|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1117/2011)
8 Φεβρουαρίου 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ
Αιτητή
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Λ. Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Με επιστολή της ημερομηνίας 19.8.2011, η Υπουργός Εξωτερικών πληροφόρησε την ΕΔΥ ότι ο Αιτητής Νίκος Αιμιλίου και τρεις άλλοι λειτουργοί του Υπουργείου Εξωτερικών, ο Μιχάλης Σταυρινός, ο Γιώργος Γιάγκου και η Ιουλία Συκοπετρίτη, «ενδέχεται να έχουν διαπράξει σοβαρά πειθαρχικά αδικήματα». Ανεφέροντο συγκεκριμένα τα ακόλουθα:
«Πιο συγκεκριμένα, στις 11 Ιουλίου σε συνεννόηση μεταξύ τους, συνέταξαν πρακτικό σε σχέση με την έκρηξη στο Μαρί, το οποίο ανάγεται στα όσα διαμείφθησαν σε σύσκεψη, η οποία έγινε στο Υπουργείο Άμυνας στις 7 Φεβρουαρίου 2012.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Γενικού Εισαγγελέα αλλά και την ποινική ανάκριση η οποία διεξήχθη από την Αστυνομία με οδηγίες του, φαίνεται να ετοιμάστηκε σχετικό πρακτικό το οποίο εσκεμμένα διέρρευσε στα ΜΜΕ και με το οποίο δεν αποδίδονται ορθά τα όσα αναφέρθησαν κατά τη σύσκεψη της 7ης Φεβρουαρίου 2011. Πιο συγκεκριμένα στο εν λόγω πρακτικό, που δεν αναφέρεται η ημερομηνία σύνταξής του, να καταγράφησαν από την κα Ιουλία Συκοπετρίτου στοιχεία τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, καθ΄υπόδειξη του κ. Γιάγκου.
Επίσης φαίνεται σύμφωνα με τις πληροφορίες ότι ο κ. Σταυρινός εκμυστηρεύθηκε στον κ. Τάσο Τζιωνή ότι από το συγκεκριμένο φάκελο του Υπουργείου Εξωτερικών, ελλείπουν αρκετά έγγραφα, γεγονός το οποίο ο κ. Σταυρινός αρνήθηκε να σχολιάσει στην κατάθεση του προς την Αστυνομία.
Υφίσταται επίσης πληροφορία ότι ο κ. Αιμιλίου επικοινώνησε με συγκεκριμένα πρόσωπα στα οποία διέρρευσε το πρακτικό της 11ης Ιουλίου 2011, με σκοπό να βοηθήσει τον τότε Υπουργό Εξωτερικών κ. Μάρκο Κυπριανού.»
Η Υπουργός πληροφορούσε περαιτέρω την ΕΔΥ ότι με εισήγηση της διορίσθη ερευνών λειτουργός και κατέληγε ως εξής:
«Προς διευκόλυνση της έρευνας και προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος γίνεται εισήγηση από την υπογράφουσα, Υπουργό Εξωτερικών, ως Αρμόδια Αρχή, όπως οι πιο πάνω δημόσιοι υπάλληλοι τεθούν σε διαθεσιμότητα κατά τη διάρκεια της έρευνας που αναμένεται να μην ξεπεράσει τον ένα μήνα, εκτός εάν στο μεταξύ προκύψουν εξελίξεις που να δικαιολογούν τερματισμό της διαθεσιμότητας τους. Ο λόγος για τον οποίο καθίσταται αναγκαία η διαθεσιμότητα των πιο πάνω λειτουργών είναι η διασφάλιση ότι δεν θα επηρεαστεί η ομαλή διεξαγωγή της πειθαρχικής έρευνας από την παραμονή των εν λόγω λειτουργών στα καθήκοντα τους κατά τη διάρκεια της έρευνας, αφού αναμένεται να ληφθούν μαρτυρικές καταθέσεις μεταξύ άλλων και από υφιστάμενους τους.»
Η ΕΔΥ την 22.8.2011 επελήφθη του θέματος και εδέχθη την εισήγηση. Αναφέροντας τα ακόλουθα στα πρακτικά της:
«Η πλειοψηφία της Επιτροπής (Πρόεδρος, κ.κ. Κ. Φλουρέντζου-Μελισσηνού, Σ. Χατζηγιάννης, Χρ. Χριστοφόρου), αφού έλαβε υπόψη τη φύση και σοβαρότητα των αδικημάτων στα οποία φέρεται να εμπλέκονται οι πιο πάνω λειτουργοί και/ή τις έκνομες ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί, όπως έχουν εκτεθεί πιο πάνω, τις θέσεις που κατέχουν στο Υπουργείο Εξωτερικών, το γεγονός ότι σχετίζονται και/ή σχετίζονται σε κάποιο βαθμό με τα καθήκοντα της θέσης τους και/ή διαπράχθησαν εν ώρα εργασίας και/ή άλλως πως, την πιθανότητα και/ή δυνατότητα επηρεασμού μαρτύρων και την αλλοίωση και/ή εξαφάνιση μαρτυρικού υλικού και/ή άλλων στοιχείων και τεκμηρίων, από την παραμονή τους στα καθήκοντά τους, νοουμένου μάλιστα ότι θα ληφθούν καταθέσεις και από υφισταμένους τους και με δεδομένο ότι υπάρχει μαρτυρία και/ή ισχυρισμός για εξαφάνιση και άλλων εγγράφων, καθώς και τους λεπτούς χειρισμούς που απαιτεί η διερεύνηση της όλης υπόθεσης, έκρινε ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις σύμφωνα με το άρθρο 85(1Β)(α) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων και ότι επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος να τεθούν αμέσως σε διαθεσιμότητα και αποφάσισε, δυνάμει του άρθρου 85, να θέσει τους ΑΙΜΙΛΙΟΥ Νικόλα, Πρέσβη (εκτελούντα χρέη Γενικού Διευθυντή, Υπουργείο Εξωτερικών), ΣΤΑΥΡΙΝΟ Μιχάλη, Πληρεξούσιο Υπουργό, ΓΙΑΓΚΟΥ Γεώργιο, Γραμματέα Α΄ ή Πρόξενο, και ΣΥΚΟΠΕΤΡΙΤΟΥ Ιουλία, Ακόλουθο, Εξωτερικές Υπηρεσίες, σε διαθεσιμότητα από σήμερα, 22.8.2011, και για περίοδο 15 ημερών, ήτοι μέχρι 5.9.2011 συμπεριλαμβανομένης, εκτός εάν η απόφαση της Επιτροπής διαφοροποιηθεί όταν θα επανεξετάσει το θέμα, αφού λάβει υπόψη τις παραστάσεις που τυχόν θα υποβάλουν οι υπάλληλοι ή και σε περίπτωση που η πειθαρχική έρευνα ολοκληρωθεί ενωρίτερα και/ή προκύψουν εξελίξεις που να δικαιολογούν τερματισμό της διαθεσιμότητάς τους.»
Το μέλος της ΕΔΥ που διαφώνησε θεώρησε ότι θα έπρεπε, πριν αποφασισθεί το αίτημα, να εδίδετο στους επηρεαζόμενους το δικαίωμα να ακουσθούν.
Ο Αιτητής, ο οποίος κατέχει τη θέση του Πρέσβυ από 1.4.2000, είχε αναλάβει, με απόφαση του Υπουργού Εξωτερικών ημερομηνίας 1.8.2008, ληφθείσα δυνάμει των σχετικών κανονισμών, καθήκοντα Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών από 18.8.2008. Προσβάλλοντας με την προσφυγή του την απόφαση της ΕΔΥ, ο Αιτητής εγείρει θέμα αναρμοδιότητας της Υπουργού Εξωτερικών να ζητήσει από την ΕΔΥ να τον θέσει σε διαθεσιμότητα. Παραπέμπει προς τούτο στο άρθρο 2(δ) του Νόμου 1/1990, όπως ετροποποιήθηκε από το Ν. 4(1)/2001, το οποίο ορίζει το Υπουργικό Συμβούλιο ως την «αρμόδια αρχή» όσον αφορά τους Γενικούς Διευθυντές.
Η Δημοκρατία απαντά ότι ο Αιτητής, εφ΄όσον κατέχει τη θέση του Πρέσβη και είναι έτσι υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, έχει ως αρμόδια αρχή τον Υπουργό Εξωτερικών σύμφωνα με το άρθρο 2(στ) του Νόμου 1/1990, έστω και αν ασκούσε καθήκοντα Γενικού Διευθυντή.
Συμφωνώ με τον Αιτητή. Η ανάθεση σε αυτόν των καθηκόντων του Γενικού Διευθυντή από την 1.8.2008 τον καθιστούσε Γενικό Διευθυντή για σκοπούς τόσο των σχετικών κανονισμών όσο και για κάθε άλλο σκοπό, περιλαμβανομένου του παρόντος που αφορά το άρθρο 2 του Ν. 1/1990. Καταλήγω λοιπόν ότι «αρμόδια αρχή» για να προτείνει τη θέση του Αιτητή σε διαθεσιμότητα δεν ήταν η Υπουργός αλλά το Υπουργικό Συμβούλιο. Ο ορισμός του Υπουργικού Συμβουλίου ως «αρμόδιας αρχής» για τους Γενικούς Διευθυντές δεν είναι άνευ σημασίας. Προκειμένου περί της ύψιστης υπηρεσιακής βαθμίδας, ο νομοθέτης έκρινε ορθό να προνοήσει αναλόγως και ως προς την «αρμόδια αρχή», ξεχωρίζοντας το Γενικό Διευθυντή από τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους, ώστε αυτή να είναι το ίδιο το Υπουργικό Συμβούλιο και όχι απλώς ο αρμόδιος Υπουργός.
Αυτό έχει προεκτάσεις και στην ουσία της προσφυγής, την οποία δεν θα άφηνα εντελώς ασχολίαστη παρά το ότι, εν όψει της κατάληξης μου αυτής, δεν είναι αναγκαίο. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην κρίση της ΕΔΥ ότι θα έπρεπε, ως εξαιρετική περίπτωση, να ενεργήσει δυνάμει του άρθρου 85(1Β) του Ν. 1/1990 και όχι δυνάμει του άρθρου 85(1Α), να θέσει δηλαδή τον Αιτητή σε διαθεσιμότητα χωρίς να τον καλέσει να υποβάλει πρώτα τις παραστάσεις του. Πέραν του ότι η ΕΔΥ δεν εξήγησε τι καθιστούσε κατά την άποψή της την προκειμένη ως εξαιρετική περίπτωση, ιδιαίτερα σε σχέση με τον Αιτητή, η ιδιότητα του Αιτητή αυτή καθ΄αυτή ως Γενικού Διευθυντή απαιτούσε ιδιαίτερη προσοχή εκ μέρους της ΕΔΥ για να αποφασίσει να τον θέσει σε διαθεσιμότητα χωρίς να τον ακούσει. Η θέση Γενικού Διευθυντή σε διαθεσιμότητα, στη βάση μάλιστα μιας γενικής αναφοράς για επικοινωνία του με συγκεκριμένα πρόσωπα στα οποία το πρακτικό είχε διαρρεύσει, είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να γίνεται με τόση ευκολία και χωρίς τουλάχιστον ο Γενικός Διευθυντής να έχει την ευκαιρία να σχολιάσει τα κατ΄αυτού καταλογιζόμενα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Επιδικάζονται €1200 έξοδα πλέον ΦΠΑ υπέρ του Αιτητή και εναντίον της Δημοκρατίας.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π