|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.1486 /2011)
11 Φεβρουαρίου, 2013
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 146, 23, 25, 26, 28, 29 του Συντάγματος
ΑΜΙΤ SHARMA
Αιτητής,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσω
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ΄ων η αίτηση.
-----------------------
Ειρ.Τουμάζου, (κα.), για ΚΙΤΡΟΜΗΛΙΔΗ, ΠΕΤΣΑ ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Μ.Λοϊζου, (κα.), για τους καθ΄ων η αίτηση
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: O αιτητής προσβάλλει την άρνηση των καθ΄ων η αίτηση να ανανεώσουν την άδεια παραμονής του στη Δημοκρατία.
Ο αιτητής καταγόμενος από τις Ινδίες αφίχθηκε στην Κύπρο την 1η Νοεμβρίου 2008, του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής μέχρι 30 Οκτωβρίου 2009, με σκοπό να φοιτήσει σε ιδιωτικό κολλέγιο στον τριετή κλάδο Hotel Management. Η εν λόγω άδεια παραμονής του ανανεώθηκε μέχρι και τις 17 Απριλίου 2011.
Στις 10 Απριλίου 2011 ο αιτητής συνελήφθη εργαζόμενος παρανόμως σε ανεγειρόμενη οικοδομή στο Παραλίμνι, κατηγορήθηκε για το αδίκημα αυτό, με βάση την ποινική υπόθεση αρ.3127/2011 Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου. Τελικώς, η υπόθεση στις 16 Δεκεμβρίου 2011 είχε ανασταλεί και ως εκ τούτου ο αιτητής είχε απαλλαγεί των κατηγοριών.
Ο αιτητής υπέβαλε στις 13 Σεπτεμβρίου 2011, αίτηση για ανανέωση της άδειας παραμονής του. Λόγω της πιο πάνω παρανόμου απασχόλησης του, η αίτηση απορρίφθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2011, και ειδοποιήθηκε σχετικώς ο αιτητής στις 27 Οκτωβρίου 2011.
Με την προσφυγή του ο αιτητής εισηγήθηκε ότι οι καθ΄ων η αίτηση ενήργησαν καθ΄υπέρβαση εξουσίας και καταχρηστικώς. Πρόβαλε ότι οι καθ΄ων η αίτηση δεν είχαν προβεί σε δέουσα έρευνα και ως εκ τούτου τελούσαν υπό πλάνη. Ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι ενώ ακόμη εκκρεμούσε η ποινική υπόθεση εναντίον του και δεν είχε προς τούτο εκδοθεί απόφαση, συνεπώς ο ίδιος βρισκόταν νομίμως στη Δημοκρατία, οι καθ΄ων η αίτηση απέρριψαν την αίτηση του.
Κάθε κράτος έχει τη διακριτική εξουσία να αποφασίζει επί θεμάτων που αφορούν την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στο έδαφος του. Η δε αρμοδία αρχή έχει υποχρέωση να εξετάζει κάθε περίπτωση με καλή πίστη. Δεδομένης της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης, ασκουμένης με καλή πίστη, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει να κρίνει την ορθότητα της. Κανένας αλλοδαπός δεν έχει δικαίωμα να απαιτήσει είσοδο ή παραμονή στο έδαφος της Δημοκρατίας, η οποία διατηρεί το κυρίαρχο δικαίωμα της αποτροπής εισόδου ή παραμονής οποιουδήποτε αλλοδαπού στο έδαφος της με τη μη ανανέωση της προσωρινής του αδείας. Όπως σημείωσα, αυτό που αναγνωρίζεται σε κάθε υποκείμενο δικαίου, είναι να εξεταστεί η περίπτωση του με καλή πίστη.
Όπως προκύπτει από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, οι καθ΄ων η αίτηση απέρριψαν την αίτηση του αιτητή όχι λόγω της τότε υφιστάμενης ποινικής υπόθεσης εναντίον του, αλλά λόγω του ότι είχε παραβεί τους όρους της άδειας παραμονής του. Ασκήθηκε, συναφώς, με ορθό τρόπο η διακριτική ευχέρεια των καθ΄ων η αίτηση. Ο αιτητής είχε συλληφθεί επ' αυτοφώρω να εργάζεται παρανόμως σε ανεγειρόμενη οικοδομή, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε με την ποινική υπόθεση.
΄Εχοντας ως δεδομένο ότι ο αιτητής παρέβηκε τους όρους αδείας του, όπως έχει αναφερθεί πιο πάνω, και δεν έχει προβάλει οτιδήποτε που να τεκμηριώνει τον ισχυρισμό που πρόβαλε με την απαντητική του αγόρευση ότι δηλαδή αυθαιρέτως οι καθ΄ων η αίτηση συμπέραναν ότι εργαζόταν παράνομα, η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση ήταν και εύλογη και ορθή.
Υπήρχε όρος στην άδεια παραμονής του ότι θα είχε το δικαίωμα να εργάζεται μέχρι 20 ώρες την εβδομάδα, μετά την πάροδο 6 μηνών, από της αρχικής του άφιξης στη Δημοκρατία, είτε σε τομείς που καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, έχοντας εξασφαλίσει συμβόλαιο απασχόλησης με συγκεκριμένο αποδεκτό από το Τμήμα Εργασίας εργοδότη, είτε περιστασιακά σε ιδιωτικά νοικοκυριά, τα οποία όμως πρέπει να καταγράφονται, έκαστη φορά, σε συγκεκριμένο βιβλιάριο.
Το άρθρο 18ΝΔ του Περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ 105 προβλέπει ότι ο Διευθυντής μπορεί να αρνηθεί να ανανεώσει την άδεια παραμονής, εάν αποδεικνύεται ότι ο κάτοχος της δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις διαμονής. Επίσης το Άρθρο 18Ν(5)(α) αναφέρει ότι η άδεια διαμονής μπορεί να μην ανανεωθεί εάν ο κάτοχος της δεν τηρεί τα όρια και όρους που έχουν επιβληθεί στην πρόσβαση σε οικονομικές δραστηριότητες
Στην υπόθεση Eddine v. Δημοκρατίας (2008)3 Α.Α.Δ. 95 αναφέρεται ότι:
«Το κράτος δεν έχει την υποχρέωση να υποστηρίξει την απορριπτική του θέση με στοιχεία που θα δικαιολογούσαν με θετικό τρόπο τη μη συνέχιση της παραμονής του στην Κύπρο. Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στην πρωτόδικη απόφαση,
"Παρέχεται επαρκές πραγματικό έρεισμα για την αρνητική απόφαση εφόσον συγκεντρώνονται, από κατάλληλες πηγές, πληροφορίες που ευλόγως προκαλούν ανησυχία αναφορικά με την παρουσία του αλλοδαπού στην Κύπρο. Ακόμα και γενικές ενδείξεις περί ενδεχόμενου προβλήματος μπορεί να δικαιολογήσουν την αρνητική απόφαση. Η όποια αμφιβολία λειτουργεί υπέρ της Δημοκρατίας."
Οι υποχρεώσεις του κράτους για θέματα παροχής άδειας εισόδου και παραμονής αλλοδαπών υπογραμμίζουν ότι τα δικαιώματα αυτά πρέπει να αντικρίζονται με καλή πίστη (βλ. Amanda Marga Ltd. v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2583, 2587). Χαρακτηριστικά στην υπόθεση Moyo & Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203, ο Δικαστής Πικής (όπως ήταν τότε) τόνισε ότι,
"The right of the State to regulate the length of stay of an alien in the country is likewise an attribute of the sovereignty and territorial integrity of the country. Professor Jacobs observes in his work on the interpretation and application of the European Convention on Human Rights, neither the Convention nor the protocols thereto impose any restrictions on the right to expel an alien from the country (Clarendon Press, Oxford 1975, p. 31)."
Ο αιτητής πρόβαλε περαιτέρω ότι, με τις ενέργειες των καθ΄ων η αίτηση, παραβιάστηκαν οι πρόνοιες του ΄Αρθρου 12(4) του Συντάγματος καθότι, όπως ισχυρίστηκε, κρίθηκε ένοχος όχι από τακτικό Δικαστήριο, αλλά από τους καθ΄ων η αίτηση. Είμαι της γνώμης ότι το πιο πάνω άρθρο δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση. Οι καθ΄ων η αίτηση εξετάζοντας την υπόθεση έκριναν ότι ο αιτητής παρέβη και τους όρους της αδείας του. Το θέμα της ενδεχόμενης ποινικής ευθύνης του αιτητή, θα κρινόταν στο πλαίσιο της εξέτασης της ποινικής υπόθεσης που τότε εκκρεμούσε.
΄Ηταν ο ισχυρισμός του αιτητή ότι παραβιάστηκε η αρχή της ίσης μεταχείρισης, καθότι πρόσωπο που ήταν συγκατηγορούμενος του, έτυχε του ευεργετήματος της ανανέωσης της αδείας παραμονής του. Ο αιτητής είχε επισυνάψει στην αγόρευση του το τότε υπάρχον κατηγορητήριο, όπως επίσης και μια επιστολή επί του θέματος. Η συμπερίληψη στο στάδιο των αγορεύσεων γεγονότων δεν συνιστούν για σκοπούς εξέτασης διοικητικής πράξης με αναθεωρητικό έλεγχο από το Δικαστήριο, μαρτυρία, έτσι ώστε να τεκμηριωθεί ένας ισχυρισμός.
Με βάση τα ενώπιον μου στοιχεία θεωρώ ότι οι καθ΄ων η αίτηση είχαν ενεργήσει εντός του πλαισίου της διακριτικής τους ευχέρειας.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.