|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 134/2013)
7 Φεβρουαρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ενδιάμεση Αίτηση ημερ. 25.1.2013 για αναστολή εκτέλεσης απόφασης
Α. Αιμιλιανίδης, για τον Αιτητή.
Καμία εμφάνιση για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής με ενδιάμεση αίτησή του ζητά αναστολή εκτέλεσης της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση, με την οποία αποφάσισαν τη διαγραφή του από το Μητρώο Φυσιοθεραπευτών Κύπρου, μέχρι νεώτερης διαταγής Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, ο Αιτητής είναι κάτοχος του τίτλου «Diploma in Human Kinesiology - Specialisation of Rehabilitation», ο οποίος του απονεμήθηκε από Πανεπιστημιακό ίδρυμα της Ουγγαρίας. Ο συγκεκριμένος τίτλος σπουδών, αναγνωρίστηκε από το ΚΥΣΑΤΣ ως ισότιμος και αντίστοιχος προς πτυχίο πανεπιστημιακού επιπέδου στον κλάδο/ειδίκευση «Human Kinesiology Specialisation in Rehabilitation». Επίσης αναγνωρίστηκε από το Ινστιτούτο Τεχνολογικής Εκπαίδευσης της Ελλάδος, ως τίτλος ισότιμος και αντίστοιχος με τα πτυχία που απονέμονται από τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Ελλάδας, στην ειδικότητα της Φυσικοθεραπείας.
Ο Αιτητής στις 7.7.2003 υπέβαλε αίτηση για εγγραφή στο Μητρώο Φυσιοθεραπευτών. Οι Καθ' ων η αίτηση απέρριψαν την αίτηση του, κρίνοντας ότι δεν κατείχε πτυχίο Φυσιοθεραπείας με το οποίο θα μπορούσε να ασκήσει το επάγγελμα του Φυσιοθεραπευτή στην Ουγγαρία, απ' όπου και προερχόταν το δίπλωμα του.
Το 2004 υπέβαλε νέο αίτημα, αφού προσκόμισε νέα στοιχεία. Το αίτημα του απορρίφθηκε και πάλιν για τους ίδιους λόγους. Ο Αιτητής καταχώρησε την προσφυγή 97/2005.
Τελικά το 2006 και ενώ ακόμα εκκρεμούσε η προσφυγή του, οι Καθ' ων η αίτηση έλαβαν απόφαση όπως εγγράψουν τόσο τον Αιτητή, όσο και άλλα πρόσωπα που είχαν τα ίδια προσόντα, ως Φυσιοθεραπευτές, υπό τον όρο ότι θα παρακολουθήσουν εννιάμηνη πρακτική άσκηση, συνολικού χρόνου 1.368 ωρών, εκ των οποίων οι 988 ώρες σε κρατικό νοσοκομείο της Κύπρου και 380 ώρες σε ιδιωτικό φυσιοθεραπευτήριο. Η απόφαση λήφθηκε διαφωνούντος του μέλους του Συμβουλίου κ. Νίκου Ζένιου. Ο Αιτητής αποδέχτηκε τους όρους και συμπλήρωσε την πρακτική άσκηση που του υπέδειξαν. Ενημέρωσε σχετικά τους Καθ' ων η αίτηση οι οποίοι με απόφασή τους, τον ενέγραψαν στο Μητρώο και του εξέδωσαν στις 18.7.2007 την Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος.
Κατά της απόφασης του 2006, με την οποία επιβλήθηκαν όροι για την εγγραφή του Αιτητή, καταχωρήθηκε από τον κ. Νίκο Ζένιο και δύο άλλα πρόσωπα, η προσφυγή 676/2006, με την οποία αμφισβητούσαν τα επαγγελματικά προσόντα του Αιτητή και θεωρούσαν ότι η απόφαση του Συμβουλίου ήταν παράνομη. Ο Νικολάτος, Δ., με απόφαση του ημερ. 20.2.2009, ακύρωσε την απόφαση του Συμβουλίου για την εγγραφή του Αιτητή στο Μητρώο, με αποτέλεσμα το Συμβούλιο συμμορφούμενο με την πιο πάνω απόφαση, στις 25.10.2010 να διαγράψει το όνομα του Αιτητή από το Μητρώο.
Κατά της πρωτόδικης αυτής απόφασης, καταχωρήθηκε η Α.Ε. 49/2009. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις 2.4.2012, παραμέρισε την πρωτόδικη απόφαση και απέρριψε την προσφυγή 676/2006, δεχόμενη την προδικαστική ένσταση ότι με την προσφυγή δεν προσβαλλόταν εκτελεστή διοικητική πράξη.
Το Συμβούλιο συμμορφούμενο με την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έλαβε απόφαση για επαναφορά του ονόματος του Αιτητή στο σχετικό Μητρώο. Αυτό έγινε στις 19.6.2012.
Παρά την πιο πάνω απόφαση των Καθ' ων η αίτηση , αιφνιδίως στις 8.1.2013 οι Καθ' ων η αίτηση απέστειλαν επιστολή στον Αιτητή, η οποία αποτελεί και την προσβαλλόμενη με την προσφυγή πράξη, στην οποία αναφέρεται ότι το Συμβούλιο προχώρησε σε επανεξέταση της εγγραφής του Αιτητή και κατέληξε ότι τελικά δεν κατείχε, «τα απαραίτητα προσόντα για την άσκηση του επαγγέλματος του Φυσιοθεραπευτή και ως εκ τούτου αποφάσισε τη διαγραφή του από το Μητρώο Φυσιοθεραπευτών Κύπρου.» Με την ίδια επιστολή, καλούσαν τον Αιτητή να επιστρέψει το Πιστοποιητικό Εγγραφής που του είχε δοθεί και να παύσει να ασκεί το επάγγελμα του Φυσιοθεραπευτή.
Στην ένορκη δήλωση του Αιτητή σημειώνεται ότι νυν Πρόεδρος των Καθ' ων η αίτηση που έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση, διορίστηκε ο κ. Νίκος Ζένιος, ο οποίος ήταν το μειοψηφήσαν μέλος του Συμβουλίου των Καθ' ων η αίτηση όταν λήφθηκε η αρχική απόφαση για εγγραφή του Αιτητή και το πρόσωπο το οποίο είχε καταχωρήσει εναντίον της εγγραφής του Αιτητή την προσφυγή 676/2006, η οποία όπως αναφέρεται πιο πάνω, απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Το Δικαστήριο διέταξε την επίδοση της αίτησης, εφόσον δεν είχε ικανοποιηθεί για το κατεπείγον. Κατά την ημέρα που ορίστηκε η αίτηση, δεν εμφανίστηκαν οι Καθ' ων η αίτηση, παρά την επίδοση που τους έγινε.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος για τον Αιτητή, κάλεσε το Δικαστήριο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα, αφού πληρούνταν οι προϋποθέσεις. Υποστήριξε ότι υπήρχε έκδηλη παρανομία, ως αποτέλεσμα του λανθασμένου τρόπου ανάκλησης της προηγούμενης απόφασης των Καθ' ων η αίτηση για εγγραφή του Αιτητή στο Μητρώο. Περαιτέρω υποστήριξε ότι έκδηλη παρανομία μπορεί να διαπιστωθεί και ως εκ του γεγονότος ότι δεν δόθηκε το δικαίωμα ακρόασης του Αιτητή, προτού ανακληθεί η προηγούμενη απόφαση των Καθ' ων η αίτηση. Επίσης, εισηγήθηκε ότι με τις ενέργειες των Καθ' ων η αίτηση διαπιστώνεται παντελής έλλειψη καλής πίστης και χρηστής διοίκησης. Διαζευκτικά εισηγήθηκε ότι η αναστολή της απόφασης υπό μορφή προσωρινής προστασίας των Καθ' ων η αίτηση, μπορεί να δοθεί επειδή θα προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά στον Αιτητή ο οποίος μέχρι να εκδικαστεί η προσφυγή του, δεν θα μπορεί να εργάζεται, με αποτέλεσμα να τον εγκαταλείψει όλη η πελατεία του, η οποία είναι πολύ δύσκολο να ανακτηθεί.
Σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου και της νομολογίας το Δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας θα πρέπει να σταθμίσει τη ζημιά που θα προκληθεί από τη μια στον Αιτητή και από την άλλη τις δυσχέρειες που θα προκληθούν στη διοίκηση από την αναστολή (βλ. Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 ΑΑΔ 233 και Tryfon Distributors Ltd v. Δημοκρατίας, Υπόθ. 996/03, ημερ. 22.12.2003). Η ύπαρξη έκδηλης παρανομίας κρίνεται ανάλογα με τα περιστατικά της υπόθεσης και συνιστά από μόνη της επαρκή λόγο για να δοθεί το αιτούμενο διάταγμα αναστολής και αναπόφευκτα να κηρυχθεί και η πράξη παράνομη, με αποτέλεσμα να τερματιστεί και η διαδικασία της προσφυγής. Έκδηλη παρανομία υπάρχει μόνο όταν το διαθέσιμο υλικό είναι αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης (βλ. Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Δημοκρατίας κ.α. (2003) 3 ΑΑΔ 248 και Κοινοπραξία Cyprus Airports Group v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 92/04, ημερ. 3.3.2005). Στην υπόθεση Frangos & Others v. The Republic (1982) 3 CLR 53, 57, αναφέρθηκε σε μετάφραση ότι «για να ενεργήσει το Δικαστήριο, η παρανομία πρέπει να είναι πρόδηλα αναγνωρίσιμη, χωρίς να χρειάζεται να διερευνηθούν τα αμφισβητούμενα γεγονότα». Επίσης αναφέρθηκε ότι δεν μπορεί να δοθεί εξαντλητικός ορισμός στον όρο «έκδηλη παρανομία», αλλά τονίστηκε ότι «συνεπάγεται καθαρή παράβαση της διαδικασίας που προβλέπεται από το νόμο ή αδιαμφισβήτητη περιφρόνηση των θεμελιωδών αρχών του διοικητικού δικαίου». Επίσης, στη Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών, ανωτέρω, εξηγήθηκε ότι:
«Έκδηλη παρανομία είναι εκείνη που αν δεν αναδύεται αυτόματα, ανακύπτει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στοιχείων ενυπαρχόντων στο διαθέσιμο υλικό εφόσον βέβαια ό,τι απορρέει παραμένει αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης.»
Η παρούσα περίπτωση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Οι Καθ' ων η αίτηση παραδόξως παρέλειψαν να εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου για να υποστηρίξουν την απόφαση τους. Λόγω της μη εμφάνισης τους, δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου η δική τους εκδοχή, παρά το γεγονός ότι τα έγγραφα που κατατέθηκαν από τον Αιτητή μιλούν σε μεγάλο βαθμό από μόνα τους. Όμως ελλείπουν τα πρακτικά της συνεδρίας του Συμβουλίου κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση. Σε περίπτωση που θα διαπίστωνα έκδηλη παρανομία, θα ήμουν αναγκασμένος, σύμφωνα με τη νομολογία, να δεχθώ και την προσφυγή και να ακυρώσω την προσβαλλόμενη απόφαση (βλ. Νικολάου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1992) 4(Ε) ΑΑΔ 3959, Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών, ανωτέρω και Hellenic Petroleum Cyprus Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 ΑΑΔ 602). Κατά την κρίση μου, υπάρχουν αρκετά στοιχεία τα οποία εκ πρώτης όψεως υποστηρίζουν τις θέσεις του Αιτητή περί ύπαρξης παρανομίας, αλλά δεν έχω ικανοποιηθεί ότι η παρανομία που εκ πρώτης όψεως διαπιστώνεται, είναι προδήλως αναγνωρίσιμη ή εξόφθαλμη όπως προβλέπει η νομολογία (βλ. Monica Rodat v. The Republic (1988) 3 CLR 937 και Frangos and Others v. The Republic, ανωτέρω και Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών, ανωτέρω).
Όμως η προσωρινή προστασία που ζητά ο Αιτητής μπορεί να παραχωρηθεί ως αποτέλεσμα της ανεπανόρθωτης ζημιάς που ενδέχεται να υποστεί από την ανάκληση της άδειας που κατείχε για να ασκεί το επάγγελμα του φυσιοθεραπευτή. Από τη στιγμή που είναι αναγκασμένος να διακόψει την άσκηση του επαγγέλματος του, αναπόφευκτα όλη η πελατεία του θα μετακινηθεί σε άλλους φυσιοθεραπευτές και δέχομαι ότι δεν θα είναι εύκολο να επανέλθει κοντά του όταν θα επανακτήσει την άδειά του. Δέχομαι επίσης την εισήγηση του συνηγόρου του, ότι η ζημιά που θα υποστεί ο Αιτητής θα είναι ανεπανόρθωτη, αφού υπάρχουν τεράστιες και αντικειμενικές δυσκολίες στο να υπολογιστεί. Όπως αναφέρθηκε στις υποθέσεις στις οποίες με παρέπεμψε ο κ. Αιμιλιανίδης, ανεπανόρθωτη ζημιά μπορεί να θεωρηθεί και η ζημιά η οποία θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα μιας εμπορικής επιχείρησης ή την ικανότητα συντήρησης του αιτητή (βλ. Georgios Miltiadous v. The Republic (1972) 3 CLR 341, Kypreopoullos v. The Permits Authority (1985) 3 CLR 1999, Αντωνοπούλου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(B) ΑΑΔ 754 και Οργανισμός Κυπριακής Γαλακτοκομικής Βιομηχανίας ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 496/02, ημερ. 26.7.2002).
Ενόψει των πιο πάνω, εκδίδεται προσωρινό διάταγμα ως η παράγραφος (Α) της Αίτησης, με το οποίο αναστέλλεται η εκτέλεση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση με την οποία διέγραψαν τον Αιτητή από το Μητρώο Φυσιοθεραπευτών Κύπρου, μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ του Αιτητή.
Ενόψει της επιλογής των Καθ' ων η αίτηση να μην εμφανιστούν στη διαδικασία, παρά την επίδοση που τους έγινε, το διάταγμα καθίσταται απόλυτο.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ