|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(Υπόθεση Αρ. 1315/2011)
30 Ιανουαρίου, 2013
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Π. Σιακαλλής για Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Αιτητές.
Θ. Πιπερή, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Στον πατέρα του αιτητή είχε παραχωρηθεί άδεια χρήσεως της οικιστικής μονάδας αρ.78 στην οδό Μεσαορίας στον κυβερνητικό οικισμό Κόκκινες Στροβόλου από 5.11.80 δυνάμει γραπτής σύμβασης, η οποία συμπεριελάμβανε μεταξύ άλλων και τον αιτητή ως διαμένοντα.
Όταν απεβίωσαν οι γονείς του αιτητή το 1997, ο αιτητής ζήτησε με επιστολή του προς την Υπηρεσία Μερίμνης να του μεταβιβαστεί η εν λόγω οικιστική μονάδα. Στις 4.4.1998 η Κεντρική Επιτροπή Επιλογής και Κριτηρίων αποφάσισε την απόρριψη του αιτήματος γιατί ήταν ιδιοκτήτης κατοικίας στη Λακατάμια (οδός Αλφειού αρ. 24), απόφαση που κοινοποιήθηκε στον ίδιο με επιστολή ημερ. 16.6.98, ειδοποιώντας τον ταυτόχρονα να εκκενώσει και να την παραδώσει. Επειδή ο αιτητής δεν συμμορφώθηκε, ακολούθησε νέα ειδοποίηση από τους καθ' ων η αίτηση ημερ. 20.9.99 με το ακόλουθο περιεχόμενο:
«Με την παρούσα επιστολή καλείστε για τελευταία φορά όπως μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου 1999, εκκενώσετε την προαναφερόμενη οικία και παραδώσετε τα κλειδιά της στον Τοπικό Διαχειριστή του Οικισμού. Σε ενάντια περίπτωση θα ληφθούν τα δέοντα μέτρα για ανάκτηση της χωρίς άλλη ειδοποίηση. Η σχετική «Αδεια» τερματίζεται.»
Ακολούθως κινήθηκε αγωγή από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για ανάκτηση της κατοικίας (αρ. 970/2000), η οποία απορρίφθηκε στις 11.2.03. Στις 17.5.07, η Επιτροπή Στεγαστικής Βοήθειας αποφάσισε την ακύρωση της έγκρισης του Σώζου Χαραλάμπους, καθώς και της συζύγου του, γονέων του αιτητή γιατί είχαν αποβιώσει πριν τις 7.4.06 και συνεπώς η άδεια χρήσης έπαψε να ισχύει. Η επιστολή ημερ. 22.7.2011, την οποία ο αιτητής παρέλαβε στις 26.7.11 (ως η σχετική ειδοποίηση διπλοσυστημένου), αναφέρει τα εξής:
«Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και στην απόφαση της Επιτροπής Στεγαστικής Βοήθειας ημερομηνίας 17.05.07, με την οποία ακυρώνει τη δοθείσα έγκριση για στέγαση σε Κυβερνητικούς Οικισμούς Λευκωσίας του πατέρα σας Σώζου Χαραλάμπους και της μητέρας σας Ελευθερίας Χαραλάμπους, γιατί απεβίωσαν πριν τις 07.04.06 και θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι η άδεια χρήσης που υπέγραψε με το Τμήμα αυτό ο πατέρας σας στις 05.11.80, έπαψε να ισχύει.
2. Δεύτερος λόγος ανάκλησης της άδειας χρήσης είναι το γεγονός ότι μετά το θάνατο των γονιών σας, η κατοικία δεν κατοικείται όπως διαπιστώθηκε από ελέγχους που έγιναν κατά περιόδους από Λειτουργούς του Τμήματος και επιστολή ημερομηνίας 30.11.2000, από πρόσφυγες κατοίκους του Οικισμού Κόκκινες Στροβόλου.
3. Επίσης σας υπενθυμίζω ότι η Κεντρική Επιτροπή Επιλογής και Κριτηρίων σε απόφαση της ημερομηνίας 04.03.98, απέρριψε το αίτημα σας για μεταβίβαση της επίδικης κατοικίας στο όνομα σας γιατί η σύζυγος είναι ιδιοκτήτης κατοικίας στην Οδό Αλφειού αρ. 24, στη Λακατάμια.
4. Με την επιστολή μου αυτή σας καλώ όπως μέχρι τις 31.08.11, παραδώσετε στο Τμήμα αυτό την κατοικία με αρ. 78, στην Οδό Μεσαορίας στον Κυβερνητικό Οικισμό Κόκκινες στο Στρόβολο.
5. Σε περίπτωση που δεν ανταποκριθείτε το Τμήμα είναι υποχρεωμένο να προχωρήσει με λήψη δικαστικών μέτρων εναντίον σας διεκδικώντας όλα τα νόμιμα δικαιώματα του, (ανάκτηση της κατοικίας - ενοίκια κλπ.).»
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει την τελευταία αυτή απόφαση.
Θα ασχοληθώ κατά προτεραιότητα με τις προδικαστικές ενστάσεις που εγείρουν οι καθ' ων η αίτηση. Ισχυρίζονται ότι η προσφυγή είναι πρόδηλα εκπρόθεσμη αφού η κρίσιμη για τα συμφέροντα του αιτητή απόφαση λήφθηκε πολλά χρόνια προηγουμένως και συγκεκριμένα με την επιστολή ημερ. 29.11.99, η οποία απαντούσε στο αίτημα του για να του μεταβιβαστεί η εν λόγω προσφυγική κατοικία. Από τη στιγμή που αυτή η απόφαση έμεινε απρόσβλητη, η οποία ήταν καθοριστική για τα δικαιώματα του αιτητή, η εδώ επίδικη πράξη υποστηρίζουν ότι αποτελεί μέτρο εκτέλεσης παρεπόμενο της προηγούμενης απόφασης ημερ. 29.11.99. Διαζευκτικά ισχυρίζονται ότι ακόμη και αν κριθεί ότι η προσβαλλόμενη είναι μια νέα διοικητική πράξη αυτή στερείται εκτελεστότητας ως βεβαιωτική της απόφασης ημερ. 29.11.99.
Εξαρχής παρατηρώ ότι οι δυο ενστάσεις είναι αντιφατικές μεταξύ τους. Δεν έχει επίσης διαφύγει της προσοχής μου η κωλυσιεργία των καθ' ων η αίτηση και η παράλειψη έγκαιρης λήψης αποφάσεων και αποτελεσματικών μέτρων στην παρούσα υπόθεση. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι παρά τον τερματισμό της «άδειας» (που είχε παραχωρηθεί στον πατέρα του αιτητή) ήδη από το 1999 και την απόρριψη του σχετικού αιτήματος διαμονής του αιτητή και παρά την έκδοση δικαστικής απόφασης στην αγωγή προς ανάκτηση κατοχής το 2003, που υποδείκνυε συγκεκριμένες ενέργειες στους καθ' ων η αίτηση, η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε μόλις το 2007 (ήτοι μετά από οχτώ και πλέον χρόνια παράνομης κατοχής της από τον αιτητή) ενώ κοινοποιήθηκε στον αιτητή τον Ιούλιο του 2011(!), δηλαδή τέσσερα χρόνια μετά.
Εξετάζοντας τα πιο πάνω δεδομένα, θεωρώ ότι οι ενστάσεις που προβλήθηκαν δεν ευσταθούν. Η απόφαση ημερ. 29.11.99 απαντούσε αρνητικά στο αίτημα του αιτητή για παραχώρηση της επίδικης κατοικίας επ' ονόματι του ή στο αίτημα του να συνεχίσει να κατοικεί σε αυτήν, με το αιτιολογικό ότι «δεν είναι δικαιούχος και διαμένει στην ιδιόκτητη κατοικία της συζύγου του». Το ότι δεν είναι δικαιούχος αφού η «σχετική άδεια τερματίζεται» είχε εξάλλου ήδη κοινοποιηθεί στον αιτητή από 20.9.99 (βλ. σχετική επιστολή ανωτέρω). Αναμφισβήτητα οι πιο πάνω αποφάσεις ήταν καθοριστικές των δικαιωμάτων του αιτητή και το ότι έχουν περιβληθεί ένα μανδύα νομιμότητας αφού δεν προσβλήθηκαν από τον αιτητή, ενδεχομένως ενισχύει τη νομιμότητα λήψης της επίδικης απόφασης. Η επίδικη όμως απόφαση λήφθηκε οχτώ χρόνια μετά (από την Επιτροπή Στεγαστικής Βοήθειας) και αφορά σε κάτι διαφορετικό, στον τερματισμό ή οριστική ανάκληση της άδειας που είχε παραχωρηθεί στον πατέρα του αιτητή από το 1980. Πρόκειται για μια αυτοτελή εκτελεστή διοικητική απόφαση που εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα στοιχείων και γεγονότων που μεσολάβησαν. Ως νέα στοιχεία εντοπίζω,
· την επιστολή ημερ. 30.11.00 από πρόσφυγες κατοίκους στο Συνοικισμό Κόκκινες (παράρτημα 14 στην ένσταση) με την οποία διαμαρτύρονταν γιατί η κατοικία ήταν ακατοίκητη.
· την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 11.2.03 (Παράρτημα 15) με την οποία απορρίφθηκε σχετική αγωγή (970/2000) εναντίον του αιτητή για ανάκτηση κατοχής. Μεταξύ άλλων το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή διότι δεν είχε αποδειχθεί ότι είχε ανακληθεί η αρχική άδεια χρήσης στην οποία συμπεριλαμβανόταν και ο εναγόμενος.
· η λήψη φωτογραφιών που επιβεβαιώνουν τη μόνιμη διαμονή της οικογενείας του αιτητή σε άλλη ιδιόκτητη οικία στη Λακατάμια. (Παράρτημα 18 στην ένσταση).
Συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να θεωρηθεί επιβεβαιωτική της απόφασης ημερ. 29.11.99, ούτε ασφαλώς ως πράξη εκτέλεσης προηγούμενων αποφάσεων. Ρυθμίζει άλλο θέμα μετά τη μεσολάβηση μακρού χρόνου και δικαστικών μέτρων εναντίον του αιτητή, που οδήγησαν τους καθ' ων η αίτηση στη λήψη νέας απόφασης. Αυτή παραδεκτώς προσβάλλεται από τον αιτητή εφόσον τερματίζει την σύμβαση από την οποία ο ίδιος «αντλούσε» το δικαίωμα χρήσης της επίδικης κατοικίας.
Κρίνοντας την ουσία της υπόθεσης ο αιτητής δεν θεμελίωσε οποιοδήποτε λόγο ακύρωσης της επίδικης απόφασης. Επικαλείται έλλειψη δέουσας έρευνας, ιδιαίτερα αναφορικά με το ότι η επίδικη κατοικία δεν κατοικείται από τον ίδιο μετά το θάνατο των γονιών του. Οι καθ' ων η αίτηση διεξήγαγαν επαρκή και ικανοποιητικό έλεγχο, όπως εμφαίνεται ειδικότερα από τα πιο κάτω στοιχεία του φακέλου:
· Στην επιστολή ημερομηνίας 9.11.1999 του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως καταγράφεται ότι είχε ήδη διαπιστωθεί ότι στην κατοικία δεν διέμενε κανένας (βλ. το Παράρτημα 9 στην Ενσταση των Καθ΄ ων η Αίτηση).
· Σε επιστολή ημερομηνίας 30.11.2000 γείτονες, κάτοικοι του Συνοικισμού Κόκκινος διαμαρτυρήθηκαν ότι η υπό αναφορά κατοικία παραμένει κλειστή και ακατοίκητη (βλ. το Παράρτημα 14 στην Ενσταση των Καθ΄ ων η Αίτηση).
· Το 2007, με νέα επιστολή ημερομηνίας 4.7.2007 (βλ. το Παράρτημα 17 στην Ενσταση των Καθ΄ ων η Αίτηση), επιβεβαιώνεται και πάλι ότι η επίδικη κατοικίας την Οδό Μεσαορίας αρ. 78, εξακολουθεί να είναι ακατοίκητη μαζί με όλο τον οικιακό εξοπλισμό της.»
(Το γεγονός που επικαλούνται οι καθ' ων η αίτηση ότι το Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας αφαίρεσε τον υδατομετρητή της επίδικης οικίας γιατί επί χρόνια ο λογαριασμός του πάγιου παρέμενε απλήρωτος, είναι στοιχείο εκ των υστέρων και δεν διερευνήθηκε κατά τον ουσιώδη χρόνο λήψης της απόφασης).
Ακόμη όμως και αν ο ίδιος εξακολουθούσε να διαμένει στην οικία, το γεγονός αυτό καθ' εαυτό δεν θα μπορούσε να τον καταστήσει νόμιμο δικαιούχο της χρήσης της. Σύμφωνα με τον Καν. 2 της ΚΔΠ 163/2006 και των σχετικών κριτηρίων των στεγαστικών σχεδίων για εκτοπισθέντες (αποφάσεις υπουργικού ημερ. 27.11.75, 10.9.03 και 19.10.04) δικαιούχος σημαίνει «εκτοπισθέντα ή παθόντα ή τουρκόπληκτο, ο οποίος κατά ή μετά την 7/4/2006, είναι νόμιμος κάτοχος οικιστικής μονάδας και τη χρησιμοποιεί ως μόνιμη κατοικία του, αλλά δεν περιλαμβάνει πρόσωπο στο οποίο έχει επιτραπεί από τον Υπουργό Εσωτερικών να διαμένει προσωρινά σ΄ αυτή, είτε με την καταβολή ενοικίου είτε μη» ενώ αιτητές βάσει του σχεδίου ή οποιοδήποτε άλλο μέλος της οικογένειας τους δεν θα πρέπει να είναι ή να ήταν ιδιοκτήτες οικιστικής μονάδας, οικοπέδου ή άλλης ακίνητης περιουσίας σημαντικής αξίας.
Ορθά συνεπώς οι καθ' ων η αίτηση επικαλούνται πέραν της εγκατάλειψης της οικίας, ως δεύτερο λόγο ανάκλησης της αρχικής άδειας, το γεγονός ότι η σύζυγος του αιτητή είναι ιδιοκτήτρια κατοικίας στην Λακατάμια (για την οποία μάλιστα είχαν φωτογραφίες ενώπιον τους). Συνεπώς με βάση το πιο πάνω νομοθετικό πλαίσιο αλλά και την τελεσίδικη ανάκληση της αρχικής άδειας, ο αιτητής δεν θα μπορούσε να είναι δικαιούχος χρήσης της επίδικης οικίας. Έπαυσε εξάλλου να είναι νόμιμος δικαιούχος ήδη από το 1999 που απορρίφθηκε το πρώτο αίτημα του (χωρίς να προσβάλλει την απόρριψη) και παράνομα κατακρατούσε την επίδικη κατοικία επί σειρά ετών.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.