ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΑΖΑΦΑ ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ ν. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 89/2013, 29/1/2013

Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση, η αιτήτρια αποφοίτησε από το Ουγγρικό Πανεπιστήμιο του Semmelweis Βουδαπέστης, απ' όπου έλαβε το πτυχίο Master of Human Kinesiology Specialisation in Physiotherapy. Με την επιστολή της στην Κύπρο υπέβαλε τα απαραίτητα έγγραφα στο Υπουργείο Υγείας για εγγραφή της στο Μητρώο Φυσιοθεραπευτών. Η αίτηση της εγκρίθηκε και της δόθηκε το πιστοποιητικό εγγραφής με αρ. 257 ημερ. 8/11/01. Έκτοτε εργαζόταν, αρχικά μεταξύ 2001-2005 σε δυο φαρμακευτικές εταιρείες και παράλληλα σε στενό οικογενειακό κύκλο χωρίς αμοιβή ως φυσιοθεραπεύτρια. Από 1/3/06 και εντεύθεν ασκεί το επάγγελμα της φυσιοθεραπεύτριας σε φυσιοθεραπευτήριο που ενοικίαζε σε διάφορες τοποθεσίες στη Λευκωσία. Το τελευταίο βρίσκεται στην Αρχέρμου 14, Διαμ. Α22, 1045 Λευκωσία. Από το έτος 2001 και μετά καταβάλλει την ετήσια συνδρομή της ως μέλος του Παγκύπριου Συνδέσμου Φυσιοθεραπευτών Κύπρου. Η συνδρομή της για το 2012 πληρώθηκε την 4/10/12 μέσω Τραπέζης.

Στις 14/1/13 έλαβε επιστολή ημερ. 8/1/13 του Εφόρου Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών και Φυσιοθεραπευτηρίων με την οποία της γνωστοποιήθηκε απόφαση του άνω Συμβουλίου για διαγραφή της από το Μητρώο Φυσιοθεραπευτών Κύπρου για το λόγο ότι αυτή δεν κατέχει τα προσόντα για την άσκηση του επαγγέλματος του Φυσιοθεραπευτή.

Η αιτήτρια καταχώρησε στις 18/1/13 την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο προσφυγή με την οποία ζητείται:

«Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ' ων η αίτηση η οποία περιέχεται στην επιστολή τους ημερ. 8/1/13, γνώση της οποίας έλαβε η αιτήτρια στις 14/1/13 με την οποία αποφάσισαν να διαγράψουν την αιτήτρια από το Μητρώο Φυσιοθεραπευτών Κύπρου, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.»

Την ίδια ημέρα η αιτήτρια καταχώρησε μονομερή αίτηση με την οποία αξιώνει:

«1. Προσωρινό Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να αναστέλλεται η ισχύς και/ή η εκτέλεση και/ή η εφαρμογή της απόφασης και/ή πράξης των καθ' ων η αίτηση που κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια στις 14/01/13 με επιστολή ημερομηνίας 8 Ιανουαρίου 2013 - Τεκμήριο 12 στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας, μέχρι τελικής αποπεράτωσης της παρούσας προσφυγής και/ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου και/ή

2. Προσωρινό Διάταγμα του Δικαστηρίου απαγορεύον στους καθ' ων η αίτηση από το να επεμβαίνουν καθ' οιονδήποτε τρόπο επί του ιδιωτικού φυσιοθεραπευτηρίου που διατηρεί η αιτήτρια στην οδό Αρχέρμου 14, Διαμέρισμα Α22, 1045, Λευκωσία («το φυσιοθεραπευτήριο») και/ή να διακόψουν την λειτουργία του Φυσιοθεραπευτηρίου και/ή να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια η οποία θα έχει σαν σκοπό και/ή σαν αποτέλεσμα το κλείσιμο του Φυσιοθεραπευτηρίου, μέχρι τελικής αποπεράτωσης της παρούσας προσφυγής και/ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.

3. Έξοδα πλέον 18% Φ.Π.Α.»

Η αιτήτρια θεωρεί την άνω απόφαση του Συμβουλίου ως «έκδηλα παράνομη» και εάν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα θα υποστεί «ζημιά που είναι ανεπανόρθωτη και μη αναστρέψιμη». Περαιτέρω ότι η πιθανή ακύρωση της επίδικης διοικητικής πράξης θα είναι, σε περίπτωση μη έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος, ανεπαρκής θεραπεία. Αντίθετα η έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων «δεν δημιουργεί ανυπέρβλητα εμπόδια, ούτε επεμβαίνει με οποιοδήποτε τρόπο στο έργο της διοίκησης και ούτε θα προκαλέσει οποιαδήποτε ζημιά χρηματική ή άλλη στη διοίκηση.

Το δικαστήριο έδωσε οδηγίες όπως η μονομερής αίτηση επιδοθεί στο άλλο μέρος, το οποίο όμως δεν ενεφανίσθη στη διαδικασία άνκαι επεδόθη η αίτηση. Ο συνήγορος της αιτήτριας ενώπιον του δικαστηρίου ανέπτυξε με επάρκεια τα διάφορα θέματα προς υποστήριξη της αίτησης.

Στην υπόθεση Ελλην. Βιομ. Ζάχαρης- Κύπρος Λτδ. ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 71, 74, 76 αναφέρονται:

«Η προσφερόμενη στο Δικαστήριο δυνατότητα έκδοσης προσωρινών διαταγμάτων, μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση μιας προσφυγής εδράζεται στον Καν. 13 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου. Η δικαιοδοσία αυτή ασκείται με φειδώ και μόνο όταν στοιχειοθετηθούν ένα από τα δυο πιο κάτω απαραίτητα στοιχεία ήτοι:

(α) Έκδηλη παρανομία στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης ή

(β) Πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς στον αιτητή από τη μη έκδοση του διατάγματος.

Η αναστολή εκτέλεσης μιας διοικητικής πράξης είναι δυνητική δικαστική ενέργεια και αποτελεί ιδιαίτερο ένδικο μέσο. Η προσφερόμενη έννομη προστασία στοχεύει στο να αποσοβήσει τη ματαίωση του σκοπού για τον οποίο παρέχεται το ένδικο μέσο της αιτήσεως ακυρώσεως. Από την άλλη η τεκμηρίωση των προαπαιτουμένων που θέτει η νομολογία για έκδοση ενός διατάγματος αποτελεί το εχέγγυο της τήρησης των πιο πάνω.

Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ν. Μarfin Popular Bank (2007) 3 A.Α.Δ. 32:

«η εξαιρετική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για έκδοση προσωρινού διατάγματος όπως είναι πάγια νομολογημένο, αναλαμβάνεται μόνο εφόσον διαπιστώνεται πως η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση είναι έκδηλα παράνομη ή εφόσον, στο πλαίσιο του συνόλου των δεδομένων, δικαιολογείται να εκδοθεί ενόψει επαπειλούμενης, εξαιτίας της, ανεπανόρθωτης βλάβης.»

Σε μια πρόσφατη απόφαση στην Κοινοπραξία Poseidon Grand Marina of Paphos κ.α. ν. Cybarco Plc κ.α. (2009) 3 Α.Α.Δ. 513, επιβεβαιώθηκε η προγενέστερη νομολογία σύμφωνα με την οποία η χρηματική ζημιά δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει και να αιτιολογήσει την έκδοση προσωρινού διατάγματος, βασιζομένου στο στοιχείο της ανεπανόρθωτης ζημιάς.

Επισημάνθηκε στην υπόθεση Μαρκουλλίδου ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 3413, ότι:

«το βάρος τόσο της επίκλησης όσο και της απόδειξης ανεπανόρθωτης ζημιάς είναι ευθύνη των αιτητών» -

(βλ. επίσης Οργανισμός Κυπριακής Γαλακτοκομικής Βιομηχανίας ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 496/2002, ημερ. 26.7.2002).

Όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα του Ε. Σπηλιωτόπουλου «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου (Τόμος ΙΙ) 12^η έκδοση παρ. 548:

«Η αναστολή χορηγείται όταν, η εκτέλεση της πράξης μπορεί με τη δημιουργία μιας πραγματικής κατάστασης να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ή δύσκολα επανορθώσιμη βλάβη η οποία: (i) είναι άμεση και συγκεκριμένη (ii) δεν στηρίζεται σε δικαίωμα τρίτου και (iii) αποδεικνύεται από τον αιτούντα ή προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου».

..........................................................................

....................................

Στην υπόθεση Frangos & Others v. Republic (1982) 3 A.A.Δ. 53, ιδιαίτερα στη σελίδα 57, αναφέρεται σε μετάφραση ότι:

«για να ενεργήσει το Δικαστήριο, η παρανομία πρέπει να είναι πρόδηλα αναγνωρίσιμη χωρίς να χρειάζεται να διερευνηθούν τα αμφισβητούμενα γεγονότα».

Περαιτέρω στην ίδια υπόθεση αναφέρεται το πιο κάτω απόσπασμα επίσης σε μετάφραση:

«αν και το τι αποτελεί έκδηλη παρανομία δεν έχει εξαντλητικά οριστεί φαίνεται ότι συνεπάγεται καθαρή παράβαση της διαδικασίας που προβλέπεται από το νόμο ή αδιαμφισβήτητη περιφρόνηση των θεμελιωδών αρχών του διοικητικού δικαίου.»

Ο ορισμός της «έκδηλης παρανομίας» απαντάται επίσης στην υπόθεση Λοϊζίδης ν. Υπ. Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233 ως εξής:

«έκδηλη παρανομία είναι εκείνη που, αν δεν αναδύεται αυτόματα ανακύπτει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στοιχείων ενυπαρχόντων στο διαθέσιμο υλικό εφόσον βέβαια ότι απορρέει παραμένει αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης.»

Στην Κοιν. Poseidon Grand Marina of Paphos κ.α v. Cybarco Plc κ.α. (2009) 3 Α.Α.Δ. 513, 522 αναφέρεται:

«... η νομολογία, .... κατά κανόνα δεν θεωρεί τη χρηματική ζημιά ως ανεπανόρθωτη ζημιά για σκοπούς εκδόσεως ενδιάμεσου διατάγματος σε προσφυγή. Εφ' όσον η ζημιά μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα, έστω και δύσκολα, δεν μπορεί να είναι ανεπανόρθωτη, όσο μεγάλη και αν είναι. Μόνο αν είναι αδύνατη η αποτίμηση και επανόρθωση της σε χρήμα, ή αν έχει άλλες συνέπειες που ανεπανόρθωτα πλήττουν τον αιτητή, μπορεί η ζημιά να θεωρηθεί ανεπανόρθωτη. Προς τούτο είναι σημαντικός και ο παράλληλος κανόνας της νομολογίας ότι ισχυρισμός για ανεπανόρθωτη ζημιά πρέπει να δικογραφείται δεόντως ώστε να προσδιορίζεται με σαφήνεια και να τεκμηριώνεται επαρκώς. Απλοί ισχυρισμοί για ανεπανόρθωτη ζημιά ή αναφορά σε γενικό ή θεωρητικό επίπεδο σαφώς δεν αρκούν.»

Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης από το υλικό ενώπιον του Δικαστηρίου η αιτήτρια ήταν καθ' όλους τους ουσιώδεις χρόνους εγγεγραμμένη σύμφωνα με το νόμο, άρθρο 5 του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμο του 1989, Ν. 140/89 ως τροποποιήθηκε. Προς τούτο εξεδόθη το Πιστοποιητικό Εγγραφής Φυσιοθεραπευτή με αρ. Νο. 000257 ημερ. 8/11/2001. Περαιτέρω αυτή εξασφάλιζε ετήσια άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, η τελευταία έληξε την 31/12/12. Επίσης η αιτήτρια πλήρωνε την συνδρομή της στον Παγκύπριο Σύλλογο Φυσιοθεραπευτών, όπου ήταν μέλος.

Στις 8/1/13 οι καθ' ων η αίτηση απέστειλαν στην αιτήτρια επιστολή τους με τ' ακόλουθο περιεχόμενο:

«Θέμα: Διαγραφή σας από το Μητρώο Φυσιοθεραπευτών Κύπρου

Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και σας ενημερώνω ότι το Συμβούλιο Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών και Φυσιοθεραπευτηρίων Κύπρου μετά από επανεξέταση της αίτησης σας και αφού συνέλεξε στοιχεία όσον αφορά τον τίτλο σπουδών σας, κατέληξε ότι δεν κατέχετε τα απαραίτητα προσόντα για την άσκηση του επαγγέλματος του Φυσιοθεραπευτή και ως εκ τούτου αποφάσισε τη διαγραφή σας από το Μητρώο Φυσιοθεραπευτών Κύπρου.

2. Συγκεκριμένα σημειώνουμε ότι οι αρμόδιες αρχές της Ουγγαρίας πληροφόρησαν το Συμβούλιο μέσω του συστήματος πληροφόρησης της εσωτερικής αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΙΜΙ) ότι δεν κατέχετε πτυχίο Φυσιοθεραπείας στην Ουγγαρία και δεν μπορείτε να εργαστείτε ως Φυσιοθεραπεύτρια στη χώρα αυτή.

3. Ως εκ των πιο πάνω σας ενημερώνω ότι η άσκηση της Φυσιοθεραπείας χωρίς εγγραφής το Μητρώο είναι παράνομη και σας καλώ να επιστρέψετε το Πιστοποιητικό Εγγραφής Φυσιοθεραπευτή στο γραφείο του Εφόρου εντός επτά ημερών από την λήψη της παρούσας επιστολής.»

Το άρθρο 23 του περί Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών Νόμου του 1989, Ν. 140/89 όπως τροποποιήθηκε προβλέπει:

«23. Πάσα καταχώρησις εν τω Μητρώω, η οποία αποδεικνύεται προς ικανοποίησιν του Συμβουλίου ότι επετεύχθη διά δόλου ή ψευδών παραστάσεων διαγράφεται και πάσα καταχώρησις αποδεικνυομένη ως εσφαλμένη διορθούται:

Νοείται ότι δέον να εντίθηται εν τω Μητρώω και να υπογράφηται υπό του Προέδρου του Συμβουλίου σημείωσις αναφορικώς προς τους λόγους πάσης τοιαύτης διαγραφής ή διορθώσεως.»

Βάσει του πιο πάνω άρθρου 23 το Συμβούλιο Εγγραφής Φυσιοθεραπευτών έχει εξουσία διαγραφής μέλους εφόσον βεβαίως ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις του.

Το άρθρο 43(1) του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, Ν. 158(Ι)/00 ορίζει:

«43(1) Το δικαίωμα ακρόασης παρέχεται, εκτός από τις περιπτώσεις τις οποίες ο νόμος προβλέπει ρητά, σε κάθε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση πράξης ή από τη λήψη διοικητικού μέτρου που είναι πειθαρχικής φύσης ή που έχει το χαρακτήρα της κύρωσης ή που είναι άλλως πως δυσμενούς φύσης.»

Στην Minotavros Crete Transport (Cyprus) Ltd. v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργείου Συγκοινωνιών Τμήμα Οδικών Μεταφορών, Α.Ε. 75/2009, ημερ. 9/4/12, σελ. 3, αναφέρονται τ' ακόλουθα:

«Με την έφεση τους οι εφεσείοντες-αιτητές προβάλλουν και πάλι, μεταξύ άλλων, τον ισχυρισμό ότι κακώς δεν δόθηκε η ευκαιρία στους εφεσείοντες-αιτητές προτού ληφθεί η απόφαση της ανάκλησης να εκφράσουν την άποψή τους σχετικά με την πλαστότητα των πιστοποιητικών.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων μας παρέπεμψε σε δύο παρόμοιες πρωτόδικες αποφάσεις που επιλήφθηκαν του ιδίου θέματος, αλλά με διαφορετική κατάληξη. Αυτές είναι η Athens Frigo Ltd v. Kυπριακής Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 527/08, ημερ. 13.4.2009 (απόφαση του Χατζηχαμπή, Δ.) και Vardoulakis Transport Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 531/08, ημερ. 15.1.2010 (απόφαση του Ερωτοκρίτου, Δ.). Και στις δυο αυτές υποθέσεις ηγέρθησαν παρόμοια θέματα και οι Δικαστές κατέληξαν σε αντίθετη απόφαση από την υπό εξέταση υπόθεση, κρίνοντας ότι κακώς δεν δόθηκε η ευκαιρία στους εφεσείοντες-αιτητές να εκφράσουν την άποψή τους, αφού η απόφαση ανάκλησης θα επηρέαζε δυσμενώς τα συμφέροντα τους.

Στην πρώτη υπόθεση λέχθηκαν και τα ακόλουθα:

«Ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για παρανόμως ληφθείσα διοικητική πράξη, το δικαίωμα ακρόασης υφίσταται, δεδομένου ότι η Αιτήτρια επηρεάζεται δυσμενώς από την απόφαση για ανάκληση. Και τούτο όχι μόνο διότι με την ανάκληση στερείται της ήδη πραγματοποιηθείσας εγγραφής και άδειας κυκλοφορίας του οχήματός της, αλλά και διότι απεδόθη στην ίδια γνώση της παρανομίας και συμμετοχή σε αυτή, ώστε να εδικαιολογείτο η ανάκληση στη βάση ότι η εγγραφή και άδεια κυκλοφορίας εξαφαλίσθησαν κατόπιν δόλιας και απατηλής ενέργειας εκ μέρους της.»

Στη δεύτερη πιο πάνω απόφαση το σχόλιο του Δικαστή επί του θέματος ήταν το πιο κάτω:

«Σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου και της φυσικής δικαιοσύνης, όπως αυτές κωδικοποιούνται στο άρθρο 43 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99), το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης παρέχεται σε κάθε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση της πράξης ή άλλου διοικητικού μέτρου, το οποίο είναι πειθαρχικής φύσης ή που άλλως πως είναι δυσμενούς φύσης. Ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.»

Παρατηρούμε ότι στην πρώτη από τις πιο πάνω υποθέσεις καταχωρήθηκε έφεση από τη Δημοκρατία, η οποία στη συνέχεια απεσύρθη, ενώ η δεύτερη υπόθεση δεν εφεσιβλήθηκε. Είναι έτσι, κάπως παράδοξο σήμερα η Δημοκρατία να υποστηρίζει την ορθότητα αντίθετης με τις πιο πάνω αποφάσεις.

Έχοντας εξετάσει με προσοχή τους ισχυρισμούς που αφορούν το θέμα που εγείρεται, το σκεπτικό των υποθέσεων Athens Frigo Ltd και Vardoulakis Transport Ltd μας βρίσκει σύμφωνους, ενώ διαφωνούμε με το σκεπτικό της υπό κρίση πρωτόδικης απόφασης.»

Πιστεύω ότι τα πιο πάνω εφαρμόζονται πλήρως στην παρούσα υπόθεση. Οι καθ' ων η αίτηση με την πράξη τους που περιέχεται στην επιστολή τους ημερ. 8/1/13, επηρέασαν δυσμενώς την αιτήτρια χωρίς να δοθεί σ' αυτήν η ευκαιρία να εκφράσει την άποψη της. Φαίνεται απο όλα τα πιο πάνω ότι ενυπάρχει έκδηλη παρανομία στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.

Η στοιχειοθέτηση των πιο πάνω είναι αρκετή ώστε να επιτύχει η εξεταζόμενη αίτηση παραγρ. 1. Όσον αφορά τους άλλους λόγους επί τους οποίους εδράζεται η αίτηση θα πρέπει να λεχθεί ότι «...τα στενά πλαίσια της ενδιάμεσης διαδικασίας που προβλέπει ο Κ. 13, δεν προσφέρονται για σκοπούς επίλυσης της ουσίας της διαφοράς ή των νομικών ζητημάτων που εγείρονται όπως έχει νομολογηθεί, επίλυση νομικών ζητημάτων στο στάδιο της διαδικασίας για χορήγηση προσωρινού διατάγματος αποτελεί σοβαρή επέμβαση την πορεία της δίκης και στα επίδικα θέματα τα οποία θα εξεταστούν από το δικάζοντα Δικαστή». (βλ. Οικονομίδης ν. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 837, απόφαση Ολομέλειας).

Για σκοπούς πληρότητας και μόνο αναφέρω ότι η αίτηση δε θα μπορούσε να επιτύχει επί τη βάση της πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς στην αιτήτρια.

Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης η ζημιά της αιτήτριας μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα και συνεπώς η επανόρθωση είναι δυνατή έστω και αν μπορεί να γίνει αυτό δύσκολα. Η αιτήτρια εργάζεται ως φυσιοθεραπεύτρια από 1/3/06 με γνωστό συνεπώς τον κύκλο εργασίας της έκτοτε μέχρι σήμερα οπότε μπορεί εύκολα να υπολογιστεί και η ετήσια αύξηση εάν υπάρχει. Τα οικονομικά μεγέθη που αφορούν ενοίκια, κόστος και άλλο εξοπλισμό, όπως και άλλα έξοδα είναι δεδομένα, όπως προκύπτει από την ένορκη δήλωση της αιτήτριας. Το ίδιο για τυχόν επιβαρύνσεις μη πληρωμής δανείου κ.τ.λ. Συνεπώς επί τη βάσει του λόγου αυτού δεν μπορεί να επιτύχει η αίτηση, όπως και το αιτητικό της παραγρ. 2 καθ' ότι δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία για οποιαδήποτε επέμβαση στο φυσιοθεραπευτήριο της αιτήτριας ή οτιδήποτε άλλο προβάλλεται στο αιτητικό αυτό.

Για τους πιο πάνω λόγους εκδίδεται διάταγμα ως η παραγρ. 1 της αίτησης.

Τα έξοδα επιφυλάσσονται στο τέλος της παρούσας υπόθεσης αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα είναι εναντίον της αιτήτριας.

Λ. Παρπαρίνος, Δ.

/ΚΑΣ

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία