|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 559/2008)
3 Δεκεμβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΜΕΤΤΗΣ ΛΤΔ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Γ. Σεραφείμ, για τους Αιτητές.
Μ. Θεοκλήτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
______________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ. : Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές αξιώνουν ακύρωση της κατακύρωσης προσφοράς για προμήθεια και παράδοση έτοιμων στολών ασκήσεων εκστρατείας παραλλαγής Στρατού Ξηράς, Αεροπορίας και Ναυτικού, στο ενδιαφερόμενο μέρος και της απόφασης ότι η προσφορά των αιτητών αποκλείεται από το διαγωνισμό ως μη συμμορφούμενη με τους όρους του.
Το Τμήμα Κρατικών Αγορών και Προμηθειών προκήρυξε διαγωνισμό με ανοικτή διαδικασία και κριτήριο κατακύρωσης τη χαμηλότερη τιμή για την αγορά στολών ασκήσεων εκστρατείας παραλλαγής Στρατού, Ξηράς, Αεροπορίας και Ναυτικού, καλυμμάτων κρανών, πηληκίων ασκήσεων και κοντών παντελονιών. Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος έξι οικονομικοί φορείς.
Οι προσφορές που υποβλήθηκαν εξετάστηκαν από την αρμόδια Επιτροπή Αξιολόγησης που είχε συσταθεί σύμφωνα με τις πρόνοιες του κανονισμού 9 των περί της Σύναψης Συμβάσεων (Προμήθειες, ΄Εργα και Υπηρεσίες) (Γενικών) Κανονισμών του 2004, Κ.Δ.Π. 71/2004 και οι εκθέσεις αξιολόγησης υποβλήθηκαν στον Πρόεδρο του Συμβουλίου Προσφορών του Υπουργείου Οικονομικών για μελέτη και λήψη απόφασης.
Το Συμβούλιο Προσφορών αποφάσισε να υιοθετήσει την εισήγηση της Επιτροπής Αξιολόγησης και ανέθεσε τη σύμβαση για τις διάφορες κατηγορίες των υπό προμήθεια προϊόντων σε δύο εταιρείες.
Το Τμήμα Κρατικών Αγορών και Προμηθειών στο οποίο διαβιβάστηκε η πιο πάνω απόφαση του Συμβουλίου Προσφορών ενημέρωσε με σχετικές επιστολές του τους μη επιλεγέντες οικονομικούς φορείς για τη ληφθείσα απόφαση.
Οι αιτητές και μία ακόμα εταιρεία με σχετικές επιστολές των δικηγόρων τους ενημέρωσαν το Τμήμα Κρατικών Αγορών και Προμηθειών «για την εικαζόμενη παράβαση του ισχύοντος δικαίου και για την πρόθεσή τους να ασκήσουν ιεραρχική προσφυγή». Το Τμήμα Κρατικών Αγορών και Προμηθειών αποδέκτηκε την επιστολή των αιτητών την οποία έκρινε ως βάσιμη και ζήτησε από τον πρόεδρο του Συμβουλίου Προσφορών του Υπουργείου Οικονομικών να μεριμνήσει για την επανεξέταση της ληφθείσας από αυτό απόφασης.
Προτού το Συμβούλιο Προσφορών ολοκληρώσει την εξέταση της ένστασης των αιτητών, οι αιτητές καταχώρησαν ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών ιεραρχική προσφυγή, την οποία η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών απέρριψε ως άνευ αντικειμένου.
Το Συμβούλιο Προσφορών επανεξέτασε το θέμα και αποφάσισε όπως ανατεθεί η σύμβαση για το σύνολο των προμηθειών που αποτελούνται από τις κατηγορίες 1, 2 και 3 στην εταιρεία Spiel Clothing Manufacturing Ltd. Εναντίον της νέας απόφασης του Συμβουλίου Προσφορών οι αιτητές και μία ακόμα εταιρεία υπέβαλαν στο Τμήμα Κρατικών Αγορών και Προμηθειών την προβλεπόμενη από το άρθρο 56 (2) του περί της Σύναψης Συμβάσεων (Προμήθειες, ΄Εργα και Υπηρεσίες) Νόμου του 2003, Ν.101(Ι)/2003 ένσταση και ιεραρχική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών.
Η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών αποδέχτηκε τις ιεραρχικές προσφυγές που είχαν καταχωρηθεί και ακύρωσε την απόφαση του Συμβουλίου Προσφορών, με αποτέλεσμα το Συμβούλιο Προσφορών, στη συνεδρία του ημερ. 15.11.2007, να λάβει νέα απόφαση σύμφωνα με την οποία η προσφορά των αιτητών κρίθηκε ότι δεν συμμορφώνεται πλήρως με τους όρους του διαγωνισμού και αποκλείεται. Συγκεκριμένα έκρινε ότι οι αιτητές δεν διέθεταν τις αναγκαίες τεχνικές ή/και επαγγελματικές ικανότητες για την εκτέλεση της σύμβασης διότι είχαν αποτύχει να εκπληρώσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις σε προηγούμενο διαγωνισμό που αφορούσε την προμήθεια όμοιων ή συναφών προϊόντων.
Οι αιτητές υπέβαλαν την προνοούμενη από το άρθρο 56 (2) του Ν.101(Ι)/2003 ένσταση, η οποία και δεν έγινε αποδεκτή. Οι αιτητές καταχώρησαν στη συνέχεια στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών ιεραρχική προσφυγή, αλλά η Αναθεωρητική Αρχή έκρινε ότι δεν είχε αρμοδιότητα να εξετάσει την ιεραρχική προσφυγή και κατά συνέπεια την απέρριψε.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η επανεξέταση που έλαβε χώρα αναφορικά με την προσβαλλόμενη απόφαση, ύστερα από την ακύρωση της απόφασης από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών, δεν ήταν επιτρεπτή, αφού εν τω μεταξύ είχε εκτελεστεί το συμβόλαιο από την επιτυχούσα εταιρεία. Στο ίδιο συμπέρασμα, σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, κατέληξε και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών η οποία αναφέρει στην απόφασή της ότι η επανεξέταση του θέματος της κατακύρωσης της προσφοράς έχει θεωρητικό και μόνο χαρακτήρα εφ΄ όσον δεν ήταν πλέον πρακτικά δυνατό να κατακυρωθεί η προσφορά είτε στους αιτητές ή σε οποιονδήποτε άλλο προσφοροδότη.
Θα συμφωνήσω με τους καθ΄ων η αίτηση ότι η αναθέτουσα αρχή είχε την υποχρέωση να επανεξετάσει την ακυρωθείσα από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών απόφασή της.
Το Μέρος IV του Ν.101(Ι)/2003 ψηφίστηκε με σκοπό τη συμμόρφωση με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 89/665/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21.12.1989 για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων για την εφαρμογή των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημόσιων έργων.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πιο πάνω Οδηγία επιβάλλει στα κράτη μέλη να διασφαλίσουν ότι οι αποφάσεις των αναθετουσών αρχών θα υπόκεινται στην άσκηση αποτελεσματικών προσφυγών. Γι΄ αυτό και παρέχονται στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών εξουσίες για αναστολή της εκτέλεσης απόφασης της αναθέτουσας αρχής που προσβλήθηκε με ιεραρχική προσφυγή ενώπιόν της, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 56(8) του Νόμου όπως τροποποιήθηκε από τον περί της Σύναψης Συμβάσεων (Προμήθειες, ΄Εργα και Υπηρεσίες) (Τροποποιητικό) Νόμο του 2006, Ν.16(Ι)/2006. Εξάλλου στην παράγραφο (1) του κανονισμού 14 των περί της Σύναψης Συμβάσεων (Προμήθειες, ΄Εργα και Υπηρεσίες) (Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών) Κανονισμών του 2003, Κ.Δ.Π. 745/2003, προνοείται ότι η αναθέτουσα αρχή γνωστοποιεί εγγράφως στην Αναθεωρητική Αρχή τα ληφθέντα μέτρα προς συμμόρφωση με κάθε απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής εντός 6 ημερών από την ημερομηνία κοινοποίησης της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής προς αυτή.
Σύμφωνα με το άρθρο 56 (10) του Ν.101(Ι)/2003, η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών έχει την εξουσία να επικυρώσει την πράξη ή απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, να ακυρώσει την πράξη ή απόφαση της Αναθέτουσας Αρχής, αν αυτή παραβιάζει διάταξη του ισχύοντος δικαίου και προηγείται της σύναψης της σύμβασης και τέλος να ακυρώσει ή τροποποιήσει οποιοδήποτε όρο που περιέχεται στο έγγραφο του διαγωνισμού και αναφέρεται σε τεχνικές, οικονομικές και χρηματοοικονομικές προδιαγραφές, αν αυτός παραβιάζει διάταξη του ισχύοντος δικαίου.
΄Εχει αποφασιστεί στην υπόθεση Podium Engineering Ltd v. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 230/2005, ημερ. 26.5.2006, απόφαση η οποία επικυρώθηκε στην (2008) 3 Α.Α.Δ. 430, ότι ο έλεγχος που ασκεί η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών είναι έλεγχος νομιμότητας των αποφάσεων της Αναθέτουσας Αρχής.
Όπως αποφασίστηκε στην υπόθεση Tasni Enviro Ltd v. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 1448/2005, ημερ. 11.9.2007, η εκ των πραγμάτων αδυναμία για αποκατάσταση σε περίπτωση που κατά την επανεξέταση κατακυρωνόταν η προσφορά προς τους αιτητές, δεν συνιστά βάσιμο λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης.
Συνεπώς νομίμως οι καθ΄ ων η αίτηση προέβηκαν σε επανεξέταση της ακυρωθείσας απόφασης για κατακύρωση του επίδικου διαγωνισμού, ύστερα από την ακύρωσή της από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αιτητές επέλεξαν να μην επιδιώξουν την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης που είχαν προσβάλει. Αυτό όμως δεν επηρεάζει την υποχρέωση της αναθέτουσας αρχής να συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών και να επανεξετάσει ύστερα από την ακύρωση της απόφασής της με σκοπό την αποκατάσταση της νομιμότητας.
Ομοίως απορρίπτεται και ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η επανεξέταση είναι προϊόν κακοπιστίας (βλέπε σχετικά Tasni Enviro Ltd v. Δημοκρατίας, ανωτέρω).
Στην υπόθεση G.P. Iron & Wood Makers Ltd v. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 959/2004, ημερ. 17.1.2006, η οποία επικυρώθηκε με την απόφαση (2008) 3 Α.Α.Δ. 155, τονίστηκε ότι η καλή πίστη δεν συναρτάται με τον υπερακοντισμό της νομιμότητας στη λειτουργία της διοίκησης (Δημοκρατία ν. Παπαφώτη (1997) 3 Α.Α.Δ. 191, 196). Η αρχή της καλής πίστης σκοπεί στον αποκλεισμό της αυθαιρεσίας στη διοικητική λειτουργία και δεν υπερφαλαγγίζει την αρχή της σύννομης λειτουργίας της διοίκησης που είναι συνυφασμένη, όπως και κάθε κρατική λειτουργία, με την αρχή του κράτους δικαίου (Tamassos Tobacco Suppliers and Co v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60).
Οι αιτητές υποστηρίζουν ακόμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλημμελής γιατί κατά τη συνεδρίαση στην οποία ελήφθη η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν παρόντα τα ίδια πρόσωπα που είχαν λάβει την προηγούμενη απόφαση η οποία είχε ακυρωθεί από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών. Συγκεκριμένα απουσίαζε η κα Μαρία Τσιάκκα, Οικονομικός Λειτουργός Α του Υπουργείου Οικονομικών. Aφού, λοιπόν, σύμφωνα με τον περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμο του 1999, Ν. 158(Ι)/1999, η επανεξέταση δέον να διεξάγεται από τα ίδια πρόσωπα, τα οποία έλαβαν την αρχική απόφαση, η προσβαλλόμενη πράξη θα πρέπει να ακυρωθεί.
Πράγματι το άρθρο 21(4) του Ν.158(Ι)/1999 προνοεί ότι, αν μεταξύ του χρόνου που εκδόθηκε ακυρωθείσα πράξη και του χρόνου της επανεξέτασης δεν επήλθε οποιαδήποτε αλλαγή στη σύνθεση του συλλογικού οργάνου που εξέδωσε την πράξη, στην επανεξέταση και στη λήψη νέας απόφασης καλούνται τα μέλη που μετείχαν στη συνεδρία κατά την οποία ελήφθη η πράξη που ακυρώθηκε.
Το επιχείρημα θα πρέπει να απορριφθεί. Από το ενώπιόν μου υλικό είναι σαφές ότι η κα Μαρία Τσιάκκα προσκλήθηκε στη συνεδρία της 15.11.2007, της παραδόθηκε δε και η ημερήσια διάταξη. Οι προσκλήσεις για τις συνεδρίες του Συμβουλίου Προσφορών του Υπουργείου Οικονομικών φυλάσσονται σε ξεχωριστό διοικητικό φάκελο, ενώ κατατέθηκε απόσπασμα από το βιβλίο το οποίο τηρείται από τη Γραμματεία του Συμβουλίου Προσφορών, το οποίο κάθε μέλος που λαμβάνει την πρόσκληση, μονογράφει. Η κα Τσιάκκα παρέλαβε την πρόσκληση στις 12.11.2007.
Σημειώνεται ότι το άρθρο 21(4) του Ν.158(Ι)/1999, δεν επιβάλλει υποχρέωση παράστασης κατά τη συνεδρία των ατόμων που παρίσταντο προηγουμένως, αλλά μόνο την κλήση ή πρόσκλησή τους στη συνεδρία.
Με τον επόμενο λόγο ακύρωσης οι αιτητές εγείρουν πολλαπλά επιχειρήματα. Υποστηρίζουν ότι εμφιλοχώρησε πλάνη περί το νόμο και τα πράγματα, έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, απόκλιση από προηγούμενη απόφαση και παραβίαση της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της αρχής της καλής πίστης και τέλος παραβίαση της υποχρέωσης για προηγούμενη ακρόαση της αιτήτριας.
Υποστηρίζουν ότι οι καθ΄ ων η αίτηση παρέλειψαν να λάβουν υπ΄ όψιν τις θέσεις των αιτητών αναφορικά με το παράνομο του αποκλεισμού τους από την προσφορά, παρ΄όλον ότι παραδέχονται ότι οι αιτητές είχαν εκφράσει αναλυτικά τις θέσεις τους με τις επιστολές τους προς τους καθ΄ ων η αίτηση με τις οποίες ειδοποιούσαν περί της πρόθεσης ένστασής τους.
Το γεγονός αυτό, σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, παραβιάζει ταυτόχρονα το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης των αιτητών, αλλά και προδίδει έλλειψη δέουσας έρευνας και έλλειψη αιτιολογίας. Υποστηρίζουν ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν έλαβαν υπ΄ όψιν ότι στην προηγούμενη διαδικασία άνκαι η αναθέτουσα αρχή προέβη σε κατάσχεση της εγγύησης πιστής εκτέλεσης, δεν προχώρησε, όπως είχε το δικαίωμα, και σε αποκλεισμό των αιτητών από μελλοντικούς διαγωνισμούς του δημοσίου. Συνεπώς, καταλήγουν οι αιτητές, οι αποφάσεις της αναθέτουσας αρχής ότι μόνο και μόνο η κατάσχεση εγγύησής τους από το συγκεκριμένο διαγωνισμό, δικαιολογεί τον αποκλεισμό τους από την επίδικη προσφορά, είναι λανθασμένη, γιατί τότε δεν κρίθηκε ουσιώδης και γι΄ αυτό δεν είχε αποκλειστεί από μελλοντικούς διαγωνισμούς.
Στην υπόθεση Krashias Footwear Ltd v. Υπουργείου Οικονομικών, Υπόθεση Αρ. 575/2008, ημερ. 14.7.2009, κρίθηκε ότι παράβαση όρου διαγωνισμού συνιστά νόμιμο λόγο αποκλεισμού, αν ο όρος είναι ουσιώδης.
Σύμφωνα με τον όρο 6.1 του διαγωνισμού κάθε οικονομικός φορέας μπορεί να αποκλείεται από τη συμμετοχή του στη σύμβαση όταν, μεταξύ άλλων, έχει παραβιάσει ή δεν έχει εκτελέσει πιστά άλλες συμβάσεις που έχουν ανατεθεί σε αυτόν, σε βαθμό που να του έχει κατασχεθεί η εγγύηση πιστής εκτέλεσης κατά την περίοδο που αρχίζει δύο χρόνια πριν την τελευταία προθεσμία υποβολής των προσφορών.
Σημειώνεται ότι ο όρος 6 θεωρεί ως λόγο αποκλεισμού όχι προηγούμενη απόφαση για αποκλεισμό των αιτητών από μελλοντικές διαδικασίες, αλλά περιορίζεται στην παραβίαση άλλων συμβάσεων σε βαθμό που να του έχει κατασχεθεί η εγγύηση πιστής εκτέλεσης, κάτι που ισχύει στην παρούσα υπόθεση.
Είναι σαφές ότι η παραβίαση του όρου 6.1(ι) συνιστούσε λόγο αποκλεισμού και συνεπώς αφού οι αιτητές είχαν αποκλειστεί, δεν έχουν και νόμιμο συμφέρον να προσβάλουν την κατακύρωση άλλων προσφορών (Medcon Construction and Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 535).
Σημειώνεται ότι οι αιτητές δεν έχουν αμφισβητήσει την αποτυχία τους σε προηγούμενο διαγωνισμό, ούτε και την κατάσχεση της εγγύησής τους. Επισημαίνεται ακόμα ότι η συμπεριφορά προσφοροδότη ο οποίος συμβλήθηκε και στο παρελθόν με την αναθέτουσα αρχή είναι στοιχείο κρίσης το οποίο μπορεί νομίμως να ληφθεί υπ΄ όψιν από την αναθέτουσα αρχή (Α. Σαζεΐδης & Υιός Λτδ ν. Δήμου Αθηαίνου (1989) 3 Α.Α.Δ. 2237).
Οι λόγοι που σχετίζονται με την προηγούμενη συνεργασία προσφοροδοτών και αναθέτουσας αρχής, δεν είναι εξ αντικειμένου εξωγενείς παράγοντες, δοθέντος ότι η διάθεση των μέσων για την εκτέλεση και η πρόγνωση για τη συνεπή εκπλήρωση των όρων του διαγωνισμού, είναι παράγοντες σχετικοί προς την επιλογή του προσφοροδότη (Walid Hindi v. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου (2001) 3 Α.Α.Δ. 131, 136, 137).
Θα πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι το Συμβούλιο λαμβάνοντας την απόφασή του, έλαβε ιδιαίτερα υπ΄ όψιν το γεγονός ότι ο διαγωνισμός κατά τον οποίο κατασχέθηκε η εγγύηση των αιτητών αφορούσε την προμήθεια όμοιων ή συναφών προϊόντων. Ο κατακευαστής των προϊόντων που έχουν προσφερθεί στα πλαίσια του επίδικου διαγωνισμού αφορούσε το ίδιο εργοστάσιο που κατασκεύασε τα προϊόντα του διαγωνισμού για το οποίο έγινε η κατάσχεση. Τέλος η αναθέτουσα αρχή προχώρησε στην κατάσχεση της εγγύησης πιστής εκτέλεσης, επειδή τα προϊόντα που είχαν παραδοθεί παρουσίαζαν ουσιώδεις αποκλίσεις από τις προδιαγραφές.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα και η Επιτροπή Αξιολόγησης είχε επίσης εισηγηθεί τον αποκλεισμό των αιτητών από τον επίδικο διαγωνισμό λόγω του ότι το εργοστάσιο κατασκευής ήταν το ίδιο με αυτό που κατασκεύασε τα είδη του διαγωνισμού κατά τον οποίο έγινε η κατάσχεση.
Θα πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον όρο 5.1.1 του διαγωνισμού δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν προμηθευτές οι οποίοι μπορούν να αποδείξουν ότι ικανοποιούν τις απαραίτητες τεχνικές προϋποθέσεις για την προσήκουσα και έγκαιρη εκτέλεση της σύμβασης, νοουμένου ότι δεν εμπίπτουν στους λόγους αποκλεισμού που καθορίζονται.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ακόμα ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά τους σε προηγούμενη ακρόαση. Όπως είναι γνωστό το δικαίωμα ακρόασης δεν είναι απόλυτο, ενώ η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επιβεβαιώνει ότι οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης και το δικαίωμα ακρόασης δεν εφαρμόζονται σε διαδικασίες προσφορών οι οποίες θεωρούνται καθαρά διοικητικές διαδικασίες (G.P. Iron & Wood Makers Ltd v. Δημοκρατίας, ανωτέρω, G.E.D. Metal Industry Ltd v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 584 και Maliotis Engineering Ltd v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2519, 2526).
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι τα προϊόντα που παραδόθηκαν σε σχέση με το διαγωνισμό στον οποίο κατασχέθηκε η εγγύησή τους δεν ήταν παρόμοια με τα προϊόντα για τα οποία υπέβαλαν προσφορά στα πλαίσια του επίδικου διαγωνισμού. Τόσο τα μέλη της Επιτροπής Αξιολόγησης, όσο και τα μέλη του Συμβουλίου Προσφορών έκριναν ότι τα προϊόντα ήταν παρόμοια σημειώνοντας επιπλέον ότι το εργοστάσιο κατασκευής ήταν το ίδιο. Το θέμα βέβαια εκφεύγει του αναθεωρητικού ελέγχου του Ανωτάτου Δικαστηρίου γιατί είναι καθαρά τεχνικό (Peratica Trading Co Ltd v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 445).
Ούτε ο ισχυρισμός των αιτητών ότι τα προϊόντα που παρέδωσαν στο διαγωνισμό στον οποίο κατασχέθηκε η εγγύηση είχαν λανθασμένες προδιαγραφές, οι οποίες είχαν δημιουργήσει μικροαποκλίσεις από τις ζητούμενες παραμέτρους ευσταθεί. Το Συμβούλιο Προσφορών κατέληξε ότι οι αιτητές παρέδωσαν προϊόντα που παρουσίαζαν ουσιώδεις αποκλίσεις από τις προβλεπόμενες προδιαγραφές και, εν πάση περιπτώσει, εκείνο που έχει σημασία είναι η κατάσχεση της εγγύησης σε προηγούμενο διαγωνισμό, η οποία από μόνη της θεωρείται από τον όρο 6(1)(ι) ως λόγος αποκλεισμού.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ακόμα ότι μετά την κατάσχεση της εγγύησης στον παλαιότερο διαγωνισμό, συμμετείχαν σε επόμενους διαγωνισμούς κάποιοι από τους οποίους τους ανατέθηκαν. Το γεγονός αυτό δεν έχει οποιαδήποτε σημασία. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τους λόγους της ανάθεσης. Δυνατόν η αναθέτουσα αρχή σε προηγούμενους διαγωνισμούς να μην είχε υπ΄ όψιν το γεγονός του αποκλεισμού των αιτητών στο παρελθόν, δεν μπορεί να επηράσει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης. Ακόμα δεν μπορούμε να ξέρουμε αν οι διαγωνισμοί αφορούσαν παρόμοια προϊόντα με αυτό του επίδικου, άνκαι σύμφωνα με τους καθ΄ ων η αίτηση, οι διαγωνισμοί οι οποίοι αναφέρονται στον Πίνακα που παραθέτουν οι αιτητές στη γραπτή τους αγόρευση, δεν φαίνεται να αφορούσαν παρόμοια προϊόντα με αυτά του επίδικου διαγωνισμού. Εν πάση περιπτώσει το γεγονóς αυτό δεν έχει καμιά σημασία.
Εν όψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ