι καθ' ων η αίτηση εξέδωσαν Σχέδιο Υπηρεσίας για τη θέση του τροχονόμου, όπως έπραξαν και για άλλες θέσεις που επηρεάζοντο από το Νόμο 8(ΙΙ)/96 (Τεκμήριο 3).
(στ) Το εν λόγω Σχέδιο Υπηρεσίας ίσχυε κατά το χρόνο πρόσληψης του αιτητή, όμως η ειδική πρόνοια που υπάρχει σε αυτό υπό τον τίτλο «ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ», στα σημεία 2(α) και (β), αφορά αποκλειστικά τους υπαλλήλους οι οποίοι κατείχαν τη θέση αυτή κατά την 16.2.1996.
3. Είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας με το οποίο ο αιτητής προσλήφθηκε ως Τροχονόμος στην Υπηρεσία του Δήμου Λευκωσίας είναι αυτό το οποίο επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 3 και όχι αυτό το οποίο ο αιτητής επιδιώκει να προσκομίσει ως μαρτυρία και το οποίο επισυνάπτει ως Τεκμήριο 2 στην Ένορκη Δήλωσή του ημερ. 17.6.2011.»
Στη συνέχεια αντεξετάστηκαν οι δύο ενόρκως δηλούντες για να ακολουθήσουν οι αγορεύσεις των δικηγόρων των διαδίκων.
Ο Αιτητής προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης προβάλλει 5 λόγους ακύρωσης:- (1) Ότι η άρνηση του Δήμου παραβιάζει το οικείο Σχέδιο Υπηρεσίας και το άρθρο 53 του περί Δήμων Νόμου, (2) πλάνη περί τα πράγματα ως προς το εφαρμοστέο Σχέδιο Υπηρεσίας, (3) πλάνη περί το Νόμο και το σχετικό Κανονισμό 4, (4) μη δέουσα έρευνα και (5) παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης, της καλής πίστης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.
Οι Καθ' ων η αίτηση εγείρουν δύο προδικαστικές ενστάσεις. Με την πρώτη προβάλλουν ότι ο Αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, αφού δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του εφαρμοστέου, κατά αυτούς, Σχεδίου Υπηρεσίας. Όπως προβάλλουν, η Σημείωση 2 ισχύει για υπαλλήλους που «κατείχαν την θέση αυτή κατά τις 16.2.1996» δηλαδή προτού προσληφθεί ο Αιτητής. Με τη δεύτερη προδικαστική ένσταση, προβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αφού οι Καθ' ων η αίτηση δεν παρέλειψαν να πράξουν κάτι το οποίο ήταν οφειλόμενο ως εκ του νόμου.
Το πρώτο που πρέπει να αποφασίσω, είναι αναφορικά με το ποιο Σχέδιο Υπηρεσίας ισχύει στην προκειμένη περίπτωση. Έχω μελετήσει τις ένορκες δηλώσεις που κατατέθηκαν από τις δύο πλευρές και είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τους ενόρκως δηλούντες ενώ αντεξετάζονταν. Είναι χωρίς δισταγμό που προτιμώ τη μαρτυρία του Αιτητή αντί αυτή της Μαρίας Πέτσα. Ο Αιτητής μου έκανε πολύ καλή εντύπωση, αφού ήταν απόλυτα συνεπής στα όσα μαρτύρησε, χωρίς να περιπέσει σε οποιαδήποτε αντίφαση. Από την άλλη, η Λειτουργός Μαρία Πέτσα, ενώ προσλήφθηκε στην υπηρεσία του Δήμου στις 4.1.2010, κατάθεσε με τρόπο απόλυτο για γεγονότα που έγιναν το 1998, δηλαδή 12 χρόνια προηγουμένως. Δεν μπορώ να προσδώσω μεγάλη βαρύτητα στη μαρτυρία της, έστω και αν ως ένα βαθμό στηριζόταν σε στοιχεία των φακέλων. Πέραν τούτου, δεν υπήρξε σαφής μαρτυρία ότι το συγκεκριμένο Σχέδιο που αφορούσε σε τροχονόμους είτε έτυχε της έγκρισης του Δημοτικού Συμβουλίου, είτε δημοσιεύτηκε οπουδήποτε. Όμως και διαφορετικά να ήταν τα πράγματα, εκείνο που έχει σημασία δεν είναι οι συζητήσεις που γίνονταν επί του θέματος της αναδρομικότητας των συνδυασμένων κλιμάκων και οι μη σαφείς ως προς το συγκεκριμένο Σχέδιο αποφάσεις του Δήμου Λευκωσίας, αλλά η θετική μαρτυρία του Αιτητή ότι στην επιστολή που απέστειλαν στον ίδιο και σε άλλους συναδέλφους του, υπήρχε επισυνημμένο το Σχέδιο Υπηρεσίας που επισυνάπτει στην Αίτηση του ο Αιτητής και όχι αυτό που ισχυρίζεται ο Δήμος. Εν πάση περιπτώσει, στο διοικητικό φάκελο στην επιστολή ημερ. 5.10.1998 που στάληκε στον Αιτητή, δεν υπάρχει επισυνημμένο το Σχέδιο Υπηρεσίας, όπως θα έπρεπε και το οποίο ενδεχομένως να έριχνε κάποιο φως στη διαφορά. Περαιτέρω, η επιστολή του Δήμου, ημερ. 11.3.1999 προς τις Συντεχνίες αναφορικά με το θέμα, δεν ξεκαθαρίζει το θέμα προς όφελος του Δήμου, αλλά ενισχύει τις θέσεις του Αιτητή ότι η αλλαγή στο Σχέδιο για τη θέση Τροχονόμου, έγινε περίπου στις αρχές του 1999 και όχι όταν προσλήφθηκε ο Αιτητής το 1998.
Όμως ακόμη και αν λανθάνομαι στην κατάληξή μου, οι Καθ' ων η αίτηση όφειλαν, εφόσον προέκυπτε ασάφεια από το διοικητικό φάκελο και από τα πρακτικά, να λάβουν υπόψη, σύμφωνα με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και καλής πίστης, εκείνα τα γεγονότα που ήταν πιο ευνοϊκά για το διοικούμενο.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, είναι η κατάληξή μου ότι το Σχέδιο που δόθηκε στον Αιτητή κατά την πρόσληψη του, ήταν εκείνο που κάλυπτε τροχονόμους χωρίς περιορισμό στο χρόνο που κατείχαν τη θέση και όχι εκείνο που επικαλούνται οι Καθ' ων η αίτηση το οποίο κάλυπτε υπαλλήλους που κατείχαν τη θέση αυτή κατά τις 16.2.1996. Επομένως, για τον Αιτητή, ο οποίος προσλήφθηκε στις 2.11.1998, δεν υπήρχε περιορισμός για ανέλιξη σύμφωνα με τις συνδυασμένες κλίμακες. Παρόμοια ήταν και η κατάληξη του Φωτίου, Δ., στις τρεις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις στη Γρηγορίου κ.α. ν. Δήμου Λευκωσίας, Υποθ. Αρ. 48-50/2009, ημερ. 11.9.2012.
Η διαπίστωση ότι το Σχέδιο που δόθηκε στον Αιτητή ήταν αυτό που δεν περιείχε οποιοδήποτε περιορισμό, σφραγίζει και την τύχη της προσφυγής, εφόσον οι Καθ' ων η αίτηση πλανήθηκαν ως προς τα γεγονότα, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε ανεπιεική και άδικη λύση, κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και να ταλαιπωρούν το διοικούμενο, κατά παράβαση της αρχής της καλής πίστης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς τη διοίκηση.
Οι δύο προδικαστικές ενστάσεις που ήγειραν οι Καθ' ων η αίτηση, καθίστανται άνευ αντικειμένου, ενόψει της αποδοχής της μαρτυρίας του Αιτητή ως προς το Σχέδιο Υπηρεσίας, στοιχείο που εδραιώνει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα, πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει, υπέρ του Αιτητή, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.