|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1658/2010)
6 Δεκεμβρίου, 2012
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Α. Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή.
Λ. Ουστά (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α. Ευσταθίου (κα) και Ρ. Καλλιγέρου (κα), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής ζητά ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση, ημερ. 20.10.2010, με την οποία προήγαγαν το Ενδιαφερόμενο Μέρος κ. Χριστάκη Μαληκκίδη (ΕΜ), στη μόνιμη θέση Γενικού Διευθυντή, Υπουργικού Συμβουλίου, από 15.11.2010, αντί του Αιτητή.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Στις 7.6.2010, ο Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου με επιστολή του προς την ΕΔΥ, ζήτησε την πλήρωση μιας κενής θέσης Γενικού Διευθυντή, Υπουργικού Συμβουλίου. Επειδή επρόκειτο για θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής, η ΕΔΥ αποφάσισε όπως η θέση δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να υποβληθούν 32 αιτήσεις. Η ΕΔΥ αποφάσισε να καλέσει ενώπιον της σε προφορική εξέταση, όσους υποψηφίους έκρινε ότι πληρούσαν τα απαιτούμενα προσόντα.
Μετά τη διεξαγωγή της προφορικής εξέτασης, η ΕΔΥ συνεδρίασε στις 20.10.2010 και αφού αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση και έλαβε υπόψη τα στοιχεία των προσωπικών φακέλων τους, καθώς και τις εκθέσεις αξιολόγησης όσων υποψηφίων ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, έκρινε ότι το ΕΜ υπερείχε έναντι των υπόλοιπων υποψηφίων και του πρόσφερε διορισμό στη θέση από 15.11.2010.
Εναντίον της προσβαλλόμενης απόφασης, ο Αιτητής προβάλλει ουσιαστικά 5 λόγους ακύρωσης:- (1) Μη δέουσα έρευνα και πλάνη περί τα πράγματα, ως προς τα προσόντα και το πλεονέκτημα, (2) έλλειψη έρευνας και πλάνη ως προς την κατοχή από το ΕΜ δεκαετούς πείρας σε ανώτερη θέση, (3) εσφαλμένη εφαρμογή των κριτηρίων επιλογής των υποψηφίων, (4) πλάνη της ΕΔΥ ως προς την βαθμολογική διαφορά μεταξύ Αιτητή και ΕΜ κατά την προφορική εξέταση, (5) πλάνη ως προς την αρχαιότητα, και (6) πλάνη ως προς την υπέρμετρη πείρα του Αιτητή.
Μη δέουσα έρευνα και πλάνη περί τα πράγματα, ως προς τα προσόντα, το πλεονέκτημα και την πείρα του ΕΜ - Λόγοι ακύρωσης 1 και 2
Σύμφωνα με την παράγραφο 3(2) του Σχεδίου Υπηρεσίας, απαιτείτο, μεταξύ άλλων:-
«(2) Δεκαετής τουλάχιστο πείρα σε ανώτερη θέση, από την οποία πενταετής τουλάχιστο πείρα στη διεύθυνση, εποπτεία, καθοδήγηση, εκπαίδευση προσωπικού, τον προγραμματισμό, συντονισμό και έλεγχο εργασίας. Υπηρεσία σε διευθυντική θέση, κατά προτίμηση στη Δημόσια Υπηρεσία, θα αποτελεί πλεονέκτημα.»
Ο συνήγορος του Αιτητή, προβάλλει ότι η ΕΔΥ πεπλανημένα χρησιμοποίησε δύο φορές την πείρα του ΕΜ σε ανώτερη θέση, μια φορά για να καλυφθεί η απαιτούμενη δεκαετής πείρα και μία φορά για να πιστωθεί με το πλεονέκτημα. Όπως ανέφερε ο δικηγόρος του Αιτητή, για να μπορεί ένας υποψήφιος να θεωρηθεί προσοντούχος, πρέπει να κατέχει τουλάχιστον δεκαετή πείρα σε ανώτερη θέση και για να θεωρηθεί ότι κατέχει το πλεονέκτημα, θα πρέπει η υπηρεσία του σε διευθυντική θέση να είναι πέραν της δεκαετούς σε ανώτερη θέση, δηλαδή πέραν του απαιτούμενου για να είναι προσοντούχος. Όπως εισηγήθηκε, αν κριθεί ότι το ΕΜ είναι προσοντούχος, ήτοι ότι κατείχε την απαιτούμενη δεκαετή πείρα σε ανώτερη θέση, τότε δεν κατέχει το πλεονέκτημα, αφού δεν απομένει υπηρεσία για να προσμετρήσει ως πλεονέκτημα. Όπως τόνισε ο κ. Κωνσταντίνου, η ίδια υπηρεσία δεν μπορεί να προσμετρήσει δύο φορές, μια ως απαραίτητο προσόν και μια ως πλεονέκτημα.
Ως προς το λόγο ακύρωσης 2, ο δικηγόρος του Αιτητή προβάλλει ότι η υπηρεσία του ΕΜ ως Χημικός Μηχανικός στη ΣΟΔΑΠ, δεν ήταν σε ανώτερη θέση και συνεπώς το ΕΜ εσφαλμένα θεωρήθηκε ότι κατείχε την απαιτούμενη δεκαετή πείρα σε ανώτερη θέση.
Οι λόγοι ακύρωσης δεν ευσταθούν.
Ως προς το πρώτο θέμα, η θέση της νομολογίας όπως την παραθέτει ο κ. Κωνσταντίνου, είναι ορθή. Το ίδιο προσόν ή πείρα δεν μπορεί να προσμετρήσει δύο φορές για διαφορετικούς σκοπούς, π.χ. ως απαραίτητο προσόν και για διορισμό και ως πρόσθετο προσόν. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Παντής ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεως Λεμεσού-Αμαθούντος (2001) 3(Β) ΑΑΔ 1089, Παρέλλης ν. Δημοκρατίας (1999) 4(Β) ΑΑΔ 1432, Παπανδρέου ν. ΕΕΥ (2009) 3 ΑΑΔ 568 καθώς και η πρωτόδικη Κολοκασίδη ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1585/10, ημερ. 25.10.12 στην οποία είχα την ευκαιρία να επιληφθώ του ιδίου θέματος.
Στην προκειμένη περίπτωση, το ΕΜ είχε συνολική πείρα σε ανώτερη θέση, 13 χρόνια και 5 μήνες. Η ΕΔΥ θεώρησε ότι τα 10 χρόνια προσμέτρησαν για την ικανοποίηση της δεκαετούς πείρας σε ανώτερη θέση. Τα υπόλοιπα 3 χρόνια και 5 μήνες, προσμέτρησαν ως πλεονέκτημα. Με κάθε σεβασμό στα επιχειρήματα του δικηγόρου του Αιτητή, δεν βλέπω οτιδήποτε το μεμπτό. Δεν πρόκειται εδώ για περίπτωση που μετά την ικανοποίηση της βασικής απαιτούμενης πείρας δεν απομένει πείρα για να προσμετρήσει ως πρόσθετο προσόν. Αντίθετα, πρόκειται για δύο διαφορετικές περιόδους με την κάθε μια να έχει χρονική αυτοτέλεια. Δεν υπάρχει, όπως εσφαλμένα εισηγείται ο δικηγόρος του Αιτητή, διπλομέτρηση πείρας. Ούτε διαπιστώνεται πλάνη ως προς το χρόνο που προσμέτρησε για ικανοποίηση του προσόντος. Όπως ορθά υποδεικνύει η ευπαίδευτη συνήγορος για το ΕΜ, η ΕΔΥ δεν προσδιόρισε χρονική περίοδο για το πλεονέκτημα, αλλά ότι το ΕΜ κατέχει το πλεονέκτημα, καθότι από τις 3.7.2006 κατείχε θέση Διευθυντή στη Δημόσια Υπηρεσία.
Ως προς το δεύτερο λόγο ακύρωσης, θα πρέπει να διευκρινιστεί σύμφωνα με τις ρητές πρόνοιες του Σχεδίου Υπηρεσίας, δεκαετής πείρα σε ανώτερη θέση, μπορεί να είναι είτε εντός, είτε εκτός δημόσιας υπηρεσίας. Η χρήση του όρου «πείρα», αντί του όρου «υπηρεσία», δεν είναι τυχαία. Σύμφωνα με το ερμηνευτικό άρθρο 2 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου 1/90, «υπηρεσία» μέσα στην έννοια του Νόμου, σημαίνει «δημόσια υπηρεσία». Επομένως, η δεκαετής «πείρα» σε ανώτερη θέση, δεν μπορεί να αναφέρεται σε πείρα στη δημόσια υπηρεσία μόνο. Η θέση στη ΣΟΔΑΠ ήταν μια από τις 8 Ανώτερες Επιστημονικές θέσεις και δεν χρειαζόταν οποιαδήποτε περαιτέρω έρευνα για να κριθεί ότι ήταν ανώτερη θέση. Το ότι το ΕΜ σε κάποιο στάδιο αποτάθηκε για διορισμό στη Δημόσια Υπηρεσία σε θέση στην Κλίμακα Α9, 11, 12, δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι η προηγούμενη θέση που κατείχε στη ΣΟΔΑΠ δεν ήταν ανώτερη. Ούτε το ύψος του μισθού σ' εκείνη τη θέση ήταν στοιχείο που από μόνο του θα μπορούσε να ήταν καθοριστικό στον προσδιορισμό της θέσης σε ανώτερη ή όχι.
Εσφαλμένη εκτίμηση των κριτηρίων επιλογής των υποψηφίων - Πλάνη ως προς τη βαθμολογημένη διαφορά στην προφορική εξέταση και ως προς την αρχαιότητα και πείρα - Λόγοι ακύρωσης 3-6
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή θεωρεί ως εσφαλμένη την κατάληξη της ΕΔΥ ότι το ΕΜ υπερείχε του Αιτητή. Όπως εξήγησε ο Αιτητής, υπερέχει καταφανώς σε αρχαιότητα (6½ χρόνια) και κατ' επέκταση σε πείρα, καθώς επίσης και σε προσόντα λόγω κατοχής διδακτορικού, ενώ αναγνωρίζει ότι η διαφορά στην απόδοση στην προφορική εξέταση ήταν ελάχιστη. «Εξαίρετος» με «Σχεδόν Εξαίρετος».
Η ευπαίδευτη συνήγορος για τους Καθ' ων η αίτηση δεν τοποθετείται επί των εισηγήσεων του δικηγόρου του Αιτητή, αλλά περιορίζεται στο να παραθέσει τα πραγματικά δεδομένα του Αιτητή και του ΕΜ.
Αντίθετα, η ευπαίδευτη συνήγορος για το ΕΜ υποστήριξε ότι η υπεροχή του Αιτητή σε αρχαιότητα, μόνο περιορισμένη σημασία μπορεί να έχει, ιδιαίτερα σε διευθυντική θέση όπως η παρούσα, ενώ η υπεροχή του Αιτητή σε προσόντα λόγω του διδακτορικού, είναι μικρή, εφόσον και το ΕΜ έχει δύο μεταπτυχιακά και μάλιστα το ένα σε θέματα διοίκησης που ήταν άμεσα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Εν πάση περιπτώσει, η ΕΔΥ η οποία είχε και αποκλειστική αρμοδιότητα, συνεκτίμησε τα στοιχεία και έκρινε ότι υπερείχε του ΕΜ.
Οι λόγοι ακύρωσης ευσταθούν.
Η ΕΔΥ πεπλανημένα και αντίθετα με τα στοιχεία των φακέλων έκριναν ότι το ΕΜ υπερείχε έναντι του Αιτητή, βασίζουσα την κρίση της μόνο στο ότι το ΕΜ υπερείχε στην προφορική εξέταση. Η μικρή διαφορά στην απόδοση στην προφορική εξέταση, δεν ήταν κατά την κρίση μου αρκετή, χωρίς οποιαδήποτε επεξήγηση, για να υπερακοντίσει τουλάχιστον τη φαινομενική υπεροχή του Αιτητή σε άλλους τομείς. Ο Αιτητής υπερείχε σε αρχαιότητα σε διευθυντική θέση κατά 6½ χρόνια. Κατ' επέκταση και η πείρα του θα έπρεπε να είχε θεωρηθεί ως υπερτερούσα. Επίσης, ο Αιτητής κατείχε Διδακτορικό το οποίο ως τίτλος θεωρείται υπέρτερος του δεύτερου Master που κατείχε το ΕΜ. Σε αξία οι δύο ήταν ίσοι, με 8Ε στα 5 χρόνια. Μπροστά σ' αυτά τα δεδομένα, η μόνη υπεροχή του ΕΜ ήταν στο αποτέλεσμα της προφορικής εξέτασης. Όμως η διαφορά μεταξύ «Εξαίρετου» και «Σχεδόν Εξαίρετου» είναι όντως μικρή και εν πάση περιπτώσει δεν ήταν αρκετή χωρίς επαρκή αιτιολογία να παρακάμψει τη σαφή αρχαιότητα του Αιτητή και τη σχετική υπεροχή σε προσόντα. Όπως αναφέρθηκε στην Αναστασιάδου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 92/09, ημερ. 28.5.2012, «η επιλογή ενός κατά τεκμήριο υποκειμενικού στοιχείου, όπως είναι η εντύπωση στη συνέντευξη, όταν μάλιστα η διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων είναι στην ουσία ανύπαρκτη, έναντι ενός καθαρά αντικειμενικού, νομοθετημένου κριτηρίου, όπως είναι η αρχαιότητα», δεν είναι ορθή. Κατά την άποψή μου, η ΕΔΥ πλανήθηκε ως προς τα κριτήρια αξιολόγησης και χωρίς επαρκή αιτιολογία προσέδωσε υπέρμετρη σημασία στη μικρή διαφορά στη βαθμολογία στην προφορική εξέταση, παρασιωπώντας ή μη δίδοντας την απαιτούμενη σημασία στην αρχαιότητα, πείρα και στα προσόντα του Αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.400 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ του Αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ