|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 123/2012)
4 Φεβρουαρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΡΤΕΜΗ,
Αιτητής,
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ (ΤΜΗΜΑ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ),
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ο Αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά.
Μ. Πασιαρδή (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής ζητά ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση ημερ. 10.1.12, με την οποία του απέρριψαν το αίτημα του για δημόσιο βοήθημα.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Ο Αιτητής ο οποίος είναι ανάπηρος κατά 75%, διαμένει με τη σύζυγο του και τα 2 εξαρτώμενα παιδιά τους σε ιδιόκτητη κατοικία στην Ξυλοτύμπου. Στις 18.10.2011 υπέβαλε αίτηση για λήψη Δημόσιου Βοηθήματος. Στην αίτηση του ανέφερε ότι πέραν της κατοικίας του ήταν κάτοχος χωραφιού 3 δεκαριών στην Άχνα το οποίο καλλιεργούσε και του απέφερε εισόδημα €250 το χρόνο, από την πώληση διάφορων αγροτικών προϊόντων. Λειτουργός της Υπηρεσίας Κοινωνικής Ευημερίας στις 16.11.2011, πραγματοποίησε κατ' οίκον επίσκεψη κατά την οποία ζήτησε λεπτομέρειες για την εγγραφή της συζύγου του ως άνεργης στο Γραφείο Εργασίας, καθώς και την προσκόμιση της ανεργιακής της κάρτας το συντομότερο δυνατό. Ο Αιτητής, σύμφωνα με τη Λειτουργό, ήταν αρνητικός στην πιο πάνω διαδικασία, αναφέροντας πως ακόμη και αν αποταθεί η σύζυγος του στο Γραφείο Εργασίας δεν θα βρισκόταν εργασία όπως η ίδια ήθελε, δηλαδή εντός της κοινότητας και με μειωμένο ωράριο. Επίσης, ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν ήταν σε θέση να μεταφέρει τη σύζυγο του εκτός κοινότητας, αφού ο ίδιος λόγω της ανικανότητας του, δεν μπορούσε να οδηγεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θεώρησε την όλη διαδικασία γραφειοκρατική, η οποία θα ταλαιπωρούσε τον ίδιο και τη σύζυγο του. Επίσης η Λειτουργός ανέφερε, ότι ο Αιτητής ήταν αρνητικός στο να ενημερώσει το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατά πόσο εργάζεται μερικές ώρες, όπως του επιτρέπεται με βάση τη σύνταξη ανικανότητας (75%) που λαμβάνει. Ισχυρίστηκε ότι αν έδιδε λεπτομέρειες, ενδεχομένως να είχε αρνητικές επιπτώσεις στη σύνταξη ανικανότητας που λάμβανε.
Η Λειτουργός ενημέρωσε τον Αιτητή, ότι σύμφωνα με το άρθρο 3(1)(10)(στ) και 3(1)(15) του περί Δημόσιων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμου του 2006 (Ν. 95(Ι)/2006), στο εξής «ο Νόμος», θα έπρεπε να προσκομίσει στοιχεία που να επιβεβαιώνουν το εισόδημα από την ακίνητη περιουσία του ή να αποδεχτεί δέσμευση ολόκληρης ή μέρος της περιουσίας του. Σύμφωνα πάντα με τη Λειτουργό, ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν μπορούσε να προσκομίσει την οποιαδήποτε δήλωση που να επιβεβαιώνει το εισόδημα από την περιουσία του, αλλά ούτε και αποδεχόταν τυχόν δέσμευσή της. Στη συνέχεια όταν του ζητήθηκε να προσκομίσει πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης περιουσίας για τον ίδιο και τη σύζυγο του, ανέφερε πως η σύζυγος του έχει ένα μικρό χωράφι στη Λεμεσό το οποίο ενοικιάζει προς €150 ετησίως και το οποίο ο Αιτητής παρέλειψε να δηλώσει στην αίτηση του, κατά παράβαση του άρθρου 3(10)(θ) του Νόμου. Η Λειτουργός του ζήτησε να προσκομίσει το ενοικιαστήριο έγγραφο για εξέταση. Επίσης, του ζητήθηκε όπως προσκομίσει βεβαιώσεις από τράπεζες σχετικά με τις αποταμιεύσεις του, αφού οι Καθ' ων η αίτηση γνωρίζουν ότι σε προηγούμενη συνεργασία της Υπηρεσίας με τον Αιτητή και τον υιό του, για ετοιμασία έκθεσης για το Υπουργείο Άμυνας, είχαν αναφερθεί καταθέσεις ύψους €20.000 στη Σ.Π.Ε. Ξυλοτύμπου.
Ο Αιτητής προσκόμισε όλα τα στοιχεία που του ζητήθηκαν, συμπεριλαμβανομένης και βεβαίωσης από το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Άχνας για καταθέσεις ύψους €7.600. Σύμφωνα με τους Καθ' ων η αίτηση, ο Αιτητής παρέλειψε να προσκομίσει βεβαιώσεις αναφορικά με τα εισοδήματα του από ακίνητη περιουσία, που ο ίδιος κατείχε, ενώ συνέχισε να αρνείται να συγκατατεθεί για να δεσμευτεί μέρος της περιουσίας του. Ενόψει των πιο πάνω παραλείψεων του, οι Καθ' ων η αίτηση προχώρησαν στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του.
Ο Αιτητής, ο οποίος χειρίζεται την υπόθεση του προσωπικά, προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης προβάλλει ότι οι Καθ' ων η αίτηση παράνομα και καθ' υπέρβαση εξουσίας απέρριψαν το αίτημα του.
Το αίτημα του Αιτητή απορρίφθηκε με την εξής αιτιολογία:-
«Η αίτηση σας ημερομηνίας 18-10-2011 για παροχή Δημόσιου Βοηθήματος εξετάστηκε προσεκτικά και λυπούμαι να σας αναφέρω ότι, με βάση την ισχύουσα Νομοθεσία και τους σχετικούς Κανονισμούς, δεν είναι δυνατό να εγκριθεί γιατί
.............................
.............................
5. είστε κάτοχος περιουσίας και αρνείστε τη δέσμευση της ή παραλείπετε να αναπτύξετε ή εκμεταλλευτείτε με βάση το άρθρο 3(10)(ΣΤ).»
Το άρθρο 3(10)(στ) προβλέπει ότι:-
«3(10) Δημόσιο βοήθημα δεν παρέχεται:
.............................
(στ) αν ο αιτητής, εκτός από την οικία στην οποία δυνατό να διαμένει, κατέχει κινητή ή ακίνητη περιουσία την οποία παραλείπει να αναπτύξει ή εκμεταλλευθεί με τρόπο ο οποίος θα μπορούσε να αυξήσει το εισόδημά του ή να βελτιώσει τους οικονομικούς του πόρους ή να τον καταστήσει αυτοσυντήρητο·»
Η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση δεν πάσχει από υπέρβαση εξουσίας, αφού το άρθρο 3 του Νόμου 95(Ι)/2006 παρέχει την εξουσία στο Διευθυντή να απορρίψει αίτηση για δημόσιο βοήθημα το οποίο δεν πληροί τα κριτήρια και τα πλαίσια που θέτει η σχετική νομοθεσία. Όμως η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση κατά την άποψή μου πάσχει λόγω έλλειψης επαρκούς έρευνας και δέουσας αιτιολογίας. Στο πρώτο σκέλος της αιτιολογίας αναφέρεται ότι ο Αιτητής αρνήθηκε να δεσμεύσει την περιουσία του. Όμως το άρθρο 3(10)(στ) στο οποίο στηρίχθηκαν οι Καθ' ων η αίτηση, δεν αναφέρει οτιδήποτε περί δέσμευσης περιουσίας ως προϋπόθεση για λήψη δημοσίου βοηθήματος. Επομένως χωρίς άλλη εξήγηση εκ μέρους των Καθ' ων η αίτηση, δεν μπορεί να αποκλειστεί η ενδεχόμενη πλάνη ως προς το Νόμο.
Το πρώτο σκέλος της αιτιολογίας συμπλέκεται με το δεύτερο σκέλος ότι ο Αιτητής παρέλειψε «να αναπτύξει ή να εκμεταλλευθεί» το συγκεκριμένο κτήμα. Πέραν του συγχυσμένου της αιτιολογίας, το δεύτερο σκέλος πάσχει καθότι ο Αιτητής δήλωσε ότι εκμεταλλευόταν το κτήμα του. Οι Καθ' ων η αίτηση ζήτησαν διάφορα στοιχεία από τον Αιτητή, τα οποία προσκόμισε. Το μόνο που δεν μπορούσε να προσκομίσει ήταν βεβαίωση για το μικρό κτήμα που καλλιεργούσε ο ίδιος και είχε εισόδημα €250 ετησίως. Δεν είναι εύκολα κατανοητό τι είδους βεβαίωση απαιτείτο περαιτέρω από τον Αιτητή, εφόσον το κτήμα καλλιεργείτο από τον ίδιο και με συγκεκριμένο δηλωμένο εισόδημα. Το άρθρο 3(10)(στ) προβλέπει για περιουσία την οποία ο Αιτητής δημοσίου βοηθήματος «παραλείπει να αναπτύξει ή να εκμεταλλευθεί με τρόπο ο οποίος θα μπορούσε να αυξήσει το εισόδημά του..». Οι Καθ' ων η αίτηση αν μετά από έρευνα ήταν της άποψης ότι το συγκεκριμένο κτήμα 2 σκαλών, μπορούσε να τύχει εκμετάλλευσης άλλως πως, όφειλαν να συγκεκριμενοποιήσουν τη βεβαίωση που απαιτούσαν. Η ενέργεια της διοίκησης να στηρίξει την απόφασή της στο απροσδιόριστο αίτημα για προσκόμιση βεβαίωσης, για κτήμα που ήδη καλλιεργείτο από τον Αιτητή, παραβιάζει πρόσθετα την αρχή της χρηστής διοίκησης, εφόσον πρωταρχικός σκοπός της διοίκησης ήταν η διαπίστωση κατά πόσον το εισόδημα και οι λοιποί οικονομικοί πόροι του Αιτητή επαρκούσαν για ικανοποίηση των βασικών και ειδικών του αναγκών. Η απόρριψη της αίτησης ενός κατά 75% ανάπηρου Αιτητή, χωρίς περαιτέρω έρευνα και στάθμιση των υπολοίπων παραγόντων, με πρόσχημα μόνο τη μη παρουσίαση βεβαίωσης ότι το κτήμα θα μπορούσε να τύχει διαφορετικής αξιοποίησης, παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας και οδηγεί σε ανεπιεική λύση. Με δεδομένη την παράλειψη της διοίκησης να διεξάγει περαιτέρω έρευνα ως προς το συγκεκριμένο κτήμα, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο.
Ενόψει των πιο πάνω, η προσφυγή επιτυγχάνει. Επιδικάζονται υπέρ του Αιτητή τα πραγματικά του έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ